The use of dexamethasone did not in

The use of dexamethasone did not increase the risk for wound complications or infections. Each group had one patient who had a periprosthetic joint infection develop (Dexa-Ra group, 0.7% versus Ra group, 0.7%; p > 0.1). There was no difference in the incidence of wound complications between the two groups. The Dexa-Ra group had two patients with inadequate wound healing and the Ra group had three (Dexa-Ra group, 1.5% versus Ra group, 2.2%; p > 0.1) during the first year after TKA. The two patients who had periprosthetic joint infections were treated with débridement, polyethylene component exchange, and antibiotics; at 1 year, the infections had not recurred. All patients in both groups who had inadequate wound healing were treated successfully with conservative management. A power analysis for comparison of wound complication incidence showed that this study (3% in Ra group) had 80% power to detect the difference at a 10% increase of wound complication incidence at an alpha level of 0.05 using a two-sided test. There was no differential loss to followup between groups; eight patients from the Dexa-Ra group (5.9%) and six from the Ra group (4.8%) were unable to return for followup at 1 year (p > 0.1). All patients who did not return for followup at 1 year were contacted by telephone to assess for the presence of periprosthetic joint infection.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การใช้ dexamethasone ไม่เพิ่มความเสี่ยงต่อการติดเชื้อหรือภาวะแทรกซ้อนของแผล แต่ละกลุ่มมีผู้ป่วยรายหนึ่งที่มีการติดเชื้อ periprosthetic ร่วมพัฒนา (กลุ่มมติ Ra, 0.7% เมื่อเทียบกับกลุ่ม Ra, 0.7%; p > 0.1) ไม่มีความแตกต่างในอุบัติการณ์ของภาวะแทรกซ้อนของแผลระหว่างสองกลุ่มได้ กลุ่มมติ Ra มีสองผู้ป่วย มีแผลไม่เพียงพอ และกลุ่ม Ra มีสาม (กลุ่มมติ Ra, 1.5% เมื่อเทียบกับกลุ่ม Ra, 2.2%; p > 0.1) ในปีแรกหลังจากทีเคเอ สองผู้ป่วยที่มีการติดเชื้อร่วมของ periprosthetic ได้รับการรักษา ด้วย débridement ลีคอมโพเนนต์ exchange และยา ปฏิชีวนะ เวลา 1 ปี มีจันทรคราสการติดเชื้อ ผู้ป่วยทั้งหมดในกลุ่มที่มีการรักษาบาดแผลไม่เพียงพอถูกรักษาสำเร็จแล้ว ด้วยการจัดการอนุรักษ์ การวิเคราะห์พลังงานสำหรับการเปรียบเทียบอุบัติการณ์ภาวะแทรกซ้อนแผลแสดงให้เห็นว่า การศึกษานี้ (ในกลุ่ม Ra 3%) มีพลังงาน 80% เพื่อตรวจสอบความแตกต่างที่เพิ่มขึ้นเป็น 10% ของอุบัติการณ์ภาวะแทรกซ้อนแผลในระดับอัลฟา 0.05 โดยใช้การทดสอบแบบสอง ก็ไม่แตกต่างกันการสูญเสียเพื่อติดตามงานระหว่างกลุ่ม กลุ่มผู้ป่วยแปดจากมติ-Ra (5.9%) และหกจากกลุ่ม Ra (4.8%) ก็ไม่สามารถกลับมาติดตามในปี 1 (p > 0.1) ผู้ป่วยทั้งหมดที่ไม่ส่งกลับสำหรับติดตาม 1 ปีที่ได้รับการติดต่อทางโทรศัพท์เพื่อประเมินการมีอยู่ของการติดเชื้อร่วม periprosthetic

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การใช้ dexamethasone ไม่ได้เพิ่มความเสี่ยงต่อภาวะแทรกซ้อนแผลหรือการติดเชื้อ แต่ละกลุ่มจะมีผู้ป่วยรายหนึ่งที่มีการติดเชื้อร่วม periprosthetic พัฒนา (DEXA-Ra กลุ่ม 0.7% เมื่อเทียบกับกลุ่ม Ra 0.7%; p> 0.1) มีความแตกต่างในอุบัติการณ์ของภาวะแทรกซ้อนแผลระหว่างทั้งสองกลุ่มไม่ได้ กลุ่ม DEXA-Ra มีสองผู้ป่วยที่มีการรักษาแผลที่ไม่เพียงพอและกลุ่ม Ra สาม (DEXA-Ra กลุ่ม 1.5% เมื่อเทียบกับกลุ่ม Ra, 2.2%; p> 0.1) ในช่วงปีแรกหลังจาก TKA สองผู้ป่วยที่มีการติดเชื้อร่วม periprosthetic รับการรักษาด้วย debridement แลกเปลี่ยนส่วนประกอบพลาสติกและยาปฏิชีวนะ; ใน 1 ปี, การติดเชื้อไม่ได้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ผู้ป่วยทุกรายในทั้งสองกลุ่มที่มีการรักษาแผลที่ไม่เพียงพอได้รับการรักษาประสบความสำเร็จกับการจัดการอนุรักษ์นิยม การวิเคราะห์การใช้พลังงานสำหรับการเปรียบเทียบแผลอุบัติการณ์ภาวะแทรกซ้อนที่แสดงให้เห็นว่าการศึกษาครั้งนี้ (3% ในกลุ่ม Ra) มีอำนาจ 80% ในการตรวจสอบความแตกต่างที่เพิ่มขึ้น 10% ของอัตราการเกิดภาวะแทรกซ้อนแผลในระดับอัลฟา 0.05 โดยใช้การทดสอบแบบสองด้าน ไม่มีการสูญเสียค่าที่จะติดตามระหว่างกลุ่มคือ; แปดผู้ป่วยจากกลุ่ม DEXA-Ra (5.9%) และหกจากกลุ่ม Ra (4.8%) ไม่สามารถที่จะกลับมาติดตามที่ 1 ปี (P> 0.1) ผู้ป่วยทุกรายที่ไม่ได้กลับมาติดตามที่ 1 ปีได้รับการติดต่อทางโทรศัพท์เพื่อประเมินการปรากฏตัวของการติดเชื้อร่วม periprosthetic

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การใช้ dexamethasone ไม่ได้เพิ่มความเสี่ยงสำหรับภาวะแทรกซ้อนแผลหรือติดเชื้อ แต่ละกลุ่มมีผู้ป่วยที่มีการติดเชื้อ periprosthetic ร่วมพัฒนากีฬารากลุ่ม 0.7% เมื่อเทียบกับกลุ่ม 0.7% Ra p > 0.1 ) ไม่มีความแตกต่างกันในการเกิดแผล อาการแทรกซ้อนระหว่างสองกลุ่ม ในกลุ่มกีฬา รา 2 ผู้ป่วยไม่เพียงพอ ช่วยสมานแผล และกลุ่มที่ 3 ( รารา มีกีฬากลุ่ม 1.5% เมื่อเทียบกับกลุ่ม 2.2% ; Ra p > 0.1 ) ในช่วงปีแรกหลังจากที่ TKA . สองผู้ป่วยที่มีการติดเชื้อร่วม periprosthetic เคยปฏิบัติกับผู้ bridement ยาปฏิชีวนะชนิด ส่วนประกอบ ตรา และ ใน 1 ปี เชื้อไม่ recurred . ผู้ป่วยทั้ง 2 กลุ่มที่ไม่ได้รับการรักษาบาดแผลเรียบร้อยแล้ว ด้วยการจัดการอนุรักษ์ พลังการวิเคราะห์เพื่อเปรียบเทียบภาวะแทรกซ้อนของแผล การศึกษานี้พบว่า ( 1 ) รา Group ) ได้ 80% พลังงานเพื่อตรวจสอบความแตกต่างที่ 10% เพิ่มแผลแทรกซ้อน อุบัติการณ์ที่อัลฟ่า อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 โดยใช้การทดสอบสอง . ไม่มีความแตกต่างระหว่างกลุ่มที่สูญเสียการติดตาม ; แปดรายจากกลุ่มกีฬา รา ( 5.9% ) และหกจากกลุ่มรา ( 4.8% ) ไม่สามารถที่จะกลับมาติดตามผล 1 ปี ( P < 0.1 ) ผู้ป่วยทุกคนที่ไม่ได้กลับมาเพื่อติดตามผล 1 ปีได้รับการติดต่อทางโทรศัพท์ เพื่อประเมินสถานะของการติดเชื้อร่วมกัน periprosthetic .