the Eocene Archaeochrysa creedi (Ca

the Eocene Archaeochrysa creedi (Carpenter) (see
Adams 1967, fig. 47). Therefore, the structure labelled
‘plc þ es’ [plc þ episternum] in Figs 1B and 2A probably
represents for the most part the episternum.
Basisternum. The actual shape of the basisternum in
Dipteromantispa n. gen. is hard to determine. Examination
of the specimen wetted with ethanol indicates three
possibilities: (1) it is small and narrow (its boundary is
rather distinct), with a median longitudinal ridge; a
dark area anterior to the basisternum in this case is
simply fuscous membrane, including an area of the precoxal
bridge (see below); (2) the basisternum is small
and narrow with a median longitudinal ridge; a dark
area anterior to the basisternum (including an area of
the precoxal bridge) is a secondary sclerotized membrane;
(3) the basisternum is larger comprising whole
dark area (its boundary is not distinct; see Fig. 2A),
with a median longitudinal ridge in posterior half; the
precoxal bridge is in this case homologous with that of
Mantispa. In our opinion, the second possibility is most
likely.
A small basisternum is the plesiomorphic condition
in Neuroptera, occurring often in the order (Matsuda
1970; Friedrich & Beutel 2010). In Chrysopidae, the
basisternum is small in the more primitive Nothochrysinae,
and larger in the more advanced Chrysopinae (see
Crampton 1926, fig. 51; Adams 1967, figs 35–37).
Precoxal bridge. A weakly sclerotized precoxal bridge
connecting the basisternum (or a sclerotized membrane,
see above) and episternum (propleuron) anterior to the
procoxae appears to be present in Dipteromantispa
n. gen. Within the Neuroptera, the precoxal bridge has
only been reported in Mantispa, but is probably more
strongly sclerotized there (see Crampton 1926, fig. 52).
In general, it is present in many non-endopterygote insects,
“but is unlikely to be a groundplan feature of Endopterygota”
(Friedrich & Beutel 2010, p. 17). The possible
presence of a precoxal bridge in Dipteromantispidae
is most probably secondary, and therefore autapomorphic,
not homologous with that of Mantispa.
Profemur. The structure and arrangement of the profemoral
teeth of Dipteromantispidae are most similar to
those of the extant berothid (Rhachiberothinae) genus
Hoelzeliella Aspck & Aspck (Aspck & Aspck
1997, fig. 33), the mantispid (Symphrasinae) genus Trichoscelia
Westwood (Penny 1982, fig. 10; Hoffman
2002, fig. 539), and the Mesozoic mantispid subfamily
Mesomantispinae (V. Makarkin, personal observation)
in the absence of long spines and in the presence of
only small ‘denticles’ in two-three rows (more than
three in some Mesomantispinae). In other Mantispidae
and Rhachiberothinae, at least one long spine is present
(often more than one). In the fossil berothid subfamilies
Paraberothinae and Mesithoninae, all of the numerous
spines are usually more or less long (see Engel 2004;
Nel et al. 2005; McKellar & Engel 2009; Petrulevicius
et al. 2010).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

creedi Eocene Archaeochrysa (ช่างไม้) (ดูAdams 1967, fig. 47) ดังนั้น โครงสร้างมัน' plc þ es' [plc þ episternum] มะเดื่อ 1B และ 2A คงแทน episternum ส่วนใหญ่Basisternum รูปร่างจริงของ basisternum ในทั่วตอนเหนือของ Dipteromantispa จะยากที่จะกำหนด การตรวจสอบของที่ wetted ด้วยเอทานอลบ่งชี้ 3ไป: (1) เป็นขนาดเล็กและแคบ (ขอบเขตความเป็นค่อนข้างแตกต่างกัน), มีริดจ์เป็นระยะยาวมัธยฐาน มีในกรณีนี้คือพื้นที่มืด anterior to basisternumเมมเบรนเพียง fuscous รวมถึงพื้นที่ที่ precoxalสะพาน (ดูด้านล่าง); (2 basisternum)มีขนาดเล็กและแคบ ด้วยริดจ์เป็นระยะยาวมัธยฐาน ความมืดตั้ง anterior to basisternum (รวมพื้นที่ของสะพาน precoxal) เป็นเยื่อรอง sclerotized(3) basisternum มีขนาดใหญ่ประกอบด้วยทั้งหมดตั้งสีดำ (ขอบเขตของมันไม่หมด ดู Fig. 2A),มีริดจ์เป็นระยะยาวมัธยฐานในครึ่งหลัง ที่สะพาน precoxal อยู่ในกรณีนี้ homologous กับค่าของMantispa ในความคิดของเรา เป็นไปได้ที่สองเป็นส่วนใหญ่แนวโน้มการBasisternum เล็กเป็นเงื่อนไข plesiomorphicใน Neuroptera เกิดขึ้นบ่อยครั้งในใบสั่ง (Matsuda1970 ฟรีดริชและ Beutel 2010) ใน Chrysopidae การbasisternum มีขนาดเล็กใน Nothochrysinae ดั้งเดิมมากขึ้นขนาดใน Chrysopinae ที่สูงขึ้น (ดู1926 Crampton, fig. 51 Adams 1967 มะเดื่อ 35 – 37)สะพาน precoxal สะพาน precoxal sclerotized สูญเชื่อมต่อแบบ basisternum (หรือเมมเบรนแบบ sclerotizedดูข้างต้น) และ episternum (propleuron) anterior เพื่อprocoxae ปรากฏขึ้นจะอยู่ใน Dipteromantispagen ตอนเหนือ ภายใน Neuroptera มีสะพาน precoxalเพียงการรายงานใน Mantispa แต่จะเพิ่มเติมอาจขอ sclerotized มี (ดู 1926 Crampton, fig. 52)มันมีอยู่ในหลาย endopterygote ไม่ใช่แมลง ทั่วไป"แต่ไม่น่าจะ เป็นลักษณะ groundplan ของ Endopterygota"(ฟรีดริชและ 2010 Beutel, p. 17) สุดของสะพาน precoxal ใน Dipteromantispidaeมากที่สุดอาจเป็นรอง และ autapomorphicไม่ homologous กับ MantispaProfemur โครงสร้างและการจัดการ profemoralฟันของ Dipteromantispidae สุดคล้ายกับของตระกูลนี้ยัง berothid (Rhachiberothinae)Ck Hoelzeliella Asp และ Asp ck (Asp ck และ Asp ckปี 1997, fig. 33), สกุล mantispid (Symphrasinae) Trichosceliaเวสท์วูดล็อดจ์ (สตางค์ 1982, fig. 10 แมน2002, fig. 539), และ subfamily mantispid มีโซโซอิกMesomantispinae (V. Makarkin เก็บข้อมูลส่วนบุคคล)ในการขาดงาน ของ spines ยาว และหน้าขนาดเล็กเพียง 'denticles' ในแถวสองสาม (มากกว่าสามในบาง Mesomantispinae) ใน Mantispidae อื่น ๆRhachiberothinae กระดูกสันหลังยาวเป็นปัจจุบัน(บ่อยครั้งมากกว่าหนึ่ง) ใน subfamilies berothid ฟอสParaberothinae และ Mesithoninae ทั้งหมดมากมายspines มักน้อยยาว (Engel 2004 ดูเนล et al. 2005 McKellar และ Engel 2009 Petruleviciusร้อยเอ็ด al. 2010)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Eocene Archaeochrysa creedi (ไม้)
(ดูอดัมส์1967 มะเดื่อ. 47) ดังนั้นโครงสร้างที่มีข้อความ
'แอลซีเอþ [plc þ episternum] ในมะเดื่อ 1B และ 2A
อาจจะแสดงให้เห็นถึงส่วนใหญ่episternum ได้.
Basisternum รูปร่างที่แท้จริงของ basisternum ใน
Dipteromantispa n เก็น เป็นเรื่องยากที่จะตรวจสอบ การตรวจสอบของชิ้นเปียกด้วยเอทานอลที่สามแสดงให้เห็นความเป็นไปได้(1) มันมีขนาดเล็กและแคบ (ขอบเขตของมันค่อนข้างแตกต่างกัน) กับแนวยาวเฉลี่ย; หน้าพื้นที่มืด basisternum ในกรณีนี้เป็นเพียงเยื่อ fuscous รวมทั้งพื้นที่ของ precoxal สะพาน (ดูด้านล่าง); (2) basisternum ที่มีขนาดเล็กและแคบที่มีสันเขายาวเฉลี่ย; ที่มืดหน้าพื้นที่ basisternum (รวมทั้งพื้นที่ของสะพานprecoxal) เป็นเมมเบรน sclerotized มัธยมศึกษา(3) basisternum มีขนาดใหญ่ที่ประกอบไปด้วยทั้งพื้นที่ที่มืด(ขอบเขตของมันไม่ได้แตกต่างกัน; ดูรูปที่ 2A.) ที่มีค่าเฉลี่ยระยะยาว สันในช่วงครึ่งปีหลัง; สะพาน precoxal อยู่ในกรณีนี้คล้ายคลึงกับที่ของMantispa ในความคิดของเราเป็นไปได้ที่สองเป็นส่วนใหญ่มีแนวโน้ม. basisternum ขนาดเล็กเป็นเงื่อนไข plesiomorphic ใน Neuroptera ที่เกิดขึ้นบ่อยครั้งในการสั่งซื้อ (Matsuda 1970; & Beutel ฟรีดริช 2010) ใน Chrysopidae ที่basisternum มีขนาดเล็กในดั้งเดิม Nothochrysinae, และมีขนาดใหญ่ในที่สูงขึ้น Chrysopinae (ดูแครมป์ตันปี1926 รูปที่ 51. อดัมส์ 1967 มะเดื่อ 35-37). สะพาน Precoxal สะพาน sclerotized อ่อน precoxal เชื่อมต่อ basisternum (หรือเมมเบรน sclerotized, ดูด้านบน) และ episternum (propleuron) ก่อนที่จะprocoxae ดูเหมือนจะอยู่ใน Dipteromantispa n เก็น ภายใน Neuroptera สะพาน precoxal ได้รับการรายงานในMantispa แต่อาจจะมากขึ้นอย่างยิ่งsclerotized มี (ดูแครมป์ตัน 1926 มะเดื่อ. 52). โดยทั่วไปจะมีอยู่ในแมลงที่ไม่ endopterygote จำนวนมาก"แต่ไม่น่าจะเป็น คุณลักษณะของ Endopterygota groundplan "(ฟรีดริชและBeutel 2010, น. 17) ที่เป็นไปได้การปรากฏตัวของสะพาน precoxal ใน Dipteromantispidae เป็นส่วนใหญ่อาจรองและ autapomorphic จึงไม่คล้ายคลึงกับที่ของMantispa. Profemur โครงสร้างและการจัดเรียงของ profemoral ฟัน Dipteromantispidae เป็นส่วนใหญ่คล้ายกับบรรดาของberothid ที่ยังหลงเหลืออยู่ (Rhachiberothinae) ประเภทHoelzeliella งูเห่า? CK และงูเห่า? CK (งูเห่า? CK และงูเห่า? CK 1997 มะเดื่อ. 33) mantispid นี้ (Symphrasinae ) ประเภท Trichoscelia Westwood (Penny 1982 มะเดื่อ 10. ฮอฟแมน. 2002 มะเดื่อ 539) และหิน mantispid อนุวงศ์Mesomantispinae (โวลต์ Makarkin สังเกตบุคคล) ในกรณีที่ไม่มีหนามยาวและในที่ที่มีเพียงเล็ก 'denticles' ในแถวที่สองหรือสาม (มากกว่าสามในบางMesomantispinae) ใน Mantispidae อื่น ๆและ Rhachiberothinae อย่างน้อยหนึ่งกระดูกสันหลังยาวเป็นปัจจุบัน(มักมากกว่าหนึ่ง) ใน berothid ฟอสซิลครอบครัวParaberothinae และ Mesithoninae ทั้งหมดของหลายเงี่ยงมักจะมีมากหรือน้อยยาว(ดู Engel 2004; Nel et al, 2005;. McKellar Engel & 2009; Petrulevicius. et al, 2010)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การ archaeochrysa creedi อีโอซีน ( ช่างไม้ ) ( ดู
อดัมส์ 1967 , รูปที่ 47 ) ดังนั้น โครงสร้างป้าย
'plc þ es ' [ ) þ episternum ] ในมะเดื่อ 1B 2A อาจ
แทนและให้มากที่สุด ส่วน episternum .
basisternum . รูปร่างที่แท้จริงของ basisternum ใน
dipteromantispa . พล.อ. เป็นเรื่องยากที่จะตรวจสอบได้ สอบ
ของตัวอย่างเปียกด้วยเอทานอล บ่งชี้ว่า 3
เป็นไปได้ :( 1 ) มันเล็กและแคบ ( เขตแดนคือ
ค่อนข้างแตกต่างกับแนวตามยาว ) ค่ามัธยฐาน ;
มืดบริเวณด้านหน้าเพื่อ basisternum ในกรณีนี้คือ
เพียง fuscous เยื่อ รวมถึงพื้นที่ของสะพาน precoxal
( ดูด้านล่าง ) ; ( 2 ) basisternum เล็ก
และแคบมัธยฐานสันตามยาว ; มืด
พื้นที่ด้านหน้าเพื่อ basisternum ( รวมพื้นที่ของ
สะพาน precoxal ) เป็น รอง sclerotized เยื่อ ;
( 3 ) basisternum ขนาดใหญ่ประกอบด้วยพื้นที่ทั้งหมด
มืด ( เขตแดนไม่แตกต่าง เห็นรูปที่ 2A ) ,
กับสันเขาตามยาวเฉลี่ยในครึ่งส่วนหลัง ;
สะพาน precoxal เป็นในกรณีนี้เปรียบเทียบกับของ
mantispa . ในความเห็นของเรา ความเป็นไปได้ที่สองคือที่สุด

เป็นแนวโน้ม basisternum เล็ก
plesiomorphic เงื่อนไขใน neuroptera เกิดขึ้นบ่อยในการสั่งซื้อ ( มัตสึดะ
1970 ; ฟรีดริช&บิวเทล 2010 ) ใน chrysopidae ,
basisternum ขนาดเล็กใน nothochrysinae ดั้งเดิมมากขึ้น
และขนาดใหญ่ใน chrysopinae ขั้นสูงเพิ่มเติม ( ดู
แครมป์ตัน 1926 รูปที่ 51 ; อดัมส์ 1967 , มะเดื่อ 35 - 37 ) .
สะพาน precoxal . เป็นสะพานที่เชื่อมต่อ sclerotized อย่างอ่อน precoxal
basisternum ( หรือ sclerotized
เยื่อดูข้างต้น ) และ episternum ( propleuron ) ก่อนไป
procoxae ปรากฏอยู่ใน dipteromantispa
N ) ภายใน neuroptera สะพาน precoxal ได้
เพิ่งรายงานใน mantispa แต่อาจจะมากกว่า
ขอ sclerotized ที่นั่น ( ดูแครมป์ตัน 1926 รูปที่ 52 ) .
ในทั่วไป มันเป็นปัจจุบันในหลายองค์กร endopterygote แมลง ,
" แต่ไม่น่าจะมี groundplan คุณลักษณะของนโดเทอรีโกต้า "
( ฟรีดริช &บิวเทล ( 17 หน้า ) การแสดงตนเป็นไปได้
ของสะพาน precoxal ใน dipteromantispidae
ที่เป็นไปได้มากที่สุดคือระดับมัธยมศึกษา และดังนั้นจึง autapomorphic
ไม่คล้ายคลึงกัน , กับที่ของ mantispa .
profemur . โครงสร้างและการจัดเรียงตัวของ profemoral
ฟันของ dipteromantispidae คล้ายกันมาก

ผู้ที่ยังมีชีวิต berothid ( rhachiberothinae
) สกุลhoelzeliella ASP  CK & ASP  CK ( ASP  CK & ASP  CK
1997 รูปที่ 33 ) , mantispid ( symphrasinae ) สกุล trichoscelia
Westwood ( เพนนี 1982 , รูปที่ 10 ; ฮอฟแมน
2002 มะเดื่อ 539 ) และคลอง mantispid subfamily
mesomantispinae ( V makarkin การสังเกตส่วนตัว )
ใน ไม่มีหนามยาวและในการแสดงตนของ
เพียงเล็ก ' ' ฟันเล็กๆสองสามแถว ( มากกว่า
3 ในบาง mesomantispinae )ใน
mantispidae อื่น ๆและ rhachiberothinae อย่างน้อยหนึ่งยาวกระดูกสันหลังอยู่
( มากกว่าหนึ่ง ) ในซากฟอสซิล berothid และวงศ์ย่อย
paraberothinae mesithoninae ทั้งหมดของหนามมากมาย
มักจะมากกว่าหรือน้อยกว่ายาว ( เห็นแองเจล 2004 ;
Nel et al . 2005 ; เมิ่กเคเลอร์&แองเจล 2009 petrulevicius
et al . 2010 )