First we hypothesized that individu

First we hypothesized that individuals who have had their basic needs for competence, autonomy, and relatedness satisfied on a day-to-day basis would be lower in fear of missing out. Second, we hypothesized that FoMO would be negatively associated with indicators of psychological well-being. That is, we expected that experiencing lower levels of general mood and lower overall life satisfaction would report higher levels of FoMO. Finally, we hypothesized that FoMO is robustly related to social media use. Specifically, we predicted that FoMO would mediate the relations (if any) linking individual variation in basic need satisfaction, general mood, and life satisfaction to behavioral engagement with social media.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ครั้งแรก เราตั้งสมมติฐานว่าว่าบุคคลที่มีความต้องการพื้นฐานความสามารถ อิสระ และ relatedness พอวัน จะต่ำกว่าในความกลัวหายไปออก สอง เราตั้งสมมติฐานว่าที่ FoMO จะส่งเชื่อมโยงกับตัวบ่งชี้ของจิตใจ นั่นคือ เราคาดว่า ประสบอารมณ์ทั่วไปและความพึงพอใจโดยรวมชีวิตต่ำกว่าระดับล่างจะรายงานระดับสูงของ FoMO สุดท้าย เราตั้งสมมติฐานว่าที่ FoMO อย่างทนทานได้เกี่ยวข้องกับการใช้สื่อสังคมออนไลน์ โดยเฉพาะ เราคาดการณ์ว่า FoMO จะบรรเทาความสัมพันธ์ (ถ้ามี) เชื่อมโยงแต่ละการเปลี่ยนแปลงในขั้นพื้นฐาน ต้องการความพึงพอใจ อารมณ์ทั่วไป ความพึงพอใจในชีวิตกับพฤติกรรมความผูกพันกับสังคม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ครั้งแรกที่เราตั้งสมมติฐานว่าบุคคลที่มีความต้องการขั้นพื้นฐานของพวกเขาสำหรับความสามารถความเป็นอิสระและความสัมพันธ์ความพึงพอใจในชีวิตประจำวันต่อวันจะลดลงในความกลัวของหายไปหมด ประการที่สองเราตั้งสมมติฐานว่า FoMO จะมีความสัมพันธ์เชิงลบกับตัวชี้วัดของทางด้านจิตใจเป็นอยู่ที่ดี นั่นคือที่เราคาดหวังว่าประสบระดับล่างของอารมณ์ทั่วไปและต่ำพึงพอใจในชีวิตโดยรวมจะรายงานระดับสูงของ FoMO สุดท้ายเราตั้งสมมติฐานว่า FoMO เป็นตัวดีที่เกี่ยวข้องกับการใช้สื่อสังคม โดยเฉพาะเราคาดการณ์ว่าจะเป็นสื่อกลางใน FoMO ความสัมพันธ์ (ถ้ามี) รูปแบบการเชื่อมโยงของแต่ละบุคคลในความพึงพอใจความต้องการขั้นพื้นฐานอารมณ์ทั่วไปและพึงพอใจในชีวิตที่จะมีส่วนร่วมกับพฤติกรรมสื่อสังคม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ครั้งแรกที่เราตั้งสมมติฐานว่า บุคคลที่มีความต้องการพื้นฐานของความสามารถ ตนเอง และแบ่งงานกันทำ พอใจในแต่ละวันต่อวันจะลดลง เพราะกลัวพลาด ประการที่สอง เราตั้งสมมุติฐานว่าโฟโม่จะลบที่เกี่ยวข้องกับตัวชี้วัดสุขภาวะทางจิต . นั่นคือเราคาดหวังว่า พบระดับล่างของอารมณ์และความพึงพอใจในชีวิตโดยรวมทั่วไปกว่าจะรายงานระดับที่สูงขึ้นของโฟโม่ . สุดท้ายเราตั้งสมมติฐานว่า โฟโม่เป็นข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับการใช้สื่อสังคม โดยเฉพาะ เราคาดการณ์ว่าโฟโม่จะไกล่เกลี่ยความสัมพันธ์ ( ถ้ามี ) การเชื่อมโยงแต่ละการเปลี่ยนแปลงในความต้องการพื้นฐานอารมณ์ทั่วไปและความพึงพอใจในชีวิตกับพฤติกรรมการมีส่วนร่วมกับสื่อทางสังคม