To proponents of the original polit

To proponents of the original politics of dignity, this can seem like a reversal, a betrayal, a simple negation of their cherished principle. Attempts are therefore made to mediate, to show how some of these measures meant to accommodate minorities can after all be justified on the original basis of dignity. These arguments can be successful up to a point. For instance, some of the (apparently) most flagrant departures from “difference-blindness” are reverse discrimination measures, affording people from previously unfavored groups a competitive advantage for jobs or places in
universities. This practice has been justified on the grounds that historical discrimination has created a pattern within which the unfavored struggle at a disadvantage. Reverse discrimination is defended as a temporary measure that will
eventually level the playing field and allow the old “blind” rules to come back into force in a way that doesn’t disadvantage
anyone. This argument seems cogent enough— wherever its factual basis is sound. But it won’t justify some of the measures now urged on the grounds of difference, the goal of which is not to bring us back to an eventual “difference-blind” social space but, on the contrary, to maintain and cherish distinctness, not just now but forever. After all, if we’re concerned with identity, then what is more legitimate than one’s aspiration that it never be lost?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การ proponents เมืองเดิมของศักดิ์ศรี นี้สามารถดูย้อนกลับ กลับตัว ปฏิเสธเรื่องของหลักการหวงแหน ความพยายามจึงจะบรรเทา แสดงวิธีของมาตรการเหล่านี้หมายถึงรองรับคมิสามารถหลังจากได้รับการพิสูจน์บนพื้นฐานเดิมของศักดิ์ศรี อาร์กิวเมนต์นี้สามารถประสบความสำเร็จถึงจุด ตัวอย่าง ออก flagrant สุด (เห็นได้ชัด) จาก "แตกต่างตาบอด" มีมาตรการเลือกปฏิบัติย้อนกลับ affording คนจากกลุ่มก่อนหน้านี้ unfavored เปรียบสำหรับงานหรือสถานที่ในมหาวิทยาลัย แบบฝึกหัดนี้ได้แล้วชิดใน grounds ที่แบ่งแยกประวัติศาสตร์ได้สร้างรูปแบบที่การต่อสู้ unfavored เป็นรอง เลือกปฏิบัติกลับถูกปกป้องเป็นวัดชั่วคราวที่จะในที่สุดระดับเขตเล่น และให้กฎ "ตาบอด" เก่ากลับมาใช้บังคับในทางที่ไม่ข้อเสียเปรียบใครก็ได้ อาร์กิวเมนต์นี้ดูเหมือนว่า cogent พอ — ไม่มูลความเป็นเสียง แต่มันจะไม่ชิดขอบบางมาตรการกระตุ้นให้ตอนนี้ จากความแตกต่าง เป้าหมายที่จะไม่นำเรากลับไปเป็นพื้นที่ทางสังคม "แตกต่างคนตาบอด" ใน แต่ ตรงกัน ข้าม การรักษา และหวงแหน distinctness ไม่ได้ตอนนี้เพียงแต่ตลอดไป หลังทั้งหมด ถ้าเราเกี่ยวข้องกับตัวตน แล้วอะไรคือถูกต้องตามกฎหมายมากกว่าหนึ่งปณิธานว่า จะไม่สูญหาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เพื่อเสนอของการเมืองเดิมของศักดิ์ศรีนี้สามารถดูเหมือนกลับทรยศเป็นที่เรียบง่ายของการปฏิเสธหลักการหวงแหนของพวกเขา จึงพยายามที่จะทำเพื่อเป็นสื่อกลางในการแสดงให้เห็นว่าบางส่วนของมาตรการเหล่านี้หมายถึงการรองรับชนกลุ่มน้อยสามารถหลังจากทั้งหมดเป็นธรรมบนพื้นฐานเดิมของศักดิ์ศรี ข้อโต้แย้งเหล่านี้จะประสบความสำเร็จขึ้นมาถึงจุด ยกตัวอย่างเช่นบางส่วนของ (ดูเหมือน) ขาออกที่เห็นได้ชัดมากที่สุดจาก "ความแตกต่างตาบอด" เป็นมาตรการเลือกปฏิบัติกลับเจตนารมณ์คนจากกลุ่ม unfavored
ก่อนหน้านี้เปรียบในการแข่งขันสำหรับงานหรือสถานที่ในมหาวิทยาลัย วิธีนี้ได้รับการพิสูจน์ในบริเวณที่การเลือกปฏิบัติทางประวัติศาสตร์ได้สร้างรูปแบบภายในซึ่งการต่อสู้ unfavored ที่เสียเปรียบ การเลือกปฏิบัติกลับจะได้รับการปกป้องเป็นมาตรการชั่วคราวที่จะในที่สุดระดับที่เล่นและช่วยให้เก่า "ตาบอด" กฎที่จะกลับมามีผลบังคับใช้ในทางที่ไม่เสียเปรียบใคร เรื่องนี้ดูเหมือนว่าประเด็นใดก็ตามที่ enough- มูลของมันคือเสียง แต่มันจะไม่แสดงให้เห็นถึงบางส่วนของมาตรการกระตุ้นในขณะนี้ในพื้นที่ของความแตกต่างเป้าหมายในการที่จะไม่นำเรากลับไปในที่สุด "ความแตกต่างตาบอด" พื้นที่ทางสังคม แต่ในทางที่จะรักษาและหวงแหนความแตกต่าง, ไม่เพียง แต่ตอนนี้ตลอดไป หลังจากที่ทุกคนถ้าเรากำลังกังวลกับตัวตนแล้วสิ่งที่ถูกต้องตามกฎหมายมากกว่าความทะเยอทะยานของคนที่มันไม่เคยหายไป?

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เพื่อสนับสนุนการเมืองเดิมของเกียรติ นี้อาจดูเหมือนกลับทรยศ เป็นคำปฏิเสธง่ายหลักการหวงแหนของพวกเขา ความพยายามจึงทำการไกล่เกลี่ยเพื่อแสดงให้เห็นว่าบางส่วนของมาตรการเหล่านี้จะรองรับชนกลุ่มน้อยสามารถหลังจากทั้งหมดเป็นคนชอบธรรมบนพื้นฐานเดิมของความเป็นมนุษย์ อาร์กิวเมนต์เหล่านี้สามารถประสบความสำเร็จถึงจุด สำหรับอินสแตนซ์บางส่วนของ ( ดูเหมือน ) ที่สุดซึ่งหน้าขาออกจาก " ตาบอด " ความแตกต่างเป็นย้อนกลับมาตรการเลือกปฏิบัติ ทำให้ประชาชนจากกลุ่มความได้เปรียบในการแข่งขันสำหรับงาน หรือสถานที่ใน
มหาวิทยาลัย unfavored ก่อนหน้านี้ การปฏิบัตินี้ได้รับความชอบธรรมในบริเวณที่เลือกปฏิบัติทางประวัติศาสตร์ได้สร้างแบบแผนในที่การต่อสู้ unfavored เสียเปรียบตรงกันข้ามการแบ่งแยกเป็นป้องกันเป็นมาตรการชั่วคราวที่จะ
ในที่สุดระดับสนามเล่น และอนุญาตให้แก่ " ตาบอด " กฎมาบังคับในทางที่ไม่เป็นข้อเสีย
ใคร อาร์กิวเมนต์นี้ดูเหมือน cogent เพียงพอ - ทุกที่ที่ของจริงพื้นฐานที่เป็นเสียง แต่มันไม่อธิบายบางส่วนของมาตรการตอนนี้กระตุ้นให้พื้นที่ของความแตกต่างเป้าหมาย ซึ่งจะไม่นำเรากลับไปในที่สุด " ความแตกต่างที่บอด " สังคม พื้นที่ แต่ในทางตรงกันข้าม การรักษาและทะนุถนอมความชัดเจน ไม่ใช่แค่ตอนนี้ แต่ตลอดไป หลังจากทั้งหมดถ้าเรากังวลเกี่ยวกับตัวตน แล้วสิ่งที่ถูกต้องตามกฎหมายมากกว่าหนึ่งหวังมันไม่เคยหายไป ?