SENSORY ORIENTATION FOR BALANCEBala

SENSORY ORIENTATION FOR BALANCE
Balance control (whether it is during quiet stance, in preparation for or in reaction to a threat
to balance) also involves the integration of information from multiple senses (vision,
vestibular and somatosensory systems) concerning information about the position and
movement of the body in space (for details see Chapter 2). For a specific task and context
the neural systems of the child must determine the accuracy of a given sensory input for
postural control, and then select the input that is the most appropriate for that context. For
example, if a child is walking in a dimly lit environment, s/he would need to rely less on
visual inputs and more on somatosensory and vestibular inputs. If s/he were walking down
a ramp in a dark cinema, somatosensory cues would be ambiguous and visual cues would
be almost absent, and thus vestibular inputs would be the primary inputs required to maintain
balance.
Experiments by Nashner et al. (1983) have examined the ability of both typically
developing children and children with CP (unilateral spastic CP and ataxia) to integrate
sensory information important for maintaining balance under different conditions that
changed the availability and accuracy of visual and somatosensory inputs for postural
orientation. Figure 5.2 shows the amplitude of anterior–posterior sway in typically
developing children, children with unilateral spastic CP and children with ataxia as they
stood under six different sensory conditions. The y axis shows the sway of the child
(performance ratio) with 0 indicating no sway and 1.0 indicating loss of balance. The left

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

SENSORY ORIENTATION FOR BALANCEBalance control (whether it is during quiet stance, in preparation for or in reaction to a threatto balance) also involves the integration of information from multiple senses (vision,vestibular and somatosensory systems) concerning information about the position andmovement of the body in space (for details see Chapter 2). For a specific task and contextthe neural systems of the child must determine the accuracy of a given sensory input forpostural control, and then select the input that is the most appropriate for that context. Forexample, if a child is walking in a dimly lit environment, s/he would need to rely less onvisual inputs and more on somatosensory and vestibular inputs. If s/he were walking downa ramp in a dark cinema, somatosensory cues would be ambiguous and visual cues wouldbe almost absent, and thus vestibular inputs would be the primary inputs required to maintainbalance.Experiments by Nashner et al. (1983) have examined the ability of both typicallydeveloping children and children with CP (unilateral spastic CP and ataxia) to integratesensory information important for maintaining balance under different conditions thatchanged the availability and accuracy of visual and somatosensory inputs for posturalorientation. Figure 5.2 shows the amplitude of anterior–posterior sway in typicallydeveloping children, children with unilateral spastic CP and children with ataxia as theyอยู่ภายใต้เงื่อนไขทางประสาทสัมผัสต่าง ๆ 6 แกน y แสดงกทางของเด็ก(อัตราประสิทธิภาพ) กับระบุกทางไม่และ 1.0 บ่งชี้สูญเสียสมดุล ด้านซ้าย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปฐมนิเทศประสาทสัมผัสเพื่อความสมดุล
การควบคุมสมดุล (ไม่ว่าจะเป็นในช่วงท่าทางที่เงียบสงบในการเตรียมการหรือในการตอบสนองต่อภัยคุกคามที่
จะรักษาความสมดุล) ยังเกี่ยวข้องกับการบูรณาการข้อมูลจากหลาย ๆ ความรู้สึก (วิสัยทัศน์
และระบบขนถ่าย somatosensory) เกี่ยวกับข้อมูลเกี่ยวกับตำแหน่งและ
การเคลื่อนไหว ของร่างกายในพื้นที่ (สำหรับรายละเอียดโปรดดูบทที่ 2) สำหรับงานที่เฉพาะเจาะจงและบริบท
ระบบประสาทของเด็กจะต้องตรวจสอบความถูกต้องของประสาทรับสำหรับ
การควบคุมการทรงตัวและจากนั้นเลือกการป้อนข้อมูลที่เหมาะสมที่สุดสำหรับบริบทที่ สำหรับ
ตัวอย่างเช่นถ้าเด็กจะเดินอยู่ในสภาพแวดล้อมที่มีแสงน้อย / s เขาจะต้องพึ่งพา
ปัจจัยการผลิตภาพและอื่น ๆ บน somatosensory และปัจจัยการผลิตขนถ่าย ถ้า s / เขากำลังเดินลง
ทางลาดในโรงหนังมืดชี้นำ somatosensory จะคลุมเครือและตัวชี้นำภาพจะ
จะขาดเกือบและปัจจัยการผลิตที่ขนถ่ายจึงจะเป็นปัจจัยหลักที่จำเป็นในการรักษา
ความสมดุล.
การทดลองโดย Nashner et al, (1983) มีการตรวจสอบความสามารถของทั้งสองมักจะ
พัฒนาเด็กและเด็กที่มีซีพี (CP เดียวกระตุกและ ataxia) เพื่อบูรณาการ
ข้อมูลทางประสาทสัมผัสที่สำคัญสำหรับการรักษาสมดุลภายใต้เงื่อนไขที่แตกต่างกันที่
การเปลี่ยนแปลงความพร้อมและความถูกต้องของปัจจัยการผลิตภาพและการทรงตัว somatosensory สำหรับ
การวางแนวทาง รูปที่ 5.2 แสดงให้เห็นถึงความกว้างของหน้าแกว่งไปแกว่งมา-หลังโดยทั่วไปใน
การพัฒนาเด็กเด็กที่มีอาการกระตุก CP ฝ่ายเดียวและเด็กที่มี ataxia ขณะที่พวกเขา
ยืนอยู่ภายใต้เงื่อนไขที่หกประสาทสัมผัสที่แตกต่างกัน แกน y ที่แสดงให้เห็นถึงอิทธิพลของเด็ก
(อัตราส่วนประสิทธิภาพ) 0 บ่งชี้ว่าไม่แกว่งไปแกว่งมาและ 1.0 แสดงให้เห็นการสูญเสียความสมดุล ซ้าย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การปฐมนิเทศและควบคุมสมดุลสมดุล
( ไม่ว่าจะเป็นในท่าทางเงียบในการเตรียมการสำหรับหรือในการรับมือกับภัยคุกคาม
สมดุล ) ยังเกี่ยวข้องกับการรวมข้อมูลจากประสาทสัมผัสหลาย ( วิสัยทัศน์ และระบบการทรงตัวใน
) เกี่ยวกับข้อมูลเกี่ยวกับตำแหน่งและ
การเคลื่อนไหวของร่างกายในพื้นที่ ( รายละเอียด ดูบทที่ 2 ) สำหรับงานเฉพาะและบริบท
ระบบสมองของเด็กจะต้องตรวจสอบความถูกต้องของข้อมูลที่ได้รับประสาทสัมผัสสำหรับ
การควบคุมท่าทางแล้วเลือกข้อมูลที่เหมาะสมที่สุดสำหรับบริบท สำหรับ
ตัวอย่าง ถ้าเด็กเดินในที่มีแสงน้อยสิ่งแวดล้อม , s / เขาจะต้องอาศัยน้อยลงใน
กระผมและเพิ่มเติมในการทรงตัวและข้อมูลภาพ ถ้า s / เขากำลังเดินลงทางลาดในโรงหนัง
มืดคิวว่า ภาพจะไม่ชัดเจนและคิวจะ
ขาดเรียนเกือบ ดังนั้นการทรงตัวกระผมจะเป็นหลัก กระผมต้องรักษาสมดุล +
.
nashner et al . ( 1983 ) มีการตรวจสอบความสามารถของทั้งสองมักจะ
พัฒนาเด็กและเด็ก CP ( ฝ่ายเดียว ) ซึ่ง CP และเพื่อบูรณาการ
)ข้อมูลทางประสาทสัมผัสที่สำคัญสำหรับการรักษาสมดุลภายใต้เงื่อนไขที่แตกต่างกัน
เปลี่ยนความพร้อมและความถูกต้องของภาพ และในปัจจัยการผลิตสำหรับท่าทาง
ปฐมนิเทศ รูปที่ 5.2 แสดงความสูงด้านหน้า–ด้านหลังแกว่งในโดยปกติ
พัฒนาเด็ก , เด็กกับ CP หื่นฝ่ายเดียว และเด็กกับเพื่อพวกเขา
ยืนอยู่ใต้ 6 เงื่อนไขประสาทสัมผัสต่าง ๆส่วนแกน Y แสดงแกว่งของเด็ก
( อัตราส่วนประสิทธิภาพ ) กับ 0 แสดงว่าไม่แกว่งและ 1.0 แสดงเสียสมดุล ซ้าย