In the context of second language l

In the context of second language learning, a large number of previous studies on strategic competence in non-Thai contexts such as Poulisse and Schils (1989), Flyman (1997), Huang (2010), and Nakatani (2010) have put an emphasis on two variables, that is, target language proficiency and task types affecting how communication strategies are employed to compensate for linguistic deficiency and/or a lack of content knowledge. However, most of the studies in Thai context seemed to focus merely on one factor, that is, either English oral proficiency or task types. Moreover, regarding task types, many previous studies seemed to solely rely on one-way communication tasks, which have become the problematic issue of
research about communication strategies because the results seemed not to cover all situations in real-life communication.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในบริบทของภาษาที่สองเรียนรู้ ความสามารถเชิงกลยุทธ์ในบริบทไม่ใช่ไทยเช่น Poulisse และ Schils (1989), การศึกษาก่อนหน้านี้เป็นจำนวนมาก Flyman (1997), หวง (2010), และ Nakatani (2010) ได้วางเน้นสองตัวแปร คือ ภาษาเป้าหมายถนัดงานชนิดและส่งผลกระทบต่อวิธีการทำงานกลยุทธ์การสื่อสารเพื่อชดเชยการขาดภาษาศาสตร์และ/หรือการขาดความรู้ในเนื้อหา อย่างไรก็ตาม ส่วนใหญ่ของการศึกษาในบริบทของไทยดูเหมือนเพียงเน้นปัจจัยหนึ่ง นั่นคือ พูดภาษาอังกฤษหรือชนิดงาน นอกจากนี้ เกี่ยวกับชนิดงาน หลายการศึกษาก่อนหน้านี้ดูเหมือน ผู้ใช้งาน การสื่อสารทางเดียวซึ่งได้กลายเป็นประเด็นปัญหาของวิจัยเกี่ยวกับกลยุทธ์การสื่อสารเนื่องจากผลลัพธ์ดูเหมือนไม่ ครอบคลุมทุกสถานการณ์ในการสื่อสารในชีวิตจริง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในบริบทของการเรียนรู้ภาษาที่สองเป็นจำนวนมากของการศึกษาก่อนหน้านี้เกี่ยวกับความสามารถเชิงกลยุทธ์ในบริบทที่ไม่ใช่คนไทยเช่น Poulisse และ Schils (1989), Flyman (1997), Huang (2010) และทานิ (2010) ได้ให้ความสำคัญ ในสองตัวแปรที่เป็นความสามารถทางภาษาเป้าหมายและงานประเภทที่มีผลต่อวิธีการกลยุทธ์การสื่อสารที่ถูกว่าจ้างเพื่อชดเชยการขาดภาษาศาสตร์และ / หรือการขาดความรู้เนื้อหา แต่ส่วนใหญ่ของการศึกษาในบริบทของสังคมไทยดูเหมือนจะมุ่งเน้นเพียงหนึ่งปัจจัยที่เป็นภาษาอังกฤษทั้งความสามารถในช่องปากหรืองานประเภท นอกจากนี้เกี่ยวกับประเภทของงานศึกษาก่อนหน้านี้หลายคนดูเหมือนจะพึ่งพาในงานสื่อสารทางเดียวซึ่งได้กลายเป็นประเด็นปัญหาของการ
วิจัยเกี่ยวกับกลยุทธ์การสื่อสารเพราะผลที่ดูเหมือนจะไม่ครอบคลุมทุกสถานการณ์ในการสื่อสารในชีวิตจริง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในบริบทของการเรียนรู้ภาษาสอง ตัวเลขขนาดใหญ่ของการศึกษาก่อนหน้านี้ในความสามารถเชิงกลยุทธ์ในโนนไทย เช่น poulisse บริบท และ schils ( 1989 ) , flyman ( 1997 ) หวง ( 2010 ) และ นากาทานิ ( 2010 ) ซึ่งเน้นสองตัวคือเป้าหมาย ความสามารถทางภาษา และงานประเภทที่มีผลต่อวิธีการกลยุทธ์การสื่อสารที่ใช้เพื่อชดเชยการขาดภาษาและ / หรือการขาดเนื้อหาความรู้ อย่างไรก็ตาม ที่สุดของการศึกษาในบริบทของสังคมไทยดูเหมือนจะเน้นเพียงปัจจัยหนึ่งที่มีทั้งความสามารถในการพูดภาษาอังกฤษ หรือประเภทงาน นอกจากนี้ เกี่ยวกับประเภทของงานศึกษาก่อนหน้านี้หลายดูเหมือนจะแต่เพียงผู้เดียวพึ่งพางานสื่อสารทางเดียว ซึ่งได้กลายเป็นประเด็นปัญหาของการวิจัยเรื่องกลยุทธ์การสื่อสาร
เพราะผลลัพธ์ที่ดูเหมือนไม่ครอบคลุมทุกสถานการณ์ ในการสื่อสารในชีวิตจริง