DISCUSSIONFoliar applications signi

DISCUSSION
Foliar applications significantly increased the vase life of treated leaves. Similarly, Ponce et al. (2009) found that glycerol or sorbitol (1%) extended the shelf-life of fresh apples in 10 days. De-Stigter (1981) treated the cut flowers with the commercial preservatives (8-HQC + 2% Suc) to diminish transpirational loss and maintain flower turgidity and therefore extended their vase life (Łukaszewska and Skutnik, 2003). However, same treatments decreased the rate of leaf water loss, these findings in agreement with Jones et al. (2004) who found that, anti-transpiration treatments did not decrease solution uptake by the holly stems, leading improve marketability of branches. Using anti-transpirants improved the water use efficiency and reduced leaf transpiration rate by 87 to 93% (Nasraoui, 1993; Bora and Mathur, 1998; Makus, 1997). Francisco and Rubio (2009) found that the Anti-transpirant (Pinolene) significantly reduced water uptake but no effect was found with control solution. Moreover, Shen et al. (1999) and Yancey et al. (2005) found that, glycerol can function either as an osmolyte, contributing to the maintenance of water balance, or as an osmoprotectant, allowing the operation of many cellular processes during osmotic stress. Thus, this result supports the present findings, concerning the effect of the glycerol on decreasing the water loss which could enhance the vase life. In addition, it was noticed a parallel increase in the rate of the water loss with increasing both MgCO3 and glycerol over 6%, which were inversely related to vase life. Dubois and Joyce (1992) found the same result in ornamental plants. Generally, it could be concluded that glycerin can be used as a tool for reducing plant water loss, which could be resulted from closing stomata openings and reducing the transpiration rate; as mentioned by previous investigators and leading to increased leaf vase life.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สนทนาโปรแกรมประยุกต์ foliar เพิ่มอายุการปักแจกันของใบไม้ที่บำบัด ในทำนองเดียวกัน ปอน et al. (2009) พบว่า กลีเซอรหรือซอร์บิทอล (1%) ขยายชีวิตชั้นของแอปเปิ้ลสดใน 10 วัน ดอกไม้ตัดกับสารกันบูดพาณิชย์ถือว่าเด Stigter (1981) (8 HQC + 2% Suc) เพื่อลดการสูญเสีย transpirational และรักษาดอกไม้ turgidity และขยายชีวิตแจกัน (Łukaszewska และ Skutnik, 2003) ดังนั้น การ อย่างไรก็ตาม การรักษาเดียวกันลดอัตราการสูญเสียน้ำใบ ค้นพบเหล่านี้ยังคง Jones et al. (2004) ที่พบว่า transpiration ป้องกันรักษาได้ลดการดูดซับของโซลูชั่น โดยลำต้นฮอลลี่ สอบสาขาการปรับปรุงนำ ใช้ต่อต้าน-transpirants ปรับปรุงประสิทธิภาพการใช้น้ำ และลดลงใบ transpiration อัตรา 87-93% (Nasraoui, 1993 โบและ Mathur, 1998 Makus, 1997) Francisco และ Rubio (2009) พบว่า การต่อต้าน-transpirant (Pinolene) สามารถลดการดูดซับน้ำ แต่ไม่พบ ด้วยโซลูชั่นควบคุม พบว่า นอกจาก เชิน et al. (1999) และ Yancey et al. (2005) กลีเซอรสามารถทำงาน เป็น osmolyte การ สนับสนุนการรักษาดุลน้ำ หรือ เป็นการ osmoprotectant ช่วยให้การดำเนินงานของกระบวนการโทรศัพท์มือถือในระหว่างการออสโมติกความเครียดได้ ดังนั้น ผลนี้สนับสนุนการค้นพบปัจจุบัน เกี่ยวกับผลของกลีเซอรลดการสูญเสียน้ำซึ่งสามารถเพิ่มอายุการปักแจกัน นอกจากนี้ ที่สังเกตเห็นเพิ่มขนานในอัตราการสูญเสียน้ำ ด้วยการเพิ่ม MgCO3 และกลีเซอรกว่า 6% ซึ่งเกี่ยวข้องกับอายุการใช้งาน inversely Dubois และจอยซ์ (1992) พบผลลัพธ์เดียวกันในไม้ดอกไม้ประดับ ทั่วไป มันสามารถสรุปได้ว่า กลีเซอรีนสามารถใช้เป็นเครื่องมือสำหรับการลดพืชสูญเสียน้ำ ซึ่งอาจเป็นผลมาจากการปิดเปิด stomata และลดอัตราการ transpiration ดังกล่าว โดยก่อนหน้านี้ นักและนำไปเพิ่มใบไม้ดอกไม้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การประยุกต์ใช้วิธีสนทนา
เพิ่มขึ้นแจกันชีวิตของการปล่อย ในทำนองเดียวกัน พอน et al . ( 2009 ) พบว่า กลีเซอรอล หรือ ซอร์บิทอล ( 1% ) ขยายอายุการเก็บรักษาของแอปเปิ้ลสดใน 10 วันเดอ stigter ( 1981 ) ถือว่าตัดดอกกับเจือพาณิชย์ ( 8-hqc 2% SUC ) เพื่อลดการสูญเสีย transpirational บวมและดังนั้นจึงขยายและรักษาดอกไม้ปักแจกันของพวกเขา ( และŁ ukaszewska skutnik , 2003 ) อย่างไรก็ตาม การรักษาเดียวกันลดลงอัตราการสูญเสียน้ำของใบเหล่านี้พบในข้อตกลงกับ Jones et al . ( 2004 ) ที่พบว่าการรักษาป้องกันการคายน้ำ ไม่ได้แก้ปัญหาการลดต้นฮอลลี่าปรับปรุงการตลาดของสาขา ใช้ป้องกัน transpirants การปรับปรุงประสิทธิภาพการใช้น้ำ และลดอัตราการคายน้ำ โดยใบ 87 93 % ( nasraoui , 1993 ; โบราและมาเธอร์ , 1998 ; makus , 1997 )ซานฟรานซิสโก และ รูบิโอ ( 2552 ) พบว่า ต่อต้าน transpirant ( pinolene ) สามารถลดการดูดน้ำแต่ไม่มีผลพบว่าโซลูชั่นควบคุมอย่างมีนัยสำคัญ นอกจากนี้ Shen et al . ( 1999 ) และ แยนซีย์ et al . ( 2005 ) พบว่า กลีเซอรอลสามารถทำงานอย่างใดอย่างหนึ่ง เป็น osmolyte เอื้อต่อการรักษาสมดุลน้ำ หรือเป็นสารป้องกันแรงดันออสโมติก ,ช่วยให้การดำเนินงานของกระบวนการโทรศัพท์มือถือหลายระหว่างเน้น . ดังนั้น ผลที่ได้นี้สนับสนุนผลการวิจัยเกี่ยวกับผลกระทบของกลีเซอรอลในการลดน้ำสูญเสีย ซึ่งอาจเพิ่มแจกันชีวิต นอกจากนี้ ยังพบขนานเพิ่มในอัตราน้ำสูญเสีย เพิ่มทั้ง mgco3 และกลีเซอรอลมากกว่า 6 % ซึ่งเป็นตรงกันข้ามที่เกี่ยวข้องกับชีวิต แจกันบัวกับจอยซ์ ( 1992 ) พบผลเดียวกันในไม้ประดับ โดยทั่วไปแล้ว สามารถสรุปได้ว่า กลีเซอรีนสามารถใช้เป็นเครื่องมือในการลดการสูญเสียน้ำของพืช ซึ่งอาจจะเกิดจากการปิดเปิดปากใบ และลดการคายน้ำ อัตรา ดังกล่าว โดยพนักงานสอบสวนนำแจกันใบเดิม เพิ่มชีวิต