The small embarrassing moments in l

The small embarrassing moments in life are the ones that make us laugh and cry. I have done countless embarrassing things in my life, and when I look back I have to laugh ["about it" is a really weird way to phrase it], because most of them are extremely foolish acts by me that back fired on me [because most of them were extremely foolish acts that tended to backfire on me]. [The second me in your original sentence was also redundant since you've already claimed ownership with the first me].


Every break in school, my friends and I walked through that same corridor, where the science labs were, that lead to the field. That day, however, was different. It still plays in my memory like a video.


My friends and I were joking and laughing around, and as a ‘joke’, my friend shoved me. Never did I think that such ["a" is redundant] little force would put me on the spot. Due to all the bags that were scattered on the floor, I stumbled and fell on top of someone.
I was [overuse of the word "extremely"] ashamed to look at who it was, but I remember seeing some seniors standing there. My so called friends were laughing while trying to help me up.


I will never forget how mortified I was. Later on finding out that [word "out" made no sense here] all the people I dived on to the head boy made my situation hundred times worst. From that day on I couldn't look at him straight in the face.


[Use "Later on" way too much] My friends mimicked me throughout the entire break, which made me trip again. This time, however, it was just flat surface. According to my friends, it was only possible for me to topple over nothing.


The events that took place are still discussed when I speak with my friends. We all ["have is weird and doesn't belong] laugh about this situation. How such a stupid act was only possible by me. At that moment, it was quite / really embarrassing for me but now even I have to laugh. These small moments in our life are what make it interesting.


Hope I helped. I didn't get everything mainly because of weird phrasing. Try re-reading and stuff. I did most of the work though, so good luck!

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อับอายที่เล็ก ๆ ในชีวิตเป็นคนที่ทำให้เราหัวเราะและร้องไห้ เสร็จกิจกรรมอายมากมายในชีวิตของฉัน และเมื่อขอดูกลับ ไม่มีหัวเราะ ["เกี่ยวกับ" เป็นวิธีแปลกจริง ๆ phrase มัน], เพราะส่วนใหญ่จะ กระทำ โดยฉันโง่มากที่กลับมายิงฉัน [เนื่องจากส่วนใหญ่ของพวกเขาได้กระทำที่โง่มากที่มีแนวโน้มจะ backfire ฉัน] [วินาทีที่ฉันในประโยคต้นฉบับของคุณยังมีความซ้ำซ้อนตั้งแต่คุณได้แล้วอ้างว่า เป็นเจ้าของ มีครั้งแรกฉัน]แบ่งทุกโรงเรียน เพื่อนของฉัน และฉันเดินผ่านทางที่เดียวกัน ที่ห้องปฏิบัติการวิทยาศาสตร์ได้ ที่ลูกค้าเป้าหมายไปฟิลด์ วันที่ อย่างไรก็ตาม ไม่แตกต่างกัน นอกจากนี้มันยังเล่นในความทรงจำเช่นวิดีโอเพื่อนของฉันและฉันได้หยอกล้อ และเพื่อนของฉันหัวเราะสถาน และ 'ตลก' shoved ฉัน ไม่ได้คิดว่า ที่ดังกล่าว ["a" จะซ้ำซ้อน] กองทัพน้อยจะวางฉันในจุด เนื่องจากกระเป๋าทั้งหมดที่กระจัดกระจายอยู่ทั่วบริเวณชั้น ฉัน stumbled และตกทับคนผม [overuse ของคำว่า "มาก"] ละอายที่จะมองหาที่ที่มัน แต่ผมจำได้ว่า เห็นบางบ้านที่ตั้ง เพื่อนเรียกดังนั้นก็หัวเราะขณะพยายามช่วยค่าฉันไม่เคยจะลืมวิธี mortified ได้ ค้นหาในภายหลังเห็นว่า [คำ "ออก" ทำให้รู้สึกที่นี่] ทุกคนไพร่เพื่อเด็กหัวทำสถานการณ์ของฉันร้อยครั้งเลวร้ายที่สุด จากวันที่บน ฉันไม่สามารถดูที่เขาในหน้าตรง[ใช้ "ในภายหลัง" มากเกินไป] เพื่อน mimicked ฉันตลอดทั้งฤดู ซึ่งทำให้ฉันเดินทางอีกด้วย เวลานี้ อย่างไรก็ตาม มันเป็นเพียงผิว ตามเพื่อน ได้เท่านั้นสามารถที่จะโค่นล้มกว่าอะไรยังมีกล่าวถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อผมพูดกับเพื่อน เราทุกคน ["ได้แปลก และไม่เป็นสมาชิก] หัวเราะเกี่ยวกับสถานการณ์นี้ วิธีทำโง่ไม่เท่าได้รับฉัน ในช่วงเวลานั้น มันค่อนข้าง / จริง ๆ อายฉัน แต่ตอนนี้ แม้ฉันต้องหัวเราะ ช่วงเวลาเล็ก ๆ เหล่านี้ในชีวิตของเรามีอะไรที่ทำให้น่าสนใจหวังว่า ฉันช่วย ฉันไม่ได้ทุกอย่าง เพราะใช้วลีแปลก ๆ ส่วนใหญ่ ลองอ่านและสิ่ง ค่ะส่วนใหญ่ทำงานแม้ว่า เพื่อให้โชคดี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ช่วงเวลาที่น่าอายเล็ก ๆ ในชีวิตเป็นคนที่ทำให้เราหัวเราะและร้องไห้ ฉันได้ทำสิ่งที่น่าอายที่นับไม่ถ้วนในชีวิตของฉันและเมื่อผมมองย้อนกลับไปผมต้องหัวเราะ ["เกี่ยวกับเรื่องนี้" เป็นวิธีที่แปลกจริงๆกับวลีมัน] เพราะส่วนใหญ่ของพวกเขามีการกระทำที่โง่มากโดยผมที่กลับมายิงกับฉัน [ เพราะส่วนใหญ่ของพวกเขาการกระทำที่โง่มากที่มีแนวโน้มที่จะย้อนกลับมากับฉัน] [ที่สองผมในประโยคเดิมของคุณก็ยังซ้ำซ้อนเมื่อคุณได้เป็นเจ้าของแล้วอ้างกับฉันเป็นครั้งแรก]. แบ่งในทุกโรงเรียนเพื่อนของฉันและฉันเดินผ่านทางเดินเดียวกันนั้นที่ห้องทดลองวิทยาศาสตร์ได้นำไปสู่สนามที่ . วันนั้น แต่เป็นที่แตกต่างกัน มันก็ยังคงเล่นอยู่ในหน่วยความจำของฉันเหมือนวิดีโอ. เพื่อนของฉันและฉันล้อเล่นและหัวเราะไปรอบ ๆ และเป็น 'ตลก' เพื่อนของฉันผลักฉัน ไม่เคยทำผมคิดว่าเช่น ["เป็น" ซ้ำซ้อน] แรงเล็ก ๆ น้อย ๆ จะทำให้ฉันในจุดที่ เนื่องจากถุงทั้งหมดที่กระจัดกระจายอยู่บนพื้นผมสะดุดและล้มลงบนด้านบนของใครบางคน. ผมเป็น [มากเกินไปของคำว่า "มาก"] ละอายใจที่จะมองไปที่ที่มันเป็น แต่ผมจำได้ว่าเห็นผู้สูงอายุบางคนยืนอยู่ที่นั่น เรียกว่าเพื่อนของฉันได้หัวเราะในขณะที่พยายามที่จะช่วยให้ผมขึ้น. ฉันจะไม่ลืมว่าผมก็ตกใจ ต่อมาพบว่า [คำว่า "ออก" ทำให้ความรู้สึกที่ไม่มีนี่] ทุกคนที่ผมพุ่งไปที่หัวเด็กของฉันทำให้สถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุดร้อยครั้ง จากวันนั้นผมไม่สามารถมองไปที่เขาตรงหน้า. [ใช้ "ต่อมาที่" วิธีที่มากเกินไป] เพื่อนของฉันฉันตลอดเลียนแบบแบ่งทั้งหมดซึ่งทำให้ผมเดินทางอีกครั้ง เวลานี้ แต่มันเป็นเพียงแค่พื้นผิวที่เรียบ ตามที่เพื่อน ๆ ของฉันมันเป็นไปได้เท่านั้นสำหรับฉันที่จะโค่นล้มกว่าไม่มีอะไร. เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นยังคงกล่าวถึงเมื่อเราพูดกับเพื่อนของฉัน เราทุกคน ["ได้เป็นที่แปลกและไม่ได้อยู่] หัวเราะเกี่ยวกับสถานการณ์เช่นนี้. วิธีดังกล่าวเป็นการกระทำที่โง่เป็นไปได้โดยเฉพาะฉัน. ในขณะที่มันก็ค่อนข้าง / น่าอายจริงๆสำหรับผม แต่ตอนนี้ผมเองก็ต้องหัวเราะ. เหล่านี้ ช่วงเวลาเล็ก ๆ ในชีวิตของเราเป็นสิ่งที่ทำให้มันน่าสนใจ. หวังว่าฉันช่วย. ฉันไม่ได้รับทุกอย่างที่ส่วนใหญ่เป็นเพราะถ้อยคำแปลก. ลองอีกครั้งการอ่านและสิ่งที่. ฉันได้มากที่สุดของการทำงาน แต่โชคดีมาก!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ช่วงเวลาที่น่าอายมาก ๆ ในชีวิต เป็นคนที่ทำให้เราหัวเราะและร้องไห้ ฉันทำเรื่องน่าอายที่นับไม่ถ้วนในชีวิตของฉันและเมื่อฉันมองกลับไป ฉันต้องหัวเราะ [ " เกี่ยวกับมัน " เป็นวิธีที่แปลกที่จะวลี ] เนื่องจากส่วนใหญ่ของพวกเขาที่แสนโง่ทำโดยฉันมายิงผมนะ [ เพราะส่วนใหญ่ของพวกเขามีการกระทำที่แสนโง่ มีแนวโน้มที่จะ backfire บนฉัน ][ ที่สองฉันในประโยคเดิมของคุณยังซ้ำซ้อนตั้งแต่คุณได้อ้างกรรมสิทธิ์กับครั้งแรกที่ฉัน ] .

ทุกคนพักในโรงเรียน ผมและเพื่อนๆเดินผ่านทางเดินเดียวกัน ที่ห้องทดลองวิทยาศาสตร์อยู่ที่นำสู่สนาม วันนั้น แต่ที่แตกต่างกันคือ มันยังเล่นอยู่ในความทรงจำเหมือนวีดีโอ


เพื่อนของฉันและฉันเป็นตลกและหัวเราะอยู่ และเป็น ' ตลก 'เพื่อนฉัน ผลักฉัน ฉันไม่เคยคิดว่า เช่น [ " A " ) ] กำลังน้อยจะวางฉันบนจุด เนื่องจากถุงทั้งหมดที่กระจัดกระจายบนพื้น ฉันสะดุดล้มทับคน .
ผม [ ใช้คำว่า " มาก " ] อายที่จะมองมันเป็นใคร แต่ผมจำได้ว่าเห็นรุ่นพี่ที่ยืนอยู่ตรงนั้น ฉันเรียกเพื่อนๆ หัวเราะ ในขณะที่กำลังพยายามช่วยฉัน .

ผมจะไม่ลืม ว่าเสียใจที่ฉันเป็น ในภายหลังพบว่า [ คำ " ออก " ไม่มีความรู้สึกที่นี่ ] ทุกคนที่ฉันกระโดดน้ำบนหัวเด็ก ทำให้สถานการณ์ของฉัน 100 ครั้งเลวร้ายที่สุด จากวันนั้น ผมไม่กล้ามองหน้าเขาตรงๆในหน้า


[ ใช้ " ในภายหลัง " เกินไป ] เพื่อน mimicked ฉันตลอดทั้งแบ่ง ซึ่งทำให้ฉันสะดุดอีก เวลา นี้ อย่างไรก็ตาม มันเป็นเพียงพื้นผิวแบนตามเพื่อน มันเป็นเพียงที่เป็นไปได้สำหรับผมที่จะคว่ำไม่มีอะไร


เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นยังกล่าวถึงเมื่อฉันพูดกับเพื่อนของฉัน เราทุกคน [ " ประหลาดและไม่ควร ] หัวเราะเกี่ยวกับสถานการณ์นี้ วิธีการเช่นแกล้งโง่เป็นเพียงเป็นไปได้โดยฉัน ตอนนั้น มันเป็นเรื่องน่าอายมากสำหรับฉัน / แต่ตอนนี้ฉันต้องหัวเราะช่วงเวลาเหล่านี้เล็ก ๆในชีวิตของเราเป็นสิ่งที่ทำให้มันน่าสนใจ


หวังว่าฉันช่วย ฉันไม่ได้ทุกอย่างเพราะส่วนใหญ่แปลกเนื้อเพลง . ลองอ่านอีกครั้ง และสิ่งที่ ผมทำส่วนใหญ่ของงานนะ โชคดี !