Chen Rong watched the departing car

Chen Rong watched the departing carriage for quite some time before she turned around and walked to the Chen estate’s entrance.

It only took her a few steps by the time a black shadow hurtled out from the roadside ditch.

Startled, Chen Rong was about to scream when this shadow raised his clasped hands and said to her, “Are you Ah Rong of the Chen house? General Sun has asked me to wait here for you.”

Sun Yan? Chen Rong recovered herself and inquired, “Where is he?”

“After slashing the two advisors sent by the prince, General Sun has moved out of the city on Wang Qilang’s advice.” He paused. “General Sun was worried about you, so he told me to stand here and wait. Now that you’ve come home, I’ll take my leave.” He again raised his clasped hands to Ah Rong and turned away. When his figure disappeared from the ditch, Chen Rong noticed other shadows joining him as they all left together.

The surroundings resumed their frightening silence when he was no longer with her, and she hastily ran toward the gate.

The iron gate creaked wide open the moment she got to the front. Two doormen gave her a bow as they said in unison, “You’ve come back, miss!”

Chen Rong nodded, knowing these people must’ve heard the noises outside and had been waiting behind the door. She hurried inside and to her own courtyard.

It was late; besides a few scattered lanterns hung for decoration, there only existed the chirping of insects at the Chen estate.

Chen Rong’s pace quickened, rushing to her courtyard. When she got to the door, she pounded on it and called: “Old Shang, Nurse Ping, I’m back, open the door for me.”

Her loud call was resounding in the silent night. She hadn’t detected any movement inside her courtyard while a candle had already lit up in Chen Wei’s courtyard.

Chen Rong quickly hushed herself and just desperately continued to knock on the door.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เฉินร่องดูสายการบินออกเดินทางสำหรับค่อนข้างบางเวลาก่อนที่เธอจะหันไปรอบ ๆ และเดินไปยังทางเข้าที่ดินของเฉิน. เอาแค่เพียงเธอไม่กี่ขั้นตอนตามเวลาที่เงาดำพุ่งออกมาจากคูน้ำริมถนน. สะดุ้งเฉินร่องกำลังจะกรีดร้อง เมื่อเงานี้ยกพนมมือของเขาและกล่าวกับเธอว่า "คุณอาร่องของบ้านเฉิน? ทั่วไปซันได้ถามฉันจะรอที่นี่สำหรับคุณ. " ซันยัน? เฉินร่องกู้คืนตัวเองและถาม "เขาอยู่ที่ไหน" "หลังจากที่ทั้งสองอย่างเจ็บแสบที่ปรึกษาส่งโดยเจ้าชายทั่วไปดวงอาทิตย์ได้ย้ายออกจากเมืองตามคำแนะนำของวัง Qilang." เขาหยุดชั่วคราว "นายพลดวงอาทิตย์เป็นห่วงเกี่ยวกับคุณเขาจึงบอกให้ผมยืนอยู่ที่นี่และรอ ขณะนี้ท่านได้มาที่บ้านผมจะลาของฉัน. "อีกครั้งที่เขายกพนมมือของเขาที่จะอ้าร่องและหันไป เมื่อร่างของเขาหายไปจากคูเฉินร่องสังเกตเห็นเงาคนอื่น ๆ มาร่วมงานกับเขาในฐานะที่พวกเขาทั้งหมดที่เหลือเข้าด้วยกัน. สภาพแวดล้อมกลับมาเงียบที่น่ากลัวของพวกเขาเมื่อเขาไม่ได้อยู่กับเธอและเธอก็รีบวิ่งไปยังประตู. ประตูเหล็ก creaked กว้างเปิด ช่วงเวลาที่เธอได้ไปด้านหน้า สอง doormen ให้เธอโบว์ที่พวกเขากล่าวว่าในเวลาเดียวกัน "คุณกลับมาพลาด!" เฉินร่องพยักหน้ารู้คนเหล่านี้คงจะได้ยินเสียงภายนอกและได้รับการรออยู่ที่ประตู เธอรีบภายในและลานของเธอเอง. มันก็สาย; นอกเหนือจากโคมไฟที่กระจายอยู่ไม่กี่แขวนสำหรับการตกแต่งที่มีอยู่เฉพาะร้องเจี๊ยก ๆ ของแมลงที่อสังหาริมทรัพย์เฉิน. ก้าวเฉินของโรงเร่งวิ่งไปที่ลานของเธอ เมื่อเธอมาถึงประตูเธอโขลกกับมันและเรียกว่า "เก่า Shang, พยาบาลปิงฉันกลับมาเปิดประตูสำหรับฉัน." เรียกร้องดังของเธอเป็นดังก้องในคืนเงียบ เธอไม่เคยตรวจพบการเคลื่อนไหวใด ๆ ภายในลานเธอในขณะที่เทียนได้สว่างขึ้นแล้วในคอร์ทยาร์ดเฉินเหว่ยของ. เฉินร่องอย่างรวดเร็วเงียบตัวเองและเพียงแค่หมดยังคงเคาะประตู

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เฉินหยงดูออกจากรถม้าสำหรับค่อนข้างบางเวลาก่อนที่เธอจะหันหลังและเดินไปทางเข้า เฉิน อสังหาริมทรัพย์ของมันเอาเธอไม่กี่ก้าว เมื่อเงาดำ hurtled ออกจากถนน คูตกใจ , เฉินหยงกำลังกรีดร้องเมื่อเงายกประสานมือและกล่าวว่า " คุณอาหยงของบ้านเฉิน ดวงอาทิตย์ทั่วไปได้ขอให้ฉันรอคุณอยู่ที่นี่ .ซุนเหยียน ? เฉินหยงหายเองและสอบถาม " เขาอยู่ไหน ? "" หลังจากได้ฟันสองที่ปรึกษาส่งโดยเจ้าชาย ซุน ทั่วไป ได้ย้ายออกจากเมืองตามคำแนะนำของวัง qilang . " เขาชะงัก " ซันทั่วไปกังวลเกี่ยวกับคุณ เขาบอกให้ผมยืนรอตรงนี้ ตอนนี้คุณได้กลับบ้าน ผมขอตัวก่อนนะครับ " เขาอีกยกประสานมือกับอาหยง และเดินออกไป เมื่อร่างของเขาก็หายไปจากคลอง , Chen ร่องสังเกตเห็นเงาอื่นเข้าร่วมเขาเป็นพวกเขาทั้งหมดออกจากกันบรรยากาศกลับมาเงียบที่น่ากลัวของพวกเขาเมื่อเขาเลิกกับเธอ เธอรีบวิ่งไปทางประตูประตูเหล็ก creaked เบิกกว้างทันทีที่เธอมาถึงหน้า สองดูอ ์เมนให้โบว์เป็นพวกเขากล่าวว่าเป็น " คุณกลับมา , คุณ ! "เฉินหรงพยักหน้า ทราบว่า คนเหล่านี้จะต้องได้ยินเสียงภายนอก และได้รออยู่หลังประตู เธอรีบเข้าไปสวนของเธอเองมันดึกแล้ว นอกจากไม่กี่กระจายโคมไฟแขวนสำหรับตกแต่ง มีเพียงเสียงของแมลงอยู่ในบ้านเฉินเฉิงหรงก้าว quickened วิ่งสวนของเธอ เมื่อเธอมาถึงประตู เธอทุบมัน และเรียก " พยาบาลเก่าปิงชาง ฉันกลับมาแล้ว เปิดประตูให้ฉันหน่อย "เรียกเสียงของเธอดังก้องในคืนที่เงียบสงัด เธอไม่พบการเคลื่อนไหวใดๆ ภายในลานของเธอในขณะที่เทียนก็สว่างขึ้นใน Chen Wei ลานเฉินหยงรีบปกปิดตัวเอง และพยายามอย่างต่อเนื่องที่จะเคาะประตู