Chapter EightHE woke, after a distu

Chapter Eight

HE woke, after a disturbed and dreamful sleep, in full daylight. He had a dry mouth, a crick in his neck,
and a soreness in his limbs. It was so unlike all previous wakings in the world of Venus, that for a
moment he supposed himself back on Earth:
and the dream (for so it seemed to him) of having lived and walked on the oceans of the Morning Star
rushed through his memory with a sense of lost sweetness that was well-nigh unbearable. Then he sat up
and the facts came back to him. 'It's jolly nearly the same as having waked from a dream, though,' he
thought. Hunger and thirst became at once his dominant sensations, but he conceived it a duty to look
first at the sick man-though with very little hope that he could help him. He gazed round. There was the
grove of silvery trees all right, but he could not see Weston. Then he glanced at the bay there was no punt either. Assuming that in the darkness he had blundered into the wrong valley, he rose
and approached the stream for a drink. As he lifted his face from the water with a long sigh of
satisfaction, his eyes suddenly fell on a little wooden box-and then beyond it on a couple of tins.
His
brain was working rather slowly and it took him a few seconds to realise that he was in the right valley
after all, and a few more to draw conclusions from the fact that the box was open and empty, and that
some of the stores had been removed and others left behind.
But was it possible that a man in Weston's
physical condition could have recovered sufficiently during the night to strike camp and to go away
laden with some kind of pack? Was it possible that any man could have faced a sea like that in a
collapsible punt? It was true, as he now noticed for the first time, that the storm (which had been a mere
squall by Perelandrian standards) appeared to have blown itself out during the night; but there was still a
quite formidable swell and it seemed out of the question that the Professor could have left the island.
Much more probably he had left the valley on foot and carried the punt with him. Ransom decided that
he must find Weston at once: he must keep in touch with his enemy. For if Weston had recovered, there
was no doubt he meant mischief of some kind. Ransom was not at all certain that he had understood all
his wild talk on the previous day; but what he did understand he disliked very much, and suspected that
this vague mysticism about 'spirituality' would turn out to be something even nastier than his old and
comparatively simple programme of planetary imperialism. It would be unfair to take seriously the
things the man had said immediately before his seizure, no doubt; but there was enough without that.
The next few hours Ransom passed in searching the island for food and for Weston. As far as food was
concerned, he was rewarded. Some fruit like bilberries could be gathered in handfuls on the upper
slopes, and the wooded valleys abounded in a kind of oval nut.
The kernel had a toughly soft
consistency, rather like cork or kidneys, and the flavour, though somewhat austere and prosaic after the
fruit of the floating islands, was not unsatisfactory. The giant mice were as tame as other Perelandrian
beasts but seemed stupider. Ransom ascended to the central plateau. The sea was dotted with islands in
every direction, rising and falling with the swell, and all separated from one another by wide stretches of
water. His eye at once picked out an orange-coloured island, but he did not know whether it was that on
which he had been living, for he saw at least two others in which the same colour predominated. At one
time he counted twenty-three floating islands in all. That, he thought, was more than the temporary
archipelago had contained, and allowed him to hope that any one of those he saw might hide the King-or
that the King might even at this moment be re-united to the Lady. Without thinking it out very clearly,
he had come to rest almost all his hopes on the King.
Of Weston he could find no trace. It really did seem, in spite of all improbabilities, that he had somehow
contrived to leave the Fixed Island; and Ransom's anxiety was very great. What Weston, in his new vein,
might do, he had no idea. The best to hope for was that he would simply ignore the master and mistress
of Perelandra as mere savages or 'natives'.
Late in the day, being tired, he sat down on the shore. There was very little swell now and the waves,
just before they broke, were less than knee-deep. His feet, made soft by the mattress-like surface which
one walks on in those floati
ng islands, were hot and sore. Presently he decided to refresh them by a little
wading. The delicious quality of the water drew him out till he was waist-deep. As he stood there, deep
in thought, he suddenly perceived that what he had taken to be an effect of light on the water was really
the back of one of the great silvery fish. 'I wonder would it let me ride it?' he thought; and then,
watching how the beast nosed towards him and kept itself as near the shallows as it dared, it was borne
in upon him that it was trying to attract his attention. Could it have been sent} The thought had no
sooner darted through his mind than he decided to make the experiment. He laid his hand across the
creature's back, and it did not flinch from his touch. Then with some difficulty he scrambled into a
sitting position across the narrow part behind its head, and while he was doing this it remained as nearly
stationary as it could; but as soon as he was firmly in the saddle it whisked itself about and headed for
the sea.
If he had wished to withdraw, it was very soon impossible to do so. Already the green pinnacles of the
mountain, as he looked back, had withdrawn their summits from the sky and the coastline of the island
had begun to conceal its bays and nesses. The breakers were no longer audible-only the prolonged
sibilant or chattering noises of the water about him. Many floating islands were visible, though seen
from this level they were mere feather silhouettes. But the fish seemed to be heading for none of these.
Straight on, as if it well knew its way, the beat of the great fins carried him for more than an hour. Then
green and purple splashed the whole world, and after that darkness.
Somehow he felt hardly any uneasiness when he found himself swiftly climbing and descending the low
hills of water through tile black night. And here it was not all black. The heavens had vanished, and the
surface of the sea; but far, far below him in the heart of the vacancy through which he appeared to be
travelling, strange bursting star shells and writhing streaks of a bluish-green luminosity appeared. At
first they were very remote, but soon, as far as he could judge, they were nearer. A whole world of
phosphorescent creatures seemed to be at play not far from the surface-coiling eels and darting things in
complete armour, and then heraldically fantastic shapes to which the sea-horse of our own waters would
be commonplace. They were all round him-twenty or thirty of them often in sight at once. And mixed
with all this riot of sea-centaurs and sea-dragons he saw yet stranger forms:
fishes, if fishes they were, whose forward part was so nearly human in shape that when he first caught
sight of them he thought he had fallen into a dream and shook himself to awake. But it was no dream.
There-and there again-it was unmistakable: now a shoulder, now a profile, and then for one second a full
face: veritable mermen or mermaids. The resemblance to humanity was indeed greater, not less, than he
had first supposed. What had for a moment concealed it from him was the total absence of human
expression. Yet the faces were not idiotic, they were not even brutal parodies of humanity like those of
our terrestrial apes. They were more like human faces asleep, or faces in which humanity slept while
some other life, neither bestial nor diabolic, but merely elvish, out of our orbit, was irrelevantly awake.
He remembered his old suspicion that what was myth in one world might always be fact in some other.
He wondered also whether the King and Queen of Perelandra, though doubtless the first human pair of
this planet, might on the physical side have a marine ancestry. And if so, what then of the man-like
things before men in our own world? Must they in truth have been the wistful brutalities whose pictures
we see in popular books on evolution? Or were the old myths truer than the modern myths? Had there in
truth been a time when satyrs danced in the Italian woods? But he said 'Hush' to his mind at this stage,
for the mere pleasure of breathing in the fragrance which now began to steal towards him from the
blackness ahead. Warm and sweet, and every moment sweeter and purer, and every moment stronger
and more filled with all delights, it came to him. He knew well what it was. He would know it
henceforward out of the whole universe-the night breath of a floating island in the star Venus. It was
strange to be filled with homesickness for places where his sojourn had been so brief and which were, by
any objective standard, so alien to all our race. Or were they? The cord of longing which drew him to the
invisible isle seemed to him at that moment to have been fastened long, long before his coming to
Perelandra, long before the earliest times that memory could recover in his childhood, before his birth,
before the birth of man himself, before the origins of time. It was sharp, sweet, wild, and holy, all in one,
and in any world where men's nerves have ceased to obey their central desires would doubtless have
been aphrodisiac too, but not in Perelandra. The fish was no longer moving. Ransom put out his hand.
He found he was touching weed. He crawled forward over the head of the monstrous fish, and levered
himself on to the gently moving surface of the island. Short as his absence from such places had been,
his earth-trained habits of walking had reasserted themselves, an

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่แปดเขาตื่น หลังจากการรบกวน และ dreamful ป ในกาลเต็มรูปแบบ เขาปากแห้ง คริกในคอของเขาและมีอาการปวดในแขนขาของเขา มันเป็นเช่นแตกต่างจาก wakings ที่ก่อนหน้านี้ทั้งหมดในโลกของวีนัส ที่สำหรับการช่วงเวลาที่เขาควรเองกลับบนโลก:และความฝัน (สำหรับให้ เหมือนเขา) มีชีวิตอยู่ และเดินในมหาสมุทรของมอร์นิ่งสตาร์วิ่งผ่านหน่วยความจำของเขากับความรู้สึกของความหวานหอมหายไปที่ห้องพักชุมชนความ แล้ว เขานั่งขึ้นและข้อเท็จจริงกลับมาให้เขา 'มันมีจอลลี่เกือบเหมือนมี waked จากความฝัน ว่า เขาคิดว่า ความหิวและกระหายในครั้งเดียวเป็น สววรค์ของเขาหลัก แต่เขารู้สึกว่าหน้าที่มีลักษณะครั้งแรกที่คนป่วย-แต่ก็ มีความหวังน้อยมากที่ว่า เขาสามารถช่วยให้เขา เขาจ้องรอบ มีการพุ่มเงินขวาทั้งหมด แต่เขาไม่สามารถเห็น Weston แล้วเขา glanced ที่เบย์อาจมีเลื่อนไม่ สมมติว่าในความมืดที่ เขาได้ทำผิดพลาดไปในหุบเขาไม่ถูกต้อง เขาโรและกระแสสำหรับเครื่องประดับ เขายกหน้าจากน้ำแยกกันยาวของความพึงพอใจ ตาของเขาก็ล้มลงบนกล่องไม้เล็ก ๆ - และ เหนือบนกี่กระป๋องแล้วของเขาสมองทำงานค่อนข้างช้า และใช้เขาตระหนักถึงว่า เป็นหุบเขาขวาเพียงไม่กี่วินาทีหลังทั้งหมด และไม่กี่เพิ่มเติมวาดบทสรุปจากความจริงที่ว่า กล่องว่าง เปล่า และเปิดและบางร้านถูกลบออก และอื่น ๆ ทิ้งแต่ก็เป็นไปได้ที่คนในของ Westonสภาพร่างกายอาจมีกู้พอดึกตีค่าย และหายไปรับภาระกับชุดบางประการ เป็นไปได้ว่า คนอาจต้องเผชิญเช่นเดียวกับที่ในทะเลเลื่อนยุบ มันเป็นจริง ตามเขาเดี๋ยวนี้สังเกตเห็นครั้งแรก ที่พายุ (ซึ่งเคยเป็นเพียงsquall ตามมาตรฐาน Perelandrian) ปรากฏจะ ได้พัดเอาตัวเองออกในตอนกลางคืน แต่ยังคงมีการบวมน่ากลัวมากและดูจากคำถาม ว่า อาจารย์อาจมีซ้ายเกาะคงมากเขามีหุบเขาทิ้งเท้า และดำเนินการตัดกับเขา ตัดสินใจไถ่ที่เขาต้องหา Weston กัน: เขาต้องให้กับศัตรูของเขา ถ้า บริษัทเวสตันได้หาย มีมีข้อสงสัยว่าเขาหมายถึง ร้ายบางชนิด กักถูกไม่แน่ใจว่า เขามีความเข้าใจทั้งหมดพูดป่าในวันก่อนหน้า แต่ว่าเขาไม่เข้าใจเขา disliked มาก และสงสัยว่าที่รหัสยลัทธินี้คลุมเครือเกี่ยวกับ 'จิตวิญญาณ' จะเปิดออกจะเป็นสิ่งที่แม้แต่ nastier กว่าเก่าของเขา และโครงการอย่างดีอย่างหนึ่งของลัทธิจักรวรรดินิยมดาวเคราะห์ มันจะไม่เป็นธรรมการใช้อย่างจริงจังสิ่งที่คนได้กล่าวว่า ก่อนเป็นลมของเขา ข้อสงสัย แต่มีเพียงพอ โดยที่ถัดไปไม่กี่ชั่วโมงกักผ่านค้นหาเกาะอาหาร และ Weston เป็นที่ถูกเกี่ยวข้อง เขาถูกรางวัล ผลไม้บางอย่างเช่น bilberries สามารถรวบรวมใน handfuls บนบนลาด และหุบเขา wooded abounded ในแบบรูปไข่ถั่วเคอร์เนลมีอ่อน toughlyความสอดคล้อง เป็น เช่นคอร์ก หรือไต รส ชาติ แต่ค่อนข้างน่ากลัว และธรรมดาหลังจากผลไม้เกาะลอย ไม่ใช้งาน หนูยักษ์มีสัตว์ป่าที่ Perelandrian อื่น ๆสัตว์แต่ดูเหมือน stupider ไถ่แถมยังไปราบสูงภาคกลาง ทะเลที่มีเกาะทุกทิศทาง เพิ่มขึ้น และตกบวม และทั้งหมดแยกจากกัน โดยพื้นที่กว้างของน้ำ ตาของเขาเบิกครั้งออกเกาะสีส้ม แต่เขาไม่รู้ว่า มันอยู่ที่ที่เขาอาศัย สำหรับเขาเห็นน้อยสองคนสีเดียวกัน predominated ที่หนึ่งเวลาที่เขานับยี่สิบสามเกาะลอยในทั้งหมด ที่เขาคิดว่า เป็นการชั่วคราวมากกว่าหมู่มีอยู่ และเขาหวังว่า เขาเห็นอาจซ่อนพระ- หรือที่พระมหากษัตริย์อาจแม้แต่ตอนนี้มีสหรัฐใหม่เพื่อผู้หญิง โดยไม่คิดจะออกมาอย่างชัดเจนเขามาให้เหลือความหวังของเขาเกือบทั้งหมดในพระของ Weston เขาพบไม่มีร่องรอย จริง ๆ ไม่เหมือน improbabilities ทั้งหมด แม้ว่า เขามีอย่างใดชื่นชมไปเกาะคง และความวิตกกังวลของกักถูกมาก บริษัทเวสตันใด ในหลอดเลือดดำของเขาใหม่อาจ เขามีความคิด ส่วนความหวังว่าไม่ว่า เขาจะแค่ละเว้นหลักและเล็กของ Perelandra เป็นเพียงคนป่าเหล่านั้น 'ชาวพื้นเมือง'ในวัน กำลังเหนื่อย เขานั่งลงบนฝั่ง มีบวมน้อยมากขณะนี้และคลื่นก่อนจะยากจน ไม่น้อยกว่า knee-deep เท้า ทำนุ่มเหมือนนอนพื้นผิวซึ่งหนึ่งเดินบนใน floati เหล่านั้นng เกาะ ได้ร้อน และเจ็บ ปัจจุบันเขาตัดสินใจที่จะฟื้นฟูโดยเล็กน้อยเล่น คุณภาพรสชาติอร่อยน้ำขวางทางเขาจนเขาลึกเอว ขณะที่เขายืน ลึกในความคิด เขาก็มองเห็นว่า เขาได้ทำให้ ผลของแสงในน้ำได้จริง ๆด้านหลังของปลาเงินดี 'ฉันสงสัยว่า มันจะให้ผมขี่มัน "เขาคิดว่า จาก นั้นดูวิธีสัตว์คุณต่อเขา และเก็บไว้เองเป็นใกล้น้ำตี้นมันกล้า มันถูกแบกรับในพระองค์ที่จะพยายามดึงดูดความสนใจของเขา อาจจะมีการส่ง} คิดไม่ได้เร็ว พุ่งตัวตามผ่านจิตใจของเขามากกว่าที่เขาตัดสินใจที่จะทำการทดลอง เขาวางพระหัตถ์ทั้งย้อนกลับของสิ่งมีชีวิต และมันได้ flinch จากสัมผัสของเขา แล้ว ด้วยความยากลำบากบาง เขาแปลงเป็นการนั่งตำแหน่งข้ามส่วนแคบ หลังใหญ่ และใน ขณะที่เขาทำนี้มันยังคงเป็นเกือบเขียนตามความสามารถ แต่ ทันทีที่เขาได้อย่างมั่นคงในอาน whisked ตัวเองเกี่ยวกับ และมุ่งทะเลถ้าเขามีปรารถนาถอน ถูกเร็ว ๆ ไปทำ ติดต่อธุรกิจแล้วสีเขียวของใบภูเขา เขาดูกลับ ได้ถอนประเทศของพวกเขาจากท้องฟ้าและชายฝั่งของเกาะได้เริ่มปิดอ่าวความ nesses มีเบรกเกอร์ที่มีเสียงเดียวจะนานsibilant หรือ chattering เสียงน้ำเกี่ยวกับเขา เกาะลอยมากมายได้เห็น เห็นว่าจากระดับนี้ พวก silhouettes ขนเพียง แต่ปลาดูเหมือนจะ เป็นหัวข้อสำหรับสิ่งเหล่านี้ไม่ตรงบน ถ้ามันดีรู้วิธี ชนะของครีบดีนำเขากว่าชั่วโมง แล้วสีเขียวและสีม่วง splashed สากล และหลัง จากนั้นความมืดเขารู้สึกว่ายัง uneasiness เมื่อเขาพบว่าตัวเองปีน และน้อยต่ำอย่างรวดเร็วของน้ำโดยใช้กระเบื้องสีดำคืน และที่นี่ไม่ดำทั้งหมด ฟ้ามีศาสดา และพื้นผิวของทะเล แต่ไกล ไกลต่ำกว่าเขาในตำแหน่งว่างผ่านที่เขาปรากฏ ว่าเดินทาง แปลกชีวิตชีวาหอยดาว และเขียนลายเส้นเรืองสีเขียวระยับปรากฏ ที่แรก พวกระยะไกลมาก แต่เร็ว ๆ นี้ เท่าที่เขาสามารถตัดสิน พวกเขาเอื้อม โลกทั้งหมดphosphorescent สิ่งมีชีวิตที่ดูเหมือน จะที่ไม่ไกลจากปลาไหล coiling พื้นผิวและสิ่งที่ darting ในเสื้อเกราะ และรูปร่างแล้ว heraldically สถานที่ที่ม้าน้ำของน้ำของเราเองจะดาด ๆ ธรรมดาได้ พวกเขาทั้งหมดรอบเขายี่สิบหรือสามสิบของพวกเขามักจะอยู่ในสายตาครั้ง และแบบผสมมีการจลาจลนี้ทะเล centaurs และมังกรทะเล เห็นคนแปลกหน้ายังฟอร์ม:ปลา ปลาก็ได้ ส่วนไปข้างหน้าได้มากเกือบมนุษย์ในรูปที่เมื่อก่อนจับสายตาของพวกเขาที่เขาคิดว่า เขาได้ตกลงมาเข้าฝัน และจับตนเองตื่น แต่มันก็ไม่ฝันมี- และมีอีกมันเป็นแน่แท้: ไหล่ตอนนี้ ตอนนี้โพรไฟล์ และที่หนึ่งที่สองเต็มตัวหน้า: mermen สรวงหรือเมอร์เมดส์ ความคล้ายคลึงกับมนุษย์ได้จริงมากกว่า ไม่หัก เขามาก่อนควร อะไรมีช่วงปกปิดมันจากเขาปราศจากมนุษย์นิพจน์ ยัง หน้าไม่ idiotic พวกเขาไม่ได้ parodies จะโหดร้ายของมนุษย์เช่นของลิงที่ดวงของเรา พวกอื่น ๆ เช่นมนุษย์หันหน้า asleep หรือใบหน้าในมนุษย์ซึ่งในขณะที่การนอนหลับบางอื่น ๆ ชีวิต ไม่ bestial หรือ diabolic แต่เพียง elvish ออกของวงโคจรของเรา ทำงาน irrelevantlyเขาจำความสงสัยของเขาเก่าที่ว่า สิ่งที่เป็นตำนานในโลกหนึ่งอาจจะไม่จริงในบางอื่น ๆเขาสงสัยว่า ยังว่าคิงและควีนของ Perelandra, doubtless ว่ามนุษย์คู่แรกโลกนี้ ทางด้านกายภาพได้วงศ์ทะเล และ ถ้าเป็นเช่น นั้น สิ่งนั้นเช่นมนุษย์สิ่งก่อนคนในโลกของเราเอง ต้องพวกเขาจริงได้ wistful brutalities ที่มีรูปภาพเราเห็นในหนังสือวิวัฒนาการนิยม หรือตำนานเก่าดีกว่ากว่าตำนานสมัยใหม่ มีมีความจริงแล้วเวลาเมื่อ satyrs เต้นในป่าอิตาลี แต่เขากล่าวว่า 'ปิด' เพื่อจิตใจของเขาในขั้นตอนนี้สำหรับความสุขเพียงของการหายใจในกลิ่น ที่ตอนนี้เริ่มจะขโมยต่อเขาจากการblackness ล่วงหน้า อบอุ่น และ หวาน และทุกช่วงเวลาที่สุดยอด และ purer และทุกช่วงเวลาที่แข็งแกร่งและเพิ่มเติมเต็มไป ด้วยความสุขทั้งหมด มันมากับเขา เขารู้ดีสิ่งที่มันเป็น เขาจะรู้ว่าhenceforward ออกจากลมหายใจคืนทั้งจักรวาลที่เกาะลอยในวีนัสดาว มันเป็นแปลกจะเต็มไป ด้วย homesickness สำหรับสถานที่เขาโซจวนได้โดยย่อดังนั้นและที่ได้ โดยมีวัตถุประสงค์มาตรฐาน คนต่างด้าวดังนั้นในการแข่งขันของเรา หรือพวกเขา สายของคิดที่ดึงเขาไอล์มองดูเหมือนกับเขาขณะที่มีการยึดยาวนาน ยาวนานก่อนเขามาถึงPerelandra ยาวก่อนครั้งแรกสุดที่หน่วยความจำที่สามารถกู้คืนในวัยเด็ก ก่อนที่จะเกิดของเขาก่อนการเกิดของมนุษย์เอง ก่อนกำเนิดของเวลา คม หวาน ป่า และ ศักดิ์สิทธิ์ ที่หนึ่งและในโลกใด ๆ ที่มีเพิ่มเส้นประสาทของคนฟัง ปรารถนากลางของพวกเขาอย่างไม่ต้องสงสัยต้องรับยาโป๊ะเกินไป แต่ไม่ได้อยู่ใน Perelandra ปลาเคลื่อนไหวไม่ได้ ดับมือกักเขาพบเขาถูกสัมผัสวัชพืช เขาตระเวนไปข้างหน้าบนหัวของปลาไบค์ และ leveredไปเกาะผิวค่อย ๆ เคลื่อนตัวเอง ระยะสั้นเป็นการขาดงานของเขาจากสถานดังกล่าวได้นิสัยของเขาดินได้รับการฝึกการเดินมี reasserted ตัวเอง การ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่แปดเขาตื่นหลังจากการนอนหลับที่ถูกรบกวนและ dreamful, ในเวลากลางวันเต็มรูปแบบ เขามีปากแห้งบิดในลำคอของเขาและความรุนแรงในแขนขาของเขา มันจึงแตกต่างจาก wakings ก่อนหน้านี้ทั้งหมดในโลกของวีนัสว่าสำหรับช่วงเวลาที่เขาควรตัวเองกลับมาบนโลก: และความฝัน (เพราะมันดูเหมือนกับเขา) ของการมีชีวิตอยู่และเดินบนมหาสมุทรของดาวรุ่งวิ่งผ่านเขา หน่วยความจำกับความรู้สึกของความหวานที่หายไปได้ดีเกือบทนไม่ได้ จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นนั่งและข้อเท็จจริงกลับมาหาเขา 'มันครึกครื้นเกือบเดียวกับที่มีการตื่นจากความฝัน แต่เขาคิดว่า ความหิวและความกระหายในครั้งเดียวกลายเป็นความรู้สึกที่โดดเด่นของเขา แต่เขารู้สึกว่ามันเป็นหน้าที่ที่จะดูเป็นครั้งแรกที่ผู้ป่วยคนแม้ว่าจะมีความหวังน้อยมากที่เขาจะช่วยให้เขา เขาจ้องมองรอบ มีเป็นป่าสีเงินที่ถูกต้องทั้งหมด แต่เขาไม่สามารถมองเห็นเวสตัน จากนั้นเขาก็มองไปที่อ่าวไม่มีถ่อทั้ง สมมติว่าในความมืดที่เขาพลาดลงไปในหุบเขาที่ไม่ถูกต้องเขาลุกขึ้นและเดินกระแสเครื่องดื่ม ขณะที่เขายกใบหน้าของเขาจากน้ำกับถอนหายใจยาวของความพึงพอใจในดวงตาของเขาก็ลดลงในกล่องและไม้เล็ก ๆ น้อย ๆ แล้วนอกจากนั้นในคู่ของกระป๋อง. ของสมองได้ทำงานค่อนข้างช้าและจะเอาเขาไม่กี่วินาทีที่จะตระหนักถึง ว่าเขาอยู่ในหุบเขาที่เหมาะสมหลังจากทั้งหมดและอีกไม่กี่ที่จะสรุปจากข้อเท็จจริงที่ว่ากล่องเปิดและว่างเปล่าและที่บางส่วนของร้านค้าที่ถูกถอดออกและอื่น ๆ ทิ้งไว้ข้างหลัง. แต่เป็นไปได้ว่าคนที่อยู่ใน ของเวสตันสภาพร่างกายจะได้หายดีพอในช่วงเวลากลางคืนจะตีค่ายและจะไปให้พ้นภาระกับชนิดของแพ็คบางอย่าง? มันเป็นไปได้ว่าคนหนึ่งคนใดจะได้เผชิญหน้ากับทะเลเช่นนั้นในถ่อยุบ? มันเป็นความจริงตอนที่เขาสังเกตเห็นเป็นครั้งแรกว่าพายุ (ซึ่งเคยเป็นเพียงพายุตามมาตรฐาน Perelandrian) ดูเหมือนจะเป่าตัวเองออกมาในช่วงกลางคืน แต่ก็ยังคงบวมน่ากลัวมากและดูเหมือนว่ามันจะออกมาจากคำถามที่ศาสตราจารย์จะได้ออกจากเกาะ. อาจจะมากขึ้นเขาออกจากหุบเขาด้วยการเดินเท้าและดำเนินถ่อกับเขา ไถ่ตัดสินใจว่าเขาจะต้องพบกับเวสตันในครั้งเดียวเขาจะต้องเก็บไว้ในการติดต่อกับศัตรูของเขา เพราะถ้าเวสตันหายมีข้อสงสัยเขาหมายถึงความชั่วร้ายของบางชนิดไม่มี ไถ่ไม่ได้อยู่ที่บางอย่างที่ท่านได้เข้าใจทั้งหมดพูดคุยป่าของเขาในวันก่อนหน้า; แต่สิ่งที่เขาไม่เข้าใจเขาไม่ชอบมากและสงสัยว่าเวทย์มนต์คลุมเครือเกี่ยวกับ 'จิตวิญญาณ' จะกลายเป็นสิ่งที่แม้แต่ฝรั่งกว่าเก่าของเขาและโปรแกรมใช้งานง่ายเมื่อเทียบกับของลัทธิจักรวรรดินิยมของดาวเคราะห์ มันไม่ยุติธรรมที่จะใช้อย่างจริงจังสิ่งที่ชายคนนั้นได้ทันทีก่อนที่จะกล่าวว่าการจับกุมของเขาไม่ต้องสงสัยเลย; แต่ก็พอโดยไม่ต้องว่า. ไม่กี่ชั่วโมงถัดไถ่ผ่านในการค้นหาเกาะสำหรับอาหารและเวสตัน เท่าที่ได้รับอาหารที่เกี่ยวข้องเขาได้รับรางวัล ผลไม้เช่น bilberries บางคนอาจจะมีการรวมตัวกันในกำมือบนบนเนินเขาและหุบเขาป่านานาชนิดของถั่วไข่. เคอร์เนลมีนุ่ม toughly สม่ำเสมอเหมือนไม้ก๊อกหรือไตและรสชาติ แต่ค่อนข้างเข้มงวดและน่าเบื่อหลังจากผลไม้ของเกาะลอย, ไม่ได้เป็นที่น่าพอใจ หนูยักษ์ก็เชื่องที่สุดเท่าที่ Perelandrian อื่น ๆสัตว์ แต่ดูเหมือน stupider ไถ่ขึ้นสู่ที่ราบภาคกลาง ทะเลที่ถูกแต่งแต้มด้วยหมู่เกาะในทุกทิศทางที่เพิ่มขึ้นและลดลงด้วยบวมและทุกแยกออกจากกันโดยเหยียดกว้างของน้ำ ตาของเขาที่เลือกเมื่อออกเกาะส้มสี แต่เขาไม่ทราบว่ามันคือการที่เกี่ยวกับการที่เขาได้รับการใช้ชีวิตสำหรับเขาเห็นอย่างน้อยสองคนอื่น ๆ ที่มีสีเดียวกันสมญา มีอยู่ช่วงหนึ่งเวลาที่เขานับยี่สิบสามเกาะลอยในทุก ที่เขาคิดว่าเป็นมากกว่าชั่วคราวหมู่เกาะได้ที่มีอยู่และได้รับอนุญาตให้เขาหวังว่าคนใดคนหนึ่งของผู้ที่เขาเห็นอาจซ่อนคิงหรือว่ากษัตริย์อาจแม้ในขณะนี้เป็นอีกครั้งที่ยูเลดี้ โดยไม่ต้องคิดมันออกมาอย่างชัดเจนว่าเขาได้มาพักผ่อนเกือบทุกความหวังของเขาเกี่ยวกับพระมหากษัตริย์. ของเวสตันเขาสามารถหาร่องรอย จริงๆมันไม่ได้ดูเหมือนแม้ improbabilities ทั้งหมดที่เขาได้อย่างใดที่วางแผนที่จะออกจากเกาะคงที่; และความวิตกกังวลไถ่เป็นที่ดีมาก สิ่งที่เวสตันในเส้นเลือดใหม่ของเขาอาจจะทำเขามีความคิด ดีที่สุดที่จะหวังได้ว่าเขาก็จะไม่สนใจหลักและเป็นที่รักของ Perelandra เป็นเพียงป่าหรือ 'ชาวบ้าน'. ปลายในวันที่เหนื่อยเขานั่งลงบนฝั่ง มีบวมน้อยมากในขณะนี้และคลื่นก่อนที่พวกเขายากจนน้อยกว่าหัวเข่า เท้าของเขาทำให้อ่อนโดยพื้นผิวที่นอนเหมือนที่หนึ่งเดินบนใน floati ผู้ng เกาะร้อนและเจ็บ ปัจจุบันเขาตัดสินใจที่จะฟื้นฟูพวกเขาโดยการเล็ก ๆ น้อย ๆลุย ที่มีคุณภาพอร่อยของน้ำที่ดึงเขาออกมาจนเขาเป็นเอวลึก ขณะที่เขายืนอยู่ที่นั่นลึกในความคิดเขาได้มองเห็นอย่างกระทันหันว่าสิ่งที่เขาได้นำไปเป็นผลกระทบของแสงในน้ำเป็นจริงกลับมาของหนึ่งในปลาสีเงินที่ดี 'ฉันสงสัยมันจะให้ฉันขี่มันได้หรือไม่' เขาคิดว่า; แล้วดูว่าสัตว์ที่จมูกต่อเขาและเก็บไว้ใกล้ตัวเองเป็นน้ำตื้นในขณะที่มันกล้ามันก็เป็นพาหะในเมื่อเขารู้ว่ามันก็พยายามที่จะดึงดูดความสนใจของเขา มันสามารถได้รับการส่ง} คิดได้ไม่พุ่งเร็วผ่านความคิดของเขามากกว่าที่เขาตัดสินใจที่จะทำให้การทดลอง เขาเอามือของเขาข้ามกลับมาของสิ่งมีชีวิตและมันก็ไม่ได้สะดุ้งจากสัมผัสของเขา จากนั้นด้วยความยากลำบากบางอย่างที่เขาตะกายลงไปในท่านั่งข้ามส่วนที่แคบด้านหลังศีรษะของตนและในขณะที่เขากำลังทำอยู่นี้มันก็ยังคงเป็นเกือบนิ่งเท่าที่ควร; แต่ทันทีที่เขาเป็นอย่างมั่นคงในอานก็พาตัวเองเกี่ยวกับและมุ่งหน้าไปยังทะเล. ถ้าเขามีความประสงค์ที่จะถอนตัวก็คือเร็ว ๆ นี้ไม่สามารถที่จะทำเช่นนั้น แล้วยอดแหลมสีเขียวของภูเขาขณะที่เขามองกลับต้องถอนตัวออกยอดของพวกเขาจากท้องฟ้าและชายฝั่งของเกาะก็เริ่มที่จะปกปิดอ่าวและและผลักดันของ เบรกเกอร์ไม่ได้เสียงอย่างเดียวเป็นเวลานานเสียงไรฟันหรือการพูดพล่อยของน้ำที่เกี่ยวกับเขา เกาะลอยหลายคนมองเห็นได้ แต่มองเห็นได้จากระดับนี้พวกเขาเป็นเพียงเงาขนนก แต่ปลาที่ดูเหมือนจะมุ่งหน้าไปไม่มีของเหล่านี้. ตรงไปราวกับว่ามันเป็นอย่างดีรู้วิธีการของจังหวะของครีบที่ดีพาเขามานานกว่าหนึ่งชั่วโมง แล้วสาดสีเขียวและสีม่วงทั้งโลกและหลังจากความมืดที่. อย่างใดเขาแทบจะไม่รู้สึกไม่สบายใจใด ๆ เมื่อเขาพบว่าตัวเองได้อย่างรวดเร็วปีนเขาและลงต่ำภูเขาของน้ำผ่านคืนสีดำกระเบื้อง และนี่ก็ไม่ได้เป็นสีดำทั้งหมด สวรรค์ก็หายไปและพื้นผิวของทะเล แต่ไกลด้านล่างเขาอยู่ในหัวใจของว่างที่เขาดูเหมือนจะเดินทางหอยระเบิดดาวที่แปลกและริ้วบิดของความสว่างสีฟ้าสีเขียวปรากฏ ตอนแรกที่พวกเขาอยู่ห่างไกลมาก แต่ไม่นานเท่าที่เขาสามารถตัดสินพวกเขาใกล้ โลกทั้งโลกของสิ่งมีชีวิตเรืองแสงดูเหมือนจะเป็นที่เล่นอยู่ไม่ไกลจากพื้นผิวขดปลาไหลและ darting สิ่งที่อยู่ในชุดเกราะสมบูรณ์แล้วรูปทรงที่ยอดเยี่ยม heraldically ที่ทะเลม้าของน้ำของเราเองจะเป็นเรื่องธรรมดา พวกเขาทุกคนรอบตัวเขายี่สิบหรือสามสิบของพวกเขามักจะอยู่ในสายตาในครั้งเดียว และผสมกับทุกจลาจลของทะเลเซนทอร์นี้และทะเลมังกรที่เขาเห็น แต่รูปแบบแปลกหน้า: ปลาถ้าปลาที่พวกเขาซึ่งส่วนหนึ่งไปข้างหน้าได้ดังนั้นเกือบมนุษย์ในรูปทรงที่ว่าเมื่อครั้งแรกที่เขาจับสายตาของพวกเขาว่าเขาคิดว่าเขาได้ตกลงไปใน ความฝันและส่ายตัวเองให้ตื่นขึ้น แต่มันก็เป็นความฝันที่ไม่มี. มีและที่นั่นอีกครั้งมันเป็นแน่แท้: ตอนนี้ไหล่ตอนนี้รายละเอียดและจากนั้นหนึ่งวินาทีเต็มใบหน้า: เงือกจริงหรือนางเงือก คล้ายคลึงกับมนุษย์เป็นจริงมากขึ้นไม่น้อยกว่าที่เขาควรได้เป็นครั้งแรก สิ่งที่มีในขณะที่มองไม่เห็นจากเขาคือการขาดรวมของมนุษย์แสดงออก แต่ใบหน้าไม่ได้งี่เง่าพวกเขาไม่ได้ parodies โหดร้ายของมนุษย์เหมือนพวกลิงบกของเรา พวกเขาได้มากขึ้นเช่นเดียวกับมนุษย์ใบหน้าหลับหรือใบหน้าในที่มนุษย์นอนหลับขณะที่บางชีวิตอื่น ๆ ที่ไม่โหดร้ายหรือปีศาจ แต่ภูติเพียงออกจากวงโคจรของเราตื่นนอกเรื่อง. เขาจำเก่าของเขาสงสัยว่าสิ่งที่เป็นตำนานในโลกอาจ มักจะเป็นความเป็นจริงในบางอื่น ๆ . เขาสงสัยยังว่าพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวและสมเด็จพระราชินีแห่ง Perelandra แต่ไม่ต้องสงสัยเลยมนุษย์คู่แรกของโลกใบนี้อาจจะในด้านกายภาพมีเชื้อสายทางทะเล และถ้าเป็นเช่นนั้นสิ่งนั้นของมนุษย์เหมือนสิ่งที่ก่อนที่คนที่อยู่ในโลกของตัวเองของเราหรือไม่ พวกเขาจะต้องอยู่ในความจริงที่ได้รับความโหดร้ายโหยหาที่มีภาพที่เราเห็นในหนังสือยอดนิยมเกี่ยวกับวิวัฒนาการ? หรือมีตำนานเก่าจริงยิ่งกว่าตำนานสมัยใหม่? มีมีในความจริงเป็นเวลาเมื่อเซเทอร์เต้นในป่าอิตาลี? แต่เขากล่าวว่า 'ความเงียบ' ที่อยู่ในใจของเขาในขั้นตอนนี้เพื่อความสุขเพียงการหายใจในกลิ่นหอมซึ่งตอนนี้เริ่มที่จะขโมยต่อเขาจากความมืดข้างหน้า อบอุ่นและหวานและความหวานทุกช่วงเวลาและบริสุทธิ์และทุกช่วงเวลาที่แข็งแกร่งและเต็มไปด้วยความสุขมากขึ้นทั้งหมดก็มาหาเขา เขารู้ดีว่ามันคืออะไร เขาจะรู้ว่ามันตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไปออกมาจากลมหายใจของจักรวาลตลอดทั้งคืนของเกาะลอยอยู่ในดาววีนัส มันก็แปลกที่จะเต็มไปด้วยความคิดถึงบ้านสำหรับสถานที่ที่การพักแรมของเขาได้สั้นมากและซึ่งโดยมาตรฐานวัตถุประสงค์ใด ๆ เพื่อให้คนต่างด้าวทุกการแข่งขันของเรา หรือพวกเขา? สายของความปรารถนาที่ดึงเขาไปยังเกาะที่มองไม่เห็นดูเหมือนกับเขาในขณะนั้นจะได้รับการยึดยาวนานก่อนที่เขาจะมาถึงPerelandra นานก่อนที่ครั้งแรกที่หน่วยความจำที่สามารถกู้คืนในวัยเด็กของเขาก่อนที่จะเกิดของเขาก่อนที่จะเกิด ของคนที่ตัวเองก่อนที่ต้นกำเนิดของเวลา มันเป็นคมหวานป่าและศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมดในที่เดียว, และในโลกที่เส้นประสาทของคนใดได้หยุดการปฏิบัติตามความต้องการของพวกเขาอย่างไม่ต้องสงสัยกลางจะได้รับยาโป๊เกินไป แต่ไม่ได้อยู่ใน Perelandra ปลาก็ไม่ได้ย้าย ไถ่ใส่ออกมือของเขา. เขาพบว่าเขาได้รับการสัมผัสวัชพืช เขาคลานไปข้างหน้าเหนือหัวของปลามหึมาและงัดตัวเองอยู่บนพื้นผิวที่จะย้ายเบา ๆ ของเกาะ สั้นเป็นตัวตนของเขาจากสถานที่ดังกล่าวได้รับนิสัยแผ่นดินของเขาได้รับการฝึกฝนในการเดินได้ชุ่มฉ่ำตัวเอง