This is called Aristotle’s Illusion

This is called Aristotle’s Illusion because it was first recorded by the ancient Greek philosopher Aristotle (see Aristotle & Ross 2001). Although it is called an illusion, one might think that it is actually a case of hallucination. In cases of illuson, one perceives an external object, but misperceives some of its properties. In cases of hallucination, one has the perceptual experience of an object which doesn’t exist. Here, it might be argued that we are experiencing a second object which does not exist in reality, hence suggesting that this is a case of hallucinatory experience.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นี้เรียกว่ามายาของอริสโตเติลเพราะมันเป็นครั้งแรกโดยนักปรัชญากรีกโบราณอริสโตเติล (ดูอริสโตเติลและรอสส์ 2001) แม้ว่ามันจะถูกเรียกว่าเป็นภาพลวงตาหนึ่งอาจจะคิดว่ามันเป็นจริงกรณีของภาพหลอน ในกรณีของ illuson หนึ่งรับรู้วัตถุภายนอก แต่ misperceives บางส่วนของคุณสมบัติของมัน ในกรณีที่มีภาพหลอนหนึ่งที่มีประสบการณ์การรับรู้ของวัตถุที่ไม่มีอยู่ นี่ก็อาจจะแย้งว่าเรากำลังประสบวัตถุสองซึ่งไม่ได้อยู่ในความเป็นจริงจึงบอกว่าเป็นกรณีของประสบการณ์ประสาทหลอนนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นี้เรียกว่าภาพลวงตาของอริสโตเติลเพราะมันถูกบันทึกไว้ครั้งแรกโดยโบราณนักปรัชญากรีกอริสโตเติล (ดูอริสโตเติล & Ross ๒๐๐๑) แม้ว่ามันจะเรียกว่าภาพลวงตาหนึ่งอาจจะคิดว่ามันเป็นจริงกรณีของการถ่ายภาพหลอน ในกรณีของ illuson, หนึ่งที่ได้รู้ถึงวัตถุภายนอก, แต่เข้าใจผิดบางคุณสมบัติ. ในกรณีที่มีการถ่ายภาพหลอน, หนึ่งมีประสบการณ์ที่เห็นได้จากวัตถุที่ไม่มีอยู่. ที่นี่, มันอาจจะถกเถียงกันว่าเรากำลังประสบกับวัตถุที่สองซึ่งไม่ได้อยู่ในความเป็นจริง, จึงบอกว่านี้เป็นกรณีของประสบการณ์ประสาทหลอน.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นี้เรียกว่าภาพลวงตาของอริสโตเติลเพราะมันถูกบันทึกไว้ครั้งแรกโดยนักปรัชญากรีกโบราณของอริสโตเติล ถึงแม้ว่ามันจะเรียกว่าภาพหลอนคนอาจจะคิดว่ามันเป็นภาพลวงตา ในกรณีของภาพลวงตาหนึ่งรู้สึกว่าวัตถุภายนอกแต่เข้าใจผิดบางส่วนของแอตทริบิวต์ของมัน ในกรณีของภาพลวงตาหนึ่งมีประสบการณ์การรับรู้ของวัตถุที่ไม่มีอยู่จริง ที่นี่บางคนอาจคิดว่าเรากำลังประสบกับวัตถุที่สองที่ไม่ได้อยู่ในความเป็นจริงดังนั้นจึงแสดงให้เห็นถึงตัวอย่างของประสบการณ์ภาพหลอน