Theatre[edit]Main article: Vietname

Theatre[edit]
Main article: Vietnamese theatre
Hát tuồng (also known as Hát bội): A theatre form strongly influenced by Chinese opera, it transitioned from being entertainment for the royal court to travelling troupes who performed for commoners and peasants, featuring many well-known stock characters.
Cải lương: A kind of modern folk opera originating in South Vietnam, which utilizes extensive vibrato techniques. It remains very popular in modern Vietnam when compared to other folk styles.
Hát chèo: Chèo is a form of generally satirical musical theatre, often encompassing dance, traditionally performed by Vietnamese peasants in northern Vietnam. It is usually performed outdoors by semi-amateur touring groups, stereotypically in a village square or the courtyard of a public building, although it is today increasingly also performed indoors and by professional performers
Water puppetry[edit]


Water puppet theatre in Hanoi.
Water puppetry is a distinct Vietnamese art which had its origins in the 10th century and very popular in northern region. In Water puppetry a split-bamboo screen obscures puppets which stand in water, and are manipulated using long poles hidden beneath the water. Epic story lines are played out with many different puppets, often using traditional scenes of Vietnamese life. The puppets are made from quality wood, such as the South East Asian Jackfruit tree. Each puppet is carefully carved, and then painted with numerous successive layers of paint to protect the puppets.

Despite nearly dying out in the 20th century, water puppetry has been recognised by the Vietnamese government as an important part of Vietnam's cultural heritage. Today, puppetry is commonly performed by professional puppeteers, who typically are taught by their elders in rural areas of Vietnam.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ละคร [แก้ไข]
บทความหลัก: ละครเวียดนาม
Hát tuồng (หรือที่เรียกว่า Hát bội): ฟอร์มละครรับอิทธิพลอย่างยิ่งจากประเทศจีน transitioned จาก ความบันเทิงรอยัลคอร์ทเดิน troupes ที่ดำเนินการไพร่ชาวนา มีหลายรู้จักหุ้นตัวนั้น
Cải lương: ชนิดของลิเกสมัยใหม่เกิดในประเทศเวียดนามใต้ ซึ่งใช้เทคนิค vibrato อย่างละเอียด ยังคงนิยมมากในเวียดนามสมัยใหม่เมื่อเทียบกับอื่น ๆ พื้นบ้านลักษณะการ
Hát chèo: Chèo เป็นรูปแบบของละครเพลงโดยทั่วไป satirical บริบูรณ์เต้น ดำเนินการ โดยชาวนาเวียดนามในเวียดนามเหนือซึ่งมักจะ มันมักจะทำกลางแจ้ง โดยมือสมัครเล่นกึ่งกลุ่มท่องเที่ยว stereotypically ในสแควร์หมู่บ้านหรือลานสาธารณะสร้าง แม้ว่าวันนี้ขึ้นยัง ดำเนินการภายใน และ โดยนักแสดงมืออาชีพ
น้ำหุ่นกระบอก [แก้ไข]


น้ำโรงละครหุ่นในฮานอย
หุ่นกระบอกน้ำเป็นศิลปะเวียดนามแตกต่างกันซึ่งมีกำเนิด ในคริสต์ ศตวรรษ 10 และเป็นที่นิยมมากในภาคเหนือ หน้าจอแยกไผ่ข้อมูลปฐมภูมิหุ่นกระบอกที่ยืนในน้ำ และจัดการใช้เสายาวซ่อนอยู่ใต้น้ำ ในหุ่นกระบอกน้ำ มหากาพย์เรื่องบรรทัดจะเล่นออกมา มีมากมายแตกต่างกันหุ่นกระบอก มักจะใช้ฉากดั้งเดิมของเวียดนาม หุ่นกระบอกที่ทำจากไม้มีคุณภาพ เช่นต้นขนุนเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ หุ่นแต่ละอย่างแกะสลัก แล้ว ทาสี ด้วยสีป้องกันหุ่นกระบอกจำนวนมากต่อชั้น

แม้ตายเกือบหมดในศตวรรษ 20 หุ่นกระบอกน้ำที่ได้รับยัง โดยรัฐบาลเวียดนามเป็นส่วนสำคัญของมรดกทางวัฒนธรรมของเวียดนาม วันนี้ หุ่นกระบอกโดยทั่วไปดำเนินการ โดยมืออาชีพท่วงท่า ซึ่งโดยทั่วไปจะสอน โดยอาวุโสของพวกเขาในชนบทของเวียดนาม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ละคร [แก้ไข]
บทความหลัก: โรงละครเวียดนาม
Hát Tuong (หรือที่เรียกหมวกบีโอไอ): รูปแบบโรงละครอิทธิพลจากอุปรากรจีนก็เปลี่ยนจากการเป็นความบันเทิงสำหรับราชสำนักที่จะเดินทางเร่ร่อนที่ดำเนินการสำหรับสามัญชนและชาวนาที่มีจำนวนมากที่ ตัวอักษรหุ้นที่รู้จักกัน
Cai lương: ชนิดของที่ทันสมัยที่มีต้นกำเนิดละครพื้นบ้านในภาคใต้เวียดนามซึ่งใช้เทคนิคการสั่นกว้างขวาง มันยังคงเป็นที่นิยมมากในปัจจุบันเวียดนามเมื่อเปรียบเทียบกับรูปแบบพื้นบ้านอื่น ๆ
Hát Cheo: Cheo เป็นรูปแบบของละครเพลงเหน็บแนมโดยทั่วไปมักจะครอบคลุมการเต้นรำแบบดั้งเดิมดำเนินการโดยชาวบ้านในภาคเหนือของเวียดนามเวียดนาม มันมักจะดำเนินการนอกโดยกลุ่มท่องเที่ยวกึ่งสมัครเล่น stereotypically ในตารางหมู่บ้านหรือลานของอาคารสาธารณะแม้ว่ามันจะเป็นวันนี้มากขึ้นยังดำเนินการในบ้านและโดยนักแสดงมืออาชีพ
หุ่นกระบอกน้ำ [แก้ไข] โรงละครหุ่นน้ำในฮานอยหุ่นกระบอกน้ำ เป็นศิลปะที่แตกต่างเวียดนามที่มีต้นกำเนิดในศตวรรษที่ 10 และเป็นที่นิยมมากในภาคเหนือ ในหุ่นกระบอกน้ำแยกหน้าจอไม้ไผ่ปิดบังหุ่นที่ยืนอยู่ในน้ำและได้รับการจัดการโดยใช้เสายาวที่ซ่อนอยู่ใต้น้ำ เส้นเรื่องมหากาพย์ที่จะออกมาเล่นกับหุ่นที่แตกต่างกันจำนวนมากมักใช้ฉากชีวิตแบบดั้งเดิมของเวียดนาม หุ่นที่ทำจากไม้ที่มีคุณภาพเช่นต้นขนุนเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ หุ่นแต่ละแกะสลักอย่างระมัดระวังและจากนั้นวาดด้วยชั้นต่อเนื่องจำนวนมากของสีที่จะปกป้องหุ่นแม้จะเกือบตายออกมาในศตวรรษที่ 20, หุ่นกระบอกน้ำได้รับการยอมรับจากรัฐบาลเวียดนามในฐานะที่เป็นส่วนหนึ่งที่สำคัญของมรดกทางวัฒนธรรมของเวียดนาม วันนี้หุ่นกระบอกจะดำเนินการโดยทั่วไปกระบอกมืออาชีพที่มักจะได้รับการสอนโดยผู้อาวุโสของพวกเขาในพื้นที่ชนบทของเวียดนาม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โรงละคร [ แก้ไข ]

บทความหลัก : โรงละครเวียดนาม H . kgm T ตูồ NG ( เรียกว่า H . kgm ộ T B ) : โรงละครรูปแบบอิทธิพลอย่างมากโดยงิ้ว มันเปลี่ยนจากการความบันเทิงในราชสำนัก เพื่อเดินทางคณะที่ดำเนินการ สำหรับสามัญชนและชาวนาที่มีอักขระหุ้น
รู้จักกันดีมาก C ảผมเฟืองนาโน : ชนิดของโอเปร่าที่ทันสมัยพื้นบ้านในเวียดนามใต้ซึ่งใช้เทคนิค vibrato อย่างละเอียด มันยังคงเป็นที่นิยมมากในเวียดนามที่ทันสมัยเมื่อเทียบกับรูปแบบพื้นบ้านอื่น ๆ .
t ch è o : H . kgm ch è o เป็นรูปแบบของละครเพลงเสียดสีโดยทั่วไปมักจะครอบคลุมเต้นรำแบบดั้งเดิมแสดงโดยชาวนาเวียดนามในภาคเหนือของเวียดนาม มันมักจะแสดงกลางแจ้งด้วยกึ่งสมัครเล่นทัวร์กลุ่มstereotypically ในหมู่บ้านสี่เหลี่ยม หรือลานของอาคารสาธารณะ แม้ว่าวันนี้มากขึ้นยังดำเนินการข้างใน และอาชีพนักแสดง
หุ่นกระบอกน้ำ [ แก้ไข ]


หุ่นกระบอกน้ำโรงละครหุ่นกระบอกน้ำ ฮานอย
เป็นศิลปะซึ่งมีต้นกำเนิดที่แตกต่างกันของเวียดนามในศตวรรษที่ 10 และเป็นที่นิยมมากในภาคเหนือในหุ่นน้ำแยกไม้ไผ่หน้าจอปิดกั้นหุ่นซึ่งยืนอยู่ในน้ำ และควบคุมการใช้เสายาวที่ซ่อนอยู่ใต้น้ำ เรื่องราวมหากาพย์สายเล่นกับหุ่นที่แตกต่างกันมาก และมักจะใช้ฉากแบบดั้งเดิมของชีวิตชาวเวียดนาม หุ่นที่ทำจากไม้ที่มีคุณภาพ เช่น ขนุน ใต้ ตะวันออก เอเชีย แต่ละหุ่นแกะสลักอย่างระมัดระวัง ,แล้วทาสี มีหลายชั้นต่อเนื่องของสีที่จะปกป้องหุ่น

แม้จะเกือบตายออกในศตวรรษที่ 20 หุ่นน้ำได้รับการยอมรับโดยรัฐบาลเวียดนามเป็นส่วนสำคัญของมรดกทางวัฒนธรรมของเวียดนาม วันนี้ หุ่นกระบอกมักแสดงโดยผู้แสดงแบบมืออาชีพ ที่มักจะถูกสอนโดยผู้ใหญ่ในชนบทของเวียดนาม