A pager (also known as a beeper) is

A pager (also known as a beeper) is a wireless telecommunications device that receives and displays numeric messages and/or receives and announces voice messages. One-way pagers can only receive messages, while response pagers and two-way pagers can also acknowledge, reply to, and originate messages using an internal transmitter.[1] Pagers operate as part of a paging system which includes one or more fixed transmitters (or in the case of response pagers and two-way pagers, one or more base stations), as well as a number of pagers carried by mobile users. These systems can range from a restaurant system with a single low-power transmitter, to a nationwide system with thousands of high-power base stations.

One of the first practical paging services was launched in 1950 for physicians in the New York City area. Physicians paid $12 per month for the service and carried a 6 oz (200 g) pager that would receive phone messages within 25 mi (40 km) of a single transmitter tower. The system was manufactured by the Reevesound Company and operated by Telanswerphone.[2] In 1960, John Francis Mitchell combined elements of Motorola's walkie-talkie and automobile radio technologies to create the first transistorized pager,[3][4][5] and from that time, paging technology continued to advance, and pager adoption continued to expand, until the early 1990s. However, by the mid-1990s, as cellular technologies became cheaper and more widely available, advanced services began to displace paging as a commercial product. Today, pagers exist largely as niche products, finding preferential use in applications such as hospitals, public safety,[6] and retail[7] locations where their simplicity, high reliability, and low cost represent significant advantages

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เพจเจอร์ (เรียกว่า beeper) เป็นอุปกรณ์โทรคมนาคมไร้สายที่ได้รับ และแสดงข้อความตัวเลข หรือรับ และประกาศข้อความเสียง เพจเจอร์ทางเดียวเท่านั้นสามารถรับข้อความ ในขณะที่ตอบสนองเพจเจอร์เพจเจอร์สองทางสามารถยอมรับ ตอบกลับ และสร้างข้อความโดยใช้การส่งสัญญาณภายใน [1] เพจเจอร์ทำงานเป็นส่วนหนึ่งของระบบเพจจิ้งซึ่งประกอบด้วยเครื่องส่งสัญญาณคงที่มากกว่า หนึ่ง (หรือในกรณีที่ตอบสนองเพจเจอร์และเพจเจอร์สองทาง หนึ่งสถานีฐาน), เช่นเดียวกับหมายเลขของเพจเจอร์ที่ดำเนินการ โดยผู้ใช้ ระบบเหล่านี้สามารถช่วงจากระบบร้านอาหารที่มีเครื่องส่งสัญญาณพลังงานต่ำเดี่ยว ระบบทั่วประเทศหลายพันสถานีฐานสูงบริการเพจจิ้งปฏิบัติแรกหนึ่งถูกเปิดในปี 1950 สำหรับแพทย์ในบริเวณนิวยอร์กซิตี้ แพทย์จ่าย $12 ต่อเดือนสำหรับบริการ และดำเนินเพจเจอร์ 6 ออนซ์ (200 กรัม) ที่จะได้รับข้อความทางโทรศัพท์ภายในของหอส่งสัญญาณเดียว 25 ไมล์ (40 กม.) ระบบการผลิต โดย บริษัท Reevesound และดำเนินการ โดย Telanswerphone [2] ในปี 1960 จอห์นฟรานซิสมิทเชลล์รวมองค์ประกอบของโมโตโรล่า walkie-talkie และวิทยุรถยนต์เทคโนโลยีการสร้างแรก transistorized เพจเจอร์, [3] [4] [5] และต่อ จากนั้น เพจจิ้งเทคโนโลยียังคงก้าวหน้า และเพจเจอร์นำขยาย จนถึงช่วงปี 1990 อย่างไรก็ตาม โดยช่วงกลางปี 1990 ขณะที่เทคโนโลยีโทรศัพท์มือถือกลายเป็นถูกกว่า และใช้ ได้อย่างกว้างขวางมากขึ้น บริการขั้นสูงเริ่มไล่เพจจิ้งเชิงพาณิชย์ วันนี้ เพจเจอร์มีอยู่ส่วนใหญ่เป็นผลิตภัณฑ์นิช หาใช้สิทธิพิเศษในการใช้งานเช่นโรงพยาบาล ความปลอดภัย, [6] และ [7] สถานที่เรียบง่ายของพวกเขา ความน่าเชื่อถือสูง และต้นทุนต่ำแสดงถึงประโยชน์ที่สำคัญของการขายปลีก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เพจเจอร์ (ยังเป็นที่รู้จักกันเป็นเสียงบี๊ก) เป็นอุปกรณ์การสื่อสารโทรคมนาคมไร้สายที่ได้รับและแสดงข้อความตัวเลขและ / หรือได้รับและประกาศข้อความเสียง วิทยุติดตามตัวทางเดียวเท่านั้นที่สามารถรับข้อความในขณะที่วิทยุติดตามตัวการตอบสนองและวิทยุติดตามตัวสองทางยังสามารถรับทราบตอบกลับและเกิดข้อความโดยใช้เครื่องส่งสัญญาณภายใน. [1] เพจเจอร์ทำงานเป็นส่วนหนึ่งของระบบเพจจิ้งซึ่งรวมถึงหนึ่งหรือเครื่องส่งสัญญาณคงที่มากขึ้น (หรือในกรณีของวิทยุติดตามตัวการตอบสนองและวิทยุติดตามตัวสองทางหนึ่งหรือมากกว่าสถานีฐาน) เช่นเดียวกับจำนวนของวิทยุติดตามตัวดำเนินการโดยผู้ใช้โทรศัพท์มือถือ ระบบเหล่านี้สามารถช่วงจากระบบร้านอาหารที่มีเครื่องส่งสัญญาณที่ใช้พลังงานต่ำเดียวกับระบบทั่วประเทศที่มีหลายพันสถานีฐานอำนาจสูง. คนแรกบริการเพจจิ้งในทางปฏิบัติได้รับการเปิดตัวในปี 1950 สำหรับแพทย์ในพื้นที่ New York City แพทย์จ่าย $ 12 ต่อเดือนสำหรับบริการและดำเนินการ 6 ออนซ์ (200 กรัม) เพจเจอร์ที่จะได้รับข้อความทางโทรศัพท์ภายใน 25 ไมล์ (40 กิโลเมตร) หอส่งสัญญาณเดียว ระบบได้รับการผลิตโดย บริษัท Reevesound และดำเนินการโดย Telanswerphone. [2] ในปี 1960 จอห์นฟรานซิสมิทเชลล์องค์ประกอบรวมของโมโตโรล่าเครื่องส่งรับวิทยุและวิทยุรถยนต์เทคโนโลยีในการสร้างเพจเจอร์ transistorized แรก [3] [4] [5] จากนั้นเวลาเทคโนโลยีเพจจิ้งอย่างต่อเนื่องเพื่อความก้าวหน้าและการยอมรับเพจเจอร์ยังคงขยายตัวจนถึงต้นปี 1990 อย่างไรก็ตามในช่วงกลางปี ​​1990 เป็นเทคโนโลยีโทรศัพท์มือถือกลายเป็นราคาถูกและอื่น ๆ สามารถใช้ได้อย่างกว้างขวางบริการขั้นสูงเริ่มที่จะไล่เพจจิ้งเป็นผลิตภัณฑ์เชิงพาณิชย์ วันนี้วิทยุติดตามตัวอยู่ส่วนใหญ่เป็นผลิตภัณฑ์เฉพาะการหาการใช้สิทธิพิเศษในการใช้งานเช่นโรงพยาบาล, ความปลอดภัยของประชาชน [6] และค้าปลีก [7] สถานที่ที่เรียบง่ายของพวกเขา, ความน่าเชื่อถือสูงและต้นทุนต่ำแทนข้อดีที่สำคัญ