Yun Che threw away the broken spear

Yun Che threw away the broken spear in his hand. After which his body blurred and suddenly he had landed on the ground. He looked at the two black-clothed men who had been frightened out of their wits, smiled, and said, “How about the both of you? How do you want to leave?”

“You… You… You…” The man on the left retreated several steps, both legs trembling, and when he spoke, his teeth chattered violently, making it hard for him to even complete his sentence.

“Let’s go!” The man on the right pulled him along, and using the greatest speed, madly fleeing away from the scene. They passed by the splintered body and one of the black-clothed men stopped to swiftly pick it up… After seeing Yun Che not having any intention to stop them from fleeing, he plucked up his courage and scooted over to pick up the other part of the body. After doing so, he fled away from Yun Che as though he had gone mad.

“Not going to silence them?” Jasmine asked coldly.

“If I silence them, then where are my enemies going to come from? If I don’t have strong enough enemies, how can this be considered a real trial?” Yun Che asked matter-of-factly.

“Hmph! This is totally in line with your death-seeking personality.” Jasmine laughed coldly, but she did not attempt to restrain him in the slightest.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Yun Che โยนไปหักหอกในมือของเขา หลังจากที่ร่างกายของเขาเบลอและทันใดนั้นเขามีที่ดินอยู่บนพื้นดิน เขามองไปที่ชายสองคนสวมเสื้อสีดำที่ได้รับการกลัวออกจากปัญญาของพวกเขายิ้มและกล่าวว่า "วิธีการเกี่ยวกับทั้งสองของคุณ? คุณจะทำอย่างไรต้องการที่จะออก? "

" คุณ ... คุณ ... คุณ ... "คนที่อยู่บนด้านซ้ายถอยหลายขั้นตอนทั้งขาสั่นและเมื่อเขาพูดฟันของเขา chattered อย่างรุนแรงทำให้มันยากสำหรับเขาที่จะได้เสร็จสิ้นประโยคของเขา

"Let 's go!" คนที่อยู่ด้านขวาดึงเขาไปและการใช้ความเร็วที่ยิ่งใหญ่ที่สุดอย่างบ้าคลั่งหนีออกไปจากที่เกิดเหตุ พวกเขาผ่านร่างกายเดาะและเป็นหนึ่งในผู้ชายสีดำสวมหยุดอย่างรวดเร็วหยิบมันขึ้นมา ... หลังจากที่ได้เห็นยุนเจ๊ไม่ได้มีความตั้งใจใด ๆ ที่จะหยุดพวกเขาจากการหลบหนีเขาถอนออกด้วยความกล้าหาญของเขาและ scooted กว่าที่จะรับส่วนอื่น ๆ ของ ร่างกาย. หลังจากทำเช่นนั้นเขาหนีออกไปจาก Yun Che ราวกับว่าเขาได้ไปบ้า.

"ไม่ได้ไปเงียบพวกเขา?" จัสมินถามอย่างเย็นชา.

"ถ้าผมเงียบพวกเขาแล้วที่เป็นศัตรูของข้านั้นจะมาจากไหน? ถ้าฉันไม่ได้มีศัตรูที่แข็งแกร่งพอวิธีนี้สามารถได้รับการพิจารณาการทดลองใช้จริง? "ยุนเจ๊ถามเรื่องของหลักความจริง.

" ฮึ่ม! นี่คือทั้งหมดที่สอดคล้องกับบุคลิกของความตายที่กำลังมองหาของคุณ. "จัสมินหัวเราะอย่างเย็นชา แต่เธอไม่ได้พยายามที่จะยับยั้งเขาในน้อย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ยุนเช ขว้างหอกหักในมือของเขา หลังจากที่ร่างของเขาพร่ามัวและเขาก็มีที่ดินบนพื้นดิน เขามองดูสองสีดำผ้าชายที่เคยกลัวออกจากหนทางของพวกเขายิ้ม และบอกว่า " แล้วคุณทั้งคู่ คุณต้องการที่จะไป ? "" คุณ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . " ชายด้านซ้ายถอยหลายขั้นตอน ทั้ง ขาสั่น และเมื่อเขาพูด , ฟัน chattered อย่างรุนแรง ทำให้มันยากสำหรับเขาที่จะสมบูรณ์ประโยคของเขา" ไปกันเถอะ ! " ผู้ชายที่ถูกดึงเขาไปด้วย และใช้ความเร็วมากที่สุด ต้องหลบหนีออกไปจากที่เกิดเหตุ พวกเขาผ่านเดาะร่างกายและหนึ่งในสีดำผ้าผู้ชายหยุดอย่างรวดเร็ว หยิบมันขึ้นมา . . . . . . . หลังจากเห็นยุนเช ไม่ได้มีเจตนาใด ๆที่จะหยุดพวกเขาจากการหลบหนี เขาลุกขึ้นอย่างกล้าหาญของเขาและ scooted มากกว่ารับส่วนอื่น ๆของร่างกาย หลังจากนั้น เขาได้หนีจากยุนเช ราวกับว่าเขาได้บ้าไปแล้ว" ไม่เงียบ ? " จัสมินถามเสียงเย็นชา" ถ้าฉันเงียบไว้ แล้วที่ศัตรูจะมาจากไหน ถ้าฉันไม่ได้มีศัตรูมากพอแรง วิธีนี้ถือเป็นการทดลองจริง " ยุนเช ถามเรื่องของ factly ." ฮึ่ม ! มันทั้งหมดในบรรทัดกับความตายหาบุคลิกภาพ " จัสมินหัวเราะอย่างเย็นชา แต่เธอไม่พยายามยับยั้งเขาสักนิด