Much of the "error analysis" actual

Much of the "error analysis" actually done (using standard deviations) by students in biology, chemistry, social science, and physics courses is improperly done, and is so much garbage. Reason: No one's brain was engaged. It had become a "by the rules" unthinking automated process. And I go further. Some of the published research papers are similarly flawed, because somewhere along the line the researchers received an inadequate education in this subject. Books on statistical treatment of errors usually discuss this thoroughly, but those summaries you find in the front of undergraduate lab manuals don't warn you about the limitations of the formulae they present, placing great emphasis on the "bottom line" equations. So students have this silly notion that if you don't use standard deviations in every case, it isn't "professional".

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มากของ "ข้อผิดพลาดวิเคราะห์" ทำจริง (โดยใช้ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน) โดยนักชีววิทยา เคมี สังคมศาสตร์ หลักสูตรฟิสิกส์ และทำไม่ถูกต้อง และมีขยะมาก เหตุผล: ไม่มีใครสมองหมั้น กลายเป็นการ "โดย" unthinking อัตโนมัติกระบวนการ และไปเพิ่มเติม ของการวิจัยที่เผยแพร่อยู่ในทำนองเดียวกันข้อบกพร่อง เนื่องจากที่ใดที่หนึ่งตาม นักวิจัยได้รับการศึกษาไม่เพียงพอในเรื่องนี้ หนังสือเกี่ยวกับการรักษาทางสถิติของข้อผิดพลาดมักจะปรึกษาเรื่องนี้อย่างละเอียด แต่สรุปที่คุณพบหน้าคู่มือห้องปฏิบัติการระดับปริญญาตรีไม่เตือนคุณเกี่ยวกับข้อจำกัดของสูตรที่พวกเขานำเสนอ วาง "บรรทัดล่าง" สมการความสำคัญ เพื่อให้ นักเรียนมีความคิดนี้โง่ที่ว่า ถ้าคุณไม่ได้ใช้ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐานในทุกกรณี มันไม่มืออาชีพ"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มากของ "การวิเคราะห์ข้อผิดพลาด" ทำจริง (โดยใช้ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน) โดยนักศึกษาในวิชาชีววิทยา, เคมี, วิทยาศาสตร์สังคมและหลักสูตรฟิสิกส์ทำไม่ถูกต้องและเป็นขยะมาก เหตุผล: สมองไม่มีใครเป็นธุระ มันได้กลายเป็น "ตามกฎ" กระบวนการอัตโนมัติไม่เกรงใจ และฉันจะไปเพิ่มเติม บางส่วนของเอกสารงานวิจัยที่ตีพิมพ์ในทำนองเดียวกันมีข้อบกพร่องเพราะบางเส้นนักวิจัยที่ได้รับการศึกษาไม่เพียงพอในเรื่องนี้ หนังสือเกี่ยวกับการรักษาทางสถิติของความผิดพลาดมักจะปรึกษาเรื่องนี้อย่างละเอียด แต่บทสรุปเหล่านั้นที่คุณพบในด้านหน้าของคู่มือห้องปฏิบัติการระดับปริญญาตรีไม่เตือนคุณเกี่ยวกับข้อ จำกัด ของสูตรที่พวกเขานำเสนอการวางความสำคัญกับ "เส้นด้านล่าง" สมการ เพื่อให้นักเรียนมีความคิดโง่นี้ว่าถ้าคุณไม่ได้ใช้ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐานในทุกกรณีก็ไม่ได้เป็น "มืออาชีพ"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มากของข้อผิดพลาด " การวิเคราะห์ " ทำ ( ใช้ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ) โดยนักศึกษาในวิชาชีววิทยา เคมี สังคม วิทยาศาสตร์ และวิชา ฟิสิกส์ ไม่ได้ทำ และเป็นขยะมาก เหตุผล : ไม่มีใครสมองเคยหมั้น มันได้กลายเป็น " กฎ " ความว่างโดยอัตโนมัติกระบวนการ แล้วก็ไปต่อ บางส่วนของการตีพิมพ์งานวิจัยมีตำหนิฉันใด เพราะบางแห่งตามสายนักวิจัยได้รับการศึกษาไม่เพียงพอในเรื่องนี้ หนังสือวิเคราะห์ข้อผิดพลาดมักจะปรึกษานี้อย่างละเอียด แต่สรุปที่คุณพบในด้านหน้าของคู่มือแล็บนักศึกษาไม่เตือนคุณเกี่ยวกับข้อ จำกัด ของสูตรที่พวกเขาเสนอวางมากเน้น " ด้านล่างบรรทัด " สมการ เพื่อให้นักเรียนมีความคิดโง่ๆ ถ้าคุณไม่ใช้ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานในทุกกรณี ไม่ใช่ " มืออาชีพ "