“Cosmetics too…and bowls, cups, spo

“Cosmetics too…and bowls, cups, spoons, chopsticks.”
“I almost forgot! The pinnacle of all travels is photos. I’ll bring a camera.”
It seemed throwing in ideas rekindled their livelihood. And then, Choi Sang-jung face frowned.
“But these stuffs, we need to prepare them within the 50,000 Won per person limit…and also, we’re all going have to carry them. How the hell are we going to carry them all?”
Once again, the planning seemed to hit a wall.
“The money is a problem.”
“To be limited to 50,000 Won per person is really like having nothing at all.”
“How do other groups prepare with this?”
“I figured we should just buy a box of ramen and eat them everyday.”
Credits were associated with the MT!
All were well aware that this was a viable and important option, for the general trend of most groups was to buy ramen to eat.
Every meal consists of only ramen!
Lee Yuu-Chong forehead wrinkled as he spoke as if it couldn’t be helped.
“Anyway, I think ramen is a good option. Including Sulanju and rice, I think that good enough.”
Then Park Sunjo also gave his consent.
“So is ramen ok?”
3 days and 2 nights!
That meant having 6 or more meals consisted of only ramen!
Although the activities that they have to do during the MT hadn’t came out yet, they all generally expected that it wasn’t going to be easy.
Still, having to force down and endure meals of only ramen was the decision to uphold.
“What other alternative do we have…”
“You sure it should be ramen?”
Choi Sang-jung and Min Sura moments later also confirmed.
Lee Hyun eventually decided to come forward. People then entrusted him to be the person-in-charge because it was far more convenience for them.
Friday morning.
Since they were in the vicinity of the marketplace, Lee Yuu-Chong, Park Sunjo, and Choi Sang-jung gathered.
Because of Lee Hyun.
He strongly opposed to ramen.
“Even for me, I cannot handle having ramen at every meal.”
Ramen as food wasn’t bad.
Rather, to Lee Hyun, it was the most valuable food.
Back in his old life of economic hardship, where he was burdened with the inability to buy rice and had to buy the inexpensive ramen.
It was the biggest help that filled his enduring hunger when in dire needs.
Even now, sometimes along with his grandma and younger sister, they would boil the ramen and eat it with kimchi in reminiscence.
‘But I cannot eat six straight meals of just ramen.’
He had eaten way too much ramen in his childhood that he learned all the secrets within all of them. So now, he just want to eat ramen as a sometimes food.
Also, six meals of ramen meant that they won’t have a balanced nutrition.
“Rather, whether it’s eating or sleeping, let me prepare the necessary tools to live.”
He had told them he would take care of the essentials in accordance to the given budget, but they remained dubious and came to clarify.
Lee Hyun came exactly on time; he looked to his colleagues and nodded.
“You’re all here.”
“Yep.”
“Then let’s go.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"เครื่องสำอางเกินไป... และชาม ถ้วย ช้อน ตะเกียบ""ฉันเกือบลืม มุ่งเดินทางทั้งหมดเป็นภาพถ่าย ฉันจะนำกล้อง"เหมือนขว้างปาในคิด rekindled ดำรงชีวิตของพวกเขา แล้ว หน้า Choi Sang-jung frowned"แต่เราต้องจัดภายในชนะ 50000 ต่อคนวงเงิน...วัตถุดิบเหล่านี้ และยัง เราทั้งหมดจะต้องดำเนินการให้ อย่างไรนรกเราจะดำเนินการทั้งหมด"อีกครั้ง การวางแผนดูเหมือนจะ ตีกำแพง"เงินเป็นปัญหา""จะจำกัด 50000 วอน ต่อท่านเป็นจริง ๆ เหมือนไม่มีอะไรเลย""วิธีทำกลุ่มอื่น ๆ เตรียมนี้""ฉันคิดเราเพียงควรซื้อเครื่องของราเม็ง และกินได้ทุกวัน"เครดิตเกี่ยวข้องกับ MTทั้งหมดได้ตระหนักดีว่า นี้คือตัวสำคัญ และทำงานได้ สำหรับแนวโน้มทั่วไปของกลุ่มส่วนใหญ่ถูกซื้อราเมนกินทุกมื้อประกอบด้วยราเมนเท่านั้นลี Yuu-ช่องหน้าผากรอยย่นเขาพูดว่าไม่สามารถช่วย"อย่างไรก็ตาม ผมคิดว่า ราเม็งเป็นตัวเลือกที่ดี รวมทั้ง Sulanju และข้าว ผมคิดว่า ดีพอ"แล้ว พระเจ้าซุนพาร์คยังให้ได้รับความยินยอมของเขา"ดังนั้นคือราเม็งตกลง3 วันและ 2 คืนซึ่งหมายความว่า มี 6 หรืออาหารเพิ่มเติมประกอบด้วยราเมนเท่านั้นแม้ว่ากิจกรรมที่พวกเขาต้องทำในระหว่างเขาไม่ได้ ออกมายัง พวกเขาทั้งหมดโดยทั่วไปแล้วคาดว่า มันไม่ได้เป็นไปได้ง่ายยัง มี การบังคับลงทนอาหารราเม็งเท่านั้นได้ตัดสินใจดำรง"ทางเลือกอื่นใดเรามี...""คุณแน่ใจว่า มันควรเป็นราเม็ง"Choi Sang-jung และสุราษฏร์นาทีช่วงเวลาหลังจากยืนยันลีฮยอนตัดสินใจมาไปในที่สุด แล้วคนที่รับมอบหมายให้เขาเป็นคนในค่าธรรมเนียมเพราะมันไกลสะดวกสำหรับพวกเขาตอนเช้าวันศุกร์เนื่องจากพวกนักการตลาด ลี Yuu-ปากช่อง สวนพระเจ้าซุน และ Choi Sang-jung ที่รวบรวมเนื่องจากลีฮยอนขอเขาตรงข้ามกับราเม็ง"สำหรับฉัน ฉันไม่สามารถจัดการได้มีราเม็งทุกมื้อได้"ราเม็งเป็นอาหารจริง ๆค่อนข้าง Lee Hyun การได้อาหารดีที่สุดหลังในชีวิตเก่าของความยากลำบากทางเศรษฐกิจ ซึ่งเขาเป็นภาระกับไม่สามารถจะซื้อข้าว และก็ต้องซื้อราเม็งราคาไม่แพงความช่วยเหลือที่ใหญ่ที่สุดที่เต็มไปความหิวของเขายั่งยืนในความเลวร้ายได้ป่านนี้ บางครั้งพร้อมกับคุณยายและน้องสาวของเขา พวกเขาจะต้มราเมน และกินกับกิมจิในความทรงจำ"แต่ฉันไม่กินราเม็งเพียงหกมื้อตรง'เขาได้กินราเม็งมากเกินไปในวัยเด็กของเขาว่า เขารู้ความลับทั้งหมดภายในทั้งหมด ตอนนี้ เพียงอยากกินราเม็งเป็นอาหารบางครั้งยัง อาหารหกของราเม็งหมายความ ว่า จะไม่มีคุณค่าทางโภชนาการที่สมดุลไม่ว่ามันจะกิน หรือนอน ให้ฉันเตรียมอุปกรณ์จำเป็นอยู่"เขาก็บอกว่า พวกเขาจะดูแลสำคัญในงบประมาณที่กำหนด แต่พวกเขายังคงไม่แน่นอน และมาชี้แจงลีฮยอนมาตรงกับเวลา เขามองเพื่อนร่วมงานของเขา แล้วพยักหน้า"คุณทั้งหมดที่นี่""ฮ่ะ""แล้วลองไป"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"เครื่องสำอางเกินไป ... และชามถ้วยช้อนตะเกียบ."
"ผมเกือบลืม! จุดสุดยอดของการเดินทางทุกรูป ฉันจะนำกล้อง.
"มันดูเหมือนการขว้างปาในความคิดของพวกเขาตาลุกการทำมาหากิน แล้วชอยซังจุงใบหน้าขมวดคิ้ว.
"แต่วัตถุดิบเหล่านี้เราต้องเตรียมความพร้อมภายใน 50,000 วอนต่อขีด จำกัด ของคน ... และเราทุกคนจะต้องดำเนินการให้ วิธีนรกพวกเราจะไปดำเนินการได้ทั้งหมดหรือไม่
"อีกครั้งหนึ่งที่การวางแผนดูเหมือนจะชนกำแพง."
เงินเป็นปัญหา.
"" เพื่อจะ จำกัด ให้ 50,000
วอนต่อคนเป็นจริงเหมือนมีอะไรที่ทุกคน. "" วิธีการทำกลุ่มอื่น ๆ เตรียมความพร้อมกับเรื่องนี้?
"" ผมคิดว่าเราก็ควรจะซื้อกล่องของราเม็งและกินพวกเขาในชีวิตประจำวัน.
"เครดิตมีความสัมพันธ์กับมอนแทนา!
ทุกคนตระหนักดีว่านี่คือตัวเลือกที่ทำงานและมีความสำคัญสำหรับแนวโน้มทั่วไป กลุ่มมากที่สุดคือการที่จะซื้อราเม็งที่จะกิน.
ทุกมื้อประกอบด้วยราเม็งเท่านั้น!
ลีหน้าผาก Yuu ช่องเหี่ยวย่นในขณะที่เขาพูดราวกับว่ามันช่วยไม่ได้.
"อย่างไรก็ตามผมคิดว่าราเมงเป็นตัวเลือกที่ดี รวมทั้ง Sulanju และข้าวที่ผมคิดว่าดีพอ.
"จากนั้นสวนSunjo
ยังให้ความยินยอมของเขา." ดังนั้นเป็นราเม็ง ok?
"3 วัน 2 คืน!
นั่นหมายความว่ามี 6 หรือมากกว่าอาหารมีเพียงราเม็ง!
แม้ว่ากิจกรรมที่พวกเขา ต้องทำในช่วงมอนแทนาที่ไม่ได้ออกมา แต่คาดว่าพวกเขาทั้งหมดโดยทั่วไปว่ามันก็ไม่ได้ไปได้ง่าย.
ยังคงมีการบังคับให้ลงและทนอาหารราเม็งเพียง แต่การตัดสินใจที่จะรักษา.
"สิ่งที่ต้องทำทางเลือกอื่น ๆ เรามี ...
"" เธอแน่ใจว่ามันควรจะเป็นราเม็ง?
"ชอยซังจุงมินและช่วงเวลาต่อมาสุระยังยืนยัน.
ลีฮยอนในที่สุดก็ตัดสินใจที่จะออกมาข้างหน้า คนนั้นได้รับมอบหมายให้เขาเป็นคนในค่าใช้จ่ายเพราะมันเป็นความสะดวกสบายมากขึ้นสำหรับพวกเขา.
เช้าวันศุกร์.
ตั้งแต่พวกเขาอยู่ในบริเวณใกล้เคียงของตลาดลี Yuu ช่องปาร์ค Sunjo และ Choi Sang-jung รวบรวม.
เพราะ ลีฮยอน.
เขาไม่เห็นด้วยอย่างยิ่งที่จะราเม็ง.
"แม้สำหรับฉันฉันไม่สามารถจัดการกับมีราเมนทุกมื้อ."
ราเมนเป็นอาหารไม่ได้เลวร้าย.
แต่ลีฮยอนมันเป็นอาหารที่มีคุณค่ามากที่สุด.
ย้อนกลับไปในเก่าของเขา ชีวิตความยากลำบากทางเศรษฐกิจซึ่งเขาได้รับภาระกับการไร้ความสามารถที่จะซื้อข้าวและมีการซื้อราเมนราคาไม่แพง.
มันเป็นความช่วยเหลือที่ใหญ่ที่สุดที่เต็มไปด้วยความหิวที่ยั่งยืนของเขาเมื่ออยู่ในความต้องการที่เลวร้าย.
แม้ตอนนี้บางครั้งพร้อมกับยายและน้องสาวของเขา พวกเขาจะต้มราเม็งและกินมันกับกิมจิในความทรงจำ.
'แต่ฉันไม่สามารถกินอาหารหกตรงเพียงราเมง.
เขาได้กินราเม็งวิธีที่มากเกินไปในวัยเด็กของเขาที่เขาได้เรียนรู้เคล็ดลับทั้งหมดที่อยู่ภายในทั้งหมดของพวกเขา ดังนั้นตอนนี้เขาก็ต้องการที่จะกินราเม็งเป็นอาหารบางครั้ง.
นอกจากนี้หกมื้อราเม็งหมายความว่าพวกเขาจะไม่ได้มีโภชนาการที่สมดุล.
"แต่ไม่ว่าจะเป็นการรับประทานอาหารหรือการนอนหลับให้ฉันเตรียมเครื่องมือที่จำเป็นในการมีชีวิตอยู่."
เขาบอกว่าเขาจะดูแลข้อมูลสำคัญให้เป็นไปตามงบประมาณที่กำหนด แต่พวกเขายังคงสงสัยและมาถึงชี้แจง.
ลีฮยอนมาตรงกับเวลา เขามองไปที่เพื่อนร่วมงานของเขาและพยักหน้า.
"คุณทั้งหมดที่นี่."
"อ๋อ."
"จากนั้นให้เป็นไป."

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" เครื่องสำอางด้วย . . . . . . . และ ชาม ถ้วย ช้อน ตะเกียบ "
" ฉันเกือบลืม ! สุดยอดของการเดินทางทั้งหมดเป็นภาพถ่าย ผมจะเอากล้องไป "
ดูเหมือนโยนความคิด rekindled ของการดำรงชีวิต . แล้ว ชอย ซัง จุง ใบหน้าบึ้งตึง .
" แต่เรื่องเหล่านี้ เราต้องเตรียมความพร้อมภายใน 50 , 000 วอนต่อท่าน จำกัด . . . . . . . และ เราทุกคนจะต้องพกติดตัวไว้แล้วเราจะพาพวกเขาทั้งหมด ? "
อีกครั้ง วางแผนจะตีผนัง .
" เงินเป็นปัญหา . "
" ( 50 , 000 วอนต่อท่าน คือ ชอบมีอะไรเลย "
" อย่างไรอีกกลุ่มเตรียมด้วย "
" ฉันคิดว่าเราควรจะซื้อราเมน กินทุกวันเลย "
เครดิตถูกเชื่อมโยงกับตัน !
ทุกคนทราบดีว่า นี้คือตัวเลือกการวางอนาคต และที่สำคัญ สำหรับแนวโน้มทั่วไปของกลุ่มมากที่สุด คือ ซื้อบะหมี่กิน
ทุกมื้อประกอบด้วยแต่ราเมน ! ลี ยู ชอง รอยย่นหน้าผาก
ตามที่เขาพูด เช่น ถ้าช่วยไม่ได้ .
" ยังไง ฉันคิดว่าราเม็งเป็นตัวเลือกที่ดี รวม sulanju และข้าว ฉันคิดว่าพอแล้ว "
แล้วปาร์คซุนโจยังให้เขายินยอม .
" ดังนั้น ราเมนนะ "
3 วัน 2 คืน !
นั่นหมายถึงการมี 6 หรือมากกว่าอาหารมีเพียงบะหมี่ !
แม้ว่ากิจกรรมที่พวกเขาทำในช่วงตันไม่ได้ออกมา แต่พวกเขามักจะคาดหวังว่ามันไม่ได้ง่ายอย่างที่คิด .
ยังต้องบังคับให้ลง และอดทนต่อมื้อเท่านั้น ราเมนคือการตัดสินใจที่จะรักษา .
" สิ่งที่ทางเลือกอื่น ๆเราได้ . . . . . . . "
" เธอว่า มันควรจะกินราเม็ง "
ชอย ซัง จุงมิน สุระต่อมายังยืนยัน .
ลีฮุนก็ตัดสินใจเดินหน้าต่อ คน ก็มอบหมายให้เขาเป็นคนดูแล เพราะมันอยู่ไกลมากขึ้นสะดวกสบายสำหรับพวกเขา .

ตอนเช้าวันศุกร์ เนื่องจากอยู่ในบริเวณตลาด อี ยู ชอง ปาร์คซุนโจ และ ชอย ซัง จุง มารวมตัวกัน เพราะลีฮยอน
.
เขาขอนอกคอก
" แม้แต่ราเมน ฉันผมไม่สามารถจัดการมีมาม่าทุกมื้อ เป็นอาหาร "
ราเมนไม่เลว .
แต่ ลี ฮุน เป็นอาหารที่มีคุณค่ามากที่สุด .
กลับมาในชีวิตเก่าของเขาในความยากลำบากทางเศรษฐกิจที่เขาเป็นภาระกับการไร้ความสามารถที่จะซื้อข้าวและต้องซื้อราเมง
มันไม่แพง ที่ช่วยเติมทนความหิว เมื่อความต้องการของเขาน่ากลัว .
ตอนนี้บางครั้งพร้อมกับเขายายและน้องสาวพวกเขาจะต้มมาม่ากินกับกิมจิในความจํา .
แต่ผมไม่สามารถกินหกมื้อต่อตรงของราเมง '
เขากินราเม็งที่มากเกินไปในวัยเด็กของเขาที่เขาได้เรียนรู้ความลับทั้งหมดในทั้งหมดของพวกเขา ดังนั้นตอนนี้เขาเพียงต้องการที่จะกินราเม็งเป็นอาหารบางครั้ง .
ยังหกมื้อ ราเมน หมายความว่าพวกเขาจะไม่มีโภชนาการที่สมดุล .
" มากกว่า ไม่ว่าจะกินหรือนอนให้ผมเตรียมเครื่องมือที่จำเป็นในการใช้ชีวิต "
เขาบอกว่าเขาจะดูแลที่จำเป็นที่สอดคล้องเพื่อให้งบประมาณ แต่พวกเขายังคงไม่แน่นอน และมาชี้แจง .
ลีฮยอนมาว่าเวลา เค้ามองไปที่เพื่อนร่วมงานของเขา แล้วพยักหน้า
" คุณอยู่ที่นี่ "
" ค่ะ "
" งั้นไปกันเถอะ "