The once spectacular primary forest

The once spectacular primary forests of the Philippines are now a relic of a bygone era. What little primary forest does remain exists on the island of Palawan, the last sanctuary for the Palawan eagle.

Between 1990 and 2005 the Philippines lost a third of its forest cover, according to FAO estimates, but the country's deforestation is down since its peak in the 1980s and 1990s.

Widespread logging was responsible for much of the historical forest loss in the Philippines. Despite government bans on timber harvesting following severe flooding in the late 1980s and early 1990s, illegal logging continues today.

After temporarily lifting the log export ban in the late 1990s, the government has increasingly tried to crack down on timber smuggling and forest degradation. Additional threats to Philippine forests come from legal and illegal mining operations — which also cause pollution and have been linked to violent conflict — agricultural fires, collection of fuelwood, and rural population expansion. In recent years, deforestation has been increasingly blamed for soil erosion, river siltation, flooding, and drought; environmental awareness is now rising in the country.
Environmentalists in the Philippines now fear that plantation agriculture, especially oil palm, could emerge as the newest threat to remaining forests.

The continuing disappearance of Filipino wildlands is of great to concern to ecologists due to the high levels of endemic species. Of the 1,196 known species of amphibians, birds, mammals and reptiles in the country, nearly 46 percent are endemic. Among plants, the number is around 40 percent. Only about 5 percent of the Philippines land area is under some form of protection.

A closer look at the forests of the Philippines

Estimates of current forest cover in the Philippines are highly variable between sources. According to the national Forest Management Bureau, forest cover in the Philippines declined from 21 million hectares, or 70% of the its land area, in 1900 to about 6.5 million hectares by 2007. This data is very similar that to the U.N. FAO, which is usually based on government data. Both the government and the FAO show an increase in overall forest cover since 1990.
In contrast, data first published in 2013 by Matt Hansen and colleagues paints a much different picture, estimating 2012 forest cover at nearly 20 million hectares, using a 10 percent tree cover definition of forest. Hansen puts dense forests — areas with more than 50 percent tree cover — at 17.4 million hectares, or nearly three-fifths of the archipelago's land cover.
However annual loss data between the various sources is similar. FAO estimated that forest cover in the Philippines declined by an average of about 54,750 hectares per year between 1990 and 2010. Hansen puts the figure at about 51,400 ha per year between 2001 and 2012, increasingly slightly over the period. At 3.2 percent, MIMAROPA or the area formerly known as part of the Southern Tagalog Islands — including the provinces of Mindoro, Marinduque, Romblon and Palawan, had the highest rate of loss between 2000 and 2012, accounting for 42 percent of all forest loss in the Philippines during the period.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลักป่างดงามครั้งฟิลิปปินส์ก็ระลึกอดีต สิ่งที่ป่าน้อยหลักยังคงมีอยู่เกาะของพาลาวัน พักสุดท้ายสำหรับอีเกิลพาลาวัน ระหว่าง 1990 และปี 2005 ฟิลิปปินส์สูญเสียหนึ่งในสามของของป่า ตาม FAO ประเมิน แต่การทำลายป่าของประเทศจะลดลงตั้งแต่จุดสูงสุดของในแถบเอเชีย บันทึกแพร่หลายถูกชอบมากสูญเสียป่าประวัติศาสตร์ที่ประเทศฟิลิปปินส์ แม้รัฐบาลห้ามบนไม้ที่รุนแรงน้ำท่วมในปลายทศวรรษ 1980 และช่วงต้นทศวรรษ 1990 ต่อการเก็บเกี่ยว บันทึกไม่ถูกต้องยังคงวันนี้ หลังจากยกบ้านส่งล็อกชั่วคราวในปลายปี 1990 รัฐบาลได้มากขึ้นพยายามแตกลงบนไม้ลักลอบและป่าย่อยสลาย ป่าฟิลิปปินส์เพิ่มเติมภัยคุกคามที่มาจากการดำเนินการทำเหมืองตามกฎหมาย และไม่ถูกต้อง — ซึ่งยังทำให้เกิดมลพิษ และมีการเชื่อมโยงกับความขัดแย้งรุนแรง — ไฟเกษตร fuelwood และการขยายตัวของประชากรชนบท ในปีที่ผ่านมา การทำลายป่าได้ถูกมากขึ้นตำหนิสำหรับกันดินพังทลาย siltation น้ำ น้ำท่วม และภัย แล้ง ตอนนี้ขึ้นการรับรู้สิ่งแวดล้อมในประเทศEnvironmentalists ในฟิลิปปินส์ตอนนี้กลัวว่า สวนเกษตร โดยเฉพาะอย่างยิ่งปาล์มน้ำมัน อาจเกิดเป็นภัยคุกคามใหม่ล่าสุดกับป่าที่เหลืออยู่ ต่อการสูญหายของฟิลิปปินส์ wildlands ของมากเกี่ยวกับ ecologists เนื่องจากระดับสูงชนิดยุงได้ 1,196 รู้จักสายพันธุ์ของสัตว์ นก เลี้ยงลูกด้วยนม และสัตว์เลื้อยคลานในประเทศ เกือบ 46 เปอร์เซ็นต์เป็นยุง ระหว่างพืช หมายเลขได้ประมาณ 40 เปอร์เซ็นต์ เพียงประมาณร้อยละ 5 ของพื้นที่ของฟิลิปปินส์อยู่ภายใต้รูปแบบของการป้องกัน ป่าของฟิลิปปินส์ การประเมินปัจจุบันป่าในฟิลิปปินส์ได้สูงตัวแปรระหว่างแหล่ง ตามสำนักจัดการชาติของป่า ป่าในฟิลิปปินส์ปฏิเสธจาก 21 ล้านไร่ หรือ 70% ของตั้งของที่ดิน ใน 1900 ไปประมาณ 6.5 ล้านไร่โดย 2007 ข้อมูลนี้จะคล้ายกันมากว่า การ U.N. FAO ซึ่งมักจะขึ้นอยู่กับข้อมูลรัฐบาล รัฐบาลและ FAO แสดงการเพิ่มขึ้นในป่าโดยรวมตั้งแต่ปี 1990ในทางตรงกันข้าม ข้อมูลก่อนเผยแพร่ในปี 2013 โดยสีแมตต์แฮนเซ่นและเพื่อนร่วมงานมากต่าง ๆ รูปภาพ ประมาณ 2012 ป่าที่เกือบ 20 ล้านเฮกเตอร์ ใช้คำนิยามครอบคลุม 10 เปอร์เซ็นต์ต้นไม้ป่า ป่าหนาแน่นทำให้แฮนเซ่น — ครอบคลุมแผนภูมิพื้นที่ที่ มีมากกว่า 50 เปอร์เซ็นต์ — ที่ 17.4 ล้านไร่ หรือเกือบสาม-fifths ปกแผ่นดินของหมู่เกาะอย่างไรก็ตาม ปีสูญเสียข้อมูลระหว่างแหล่งต่าง ๆ จะคล้ายกัน FAO ประมาณการว่า ป่าในฟิลิปปินส์ปฏิเสธ โดยเฉลี่ยประมาณ 54,750 เฮคเตอร์ต่อปีระหว่างปี 1990 และ 2010 แฮนเซ่นวางรูปที่เกี่ยวกับ 51,400 ฮา ต่อปีระหว่างปี 2001 และ 2012 มากขึ้นเล็กน้อยในช่วง ที่ร้อยละ 3.2, MIMAROPA หรือบริเวณที่เป็นส่วนหนึ่งของหมู่เกาะภาคใต้ภาษาตากาล็อก — รวมทั้งจังหวัดมินโดโร มารินดูเก รอมบลอน และพาลา วัน มีอัตราสูงสุดของการสูญเสียระหว่าง 2000 และ 2012 บัญชีสำหรับร้อยละ 42 ของการสูญเสียป่าทั้งหมดในฟิลิปปินส์ในช่วงเวลานั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่เคยงดงามหลักป่าของฟิลิปปินส์อยู่ในขณะนี้ ของที่ระลึกจากยุคอดีต อะไรเล็ก ๆน้อย ๆป่าไม้หลักยังคงมีอยู่บนเกาะปาลาวัน , วิหารสุดท้าย อินทรี ปาละวัน

ระหว่างปี 1990 และปี 2005 ฟิลิปปินส์สูญเสียที่สามของป่าไม้ปกคลุม ตามเฝ้าประเมิน แต่การตัดไม้ทำลายป่าของประเทศลงนับตั้งแต่จุดสูงสุดในช่วงปี 1980 และ 1990

บันทึกฉาวเป็นผู้รับผิดชอบสำหรับมากของการสูญเสียป่าประวัติศาสตร์ในฟิลิปปินส์ แม้รัฐบาลห้ามไม้เก็บเกี่ยวต่อไปนี้ประสบปัญหาอุทกภัยในปลายทศวรรษ 1980 และต้นทศวรรษ 1990 ผิดกฎหมายเข้าสู่ระบบอย่างต่อเนื่องวันนี้

หลังจากการห้ามส่งออกชั่วคราวเข้าสู่ระบบในปลายปี 1990 รัฐบาลได้มากขึ้นพยายามที่จะปราบปรามการลักลอบขนไม้และความเสื่อมโทรมของป่าภัยคุกคามเพิ่มเติมป่าของฟิลิปปินส์มาจากกฎหมายและผิดกฎหมาย - การดำเนินงานเหมืองแร่ซึ่งยังก่อให้เกิดมลภาวะ และมีการเชื่อมโยงกับความขัดแย้งรุนแรงเกษตรไฟ , คอลเลกชันของไม้ และการขยายตัวของประชากรในชนบท ใน ปี ล่าสุด การตัดไม้ทำลายป่ามีขึ้นตำหนิการกัดเซาะดินแม่น้ำตี้ , น้ำท่วมและความแห้งแล้ง ;ความตระหนักด้านสิ่งแวดล้อมที่เพิ่มขึ้นในประเทศขณะนี้ .
นักสิ่งแวดล้อมในฟิลิปปินส์ที่ตอนนี้กลัวว่าพื้นที่การเกษตร โดยเฉพาะน้ำมันปาล์ม จะออกมาเป็น ภัยคุกคามล่าสุดป่าที่เหลืออยู่

ต่อการหายตัวไปของ wildlands ฟิลิปปินส์เป็นดีเพื่อความกังวลของ ecologists เนื่องจากระดับสูงของสายพันธุ์ถิ่น ของชันชนิดที่รู้จักของสัตว์ นกสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมและสัตว์เลื้อยคลานในประเทศเกือบร้อยละ 46 มีถิ่น ระหว่างพืช จำนวนประมาณ 40 เปอร์เซ็นต์ เพียงประมาณร้อยละ 5 ของฟิลิปปินส์พื้นที่ภายใต้รูปแบบของการป้องกัน

ดูป่าของฟิลิปปินส์

ประมาณปัจจุบันป่าไม้ในฟิลิปปินส์มีตัวแปรระหว่างแหล่ง ตามที่ สำนักจัดการทรัพยากรป่าไม้แห่งชาติครอบคลุมพื้นที่ป่าในฟิลิปปินส์ลดลงจาก 21 ล้านไร่ หรือร้อยละ 70 ของพื้นที่ ใน 1900 ประมาณ 6.5 ล้านไร่ โดย 2007 ข้อมูลนี้จะคล้ายกันมากกับสหประชาชาติองค์การอาหารและเกษตรแห่งสหประชาชาติ ซึ่งโดยปกติจะขึ้นอยู่กับข้อมูลรัฐบาล ทั้งรัฐบาลและองค์การอาหารและเกษตรแห่งสหประชาชาติแสดงเพิ่มขึ้นในครอบคลุมพื้นที่ป่าโดยรวมตั้งแต่ปี 1990
ในความคมชัดข้อมูลเผยแพร่ครั้งแรกในปี 2013 โดย แมตต์ แฮนเซนและเพื่อนร่วมงานสีต่างกันมาก ภาพ ประมาณ 2555 ป่าปิดที่เกือบ 20 ล้านไร่ ใช้ร้อยละ 10 ต้นไม้ครอบคลุมความหมายของป่า แฮนเซนใส่ป่า - หนาแน่นพื้นที่กับต้นไม้มากกว่าร้อยละ 50 ปกที่เน้นล้านไร่ หรือเกือบสามห้าของหมู่เกาะ
สิ่งปกคลุมดินอย่างไรก็ตามปีการสูญเสียข้อมูลระหว่างแหล่งต่างๆคล้ายกัน องค์การอาหารและเกษตรแห่งสหประชาชาติประมาณว่า ครอบคลุมพื้นที่ป่าในฟิลิปปินส์ลดลงเฉลี่ยประมาณ 54750 เฮกตาร์ต่อปีระหว่างปี 1990 และ 2010 แฮนเซนใส่รูปที่เกี่ยวกับ 51400 ฮาต่อปีระหว่างปี 2001 และปี 2012 มากขึ้นเล็กน้อยกว่าระยะเวลา 3.2 เปอร์เซ็นต์มิมาโรปา หรือพื้นที่เดิมเรียกว่าเป็นส่วนหนึ่งของหมู่เกาะ - ภาษาไทยภาคใต้ รวมทั้งจังหวัดของมินโดโรมารินดูเก Romblon , และ , ปาลาวัน , มีอัตราการสูญเสียระหว่าง 2000 และ 2012 , การบัญชีสำหรับ 42 เปอร์เซ็นต์ของการสูญเสียป่าในฟิลิปปินส์ในช่วงระยะเวลา .