แรงงานฝีมือไทยในสาขาวิชาชีพที่สำคัญ

แรงงานฝีมือไทยในสาขาวิชาชีพที่สำคัญและมีความขาดแคลน รวมทั้งใน 7 สาขาวิชาชีพที่ได้ทำข้อตกลง MRAs ร่วมกันคือ แพทย์ ทันตแพทย์ พยาบาล วิศวกร สถาปนิก นักสำรวจ และนักบัญชี อาจจะถูกแย่งงาน
รวมทั้งการเข้ามาของแรงงานที่มีค่าตอบแทนที่ต่ำกว่าแรงงานไทย เพราะข้อจำกัดทางด้านภาษาที่แรงงานไทยและอีกหลายๆส่วนยัง มีปัญหา และค่าตอบแทนที่ไม่เท่ากันของแต่ละประเทศ ที่แตกต่างกันเช่น แรงงานไทยมีค่าแรงสูงกว่าแรงงานพม่า ลาว และกัมพูชา ดังนั้นจะทำให้เกิดการขาดแคลนแรงงานเพราะอุตสาหกรรมบางประเภทอาจได้รับผลกระทบจากการไหลเข้าของแรงงานที่มาจากประเทศอื่นที่เข้ามาแข่งขันในอีกประเทศหนึ่ง เช่นแรงงานลาวและพม่า กัมพูชา ที่จะเข้ามาในประเทศไทยมากขึ้น นายจ้างจะมีทางเลือกที่จะจ้างแรงงานของประชากรอาเซียนในประเทศใดประเทศหนึ่งที่มีค่าแรงถูกกว่า เกิดปัญหาระหว่างคนในชาติและชาวต่างชาติ และทำให้เกิดปัญหาการเหยียดเชื้อชาติตามมา และบุคลากรวิชาชีพบางส่วนของไทยอาจจะมีการเคลื่อนย้ายออกไปทำงานต่างประเทศจำนวนมากขึ้น ทำให้เกิดความขาดแคลนในประเทศเอง
และการพัฒนาแรงงานของแต่ละประเทศเพื่อเตรียมความพร้อมต่อการเปิดตลาดการค้าเสรี เป็นเรื่องยากเพราะจำนวนประชากรที่เยอะ และมาตรฐานการศึกษาที่แตกต่างกันอย่างมาก เช่น แรงงานที่มาจากสิงคโปร์ และมาเลเซีย เมื่อเทียบกับไทยนั้นมีคุณภาพมากกว่า และเพื่อจะแก้ปัญหานั้น ทำให้ต้องใช้เวลาหลายปีในการพัฒนาและปฏิรูปการศึกษา ที่ล่าช้าเพราะต้องใช้เวลาหลายปี อาจสร้างปัญหาให้เศรษฐกิจของภูมิภาค
ไม่เห็นด้วยเพราะ แรงงานที่สำคัญอาจถูกลดบทบาท ค่าแรงที่แตกต่างทำให้เกิดความคลาดแคลนบุคลากร
และการศึกษาที่ยังไม่พร้อมของประเทศในภูมิภาค

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แรงงานฝีมือไทยในสาขาวิชาชีพที่สำคัญและมีความขาดแคลนรวมทั้งใน 7 สาขาวิชาชีพที่ได้ทำข้อตกลง MRAs ร่วมกันคือแพทย์ทันตแพทย์พยาบาลวิศวกรสถาปนิกนักสำรวจและนักบัญชีอาจจะถูกแย่งงาน
รวมทั้งการเข้ามาของแรงงานที่มีค่าตอบแทนที่ต่ำกว่าแรงงานไทยเพราะข้อจำกัดทางด้านภาษาที่แรงงานไทยและอีกหลายๆส่วนยังมีปัญหาและค่าตอบแทนที่ไม่เท่ากันของแต่ละประเทศที่แตกต่างกันเช่น ลาวและกัมพูชาดังนั้นจะทำให้เกิดการขาดแคลนแรงงานเพราะอุตสาหกรรมบางประเภทอาจได้รับผลกระทบจากการไหลเข้าของแรงงานที่มาจากประเทศอื่นที่เข้ามาแข่งขันในอีกประเทศหนึ่งเช่นแรงงานลาวและพม่ากัมพูชา นายจ้างจะมีทางเลือกที่จะจ้างแรงงานของประชากรอาเซียนในประเทศใดประเทศหนึ่งที่มีค่าแรงถูกกว่าเกิดปัญหาระหว่างคนในชาติและชาวต่างชาติและทำให้เกิดปัญหาการเหยียดเชื้อชาติตามมา ทำให้เกิดความขาดแคลนในประเทศเอง
และการพัฒนาแรงงานของแต่ละประเทศเพื่อเตรียมความพร้อมต่อการเปิดตลาดการค้าเสรีเป็นเรื่องยากเพราะจำนวนประชากรที่เยอะและมาตรฐานการศึกษาที่แตกต่างกันอย่างมากเช่นแรงงานที่มาจากสิงคโปร์และมาเลเซีย และเพื่อจะแก้ปัญหานั้นทำให้ต้องใช้เวลาหลายปีในการพัฒนาและปฏิรูปการศึกษาที่ล่าช้าเพราะต้องใช้เวลาหลายปีอาจสร้างปัญหาให้เศรษฐกิจของภูมิภาค
ไม่เห็นด้วยเพราะแรงงานที่สำคัญอาจถูกลดบทบาทค่าแรงที่แตกต่างทำให้เกิดความคลาดแคลนบุคลากร
และการศึกษาที่ยังไม่พร้อมของประเทศในภูมิภาค

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รวมทั้งใน 7 สาขาวิชาชีพที่ได้ทำข้อตกลง MRAs ร่วมกันคือแพทย์ทันตแพทย์พยาบาลสถาปนิกนักสำรวจและนักบัญชีวิศวกร
มีปัญหา ที่แตกต่างกันเช่น ลาวและกัมพูชา เช่นแรงงานลาวและพม่ากัมพูชาที่จะเข้ามาในประเทศไทยมากขึ้น
เช่นแรงงานที่มาจากสิงคโปร์และมาเลเซีย และเพื่อจะแก้ปัญหานั้น ที่ล่าช้าเพราะต้องใช้เวลาหลายปี
แรงงานที่สำคัญอาจถูกลดบทบาท

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แรงงานฝีมือไทยในสาขาวิชาชีพที่สำคัญและมีความขาดแคลนรวมทั้งใน 7 สาขาวิชาชีพที่ได้ทำข้อตกลงอาศัยอยู่ร่วมกันคือแพทย์ทันตแพทย์พยาบาลวิศวกรสถาปนิกนักสำรวจและนักบัญชีอาจจะถูกแย่งงาน
รวมทั้งการเข้ามาของแรงงานที่มีค่าตอบแทนที่ต่ำกว่าแรงงานไทยเพราะข้อจำกัดทางด้านภาษาที่แรงงานไทยและอีกหลายๆส่วนยังมีปัญหาและค่าตอบแทนที่ไม่เท่ากันของแต่ละประเทศที่แตกต่างกันเช่นลาวและกัมพูชาดังนั้นจะทำให้เกิดการขาดแคลนแรงงานเพราะอุตสาหกรรมบางประเภทอาจได้รับผลกระทบจากการไหลเข้าของแรงงานที่มาจากประเทศอื่นที่เข้ามาแข่งขันในอีกประเทศหนึ่งเช่นแรงงานลาวและพม่ากัมพูชานายจ้างจะมีทางเลือกที่จะจ้างแรงงานของประชากรอาเซียนในประเทศใดประเทศหนึ่งที่มีค่าแรงถูกกว่าเกิดปัญหาระหว่างคนในชาติและชาวต่างชาติและทำให้เกิดปัญหาการเหยียดเชื้อชาติตามมาทำให้เกิดความขาดแคลนในประเทศเอง
และการพัฒนาแรงงานของแต่ละประเทศเพื่อเตรียมความพร้อมต่อการเปิดตลาดการค้าเสรีเป็นเรื่องยากเพราะจำนวนประชากรที่เยอะและมาตรฐานการศึกษาที่แตกต่างกันอย่างมากเช่นแรงงานที่มาจากสิงคโปร์และมาเลเซียและเพื่อจะแก้ปัญหานั้นทำให้ต้องใช้เวลาหลายปีในการพัฒนาและปฏิรูปการศึกษาที่ล่าช้าเพราะต้องใช้เวลาหลายปีอาจสร้างปัญหาให้เศรษฐกิจของภูมิภาค
ไม่เห็นด้วยเพราะแรงงานที่สำคัญอาจถูกลดบทบาทค่าแรงที่แตกต่างทำให้เกิดความคลาดแคลนบุคลากร

และการศึกษาที่ยังไม่พร้อมของประเทศในภูมิภาค