Two important factors influencing r

Two important factors influencing rice plant survival during submergence are limitations to gas diffusion under water, and reduced irradiance that impair photosynthesis and efficient utilization of carbohydrates. Thus, survival during submergence may largely depend on accumulation of high carbohydrate concentrations prior to submergence and a capacity for maintaining energy production through rapid alcoholic fermentation under oxygen shortage. During flash flooding, a third factor thought to affect survival is the aerobic shock during the post-submergence period when floodwaters recede. Changes in the level of antioxidants and enzymes such as superoxide dismutase (SOD) suggest that tolerant rice cultivars develop protective systems to air after exposure to hypoxic or anoxic environments. These responses are similar to other wetland plants.

The capacity to survive submergence depends not only on specific environmental factors, but also on the strategy that plants have evolved for adoption to particular flood-prone environments. In rice the two main strategies are to elongate and escape, or not to elongate and conserve resources. For rainfed lowland rice exposed to flash flooding, elongation growth during complete submergence has major adverse effects on survival, presumably since this competes with maintenance processes which require carbohydrates and energy. Selection for minimal elongation during submergence is currently being exploited as a trait for submergence tolerance by rainfed lowland rice breeders in south and southeast Asia.

Gene mapping for submergence tolerance has been useful in identifying one prominent locus for submergence tolerance. Fine scale gene mapping and sequencing may facilitate further progress in the physiology and genetics of submergence tolerance. Recently published data demonstrate that improving submergence tolerance may be possible through up-regulation of genes for particular traits such as pyruvate decarboxylase (PDC) for alcoholic fermentation. Validation of appropriate mechanisms in other cultivars for target environments, and development and utilization of molecular markers to follow these traits in breeding programs, will therefore be high priorities for future work on submergence tolerance of rice.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปัจจัยที่สำคัญ 2 ประการที่มีอิทธิพลต่อความอยู่รอดของพืชข้าวระหว่าง submergence มีข้อจำกัดการแพร่ก๊าซใต้น้ำ และ irradiance ลดที่ทำให้การสังเคราะห์แสงและประสิทธิภาพการใช้ประโยชน์ของคาร์โบไฮเดรต ดังนั้น อยู่รอดระหว่าง submergence อาจส่วนใหญ่ขึ้นอยู่กับสะสมของความเข้มข้นสูงคาร์โบไฮเดรตก่อน submergence และความจุการรักษาการผลิตพลังงานที่ผ่านการหมักแอลกอฮอล์อย่างรวดเร็วภายใต้ขาดแคลนออกซิเจน ในช่วงน้ำท่วมแฟลช ปัจจัยสามที่คิดว่า จะมีผลต่อการอยู่รอดเป็นช็อตแอโรบิกช่วงหลัง submergence เมื่อสมควรทยอย การเปลี่ยนแปลงระดับของสารต้านอนุมูลอิสระและเอนไซม์เช่นซูเปอร์ออกไซด์ dismutase (SOD) แนะนำว่า สายพันธุ์ข้าวที่ทนต่อพัฒนาระบบป้องกันอากาศหลังจากสัมผัสกับสภาพแวดล้อมแปร หรือบ่อ คำตอบเหล่านี้จะคล้ายกับพืชอื่น ๆ พื้นที่ชุ่มน้ำกำลังการผลิตเพื่อความอยู่รอด submergence ขึ้นไม่เพียงแต่ จากปัจจัยแวดล้อมที่เฉพาะเจาะจง แต่ ในกลยุทธ์ที่มีพัฒนาพืชปฏิบัติตามเฉพาะลุ่มสภาพแวดล้อม ข้าว สองหลักกลยุทธ์จะยืด และ หนี หรือไม่ยืด และสงวนทรัพยากร สำหรับลุ่มข้าวนาปีสัมผัสกับแฟลชน้ำท่วม เจริญเติบโตยืดตัวระหว่าง submergence สมบูรณ์มีผลกระทบสำคัญในการอยู่รอด สันนิษฐานว่าตั้งแต่นี้แข่งขัน ด้วยกระบวนการบำรุงรักษาซึ่งต้องใช้คาร์โบไฮเดรตและพลังงาน เลือกสำหรับยืดตัวน้อยที่สุดระหว่าง submergence เป็นปัจจุบันถูกลสารสนเทศลักษณะค่าเผื่อ submergence โดยพ่อพันธุ์แม่พันธุ์ข้าวลุ่ม rainfed ในใต้และเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ยีนการแมปสำหรับ submergence เผื่อได้รับประโยชน์ในการระบุทีโดดเด่นหนึ่งสำหรับค่าเผื่อ submergence ระดับดียีนการแมป และการจัดลำดับอาจอำนวยความสะดวกเพิ่มเติมในสรีรวิทยาและพันธุศาสตร์ของ submergence ความอดทน เมื่อเร็ว ๆ นี้ เผยแพร่ข้อมูลแสดงให้เห็นว่า การปรับปรุงค่าเผื่อ submergence อาจสามารถผ่านกฎระเบียบขึ้นของยีนสำหรับลักษณะเฉพาะเช่น pyruvate decarboxylase (PDC) สำหรับการหมักแอลกอฮอล์ ตรวจสอบกลไกที่เหมาะสมในสายพันธุ์อื่น ๆ เป้าหมายสภาพแวด ล้อม และการพัฒนาและการใช้ประโยชน์ของเครื่องหมายโมเลกุลตามลักษณะเหล่านี้ในโปรแกรม การผสมพันธุ์จึงจะลำดับความสำคัญสูงสำหรับงานในอนาคตใน submergence เผื่อข้าว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สองปัจจัยสำคัญที่มีอิทธิพลต่อความอยู่รอดของต้นข้าวในช่วงน้ำท่วมมีข้อ จำกัด ในการแพร่กระจายก๊าซใต้น้ำและการลดรังสีที่ทำให้เสียสังเคราะห์ที่มีประสิทธิภาพและการใช้ประโยชน์ของคาร์โบไฮเดรต ดังนั้นการอยู่รอดในช่วงน้ำท่วมอาจเป็นส่วนใหญ่ขึ้นอยู่กับความเข้มข้นของการสะสมของคาร์โบไฮเดรตสูงก่อนที่จะมีน้ำท่วมและความสามารถในการรักษาการผลิตพลังงานผ่านการหมักแอลกอฮอล์อย่างรวดเร็วภายใต้การขาดแคลนออกซิเจน ในช่วงน้ำท่วมเป็นปัจจัยที่สามคิดว่าจะส่งผลกระทบต่อการอยู่รอดเป็นช็อตแอโรบิกในช่วงระยะเวลาหลังน้ำท่วมเมื่อน้ำท่วมลดลง การเปลี่ยนแปลงในระดับของสารต้านอนุมูลอิสระและเอนไซม์เช่น superoxide dismutase (SOD) ชี้ให้เห็นว่าใจกว้างพันธุ์ข้าวพัฒนาระบบป้องกันไปในอากาศหลังจากที่สัมผัสกับออกซิเจนหรือซิกสภาพแวดล้อม คำตอบเหล่านี้มีความคล้ายคลึงกับพืชในพื้นที่ชุ่มน้ำอื่น ๆ . ความสามารถในการอยู่รอดน้ำท่วมไม่เพียง แต่ขึ้นอยู่กับปัจจัยด้านสิ่งแวดล้อมที่เฉพาะเจาะจง แต่ยังเกี่ยวกับกลยุทธ์ที่ว่าพืชมีการพัฒนาเพื่อนำมาใช้กับสภาพแวดล้อมที่น้ำท่วมโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ในข้าวสองกลยุทธ์หลักคือการยืดและหลบหนีหรือไม่ที่จะยืดและอนุรักษ์ทรัพยากร สำหรับน้ำฝนข้าวสัมผัสกับน้ำท่วมแฟลช, การเจริญเติบโตของการยืดตัวในช่วงน้ำท่วมที่สมบูรณ์มีผลกระทบที่สำคัญต่อการอยู่รอดสันนิษฐานว่าตั้งแต่นี้แข่งขันกับกระบวนการบำรุงรักษาซึ่งต้องใช้คาร์โบไฮเดรตและพลังงาน ตัวเลือกสำหรับการยืดตัวน้อยที่สุดในช่วงน้ำท่วมในปัจจุบันคือการใช้ประโยชน์เป็นลักษณะทนน้ำท่วมโดยอาศัยน้ำฝนพ่อพันธุ์แม่พันธุ์ข้าวที่ลุ่มในภาคใต้และตะวันออกเฉียงใต้เอเชีย. ทำแผนที่ยีนทนน้ำท่วมได้รับประโยชน์ในการระบุสถานทีหนึ่งที่โดดเด่นสำหรับการทนน้ำท่วม ปรับขนาดการทำแผนที่ยีนและการอำนวยความสะดวกในการจัดลำดับอาจจะมีความคืบหน้าต่อไปในสรีรวิทยาและพันธุศาสตร์ของการทนน้ำท่วม ข้อมูลที่เผยแพร่เมื่อเร็ว ๆ นี้แสดงให้เห็นว่าการปรับปรุงการทนน้ำท่วมอาจจะเป็นไปได้ผ่านการขึ้นการควบคุมของยีนสำหรับลักษณะเฉพาะเช่นไพรู decarboxylase (PDC) สำหรับการหมักแอลกอฮอล์ การตรวจสอบของกลไกที่เหมาะสมในสายพันธุ์อื่น ๆ สำหรับสภาพแวดล้อมที่เป้าหมายและการพัฒนาและการใช้เครื่องหมายโมเลกุลที่จะปฏิบัติตามลักษณะเหล่านี้ในโปรแกรมการปรับปรุงพันธุ์จึงจะมีความคาดหวังสูงสำหรับการทำงานในอนาคตในการทนน้ำท่วมข้าว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการปลูกข้าวในน้ำมีข้อจำกัดให้ก๊าซกระจายอยู่ใต้น้ำ และการฉายรังสีที่บั่นทอนประสิทธิภาพการสังเคราะห์แสงและประสิทธิภาพการใช้ประโยชน์ของคาร์โบไฮเดรต ดังนั้นการอยู่รอดในช่วงก่อนหน้านี้อาจจะส่วนใหญ่ขึ้นอยู่กับการสะสมของคาร์โบไฮเดรตสูงความเข้มข้นก่อนดำน้ำและความจุสำหรับการรักษาอย่างรวดเร็ว การผลิตพลังงานผ่านการหมักแอลกอฮอล์ภายใต้ขาดแคลนออกซิเจน ระหว่างแฟลชน้ำท่วม ปัจจัยที่สามที่คิดว่ามีผลต่อการอยู่รอด คือ แอโรบิก ช็อกระหว่างโพสต์ดำน้ำระยะเวลาเมื่อ floodwaters ลดลง การเปลี่ยนแปลงในระดับของสารต้านอนุมูลอิสระและเอนไซม์ เช่น Superoxide Dismutase ( SOD ) แนะนำว่า พันธุ์ ข้าว ใจกว้าง พัฒนาระบบป้องกันอากาศหลังจากการติดตั้ง หรือ จำลองสภาพแวดล้อม การตอบสนองเหล่านี้จะคล้ายกับพืชพื้นที่ชุ่มน้ำอื่น ๆความสามารถที่จะอยู่รอดดำน้ำขึ้นอยู่ไม่เพียงในสภาพแวดล้อมที่เฉพาะเจาะจง แต่ยังเกี่ยวกับกลยุทธ์ที่พืชมีการพัฒนาสำหรับการเสี่ยงต่อการเกิดอุทกภัย โดยเฉพาะสภาพแวดล้อม ในข้าวสองหลักกลยุทธ์จะยาวและหลบหนีหรือไม่สละสลวยและอนุรักษ์ทรัพยากร สำหรับข้าวนาน้ำฝนโดนแฟลชน้ำท่วม การยืดตัวระหว่างดำน้ำที่สมบูรณ์มีผลกระทบสำคัญในการอยู่รอด ซึ่งสันนิษฐานว่าตั้งแต่นี้แข่งขันกับการบำรุงรักษากระบวนการ ซึ่งต้องมีคาร์โบไฮเดรตและพลังงาน การเลือกความยาวน้อยที่สุดในระหว่างดำน้ำกำลังถูกใช้เป็นคุณลักษณะสำหรับดำน้ำทน โดยข้าวนาน้ำฝน พันธ์ในเอเชียใต้และเอเชียตะวันออกเฉียงใต้การทำแผนที่ยีนทนน้ำได้รับประโยชน์ในการระบุหนึ่งสถานที่เด่นทนน้ำ ปรับขนาดของแผนที่และลำดับอาจอำนวยความสะดวกความคืบหน้าเพิ่มเติมในสรีรวิทยาและพันธุศาสตร์ของทนน้ำ เพิ่งเผยแพร่ข้อมูลแสดงให้เห็นว่าการปรับปรุงความอดทนดำน้ำอาจเป็นไปได้ผ่านขึ้นการควบคุมของยีนสำหรับคุณลักษณะเฉพาะเช่น pyruvate ดีคาร์บอกซิเลส ( PDC ) เพื่อการหมักแอลกอฮอล์ การตรวจสอบความเหมาะสมของกลไกในพันธุ์อื่น ๆในสภาพแวดล้อมที่เป้าหมาย และการพัฒนาและการใช้โมเลกุลเครื่องหมายตามคุณลักษณะเหล่านี้ในโปรแกรมการปรับปรุงพันธุ์ จึงจะเป็นลำดับความสำคัญสูงสำหรับการทำงานในอนาคต ในน้ำไม่มีข้าว