Buddhism’s Holistic WorldviewDespit

Buddhism’s Holistic Worldview
Despite significant variations among the different Buddhist traditions that have evolved over its 2,500 year journey throughout Asia and now in the West, Buddhists see the world as conjoined on four levels: existentially, morally, cosmologically, and ontologically. Existentially, Buddhists affirm that all sentient beings share the fundamental conditions of birth, old age, suffering, and death. The existential realization of the universality of suffering lies at the core of the Buddha’s teaching. Insight into the nature of suffering, its cause and its cessation, and the path to the cessation of suffering constitutes the capstone of the Buddha’s enlightenment experience (Mahasacakka Sutta, Majjihma Nikaya) as well as the content of the four noble truths, the Buddha’s first teaching. That the Buddha decides to share this existential insight into the cause and cessation of suffering is regarded by the tradition as an act of universal compassion. Buddhist environmentalists assert that the mindful awareness of the universality of suffering produces compassionate empathy for all forms of life, particularly for all sentient species. They interpret the Dhammapada’s ethical injunction not to do evil but to do good as a moral principle advocating the nonviolent alleviation of suffering, an ideal embodied in the prayer of universal loving-kindness that concludes many Buddhist rituals: “May all beings be free from enmity; may all beings be free from injury; may all beings be free from suffering; may all beings be happy.” Out of a concern for the total living environment, Buddhist environmentalists extend loving-kindness and compassion beyond people and animals to include plants and the earth itself.

The concepts of karma and rebirth (samsara) integrate the existential sense of a shared common condition of all sentient life-forms with the moral dimension of the Buddhist cosmology. Not unlike the biological sciences, rebirth links human and animal species. Evolution maps commonalities and differences among species on the basis of physical and genetic traits. Rebirth maps them on moral grounds. Every form of sentient life participates in a karmic continuum traditionally divided into three world-levels and a hierarchical taxonomy of five or six life-forms. Although this continuum constitutes a moral hierarchy, differences among life-forms and individuals are relative, not absolute. Traditional Buddhism may privilege humans over animals, animals over hungry ghosts, male gender over the female, monk over laity but all forms of karmically conditioned life-human, animal, divine, demonic—are related within contingent, samsaric time: “In the long course of rebirth there is not one among living beings with form who has not been mother, father, brother, sister, son, or daughter, or some other relative. Being connected with the process of taking birth, one is kin to all wild and domestic animals, birds, and beings born from the womb” (Lankavatara Sutra).

Nirvana, the Buddhist highest good, offers the promise of transforming karmic conditionedness into an unconditioned state of spiritual liberation, a realization potentially available to all forms of sentient life on the karmic continuum. That plants and trees or the land itself have a similar potential for spiritual liberation became an explicit doctrine in Chinese and Japanese Buddhism but may even have been part of popular Buddhist belief from earliest times—in sum, a realization that all life-forms share both a common problematic and promise.

Although the Buddhist doctrines of karma and rebirth link together all forms of sentient existence in a moral continuum, Buddhist ethics focus on human agency and its consequences. The inclusion of plants and animals in Buddhist soteriological schemes may be important philosophically because it attributes inherent value to nonhuman forms of life. Nonetheless, humans have been the primary agents in creating the present ecological crisis and will bear the major responsibility in solving it.

The myth of origins in the Pali canon describes the deleterious impact of human activity on the primordial natural landscape. Unlike the garden of Eden story in the Hebrew Bible where human agency centers on the God-human relationship, the Buddhist story of first origins describes the negative impact of humans on the earth created by selfishness and greed. In the Buddhist mythological Eden, the earth flourishes naturally, but greedy desire leads to division and ownership of the land that in turn promotes violent conflict, destruction, and chaos. In short, in the Buddhist myth of first origins, human agency destroys the natural order of things. Though change is inherent in nature, Buddhists believe that natural processes are directly affected by human morality.2

Within the Buddha’s enlightenment vision (Nirvana) all the major dimensions of the Buddhist worldview are found. Tradition records that during the night of this exp

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โลกทัศน์ขององค์รวมของศาสนาพุทธแม้ มีความแตกต่างที่สำคัญระหว่างพุทธประเพณีต่าง ๆ ที่มีพัฒนาผ่านการเดินทางปี 2500 ทั่วเอเชีย แล้ว ในตะวันตก พุทธมองเห็นโลกเป็น conjoined สี่ระดับ: existentially คุณธรรม cosmologically และ ontologically Existentially พุทธรับรองว่า โพธิสัตว์ทั้งหมดร่วมเงื่อนไขพื้นฐานของการเกิด อายุมาก ทุกข์ และความตาย สำนึกที่ existential universality ของความทุกข์อยู่ในหลักของพุทธสอน เข้าใจธรรมชาติของความทุกข์ สาเหตุของปัญหา และยุติการ และเส้นทางไปทุกขนิโรธถือแคพสโตนประสบการณ์ธรรมของพระพุทธเจ้า (สูตร Mahasacakka, Majjihma นิกาย) และเนื้อหาของทุกข์ พระสอนครั้งแรก ที่พระพุทธเจ้าตัดสินใจที่จะใช้ร่วมกันนี้ existential ความเข้าใจถึงสาเหตุและยุติทุกข์ถือตามประเพณีเป็นสากลแรงกว่า พุทธ environmentalists ยืนยันรูปที่ ตระหนักระวังของ universality ของทุกข์ให้เอาใจใส่อย่างทันท่วงทีในทุกรูปแบบของชีวิต โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับชนิดทั้งหมดความรู้สึก พวกเขาตีความสั่งของ Dhammapada จริยธรรมไม่ ให้ทำชั่ว แต่ทำดีเป็นหลักคุณธรรมที่ advocating บรรเทารุนแรงของความทุกข์ รวบรวมไว้ในอธิษฐาน loving-kindness สากลที่สรุปในพิธีกรรมพุทธเหมาะ: "สิ่งมีชีวิตทั้งหมดอาจจากความเป็นปฏิปักษ์ อาจฟรีจากบาดเจ็บ สิ่งมีชีวิตทั้งหมด อาจปลอดจากทุกข์ สิ่งมีชีวิตทั้งหมด สิ่งมีชีวิตทั้งหมดได้มีความสุข" จากปัญหาสิ่งแวดล้อมรวมชีวิต พุทธ environmentalists ขยาย loving-kindness และคุณค่านอกเหนือจากคนและสัตว์พืชและดินเองแนวคิดของกรรมและการเกิดใหม่ (samsara) รวมความเงื่อนไขทั่วไปร่วมของความรู้สึกทั้งหมดฟอร์มชีวิต existential กับมิติทางศีลธรรมของสังสารวัฏ ไม่แตกต่างจากวิทยาศาสตร์ชีวภาพ เกิดใหม่เชื่อมโยงสายพันธุ์ของมนุษย์ และสัตว์ วิวัฒนาการแผนที่ commonalities และความแตกต่างระหว่างสายพันธุ์ตามลักษณะทางกายภาพ และพันธุกรรม เกิดใหม่แผนที่ไว้รองรับความแรง ทุกรูปแบบชีวิตความรู้สึกมีส่วนร่วมในความต่อเนื่องเป็น karmic ประเพณีแบ่งออกเป็นสามระดับโลกและจำแนกประเภทตามลำดับชั้นห้า หรือหกชีวิตแบบฟอร์ม แม้ว่าความต่อเนื่องนี้ถือลำดับชั้นทางศีลธรรม ความแตกต่างระหว่างบุคคลและรูปแบบของชีวิตมีญาติ ไม่แน่นอน พระพุทธศาสนาแบบดั้งเดิมอาจสิทธิ์การใช้งานมนุษย์มากกว่าเพศชายมากกว่าเพศหญิง พระสงฆ์ สัตว์ สัตว์มากกว่าผีหิวกว่า laity แต่ทุกรูปแบบของเครื่องปรับอากาศ karmically ชีวิตมนุษย์ สัตว์ เทพ อายุ – เกี่ยวข้องภายในระยะเวลาที่ผูกพันกับ samsaric: "ในหลักสูตรระยะยาวของเกิดใหม่ ไม่หนึ่งระหว่างสิ่งมีชีวิตนั่งเล่นด้วยฟอร์มที่ไม่มีพ่อ แม่ พี่ ชาย น้องสาว ลูก หรือญาติอื่น ๆ การเชื่อมต่อกับกระบวนการของการเกิด หนึ่งคือกินไปทั้งป่า และสัตว์ภายในประเทศ นก และสิ่งมีชีวิตเกิดจากมดลูก " (สุทรา Lankavatara)Nirvana, the Buddhist highest good, offers the promise of transforming karmic conditionedness into an unconditioned state of spiritual liberation, a realization potentially available to all forms of sentient life on the karmic continuum. That plants and trees or the land itself have a similar potential for spiritual liberation became an explicit doctrine in Chinese and Japanese Buddhism but may even have been part of popular Buddhist belief from earliest times—in sum, a realization that all life-forms share both a common problematic and promise.Although the Buddhist doctrines of karma and rebirth link together all forms of sentient existence in a moral continuum, Buddhist ethics focus on human agency and its consequences. The inclusion of plants and animals in Buddhist soteriological schemes may be important philosophically because it attributes inherent value to nonhuman forms of life. Nonetheless, humans have been the primary agents in creating the present ecological crisis and will bear the major responsibility in solving it.The myth of origins in the Pali canon describes the deleterious impact of human activity on the primordial natural landscape. Unlike the garden of Eden story in the Hebrew Bible where human agency centers on the God-human relationship, the Buddhist story of first origins describes the negative impact of humans on the earth created by selfishness and greed. In the Buddhist mythological Eden, the earth flourishes naturally, but greedy desire leads to division and ownership of the land that in turn promotes violent conflict, destruction, and chaos. In short, in the Buddhist myth of first origins, human agency destroys the natural order of things. Though change is inherent in nature, Buddhists believe that natural processes are directly affected by human morality.2Within the Buddha’s enlightenment vision (Nirvana) all the major dimensions of the Buddhist worldview are found. Tradition records that during the night of this exp

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โลกทัศน์แบบองค์รวมของพุทธศาสนาแม้จะมีการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญในหมู่พุทธประเพณีที่แตกต่างกันที่มีการพัฒนาในช่วงการเดินทาง 2,500 ปีทั่วเอเชียและขณะนี้อยู่ในเวสต์, ชาวพุทธเห็นโลกเป็นความทรงจำในสี่ระดับ: existentially ศีลธรรม cosmologically และ ontologically
existentially พุทธยืนยันว่าสิ่งมีชีวิตทั้งหมดแบ่งปันเงื่อนไขพื้นฐานของการเกิดอายุความทุกข์ทรมานและความตาย ที่ก่อให้เกิดการดำรงอยู่ของความเป็นสากลของความทุกข์อยู่ที่หลักของการเรียนการสอนพระพุทธเจ้า ความเข้าใจในธรรมชาติของความทุกข์สาเหตุและการหยุดชะงักของตนและเส้นทางที่จะยุติความทุกข์ถือเป็นจุดสูงสุดของประสบการณ์ของการตรัสรู้ของพระพุทธเจ้า (Mahasacakka ซูต Majjihma นิกาย) เช่นเดียวกับเนื้อหาในสี่ความจริงอันสูงส่งที่พระพุทธเจ้าเป็นครั้งแรก การสอน ที่พระพุทธเจ้าตัดสินใจที่จะแบ่งปันข้อมูลเชิงลึกเข้ามาในการดำรงอยู่สาเหตุและการหยุดชะงักของความทุกข์ทรมานได้รับการยกย่องจากสังคมว่าเป็นการกระทำของความเมตตาสากล สิ่งแวดล้อมพุทธยืนยันว่าการรับรู้ตระหนักถึงความเป็นสากลของความทุกข์ทรมานผลิตเอาใจใส่ความเห็นอกเห็นใจสำหรับทุกรูปแบบของชีวิตโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับสายพันธุ์มีชีวิตทั้งหมด พวกเขาตีความคำสั่งจริยธรรม Dhammapada ที่จะไม่ทำชั่ว แต่จะทำดีเป็นคุณธรรมที่เกื้อหนุนบรรเทาความรุนแรงของความทุกข์ทรมานที่เหมาะเป็นตัวเป็นตนในคำอธิษฐานของคนรักความเมตตาสากลสรุปว่าพิธีกรรมทางพุทธศาสนาหลาย "ขอให้สิ่งมีชีวิตทั้งหมดเป็นอิสระจากการเป็นปฏิปักษ์ต่อกัน ; สิ่งมีชีวิตทั้งหมดอาจจะเป็นอิสระจากการบาดเจ็บ; มนุษย์ทุกคนอาจจะพ้นทุกข์; มนุษย์ทุกคนอาจจะมีความสุข. "ออกจากความกังวลสำหรับสภาพแวดล้อมที่อยู่อาศัยรวมสิ่งแวดล้อมพุทธขยายความเมตตาและความเมตตาเกินคนและสัตว์ที่จะรวมพืชและแผ่นดินของตัวเอง. แนวคิดของกรรมและการเกิดใหม่ (สังสารวัฏ) บูรณาการความรู้สึกที่ดำรงอยู่ ของสภาพทั่วไปที่ใช้ร่วมกันของสรรพสัตว์ตลอดชีวิตในรูปแบบที่มีมิติทางศีลธรรมของพุทธจักรวาล ไม่แตกต่างจากวิทยาศาสตร์ทางชีวภาพ, การเกิดใหม่การเชื่อมโยงของมนุษย์และสัตว์ วิวัฒนาการแผนที่ธรรมดาเหมือนและความแตกต่างในหมู่สายพันธุ์บนพื้นฐานของลักษณะทางกายภาพและทางพันธุกรรม วิญญาณแผนที่พวกเขาในพื้นที่ทางศีลธรรม ทุกรูปแบบของสิ่งมีชีวิตมีส่วนร่วมในความต่อเนื่องกรรมแบ่งออกเป็นสามระดับโลกและอนุกรมวิธานลำดับชั้นของห้าหรือหกรูปแบบชีวิต แม้ว่าต่อเนื่องนี้ถือเป็นการลำดับคุณธรรมความแตกต่างระหว่างชีวิตรูปแบบและบุคคลที่เป็นญาติไม่แน่นอน พุทธศาสนาแบบดั้งเดิมอาจสิทธิ์มนุษย์มากกว่าสัตว์สัตว์มากกว่าผีหิวเพศชายมากกว่าเพศหญิงที่พระภิกษุสงฆ์กว่าฆราวาส แต่ทุกรูปแบบของเครื่องปรับอากาศ karmically ชีวิตมนุษย์สัตว์พระเจ้าปีศาจ-ที่เกี่ยวข้องภายในผูกพันเวลา samsaric: "ในระยะยาว แน่นอนของการเกิดใหม่ที่มีอยู่ไม่หนึ่งในสิ่งมีชีวิตโดยใช้แบบฟอร์มที่ไม่ได้รับพ่อแม่พี่ชายน้องสาวของลูกชายหรือลูกสาวหรือบางอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้อง การเชื่อมต่อกับกระบวนการของการเกิดหนึ่งเป็นญาติสนิทของสัตว์ป่าและในประเทศนกและสิ่งมีชีวิตที่เกิดจากมดลูก "(Laṅkāvatāraพระสูตร). นิพพานพุทธสูงสุดที่ดีมีสัญญาของการเปลี่ยน conditionedness กรรมเป็นตลอดไป รัฐของการปลดปล่อยจิตวิญญาณสำนึกอาจใช้ได้กับทุกรูปแบบของสิ่งมีชีวิตต่อเนื่องกรรม ว่าพืชและต้นไม้หรือที่ดินของตัวเองมีศักยภาพที่คล้ายกันสำหรับการปลดปล่อยจิตวิญญาณกลายเป็นหลักคำสอนที่ชัดเจนในพุทธศาสนาจีนและญี่ปุ่น แต่แม้อาจเป็นส่วนหนึ่งของความเชื่อทางพุทธศาสนาที่ได้รับความนิยมจากครั้งในที่เก่าแก่ที่สุดสรุปตระหนักว่าทุกรูปแบบชีวิตร่วมกันทั้ง ปัญหาที่พบบ่อยและสัญญา. แม้ว่าคำสอนทางพุทธศาสนาของการเชื่อมโยงกรรมและการเกิดใหม่ด้วยกันทุกรูปแบบของการดำรงชีวิตในความต่อเนื่องทางศีลธรรมจริยธรรมพุทธมุ่งเน้นไปที่หน่วยงานของมนุษย์และผลของมัน รวมของพืชและสัตว์ในโครงการ soteriological พุทธอาจมีความสำคัญเพราะปรัชญาแอตทริบิวต์ค่าโดยธรรมชาติในรูปแบบของชีวิตที่ไม่ใช่มนุษย์ อย่างไรก็ตามมนุษย์ได้รับตัวแทนหลักในการสร้างระบบนิเวศวิกฤตในปัจจุบันและจะแบกความรับผิดชอบที่สำคัญในการแก้มัน. ตำนานของต้นกำเนิดในภาษาบาลีวินัยอธิบายถึงผลกระทบที่เป็นอันตรายจากกิจกรรมของมนุษย์ในภูมิทัศน์ธรรมชาติดั่งเดิม ซึ่งแตกต่างจากสวนอีเดนของเรื่องในคัมภีร์ไบเบิลภาษาฮิบรูที่หน่วยงานของมนุษย์ศูนย์ความสัมพันธ์พระเจ้ามนุษย์เรื่องราวต้นกำเนิดพุทธแรกอธิบายถึงผลกระทบเชิงลบของมนุษย์บนโลกที่สร้างขึ้นโดยความเห็นแก่ตัวและความโลภ ในพุทธตำนานอีเดนแผ่นดินลวดลายตามธรรมชาติ แต่ความปรารถนาโลภนำไปสู่การแบ่งและเจ้าของที่ดินที่ในการเปิดส่งเสริมความขัดแย้งรุนแรงทำลายและความสับสนวุ่นวาย ในระยะสั้นในตำนานพุทธกำเนิดครั้งแรกที่หน่วยงานของมนุษย์ทำลายธรรมชาติของสิ่งที่ แม้ว่าการเปลี่ยนแปลงมีอยู่ในธรรมชาติชาวพุทธเชื่อว่ากระบวนการทางธรรมชาติได้รับผลกระทบโดยตรงจากมนุษย์ morality.2 ภายในวิสัยทัศน์ของการตรัสรู้ของพระพุทธเจ้า (นิพพาน) ทุกมิติที่สำคัญของโลกที่นับถือศาสนาพุทธมีการค้นพบ ประเพณีบันทึกไว้ว่าในช่วงเวลากลางคืนนี้ exp