With the slow and gradual passage o

With the slow and gradual passage of time, a day quietly passed by.

It was a completely calm place where Yun Che had stopped, and no one came there to bother him. Yun Che spent a day in the silence while holding Xiao Lingxi in his arms. His wounds and consumed power had already completely recovered within a day at a rate that transcended common sense, and he didn’t feel any sign of weakness due to the heavy wounds and over consumption he was suffering from before.

Xiao Lingxi, who was lying in his bosom, had also completely calmed down. Her face was tinged rosy red, and her internal wounds, which weren’t very serious in the first place, had almost healed by now. At this time, she suddenly let out a light coughing sound. Her eyelashes slightly trembled, and she opened her eyes bit by bit.

Yun Che at once detected her faint movements, and immediately opened his eyes and looked at her.

Xiao Lingxi’s hazy field of vision began to get clear. Although it was somewhat dark inside the place they were staying, she clearly caught sight of Yun Che’s face even within the darkness… Both her eyes trembled, and her whole body suddenly stiffened.

Everything that had happened these past few days was just like a dream that got increasingly confusing. In the beginning, she wasn’t even able to distinguish that what part of the things she was going through was a dream, and what part of it was reality.

She and her father were taken to the Burning Heaven Clan, which she had only heard of in stories before… She met Little Che, whom she had yearned for day and night… She saw Little Che breaking into the Burning Heaven Clan by himself, and cause great chaos in the incomparably powerful Burning Heaven Clan… She jumped off from the high mountain cliff, yet felt her body fall in his bosom. Then she finally met him before her consciousness disappeared…

All these things were as illusory as a pipedream.

She had no idea whether the dream she would be having next time was going to be a nightmare or a sweet dream.

When her eyes opened, it was darkness that came in contact with them first. But right after that, she found Yun Che, and her eyes shone with worry as well as happiness. Feeling the temperature of his body and the distinct flavor she was longing for, she realized that these things were not possible to enjoy if they were a mere illusion. Then, everything she saw before losing consciousness quickly surface in her mind, and tears started overflowing from her eyes in an uncontrolled manner. She forcefully retracted herself in his bosom, and tightly embraced him with her both hands. She lost her voice crying in sorrow and pain, and amidst the sobbing sound, could just barely managed to call out in a voice that sounded as if she was crying blood: “Little Che… Little Che… Little Che…”

Her teardrops released a glittering and translucent light inside the cave, and seemed like pearls in a dark night. Yun Che caught her tumbling teardrops within his hand, as if he wanted to collect the most valuable rain or dew in the world.

As she hugged Yun Che again, it became incomparably clear to her once more that she was unable to leave him again for the rest of her life. They had always been together for fifteen years, so she was never able to know the implication of staying separated from him. However, she thoroughly understood it during the past three years… Her life and soul were already bound to him since long ago. She had felt as if she lost the body of her soul without him at her side, and every day there were nothing but things related to him on her mind.

“Little Aunt…” Yun Che put his hands behind her back and tightly embraced her. The rim of his eyes had gotten moist. He softly said: “It’s all because of me that you and grandfather had to grieve and suffer so much… But I assure you that everything will get better now. I won’t let you and grandfather feel any grievance again…”

“Uuuuuu…” Xiao Lingxi could only cry. She was just a fifteen years old child three years ago, and though she was now already eighteen, she still cried wantonly like a child…

——————————————

“After leaving you and grandfather three years ago, I first went over to father’s grave to offer sacrifice. Then, I changed my surname to my biological father’s, and from then onwards started calling myself Yun Che. Afterwards, I left the Floating Cloud City… Not long after that, I came across an unusual person and she became my master due to some reasons… Her identity and existence is very special, and I’m not allowed to mention anything about her. Therefore, I can’t tell you her situation…”

“She helped me to repair my profound veins, taught me profound laws of cultivation, bestowed me with various kinds of profound arts and skills, and saved my life many times… Then, I arrived at New Moon City according to grandfather’s wish…”

Xiao Lingxi snuggled before Yun Che’s chest, and pressed her little hands against his chest; quietly listening attentively to his narration. He

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เรื่องช้า และสมดุลของเวลา วันเงียบ ๆ ผ่านโดยทั้งรอยที่หยุดยืน Che และไม่มีใครมายุ่งกับเขาได้ Che ยุใช้วันในความเงียบขณะถือ Lingxi เสี่ยวในอ้อมแขนของเขา บาดแผลและการบริโภคพลังงานของเขาได้สมบูรณ์แล้วหายภายในวันที่อัตราที่ transcended สามัญสำนึก และเขาไม่ได้รู้สึกใด ๆ เครื่องหมายของความอ่อนแอเนื่องจากบาดแผลหนัก และมากกว่าปริมาณ ที่เขาถูกทรมานจากก่อนเสี่ยว Lingxi ที่กำลังนอนในอกของเขา ก็ยังสมบูรณ์สงบลง ใบหน้าของเธอถูกแต่งแต้มสีสันให้โรซี่แดง และเธอภายในบาดแผล ซึ่งไม่ร้ายแรงมากแรก มีเกือบ healed โดยขณะนี้ ตอนนี้ เธอทันทีให้ออกไฟไอเสียง ขนตาของเธอเล็กน้อย trembled และเธอเปิดตาของเธอบิตโดยบิตChe ยุครั้งตรวจพบความเคลื่อนไหวของเธอสิ้นสติ และทันทีเปิดตา แล้วมองเธอเริ่มเสี่ยว Lingxi มัวของการมองเห็นได้ชัดเจน แม้ว่าจะค่อนข้างมืดในที่พวกเขาได้อยู่ เธอชัดเจนจับสายตาของยุ Che หน้าแม้ในความมืด... Trembled ดวงตาของเธอ และ stiffened ร่างกายของเธอทั้งหมดก็ทุกอย่างที่เกิดผ่านมาสองสามวันนี้เป็นเหมือนความฝันที่มีความสับสนมากขึ้น ในการเริ่มต้น เธอไม่แม้แต่ต้องแยกว่า ส่วนสิ่งที่เธอกำลังเดินผ่านความฝัน และส่วนของมันถูกจริงเธอและพ่อของเธอถูกนำตัวไปเขียนสวรรค์ตระกูล ซึ่งเธอได้เท่านั้นได้ยินในเรื่องก่อน... เธอพบ Che น้อย ซึ่งเธอได้ yearned สำหรับกลางวันและกลางคืน... เธอเห็น Che น้อยแบ่งเป็นตระกูลสวรรค์เขียนเอง และทำให้เกิดความวุ่นวายมากในมีประสิทธิภาพแค่เขียนสวรรค์ตระกูล... เธอออกไปจากหน้าผาภูเขาสูง ได้รู้สึกว่าร่างกายของเธอตกอยู่ในอกของเขา แล้ว เธอก็พบเขาก่อนที่สติของเธอที่หายไป...สิ่งเหล่านี้เป็น illusory เป็น pipedream ได้เธอมีความคิดว่าความฝันที่เธอจะมีครั้งต่อไปเป็นฝันร้ายหรือฝันหวานเมื่อเปิดตาของเธอ มันเป็นความมืดที่มาพร้อมกับพวกเขาก่อน ขวาหลังจากนั้น เธอพบยุ Che และตาเธอ shone กังวลเป็นความสุขไว้ รู้สึกอุณหภูมิร่างกายของเขาและเธอถูกลิ้นรสชาติแตกต่างกัน เธอรับรู้ว่า สิ่งเหล่านี้ไม่ได้ไปว่าพวกมายาเพียง ทุกอย่างที่เธอเห็นก่อนที่จะสูญเสียสติอย่างรวดเร็วผิวในใจของเธอ แล้วน้ำตาเริ่มเทียบกับจากตาของเธออย่างเป็นทางการ เธอประหดตัวในอกของเขา และแน่นกอดเขากับเธอมือทั้งสองข้าง เธอหายไปเสียงเธอร้องไห้ในความเสียใจและความเจ็บปวด และท่ามกลางเสียง sobbing สามารถเพียงจัดการแทบไม่เรียกในเสียงที่แต่เหมือนกับว่าเธอได้ร้องไห้เลือดเพียงแห่ง: "น้อย Che... Che น้อย... Che น้อย..."เธอ teardrops ออกโปร่งแสง และดวงไฟภายในถ้ำ และเหมือนไข่มุกในคืนมืด Che ยุจับเธอ teardrops ไม้ลอยในมือ ว่าเขาอยากเก็บฝนหรือ dew ในโลกดีที่สุดเป็นนาง hugged ยุ Che อีก ก็แค่ล้างกับเธออีกครั้งว่า เธอไม่สามารถปล่อยให้เขาอีกที่เหลือของชีวิตของเธอ พวกเขาได้เสมอกันห้าปี ดังนั้นเธอไม่เคยจะรู้เนื่องจากเข้าพักแยกจากเขา อย่างไรก็ตาม เธอต้องเข้าใจมันในช่วงสามปีที่ผ่านมา... ชีวิตและจิตวิญญาณของเธอได้แล้วกับเขาตั้งแต่นานมา เธอก็รู้สึกว่าเธอสูญเสียร่างกายของจิตใจเธอโดยเขาที่ด้านข้างของเธอ และทุกวันมีอะไร แต่สิ่งที่เกี่ยวข้องกับเขาในใจของเธอ"น้อยป้า..." Che ยุใส่มือของเขาอยู่เบื้องหลังการกลับมาของเธอ และกอดเธอแน่น ขอบตามีอากาศชุ่มชื่น เบา ๆ ว่า: "มันเป็น เพราะฉันที่คุณและปู่ก็โศกเศร้า และทุกข์เท่านั้น... แต่ผมมั่นใจว่า ทุกอย่างจะได้รับดีกว่าตอนนี้ ฉันจะให้คุณและปู่รู้สึกร้องทุกข์ใด ๆ อีก...""Uuuuuu..." เท่านั้นสามารถร้องเสี่ยว Lingxi เธอเป็นเพียงเด็กอายุสิบห้าปีสามปี และว่าเธอตอนนี้แล้วเอททีน เธอยังคงร้อง wantonly เหมือนเด็ก...——————————————"หลังจากออกจากคุณและปู่สามปีที่ผ่านมา ผมก่อนไปกว่าศพพ่อให้บูชา แล้ว ฉันเปลี่ยนนามสกุลของฉันของพ่อชีวภาพ และจาก นั้นเป็นต้นไปเริ่มเรียกตัวเองยุ Che ภายหลัง ความเมืองเมฆลอยน้ำ... ไม่นานหลังจากนั้น ฉันมาข้ามเป็นคนปกติ และเธอเป็นนายเนื่องจากเหตุผลบางอย่าง... รหัสประจำตัวและดำรงอยู่ของเธอเป็นพิเศษ และฉันฉันไม่สามารถพูดอะไรเกี่ยวกับเธอ ดังนั้น ฉันไม่สามารถบอกสถานการณ์ของเธอ...""เธอช่วยซ่อมแซมเส้นเลือดของฉันอย่างลึกซึ้ง รู้กฎหมายลึกซึ้งของการเพาะปลูก ประทานฉันกับศิลปะที่ลึกซึ้งและทักษะ และบันทึกชีวิตของฉันหลายครั้ง... จากนั้น ราว ๆ นวจันทราเมืองตามต้องการของปู่..."เสี่ยว Lingxi ติดก่อนยุ Che อก และกดมือน้อยของเธอกับหน้าอกของเขา อย่างเงียบ ๆ ฟังสดับตรับการบรรยายของเขา เขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กับเนื้อเรื่องช้าและค่อยๆเวลาวันที่เดินผ่านไปมาอย่างเงียบ ๆ . มันเป็นสถานที่ที่สงบสมบูรณ์เจ๊ยุนได้หยุดและไม่มีใครที่จะเข้ามามีรำคาญเขา เจ๊ยุนใช้เวลาทั้งวันในความเงียบในขณะที่ถือเสี่ยว Lingxi ในอ้อมแขนของเขา บาดแผลและอำนาจการบริโภคของเขาได้แล้วหายอย่างสมบูรณ์ภายในวันที่อัตราการเข้าข่ายความรู้สึกร่วมกันและเขาก็ไม่ได้รู้สึกว่าสัญญาณของความอ่อนแออันเนื่องมาจากบาดแผลหนักและการบริโภคมากกว่าที่เขาได้รับความทุกข์ทรมานจากก่อน. เสี่ยว Lingxi ที่กำลังนอนอยู่ ในอกของเขาก็สงบลงอย่างสมบูรณ์ ใบหน้าของเธอได้รับการแต่งแต้มสีดอกกุหลาบสีแดงและแผลภายในของเธอที่ไม่ได้ร้ายแรงมากในครั้งแรกที่ได้รับการเยียวยาโดยขณะนี้เกือบ ในเวลานี้จู่ ๆ เธอก็ให้ออกไอเสียงเบา ขนตาของเธอสั่นเล็กน้อยและเธอเปิดตาของเธอบิตโดยบิต. ยุนเชตรวจพบการเคลื่อนไหวในครั้งเดียวจาง ๆ ของเธอและทันทีที่เปิดตาของเขาและมองไปที่เธอ. เสี่ยวสนามหมอก Lingxi ของวิสัยทัศน์เริ่มที่จะได้รับชัดเจน แม้ว่ามันจะเป็นค่อนข้างมืดภายในสถานที่ที่พวกเขากำลังพักอยู่ที่เธอจับได้อย่างชัดเจนสายตาของใบหน้าของยุนเจ๊แม้จะอยู่ในความมืด ... ทั้งสองตาของเธอสั่นและร่างกายของเธอแข็งทื่อกึก. ทุกอย่างที่เกิดขึ้นไม่กี่วันที่ผ่านมาเหล่านี้เป็นเหมือนความฝัน ที่มีมากขึ้นทำให้เกิดความสับสน ในการเริ่มต้นที่เธอไม่ได้แม้กระทั่งสามารถแยกแยะได้ว่าสิ่งที่เป็นส่วนหนึ่งของสิ่งที่เธอกำลังจะผ่านเป็นความฝันและสิ่งที่เป็นส่วนหนึ่งของมันเป็นความเป็นจริง. เธอและพ่อของเธอถูกนำตัวไปที่การเผาไหม้สวรรค์ตระกูลซึ่งเธอมีเพียง ได้ยินในเรื่องก่อน ... เธอได้พบกับลิตเติ้ล Che ซึ่งเธอเคยปรารถนาทั้งวันทั้งคืน ... เธอเห็นเล็ก ๆ น้อย ๆ เจ๊ทำลายลงในการเผาไหม้สวรรค์ตระกูลด้วยตัวเองและก่อให้เกิดความวุ่นวายอย่างมากในการเผาไหม้ที่มีประสิทธิภาพเหลือใจสวรรค์ตระกูล ... เธอกระโดดลงมาจาก หน้าผาภูเขาสูง แต่รู้สึกว่าร่างกายของเธอฤดูใบไม้ร่วงในอกของเขา แล้วในที่สุดเธอก็พบกับเขาก่อนที่สติของเธอหายไป ... ทุกสิ่งเหล่านี้เป็นจริงเป็น pipedream ได้. เธอมีความคิดไม่ว่าจะเป็นความฝันที่เธอจะต้องมีครั้งต่อไปจะเป็นฝันร้ายหรือฝันหวาน. เมื่อดวงตาของเธอเปิดมัน เป็นความมืดที่เข้ามาติดต่อกับพวกเขาเป็นครั้งแรก แต่ขวาหลังจากที่เธอพบว่าเจ๊ยุนและตาของเธอส่องด้วยความเป็นห่วงเช่นเดียวกับความสุข ความรู้สึกที่อุณหภูมิของร่างกายของเขาและรสชาติแตกต่างเธอก็อยากให้เธอรู้ว่าสิ่งเหล่านี้เป็นไปไม่ได้ที่จะเพลิดเพลินไปกับว่าพวกเขาเป็นเพียงภาพลวงตา จากนั้นทุกอย่างที่เธอเห็นก่อนที่จะสูญเสียความรู้สึกได้อย่างรวดเร็วผิวในใจของเธอและน้ำตาเริ่มเอ่อล้นออกมาจากดวงตาของเธอในลักษณะที่ไม่สามารถควบคุมได้ เธอถอนตัวเองอย่างแข็งขันในอกของเขาและกอดเขาแน่นด้วยมือทั้งสองข้างของเธอ เธอสูญเสียเสียงของเธอร้องไห้ในความเศร้าโศกและความเจ็บปวดและท่ามกลางเสียงสะอื้นที่สามารถจัดการเพียงแทบจะไม่สามารถโทรออกด้วยเสียงที่ฟังราวกับว่าเธอกำลังร้องไห้เลือด "เล็ก ๆ น้อย ๆ เจ๊ ... เล็ก ๆ น้อย ๆ เจ๊ ... เล็ก ๆ น้อย ๆ เจ๊ ... " หยาดของเธอออก และแสงระยิบระยับโปร่งแสงภายในถ้ำและดูเหมือนไข่มุกในคืนที่มืด ยุนเชจับเธอไม้ลอยหยาดภายในมือของเขาราวกับว่าเขาต้องการที่จะเก็บน้ำฝนที่มีค่ามากที่สุดหรือน้ำค้างในโลก. ขณะที่เธอกอดยุนเจ๊อีกครั้งก็กลายเป็นเหลือใจที่ชัดเจนให้กับเธออีกครั้งว่าเธอก็ไม่สามารถที่จะปล่อยให้เขาอีกครั้งสำหรับ ส่วนที่เหลือในชีวิตของเธอ พวกเขาเคยอยู่ด้วยกันมาสิบห้าปีที่ผ่านมาเพื่อให้เธอก็ไม่สามารถที่จะทราบความหมายของการเข้าพักที่แยกออกมาจากเขา อย่างไรก็ตามเธออย่างละเอียดเข้าใจมันในช่วงที่ผ่านมาสามปี ... ชีวิตและจิตวิญญาณของเธอถูกผูกไว้แล้วเขาตั้งแต่นานมาแล้ว เธอรู้สึกราวกับว่าเธอหายไปร่างกายของจิตวิญญาณของเธอโดยไม่มีเขาที่ด้านข้างของเธอและทุกวันมีอะไร แต่สิ่งที่เกี่ยวข้องกับเขาในใจของเธอ. "ลิตเติ้ลป้า ... " ยุนเจ๊ใส่มือของเขาอยู่ข้างหลังของเธอและกอดแน่นของเธอ . ขอบตาของเขามีอากาศชื้น เขาเบา ๆ กล่าวว่า "มันเป็นเพราะผมว่าคุณและปู่ของเขาจะต้องเสียใจและทุกข์ทรมานมาก ... แต่ผมมั่นใจว่าทุกอย่างจะดีขึ้นในขณะนี้ ผมจะไม่ยอมให้คุณและคุณปู่รู้สึกข้องใจใด ๆ อีกครั้ง ... "" ... Uuuuuu "เสี่ยว Lingxi เท่านั้นที่จะร้องไห้ เธอเป็นเพียงอายุสิบห้าปีเด็กสามปีที่ผ่านมาและถึงแม้เธอตอนนี้แล้วสิบแปดเธอยังร้องไห้ขี้เล่นเหมือนเด็ก... -------------- "หลังจากที่ออกจากคุณและปู่สามปี ที่ผ่านมาครั้งแรกที่ผมเดินไปที่หลุมฝังศพของพ่อที่จะนำเสนอการเสียสละ แล้วฉันเปลี่ยนนามสกุลของฉันไปที่พ่อของฉันและจากนั้นเป็นต้นเริ่มเรียกตัวเองเจ๊ยุน หลังจากนั้นผมออกจากเมืองเมฆลอย ... หลังจากนั้นไม่นานฉันมาข้ามคนที่ผิดปกติและเธอก็กลายเป็นนายของเราเนื่องจากบางเหตุผล ... ตัวตนและการดำรงอยู่ของเธอเป็นพิเศษมากและฉันไม่ได้รับอนุญาตให้พูดถึงอะไรเกี่ยวกับเธอ ดังนั้นผมไม่สามารถบอกคุณสถานการณ์ของเธอ ... "" เธอช่วยให้ฉันเพื่อซ่อมแซมเส้นเลือดที่ลึกซึ้งของฉันสอนให้ฉันกฎหมายที่ลึกซึ้งของการเพาะปลูกผมมอบให้กับชนิดของศิลปะที่ลึกซึ้งและทักษะและช่วยชีวิตฉันไว้หลายครั้ง ... แล้วฉัน มาถึงที่เมืองนิวมูนตามต้องการของคุณปู่ ... "เสี่ยวLingxi ซุกหน้าอกก่อนเจ๊ยุนและกดมือเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเธอกับหน้าอกของเขา; เงียบ ๆ ฟังอย่างตั้งใจของเขาที่จะบรรยาย เขา