The putative threat of territorial

The putative threat of territorial dismemberment diminished dramatically
following the much-exaggerated panic of 1999. East Timor had never been part
of the Netherlands East Indies territories that Soekarno and his fellow
colonial-era nationalists had envisaged as an independent Indonesia. Furthermore,
the Indonesian occupation had always been illegal under international
law, and the territory remained a fiefdom of the Indonesian military establishment,
even after its formal incorporation as a province of the country.66 Much
to the disappointment of activists in Aceh and West Papua, independence for
East Timor did not establish a precedent for further breakaway new nations,
given the weaker basis of mobilization on the ground and more limited
foreign sympathy for their causes. Instead, as Indonesia had embarked on
comprehensive decentralization in 1999, with locally elected parliaments and
local executives enjoying unprecedented powers over state agencies, “special
autonomy” packages were extended to West Papua and Aceh, and, in the
latter case this proved sufficiently attractive to spur the Free Aceh Movement
(Gerakan Aceh Merdeka, or GAM) to abandon armed struggle in favor of
parliamentary politics

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ภัยคุกคามจาก putative ดินแดนแยกชิ้นส่วนลดลงอย่างมากตกใจมากที่พูดเกินจริงของปี 1999 ต่อ ติมอร์ตะวันออกไม่ได้ส่วนหนึ่งของดินแดนหมู่เกาะอินเดียตะวันออกของประเทศเนเธอร์แลนด์ที่ซูการ์โนและเพื่อนของเขาโคโลเนียลยุค nationalists มี envisaged เป็นอินโดนีเซียเป็นอิสระ นอกจากนี้ยึดครองอินโดนีเซียได้เสมอผิดกฎหมายภายใต้อินเตอร์เนชั่นแนลยังคงอยู่ fiefdom ของการก่อตั้งอินโดนีเซียทหาร กฎหมาย และอาณาเขตแม้หลังจากการประสานอย่างเป็นทางการเป็นจังหวัดของ country.66 มากกับความผิดหวังของนักเคลื่อนไหวในอาเจะห์และนิวกินีตะวันตก ความเป็นอิสระในติมอร์ตะวันออกได้สร้างเหตุสำหรับเพิ่มเติมมักแตกใหม่ประชาชาติให้พื้นฐานแข็งแกร่งของการเคลื่อนไหวบนพื้นดินและอื่น ๆ จำกัดเห็นใจที่ต่างประเทศสำหรับสาเหตุของพวกเขา แทน ขณะที่อินโดนีเซียมีการเริ่มต้นครอบคลุมกระจายอำนาจการแพร่กระจายในปี 1999 กับ parliaments รับเลือกตั้งในท้องถิ่น และผู้บริหารท้องถิ่นกับอำนาจเป็นประวัติการณ์มากกว่าหน่วยงานของรัฐ "พิเศษแพคเกจอิสระ"ได้ขยายอาเจะห์และปาปัวตะวันตก และ ในการกรณีหลังนี้พิสูจน์ความน่าสนใจเพียงพอไปกระตุ้นขบวนการอาเจะห์เสรี(Gerakan อะเจห์ Merdeka หรือแกม) สละต่อสู้อาวุธเห็นด้วยการเมืองรัฐสภา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภัยคุกคามของการสูญเสียอวัยวะสมมุติดินแดนลดลงอย่างรวดเร็วต่อไปนี้ความตื่นตระหนกมากเกินปี 1999 ติมอร์ตะวันออกไม่เคยเป็นส่วนหนึ่งของดินแดนเนเธอร์แลนด์อินเดียตะวันออกที่Soekarno และเพื่อนของเขาเจ็บแค้นยุคโคโลเนียลได้วาดภาพเป็นอิสระอินโดนีเซีย นอกจากนี้การยึดครองอินโดนีเซียเคยผิดกฎหมายภายใต้ระหว่างประเทศกฎหมายและดินแดนที่ยังคงfiefdom การจัดตั้งกองทัพอินโดนีเซียเป็นแม้กระทั่งการรวมตัวกันอย่างเป็นทางการหลังจากที่เป็นจังหวัดcountry.66 มากไปสู่ความผิดหวังของนักเคลื่อนไหวในอาเจะห์และเวสต์ปาปัวเป็นอิสระสำหรับประเทศติมอร์ตะวันออกไม่ได้สร้างแบบอย่างต่อไปสำหรับประเทศใหม่ที่แตกต่างที่ได้รับพื้นฐานที่ปรับตัวลดลงของการชุมนุมบนพื้นดินและจำกัด มากขึ้นเห็นอกเห็นใจต่างประเทศสำหรับสาเหตุของพวกเขา แต่อินโดนีเซียได้ลงมือกระจายอำนาจเบ็ดเสร็จในปี 1999 กับรัฐสภาได้รับการเลือกตั้งในระดับท้องถิ่นและผู้บริหารท้องถิ่นเพลิดเพลินกับอำนาจประวัติการณ์มากกว่าหน่วยงานของรัฐ"พิเศษอิสระ" แพคเกจได้รับการขยายไปยังปาปัวตะวันตกและอาเจะห์และในกรณีหลังนี้ได้รับการพิสูจน์อย่างพอเพียงที่น่าสนใจกระตุ้นขบวนการอาเจะห์เสรี(Gerakan Aceh Merdeka หรือ GAM) ที่จะละทิ้งการต่อสู้ในความโปรดปรานของรัฐสภาการเมือง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กรดอะมิโนคุกคามดินแดนของการลดลงอย่างมาก
ต่อไปนี้ panic เกินจริงมากของปี 1999 ติมอร์ตะวันออก ไม่เคยเป็นส่วนหนึ่งของหมู่เกาะอินเดียตะวัน
เนเธอร์แลนด์ดินแดนที่ซูการ์โนและเพื่อน
ยุคอาณานิคมอเมริกามี envisaged เป็นประเทศอิสระ นอกจากนี้
อาชีพอินโดนีเซียมักจะผิดกฎหมายภายใต้กฎหมายระหว่างประเทศ
,และดินแดนที่ยังคง fiefdom ของสถานประกอบการทหารอินโดนีเซีย
หลังจากที่ประสานอย่างเป็นทางการของเป็นจังหวัดของ country.66 มาก
เพื่อความผิดหวังของนักกิจกรรมในจังหวัดอาเจะห์และเวสต์ปาปัว ความเป็นอิสระสำหรับ
ติมอร์ตะวันออกไม่สร้างแบบอย่างใหม่เพิ่มเติมแตกต่างประชาชาติ
ให้แข็งแกร่ง พื้นฐานของการชุมนุมในพื้นที่และ เพิ่มเติม
จำกัดความเห็นอกเห็นใจต่างประเทศสำหรับสาเหตุของพวกเขา แทน ขณะที่อินโดนีเซียได้เริ่มลงมือ
ครอบคลุมการกระจายอำนาจในปี 1999 กับการเลือกตั้งท้องถิ่น และผู้บริหารท้องถิ่นกับอำนาจรัฐสภา
ประวัติการณ์กว่าหน่วยงานของรัฐ " พิเศษ
อิสระ " แพคเกจถูกขยายไปยัง เวสต์ ปาปัว และอาเจะห์ และในกรณีนี้พิสูจน์
หลังน่าสนใจอย่างเพียงพอเพื่อกระตุ้นขบวนการอาเจะห์เสรี
( Gerakan Aceh Merdeka ,หรือ กัม ) ทิ้งอาวุธต่อสู้ในความโปรดปรานของ
การเมืองรัฐสภา