throughout all of these analyses th

throughout all of these analyses though , I am assuming that the parties will actually negotiate to resolve their dispute once the property right is set . In the moore case , this is almost guaranteed given that there were hundred of million of dollar to be shared . But what about more modest case , like fontainebleu or plah , where the gain from trade may be anywhere from hundred of thousand of dollar to just thousand of dollar ? if ,FOR whatever reasons , the negotiation costs are high the parties may not be able to exploit the gain from trade . what can the court do in these case?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตลอดทั้งหมดของการวิเคราะห์ ว่า ฉันสมมติว่าฝ่ายจริงจะเจรจาเพื่อแก้ไขข้อพิพาทของตนเมื่อตั้งค่าคุณสมบัติที่เหมาะสม ในกรณีมัวร์ นี้เป็นเกือบรับประกันว่า ระบุว่ามีร้อยของล้านดอลลาร์สามารถใช้ร่วมกัน แต่สิ่งที่เกี่ยวกับกรณีที่เจียมเนื้อเจียมตัวมากขึ้น เช่น fontainebleu หรือ plah ที่ได้รับจากการค้าอาจได้จากร้อยของพันดอลลาร์ถึงพันดอลลาร์ ถ้า ด้วยเหตุผลใด ต้นทุนการเจรจาสูง บุคคลอาจไม่สามารถใช้ประโยชน์จากกำไรจากการค้า ศาลไรในกรณีเหล่านี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตลอดวิเคราะห์สิ่งเหล่านี้ แต่ฉันสมมติว่าบุคคลจริงจะเจรจาเพื่อแก้ไขปัญหาข้อพิพาทของพวกเขาเมื่อสิทธิในทรัพย์สินที่ถูกกำหนด ในกรณี moore นี้จะรับประกันเกือบจะได้รับว่ามีหลายร้อยล้านของเงินดอลลาร์จะใช้ร่วมกัน แต่สิ่งที่เกี่ยวกับกรณีเจียมเนื้อเจียมตัวมากขึ้นเช่น fontainebleu หรือ plah ที่กำไรจากการค้าอาจจะเป็นที่ใดก็ได้จากร้อยพันของเงินดอลลาร์ที่จะเพียงแค่พันดอลล่า? ถ้าด้วยเหตุผลใดค่าใช้จ่ายในการเจรจาต่อรองที่สูงทั้งสองฝ่ายอาจจะไม่สามารถใช้ประโยชน์จากกำไรจากการค้า สิ่งที่ศาลสามารถทำได้ในกรณีเหล่านี้หรือไม่