In spite of a wealth of data implic

In spite of a wealth of data implicating the amygdala in fear conditioning, some authors have recently suggested that the amygdala is not a site of plasticity or stor-age during fear conditioning (e.g., Cahill and McGaugh, 1998; Vazdarjanova and McGaugh, 1998). They argue instead that the amygdala modulates memories that are formed elsewhere. It is clear that there are multiple memory systems in the brain (see Eichenbaum, 1994; McDonald and White, 1993; Squire et al., 1993), and that the amygdala does indeed modulate memories formed in other systems, such as declar-ative or explicit memories formed through hippocampal circuits or habit memories formed through striatal circuits (Packard et al., 1994). However, evidence for a role of the amygdala in modulation should not be confused with evidence against a role in plasticity. That the amygdala is indeed important for learning is suggested by studies showing that inactivation of the amygdala during learning prevents learning from taking place (e.g., Helmstetter and Bellgowan, 1994; Muller et al., 1997). Fur-ther, if the inactivation occurs immediately after training, then there is no effect on subsequent memory (Wilensky et al., 1999), showing that the effects of pretraining treatment is on learning and not on processes that occur after learning. The amyg-dala thus seems to be essential for fear learning, and does not modulate its own learning.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แม้มากมาย implicating amygdala ในห้องกลัวข้อมูล เขียนบางได้เมื่อเร็ว ๆ นี้แนะนำว่า amygdala ที่ไม่ใช่ไซต์ plasticity หรือ stor อายุระหว่างความกลัวนี่ (เช่น Cahill และ McGaugh, 1998 Vazdarjanova และ McGaugh, 1998) พวกเขาโต้แย้งแทนว่า amygdala ที่ modulates ความทรงจำที่เป็นรูปแบบอื่น เป็นที่ชัดเจนว่า มีหลายหน่วยความจำระบบในสมอง (ดู Eichenbaum, 1994 แมคโดนัลด์และขาว 1993 Squire et al., 1993), และว่า amygdala ที่จริง modulate ความทรงจำที่เกิดขึ้นในระบบอื่น ๆ เช่น declar ative หรือเกิดวงจร hippocampal หรือนิสัยความทรงจำความทรงจำชัดเจนขึ้นผ่านวงจร striatal (Packard et al., 1994) อย่างไรก็ตาม หลักฐานสำหรับบทบาทของ amygdala ในเอ็มไม่ควรสับสนกับหลักฐานกับบทบาทใน plasticity Amygdala ว่าสำคัญจริง ๆ สำหรับเรียนรู้แนะนำตามการศึกษาแสดงว่ายกเลิกการเรียกของ amygdala ที่ระหว่างเรียนทำให้เรียนรู้จากการที่เกิดขึ้น (เช่น Helmstetter และ Bellgowan, 1994 มูลเลอร์และ al., 1997) ขนสัตว์เธอ ถ้าจะยกเลิกการเรียกเกิดขึ้นทันทีหลังจากการฝึกอบรม แล้วไม่มีผลต่อหน่วยความจำ (Wilensky et al., 1999), มีแสดงว่าผลของการรักษา pretraining เรียน และไม่ได้อยู่ ในกระบวนการที่เกิดขึ้นหลังจากเรียนรู้ ตาลา amyg ดูเหมือนจะจำเป็นสำหรับการเรียนรู้ความกลัว และ modulate เรียนรู้ของตนเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทั้งๆที่มีความมั่งคั่งของข้อมูลที่ส่งผลต่อมทอนซิลในการปรับสภาพความกลัวของนักเขียนบางคนได้ชี้ให้เห็นเร็ว ๆ นี้ว่าต่อมทอนซิลไม่ได้เป็นเว็บไซต์ของการปั้นหรือ Stor อายุระหว่างเครื่องกลัว (เช่นเคฮิลล์และ McGaugh, 1998; Vazdarjanova และ McGaugh, 1998) . พวกเขาให้เหตุผลว่าแทนที่จะต่อมทอนซิล modulates ความทรงจำที่เกิดขึ้นที่อื่น ๆ เป็นที่ชัดเจนว่ามีหลายระบบหน่วยความจำในสมอง (ดู Eichenbaum 1994; โดนัลด์และสีขาว, 1993. นาย et al, 1993) และต่อมทอนซิลไม่แน่นอนปรับความทรงจำที่เกิดขึ้นในระบบอื่น ๆ เช่น declar-ative หรือความทรงจำที่เกิดขึ้นอย่างชัดเจนผ่านวงจร hippocampal หรือความทรงจำนิสัยที่เกิดขึ้นผ่านวงจร striatal (Packard et al., 1994) อย่างไรก็ตามหลักฐานสำหรับบทบาทของต่อมทอนซิลในการปรับไม่ควรจะสับสนกับหลักฐานกับบทบาทในการปั้น ว่าต่อมทอนซิลแน่นอนเป็นสิ่งสำคัญสำหรับการเรียนรู้ที่เป็นข้อเสนอแนะจากการศึกษาแสดงให้เห็นถึงพลังของต่อมทอนซิลที่ว่าในช่วงป้องกันการเรียนรู้จากการเรียนรู้ที่เกิดขึ้น (เช่น Helmstetter และ Bellgowan 1994. มุลเลอร์, et al, 1997) ที่ทำจากขนสัตว์บิดาถ้าใช้งานเกิดขึ้นทันทีหลังจากการฝึกอบรมแล้วไม่มีผลกระทบที่ตามมาในหน่วยความจำ (แนปช et al., 1999) แสดงให้เห็นว่าผลกระทบของการรักษา pretraining อยู่ในการเรียนรู้และไม่ได้อยู่ในกระบวนการที่เกิดขึ้นหลังจากการเรียนรู้ amyg-dala จึงน่าจะเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการเรียนรู้ของความกลัวและไม่ได้ปรับเปลี่ยนการเรียนรู้ของตัวเอง