30distinction than a passionate app

30

distinction than a passionate appeal supported not by detailed reasoning but by reminders of a terrible experience. For it consists of the testimony of those who have descended into Hell, and, like Ulysses or Dante, brought back a message for human beings. Only in this case the Hell was not beneath or beyond earth, but on it; it was a Hell created on earth by men for other men.
This appeal comes from those German thinkers who lived through the Nazi regime and reflected upon its evil manifestations in the legal system. One of these thinkers, Gustav Radbruch, had himself shared the "positivist" doctrine until the Nazi tyranny, but he was converted by this experience and so his appeal to other men to discard the doctrine of the separation of law and morals has the special poignancy of a recantation. What is important about this criticism is that it really does confront the particular point which Bentham and Austin had in mind in urging the separation of law as it is and as it ought to be. These German thinkers put their insistence on the need to join together what the Utilitarians separated just where this separation was of most importance in the eyes of the Utilitarians; for they were concerned with the problem posed by the existence of morally evil laws.
Before his conversion Radbruch held that resistance to law was a matter for the personal conscience, to be thought out by the individual as a moral problem, and the validity of a law could not be disproved by showing that its requirements were morally evil or even by showing that the effect of compliance with the law would be more evil
than the effect of disobedience. Austin, it may be recalled, was emphatic in condemning those who said that if human laws conflicted with the fundamental principles of morality then they cease to be laws, as talking "stark nonsense."

The most pernicious laws, and therefore those which are most opposed to the will of God, have been and are continually enforced as laws by judicial tribunals. Suppose an act innocuous, or positively beneficial, be prohibited by the sovereign under the penalty of death; if I commit this act, I shall be tried and condemned, and if I object to the sentence, that it is contrary to the law of God. ..the court of justice will demonstrate the inconclusiveness of my reasoning by hanging me up, in pursuance of the law of which I have impugned the validity. An exception, demurrer, or plea, founded on the law of God was never heard in a Court of Justice, from the creation of the world down to the present moment.

These are strong, indeed brutal words, but we must remember that they went along-in the case of Austin and, of course, Bentham-with the conviction that if laws reached a certain degree of iniquity then there would be a plain moral obligation to resist them and to withhold obedience. We shall see, when we consider the alternatives, that this simple presentation of the human dilemma which may arise has much to be said for it.


31
Radbruch, however, had concluded from the ease with which the Nazi regime had exploited subservience to mere law-or expressed, as he thought, in the "positivist" slogan "law as law" (Gesetz als Gesetz)-and from the failure of the German legal profession to protest against the enormities which they were required to perpetrate in the name of law, that "positivism" (meaning here the insistence on the separation of law as it is from law as it ought to be) had powerfully contributed to the horrors. His considered reflections led him to the doctrine that the fundamental principles of humanitarian morality were part of the very concept of Recht or Legality and that no positive enactment or statute, however clearly it was expressed and however clearly it conformed with the formal criteria of validity of a given legal system, could be valid if it contravened basic principles of morality. This doctrine can be appreciated fully only if the nuances imported by the German word Recht are grasped. But it is clear that the doctrine meant that every lawyer and judge should denounce statutes that transgressed the fundamental principles not as merely immoral or wrong but as having no legal character, and enactments which on this ground lack the quality of law should not be taken into account in working out the legal position of any given individual in particular circumstances. The striking recantation of his previous doctrine is unfortunately omitted from the translation of his works, but it should be read by all who wish to think afresh on the question of the interconnection of law and morals.
It is impossible to read without sympathy Radbruch's passionate demand that the German legal conscience should be open to the demands of morality and his complaint that this has been too little the case in the German tradition. On the other hand there is an extraordinary naivete in the view that insensitiveness to the demands of morality and subservience to state power in a people like the Germans should have arisen from the belief that law might be law though it failed to conform with the minimum requirements of morality. Rather this terrible history prompts inquiry into why emphasis on the slogan "law is law," and the distinction between law and morals, acquired a sinister character in Germany, but elsewhere, as with the Utilitarians themselves, went along with the most enlightened liberal attitudes. But something more disturbing than naivete is latent in Radbruch's whole presentation of the issues to which the existence of morally iniquitous laws give rise. It is not, I think, uncharitable to say that we can see in his argument that he has only half digested the spiritual message of liberalism which he









32

is seeking to convey to the legal profession. For everything that he says is really dependent upon an enormous overvaluation of the importance of the bare fact that a rule may be said to be a valid rule of law, as if this, once declared, was conclusive of the final moral question: "Ought this rule of law to be obeyed?" Surely the truly liberal answer to any sinister use of the slogan "law is law" or of the distinction between law and morals is, "Very well, but that does not conclude the question. Law is not morality; do not let it supplant morality."
However, we are not left to a mere academic discussion in order to evaluate the plea which Radbruch made for the revision of the distinction between law and morals. After the war Radbruch's conception of law as containing in itself the essential moral principle of humanitarianism was applied in practice by German courts in certain cases in which local war criminals, spies, and informers under the Nazi regime were punished. The special importance of these cases is that the persons accused of these crimes claimed that what they had done was not illegal under the laws of the regime in force at the time these actions were performed. This plea was met with the reply that the laws upon which they relied were invalid as contravening the fundamental principles of morality. Let me cite briefly one of these cases.
In 1944 a woman, wishing to be rid of her husband, denounced him to the authorities for insulting remarks he had made about Hitler while home on leave from the German army. The wife was under no legal duty to report his acts, though what he had said was apparently in violation of statutes making it illegal to make statements detrimental to the government of the Third Reich or to impair by any means the military defense of the German people. The husband was arrested and sentenced to death, apparently pursuant to these statutes, though he was not executed but was sent to the front. In 1949 the wife was prosecuted in a West German court for an offense which we would describe as illegally depriving a person of his freedom (rechtswidrige Freiheitsberaubung). This was punishable as a crime under the German Criminal Code of 1871 which had remained in force continuously since its enactment. The wife pleaded that her husband's imprisonment was pursuant to the nazi statutes and hence that she had committed no crime. The court of appeal to which the case ultimately came held that the wife was guilty of procuring the deprivation of her husband's liberty by denouncing him to the German courts, even though he had been sentenced by a court for having violated a statute, since, to quote the words of he court, the statute "was contrary to the sound conscience and sense of justice of all decent

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

30ความแตกต่างกว่าอุทธรณ์หลงใหลที่ได้รับการสนับสนุน โดยไม่ใช้เหตุผลรายละเอียด แต่ โดยเตือนประสบการณ์น่ากลัว สำหรับประกอบด้วยพยานหลักฐานของผู้ที่ได้เสด็จไปยังนรก และ เช่นยูไลซ์เซสหรือ Dante นำกลับข้อความสำหรับมนุษย์ นั้น เฉพาะ ในกรณีนี้นรกถูกไม่ใต้ หรือ เหนือโลก แต่ ใน นั้น นรกสร้าง โดยผู้ชายคนอื่น ๆ ในโลกได้อุทธรณ์นี้มาจากเหล่า thinkers เยอรมันที่อาศัยอยู่ โดยระบอบนาซี และผลตามลักษณะของความชั่วร้ายในระบบกฎหมาย หนึ่งเหล่านี้ thinkers กุสตาฟ Radbruch มีเองร่วมลัทธิ "positivist" จน tyranny นาซี แต่เขาถูกแปลงจากประสบการณ์นี้ และดังนั้น เขาอ้อนชายอื่นละทิ้งลัทธิแบ่งแยกกฎหมายและศีลธรรมมี poignancy พิเศษของ recantation ที่ สิ่งสำคัญนี้วิจารณ์ได้ว่า มันจริง ๆ เผชิญจุดเฉพาะที่มีในจิตใจในการแบ่งแยกกฎหมายกระตุ้นให้มันเป็น และมันควรจะเป็นเบนแธมและ Austin Thinkers เยอรมันเหล่านี้ใส่ insistence ของพวกเขาต้องร่วมกันอะไร Utilitarians แยกเพียงที่แยกนี้มีความสำคัญมากที่สุดในสายตาของ Utilitarians สำหรับพวกเขาเกี่ยวข้องกับปัญหาโดยการดำรงอยู่ของกฎหมายคุณธรรมความชั่วร้ายก่อนที่จะแปลงของเขา Radbruch จัดที่ต่อต้านกฎหมายเป็นเรื่องในสามัญสำนึกส่วนบุคคล การคิดออก โดยบุคคลเป็นปัญหาจริยธรรม และไม่สามารถดำรงมีผลบังคับใช้ของกฎหมาย โดยแสดงว่า ความต้องการของถูกชั่วคุณธรรม หรือแม้ โดยแสดงว่า ผลของการปฏิบัติตามกฎหมายจะชั่วร้ายมากขึ้นกว่าผลของการไม่เชื่อฟัง Austin มันอาจจะยกเลิก ไม่หนักในการประณามการใช้ผู้ที่กล่าวว่า ถ้ากฎหมายมนุษย์ขัดแย้งกับหลักการพื้นฐานของศีลธรรม แล้วจะให้เป็นกฎหมาย เป็นพูด "สิ้นเชิงเหลวไหล"กฎหมายโทษมากที่สุด และดังนั้นผู้ที่สุด opposed ถึงพระทัยพระเจ้า ได้รับ และจะยังคงบังคับใช้เป็นกฎหมาย โดย tribunals ยุติธรรม สมมติว่า เป็น innocuous หรือประโยชน์เชิงบวก ถูกห้าม โดยพ่อภายใต้โทษตาย ถ้าผมส่งพระราชบัญญัตินี้ ฉันจะพยายาม และ ประณาม และ ถ้าฉันวัตถุไปประโยค ว่า จะขัดกับกฎหมายของพระเจ้า ..ศาลยุติธรรมจะแสดง inconclusiveness ของเหตุผลของฉัน โดยแขวนฉัน ใน pursuance ซึ่งผมมี impugned ถูกกฎหมาย ข้อยกเว้น demurrer การ แก้ ก่อตั้งขึ้นในกฎหมายของพระเจ้าไม่เคยได้ยินในการศาลยุติธรรม สร้างโลกจนถึงปัจจุบันเหล่านี้เป็นคำจริงโหดร้าย แข็งแรง แต่เราต้องจำไว้ว่า พวกเขาก็ตามในกรณีของ Austin และ แน่นอน เบนแธม- ด้วยใจที่ว่า ถ้ากฎหมายถึงระดับของความชั่วช้า แล้วจะมีข้อผูกพันทางศีลธรรมธรรมดา เพื่อต่อต้านพวกเขา และเชื่อฟังหักณที่จ่าย เราจะเห็น เมื่อเราพิจารณาทางเลือก ที่นำเสนอนี้อย่างลำบากใจมนุษย์ซึ่งอาจเกิดขึ้นได้มากที่จะพูดเรื่อง นั้น31Radbruch อย่างไรก็ตาม ก็สรุปจากความง่ายในการที่ระบอบนาซีได้สามารถ subservience กฎหมายเพียง- หรือ แสดง ตามที่เขาคิดว่า ในสโลแกน "positivist" "กฎหมายเป็นกฎหมาย" (Gesetz ยัง Gesetz) -ความล้มเหลวของวงการกฎหมายเยอรมันการประท้วงต่อต้าน enormities ซึ่งพวกเขาจำเป็นต้อง perpetrate ชื่อกฎหมาย ที่ "positivism" (หมายถึง ที่นี่ insistence ในการแบ่งแยกกฎหมายเนื่องจากเป็นจากกฎหมาย ตามที่มันควรจะเป็น) และมี powerfully ส่วนความน่ากลัว สะท้อนของเขาพิจารณานำเขาไปสอนว่า หลักพื้นฐานของจริยธรรมมนุษยธรรมได้ส่วนแนวความคิดมากของ Recht หรือกฎหมายและที่ไม่ออกบวกหรือกฎหมาย แต่ชัดเจนถูกแสดง และอย่างไรก็ตาม ด้วยเงื่อนไขอย่างเป็นทางการมีผลบังคับใช้ของกฎหมายระบบ อาจจะถูกต้องถ้ามัน contravened หลักการพื้นฐานของจริยธรรม ลัทธินี้สามารถจะนิยมอย่างเดียวถ้าความแตกต่างการนำเข้าภาษาเยอรมันคำว่า Recht grasped แต่เป็นที่ชัดเจนว่า ลัทธิหมายถึง ว่า ทุกทนายและผู้พิพากษาควรคปภบอกเลิกคดีที่ transgressed หลักพื้นฐาน immoral หรือไม่ถูกต้องไม่เป็นเพียง แต่มี ไม่ตัวอักษรทางกฎหมาย และ enactments ซึ่งเรานี้ขาดคุณภาพของกฎหมายควรไม่นำมาพิจารณาในการทำงานออกจากตำแหน่งตามกฎหมายของบุคคลใด ๆ กำหนดเฉพาะกรณี Recantation โดดเด่นของหลักคำสอนของเขาก่อนหน้านี้แต่ละเว้นจากการแปลผลงานของเขา แต่ควรอ่านทุกคนที่ต้องการคิดถึงแตงคำถามของความเกี่ยวข้องกันของกฎหมายและศีลธรรมไม่อ่านไม่เห็นใจความหลงใหลของ Radbruch ว่า จิตสำนึกตามกฎหมายเยอรมันควรเปิดความต้องการของศีลธรรมและข้อร้องเรียนของเขานี้ได้รับน้อยเกินไปเช่นในประเพณีภาษาเยอรมัน คง ได้ naivete พิเศษในมุมมอง insensitiveness ที่ตรงกับความต้องของศีลธรรมและ subservience การใช้อำนาจรัฐในคนเช่นเยอรมันควรได้เกิดขึ้นจากความเชื่อที่ว่า กฎหมายอาจเป็นกฎหมายว่าไม่สอดคล้องกับความต้องการขั้นต่ำของศีลธรรม แต่ ประวัติน่ากลัวนี้เตือนสอบถามทำไมเน้นในสโลแกน "กฎหมายคือ กฎหมาย" และความแตกต่างระหว่างกฎหมายและศีลธรรม มาอักขระอนาจารในเยอรมนี แต่อื่น ๆ เช่นเดียวกับ Utilitarians ตัวเอง ไปกับทัศนคติเสรีที่สุดพุทธเจ้า แต่รบกวนอะไรมากกว่า naivete จะแฝงอยู่ในงานนำเสนอทั้งหมดของ Radbruch ปัญหาที่ดำรงอยู่ของกฎหมาย iniquitous คุณธรรมให้สูงขึ้น ไม่ คิด uncharitable จะบอกว่า เราสามารถเห็นในอาร์กิวเมนต์ของเขาที่เขามีเพียงครึ่งหนึ่งเจ่าข้อจิตวิญญาณของเสรีนิยม ที่เขา 32กำลังจะสื่อถึงอาชีพทางกฎหมาย สำหรับทุกอย่างที่เขาว่า จริง ๆ ขึ้น overvaluation ที่มหาศาลของความสำคัญของความจริงเปล่าว่า กฎอาจจะถือว่า เป็นกฎที่ถูกต้องของกฎหมาย นี้ ประกาศ ครั้งที่ข้อสรุปของคำถามทางศีลธรรมขั้นสุดท้ายว่า: "ควรมีกฎหมายเพื่อจะเชื่อฟังกฎนี้หรือไม่" ก็ตอบอย่างเสรีเพื่อการอนาจารใช้สโลแกน "กฎหมายคือ กฎหมาย" หรือ ความแตกต่างระหว่างกฎหมายและศีลธรรม "ดี แต่ที่สรุปคำถามไม่ กฎหมายไม่ใช่ศีลธรรม อย่าปล่อยให้มัน supplant ศีลธรรม" อย่างไรก็ตาม เราไม่ตรอกเพียงวิชาการเพื่อประเมินแก้ที่ Radbruch สำหรับการปรับปรุงความแตกต่างระหว่างกฎหมายและศีลธรรม ครรภ์ของ Radbruch สงครามของกฎหมายตามที่ประกอบด้วยในตัวเองหลักคุณธรรมสำคัญของ humanitarianism ถูกใช้ในทางปฏิบัติโดยศาลเยอรมันในบางกรณีซึ่งอาชญากรสงครามท้องถิ่น สายลับ และ informers ภายใต้ระบอบนาซีถูกลงโทษ ความสำคัญพิเศษของกรณีนี้คือ ว่า คนที่ถูกกล่าวหาว่ากระทำความผิดเหล่านี้อ้างว่า สิ่งที่พวกเขาได้ทำไม่ผิดกฎหมายภายใต้กฎหมายของระบอบในกองทัพในขณะดำเนินการกระทำเหล่านี้ ข้านี้ถูกตาม ด้วยการตอบว่า ถูกเป็น contravening หลักการพื้นฐานของศีลธรรมกฎหมายซึ่งพวกเขาอาศัย ให้ฉันอ้างอิงสั้น ๆ กรณีเหล่านี้อย่างใดอย่างหนึ่งในปี 1944 เป็นผู้หญิง ต้องกำจัดสามี ประณามเขาหน่วยสำหรับการดูหมิ่นหมายเหตุเขาได้ทำเกี่ยวกับฮิตเลอร์ในขณะที่บ้านบนออกจากกองทัพเยอรมัน ภรรยาที่อยู่ภายใต้ไม่หน้าที่จะรายงานการกระทำของเขา แต่เขาก็พูดถูกเห็นได้ชัดว่าเป็นการละเมิดคดีทำผิดกฎหมาย เพื่อให้ผลดีต่อรัฐบาลของงบ หรือทำ โดยวิธีการใด ๆ การป้องกันทางทหารชาวเยอรมัน สามีถูกจับกุม และพิพากษาตาย เห็นได้ชัดตามคดีเหล่านี้ แม้ว่าเขาไม่ได้ดำเนินการ แต่ถูกส่งไปที่หน้า ใน 1949 ภรรยาถูกดำเนินคดีในศาลเยอรมันตะวันตกในการกระทำความผิดซึ่งเราจะอธิบายเป็นการผิดกฎหมาย depriving บุคคลเสรีภาพของเขา (rechtswidrige Freiheitsberaubung) นี้เป็นโทษเป็นอาชญากรรมอาญาเยอรมันของ 1871 ซึ่งมีอยู่ในกองทัพอย่างต่อเนื่องตั้งแต่ออกตัว ภรรยา pleaded ว่า จำคุกสามีตามคดีนาซี และดังนั้น ที่เธอมีความมุ่งมั่นที่อาชญากรรมไม่ ศาลอุทธรณ์ซึ่งคดีสุดมาถือว่า ภรรยาเป็นความผิดของ procuring มาที่เบอร์ของสามีโดย denouncing เขาไปศาลเยอรมัน แม้ว่าเขาได้ถูกตัดสิน โดยศาลมีละเมิดกฎหมาย ตั้งแต่ คำพูดของเขาศาล กฎหมาย "ไม่ขัดกับมโนธรรมเสียงและความยุติธรรมของดีทั้งหมดในใบเสนอราคา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

30

ความแตกต่างกว่าหลงใหลอุทธรณ์ได้รับการสนับสนุนโดยรายละเอียดเหตุผลแต่โดยการแจ้งเตือนของประสบการณ์ที่แย่ . มันประกอบด้วยคำให้การของผู้ที่ได้ตกสู่นรก และ ชอบยูลิสซิส หรือดันเต้ เอาข้อความของมนุษย์ แต่ในกรณีนี้มันก็ไม่ได้อยู่ใต้ดินหรือเกิน แต่มัน มันเป็นนรกที่สร้างขึ้นบนโลก โดยผู้ชายสำหรับผู้ชายอื่น ๆ .
อุทธรณ์นี้มาจากเยอรมัน นักคิดผู้ที่อาศัยอยู่ผ่านและระบอบการปกครองของนาซีสะท้อนให้เห็นเมื่ออาการชั่วร้ายของมันในระบบกฎหมาย หนึ่งในนักคิดเหล่านี้ กุสตาฟ radbruch ได้เองใช้ " positivist " ลัทธิจนเผด็จการนาซีแต่เขาถูกดัดแปลงจากประสบการณ์นี้ และดังนั้น เขาดึงดูดให้ผู้ชายอื่นทิ้งลัทธิของการแยกกฎหมายและศีลธรรมมี poignancy พิเศษของคืนคำ . สิ่งที่สำคัญเกี่ยวกับการวิจารณ์นี้คือมันจริงๆไม่เผชิญหน้ากับจุดใด ซึ่ง เบนธัมและออสตินมีในใจในเรื่องการแยกกฎหมายมันเป็น และมันควรจะเป็นนักคิดเยอรมันเหล่านี้วางการเรียกร้องของพวกเขาที่ต้องร่วมมือกัน อะไร utilitarians แยกกันที่แยกนี้เป็นสำคัญที่สุดในสายตาของ utilitarians เพราะพวกเขามีความกังวลกับปัญหาที่เกิดจากการดำรงอยู่ของความชั่วร้ายทางศีลธรรมกฎหมาย .
ก่อนการแปลงของเขา radbruch จัดขึ้นที่ต่อต้านกฎหมายเป็นเรื่องของจิตสำนึกส่วนบุคคล ,จะว่าไป โดยแต่ละคนเป็นปัญหาทางจริยธรรม และความถูกต้องของกฎหมายไม่อาจถูกหักล้างโดยแสดงให้เห็นว่าความต้องการของความชั่วร้ายทางศีลธรรมหรือแม้แต่แสดงให้เห็นว่าผลของการปฏิบัติตามกฎหมาย จะยิ่งร้าย
กว่าผลแห่งการไม่เชื่อฟัง ออสติน อาจจะเรียกคืน