The term oracy is used to mean the

The term oracy is used to mean the ability in spoken language, either spoken production or listening comprehension. If we are thinking of teach- ing or assessing oral production, then this could involve, for example, getting pupils to tell stories, give explanations or short lectures to the class, criticise and challenge arguments put forward by other speakers, take part in or chair small group discussions, and so on. Such language would then be judged according to its appropriateness to the situation, whether this in- volves talking in a group of other pupils, or talking to single adult, teacher or examiner. The term "oracy" is particularly associated with the work of Wilkinson, which began to appear in 1965, with an influential book (Wilkinson et al., 1965). {Many other books and articles by Wilkinson and his colleagues have since appeared: see Stubbs, 1981, for a more detailed review of part of this work.) The concern with assessing spoken English is, however, wider than this. In Britain, CSE (Certificate of Secondary Educa- tion) boards are obliged to set an oral component in their examinations, and such examinations characteristically attempt to assess such abilities as fluency, clarity, audibility, liveliness, intelligibility, developing an argument or sustaining an interesting discussion. Work on oracy is at present influential amongst British teachers, although it is not entirely satisfactory. The implication of the term appears to be that oracy is parallel to literacy, but has been neglected because no term happens to have been available in English. However, this implied parallelism is very dubious for reasons I have already discussed. The most general logical problem is that spontaneous behaviour is not intended to be assessed. In fact, the question arises as to whether such aspects of a pupil's life should be open to assessment at all: it is in practice impossible to separate a pupil's personality (e.g. his confidence in the test situation) from such language ability. There is a consequent danger that it is the examiner's competence (to elicit effective language) which is assessed, rather than the pupil's competence (to produce it). There is in any case no consensus about what constitutes effective speech appropriate to different purposes. This is because such speech can create and define social situations, as well as defining an individual's membership of social groups. Further, we know very little about language development after the age of about five years, and therefore have very little idea of the conversational competence to expect of ten- and eleven-year-olds.
- At the very least, such attempts to assess children's spoken language would have to draw on what we do know about children's discourse and on work on the semantics and pragmatics of natural language. Recent work on child language has moved away from the "sentence centrism" which charac- terized Chomskyan work, and studies the acquisition of communicative competence in social contexts. Bates (1976), Ervin-Tripp and Mitchell- Keman, eds (1977) and McTear (1981) are representative of what is now a very extensive literature, although it is largely concerned with the language of young children of up to about six or seven years. In turn, such approaches to child discourse have clear implications for educational research into the differences between linguistic interaction in the home and in school (e.g. Wells, 1981). In addition, any proposals to test children's oracy would have to come to terms with problems su~h as: the distinction between sentences, utterances, propositions and speech acts; overt and covert meanings, in- cluding concepts such as presupposition, entailment and implicature. The ability to make such distinctions is precisely what is being tested in the pupils (in tests proposed, for example, by Wilkinson et al., 1974) and it is only fair that the testers should be able to make explicit just what distinctions the pupils are supposed to be able to make.
- In summary, there are both educational research studies and also teaching and assessing techniques which ignore the organization of classroom talk as sequential discourse (see Stubbs, 1981).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คำ oracy ใช้หมายถึง ความสามารถในการพูดภาษา ทั้งพูดฟังทำความเข้าใจหรือการผลิต ถ้าเรากำลังคิดกำลังสอน หรือประเมินการผลิตปาก แล้วนี้อาจเกี่ยวข้องกับ เช่น การรับนักเรียนเพื่อบอกเล่าเรื่องราว ให้คำอธิบายหรือบรรยายสั้น ๆ คลาส criticise และท้าทายอาร์กิวเมนต์ที่นำมาจากภาษาอื่น ใช้ส่วนในหรือเก้าอี้สนทนากลุ่มเล็ก และการ ภาษาดังกล่าวจะแล้วตัดสินตามความของสถานการณ์ ว่านี้ใน-volves พูดคุยในกลุ่มของนักเรียนอื่น ๆ หรือพูดกับผู้ใหญ่เดียว ครู หรือผู้ตรวจสอบ คำว่า "oracy" โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เกี่ยวข้องกับการทำงานของ Wilkinson ซึ่งเริ่มปรากฏในปี 1965 กับหนังสือมีอิทธิพล (Wilkinson et al., 1965) ได้ {อื่น ๆ ในหนังสือ และบทความ โดย Wilkinson และเพื่อนร่วมงานของเขาได้ปรากฏตั้งแต่: ดู Stubbs, 1981 ตรวจสอบรายละเอียดของงาน) ความกังวลกับประเมินการพูดภาษาอังกฤษ แต่ เป็นกว้างกว่านี้ ในสหราชอาณาจักร กระดาน CSE (รับรองของรอง Educa - สเตรชัน) มี obliged ตั้งคอมโพเนนต์ปากในการตรวจสอบ และตรวจสอบเช่น characteristically พยายามที่จะประเมินความสามารถดังกล่าวเป็นแคล่ว ความชัดเจน audibility ตี่ intelligibility พัฒนาอาร์กิวเมนต์ หรือเสริมการสนทนาที่น่าสนใจ ทำงานใน oracy เป็นที่ทรงอิทธิพลอยู่หมู่ครูอังกฤษ แม้ว่าจะไม่เป็นที่พอใจทั้งหมด เนื่องจากคำว่าดูเหมือนจะ เป็น oracy ที่เป็นคู่ขนานเพื่อวัด แต่ได้ถูกที่ไม่การมีกิจกรรม เพราะระยะไม่เกิดขึ้น ได้ในภาษาอังกฤษ อย่างไรก็ตาม parallelism โดยนัยนี้ได้สงสัยมากสำหรับเหตุผลที่ผมได้กล่าวถึงแล้ว ปัญหาตรรกะทั่วไปส่วนใหญ่คือ ว่า พฤติกรรมที่เกิดเองไม่มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมิน คำถามเกิดขึ้นว่าเช่นแง่มุมของชีวิตของนักเรียนควรได้ประเมินเปิดเลยในความเป็นจริง : เป็นในทางปฏิบัติไม่สามารถแยกบุคลิกภาพของนักเรียน (เช่นเขามั่นใจในสถานการณ์การทดสอบ) จากความสามารถในภาษาดังกล่าว มีอันตรายตามมาว่า มันเป็นความสามารถของผู้ตรวจสอบ (เพื่อให้ได้รับผลภาษา) ซึ่งมีประเมิน นอกจากความสามารถของนักเรียน (การผลิต) ในกรณีใด ๆ มีมติไม่เกี่ยวกับสิ่งที่ก่อเสียงมีประสิทธิภาพวัตถุประสงค์ความเหมาะสมแตกต่างกัน ทั้งนี้เนื่องจากคำพูดดังกล่าวสามารถสร้าง และกำหนดสถานการณ์สังคม เช่นเดียวกับการกำหนดของแต่ละสมาชิกของกลุ่มสังคม เพิ่มเติม เรารู้น้อยมากเกี่ยวกับภาษาพัฒนาหลังจากอายุ 5 ปี และดังนั้นจึง มีความคิดน้อยมากสายสนทนาของสิบ และเอ็ดปีที่คาดหวัง -อย่างน้อย เช่นพยายามประเมินภาษาพูดของเด็กจะต้องวาด ในสิ่งที่เรารู้เกี่ยวกับวาทกรรมเด็ก และงานในความหมายวจนปฏิบัติศาสตร์ของภาษาธรรมชาติ ล่าสุดทำงานบนภาษาเด็กได้ย้ายจาก "centrism ประโยค" ที่งาน Chomskyan charac-terized และซื้อสายสื่อสารในบริบททางสังคมศึกษา เบตส์ (1976), Ervin Tripp และ Mitchell - Keman, eds (1977) และ McTear (1981) เป็นตัวแทนของวรรณกรรมอย่างละเอียดมาก แม้ว่าส่วนใหญ่กังวลกับภาษาของเด็กหนุ่มถึงหก หรือเจ็ดปี จะ เด็กวาทกรรมแนวดังกล่าวมีนัยชัดเจนสำหรับการวิจัยทางการศึกษาเป็นความแตกต่างระหว่างโต้ภาษาศาสตร์ ในบ้าน และ ในโรงเรียน (เช่นบ่อ 1981) นอกจากนี้ ข้อเสนอใด ๆ เพื่อทดสอบเด็ก oracy จะต้องรอมชอมกับ su ปัญหา ~ h เป็น: ความแตกต่างระหว่างประโยค utterances ขั้น และการ กระทำพูด แจ่มแจ้ง และแอบแฝงความหมาย แนวคิดใน cluding presupposition, entailment และ implicature ความข้อแตกต่างดังกล่าวเป็นสิ่งที่จะทดสอบในนักเรียน (ในการทดสอบการนำเสนอ เช่น โดย Wilkinson et al., 1974) และเป็นเพียงธรรมที่ทดสอบที่ควรจะต้องชัดเจนข้อแตกต่างเพียงใดควรจะทำเมื่อ-สรุป มีทั้งการศึกษาวิจัยทางการศึกษา และยัง สอนและการประเมินเทคนิคการละเว้นระเบียบห้องเรียนพูดคุยต่อเนื่องกันเป็นวาทกรรม (ดู Stubbs, 1981)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

oracy คำที่ใช้หมายถึงความสามารถในการพูดภาษาทั้งพูดความเข้าใจการผลิตหรือฟัง ถ้าเรามีความคิดของไอเอ็นจีสอนหรือการประเมินการผลิตในช่องปากแล้วนี้อาจเกี่ยวข้องกับการยกตัวอย่างเช่นการรับนักเรียนที่จะบอกเรื่องราวให้คำอธิบายหรือบรรยายสั้น ๆ ในชั้นเรียนวิพากษ์วิจารณ์และความท้าทายข้อโต้แย้งการประกวดราคาโดยลำโพงอื่น ๆ มีส่วนร่วมในหรือ เก้าอี้อภิปรายกลุ่มเล็ก ๆ และอื่น ๆ ภาษาดังกล่าวก็จะได้รับการตัดสินตามความเหมาะสมกับสถานการณ์ไม่ว่าจะเป็นห volves นี้การพูดคุยในกลุ่มของนักเรียนคนอื่น ๆ หรือพูดคุยกับผู้ใหญ่ที่เดียวครูหรือผู้ตรวจสอบ คำว่า "oracy" โดยเฉพาะที่เกี่ยวข้องกับการทำงานของวิลกินสันซึ่งเริ่มปรากฏให้เห็นในปี 1965 มีหนังสือที่มีอิทธิพล (วิลกินสัน et al., 1965) {หนังสืออื่น ๆ อีกมากมายและบทความโดยวิลกินสันและเพื่อนร่วมงานของเขาได้ปรากฏตัวขึ้นตั้งแต่ดูสตับส์ปี 1981 สำหรับการตรวจสอบรายละเอียดของส่วนหนึ่งของงานนี้) ความกังวลกับการประเมินการพูดภาษาอังกฤษ แต่กว้างกว่านี้. ในสหราชอาณาจักร, CSE (รับรองรองการ Educa-) คณะกรรมการมีหน้าที่ที่จะตั้งเป็นองค์ประกอบในการสอบในช่องปากของพวกเขาและการตรวจสอบดังกล่าวมีลักษณะพยายามที่จะประเมินความสามารถเช่นความคล่องแคล่วชัดเจนพอได้ยินชีวิตชีวา, ความเข้าใจการพัฒนาการโต้แย้งหรือยั่งยืน สนทนาที่น่าสนใจ การทำงานใน oracy ในปัจจุบันที่มีอิทธิพลในหมู่ครูอังกฤษแม้ว่ามันจะไม่เป็นที่พอใจอย่างสิ้นเชิง ความหมายของคำว่าดูเหมือนจะเป็น oracy ที่ขนานไปกับความรู้ แต่ได้ถูกละเลยเพราะระยะไม่เกิดขึ้นจะได้รับการบริการในภาษาอังกฤษ แต่นี้ขนานโดยนัยเป็นที่น่าสงสัยมากสำหรับเหตุผลที่ผมได้กล่าวแล้ว ปัญหาตรรกะทั่วไปมากที่สุดคือว่าพฤติกรรมที่เกิดขึ้นเองไม่ได้มีวัตถุประสงค์ที่จะได้รับการประเมิน ในความเป็นจริงคำถามที่เกิดขึ้นเป็นไปได้ว่าลักษณะดังกล่าวของชีวิตของนักเรียนควรจะเปิดให้การประเมินที่ทั้งหมด: มันเป็นไปไม่ได้ในทางปฏิบัติที่จะแยกบุคลิกภาพของนักเรียน (เช่นความเชื่อมั่นของเขาในสถานการณ์การทดสอบ) จากความสามารถทางภาษาดังกล่าว มีอันตรายที่เกิดขึ้นว่ามันเป็นความสามารถของผู้ตรวจสอบคือ (ที่จะล้วงเอาภาษาที่มีประสิทธิภาพ) ซึ่งจะมีการประเมินมากกว่าความสามารถของนักเรียน (ในการผลิตนั้น) นอกจากนี้ในกรณีใด ๆ ฉันทามติเกี่ยวกับสิ่งที่ถือว่าเป็นคำพูดที่มีประสิทธิภาพที่เหมาะสมกับวัตถุประสงค์ที่ต่างกันไม่มี นี้เป็นเพราะคำพูดดังกล่าวสามารถสร้างและกำหนดสถานการณ์ทางสังคมเช่นเดียวกับการกำหนดสมาชิกของแต่ละคนในกลุ่มสังคม นอกจากนี้เรารู้น้อยมากเกี่ยวกับการพัฒนาภาษาหลังจากอายุประมาณห้าปีที่ผ่านมาจึงมีความคิดน้อยมากความสามารถการสนทนาที่คาดหวังของสิบเอ็ดปี olds.
- ที่อย่างน้อยที่สุดความพยายามดังกล่าวในการประเมินของเด็ก ภาษาที่พูดจะต้องดึงสิ่งที่เรารู้เกี่ยวกับวาทกรรมของเด็กและในการทำงานเกี่ยวกับความหมายและเน้นของภาษาธรรมชาติ ผลงานล่าสุดกับภาษาของเด็กได้ย้ายออกไปจาก "centrism ประโยค" ซึ่งอักษร terized Chomskyan ทำงานและศึกษาการซื้อกิจการของการสื่อสารในบริบททางสังคม เบตส์ (1976), เออร์วิน-Tripp และ Mitchell- Keman สหพันธ์ (1977) และ McTear (1981) เป็นตัวแทนของสิ่งที่ตอนนี้เป็นวรรณกรรมที่กว้างขวางมากแม้ว่ามันจะเป็นส่วนใหญ่ที่เกี่ยวข้องกับภาษาของเด็กเล็กถึงประมาณหกหรือ เจ็ดปี ในทางกลับกันวิธีการดังกล่าวให้กับวาทกรรมของเด็กมีผลกระทบที่ชัดเจนสำหรับการวิจัยการศึกษาลงไปในความแตกต่างระหว่างการมีปฏิสัมพันธ์ทางภาษาในบ้านและในโรงเรียน (เช่นเวลส์ 1981) นอกจากนี้ข้อเสนอใด ๆ ที่จะทดสอบ oracy เด็กจะต้องมาถึงข้อตกลงที่มีปัญหา su ~ ชั่วโมงเช่นความแตกต่างระหว่างประโยคคำพูด, ข้อเสนอและการกระทำคำพูด; ความหมายที่ชัดเจนและแอบแฝงทดลองรวมทั้งแนวความคิดเช่นสมมติ, entailment และ implicature ความสามารถที่จะทำให้ความแตกต่างดังกล่าวเป็นสิ่งที่จะถูกทดสอบในนักเรียน (ในการทดสอบที่นำเสนอตัวอย่างเช่นโดยวิลกินสัน et al., 1974) และมันก็เป็นเพียงงานที่ทดสอบควรจะสามารถที่จะทำให้ชัดเจนเพียงแค่สิ่งที่แตกต่างนักเรียน ควรจะสามารถที่จะทำให้.
- โดยสรุปมีทั้งการศึกษาวิจัยการศึกษาและการเรียนการสอนและยังประเมินเทคนิคที่ไม่สนใจองค์กรของการพูดคุยในห้องเรียนเป็นวาทกรรมตามลำดับ (ดูสตับส์, 1981)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คำ oracy ถูกใช้เพื่อหมายถึงความสามารถในการพูดภาษา ทั้งภาษาพูด การผลิต หรือการฟัง . ถ้าเราคิดจะสอน - ing หรือประเมินการผลิตช่องปากแล้วนี้อาจเกี่ยวข้องกับการรับนักเรียน เช่น เล่านิทาน ให้คำอธิบายหรือบรรยายสั้นไปเรียน วิจารณ์และโต้แย้งท้าทายใส่ไปข้างหน้า โดยลำโพงอื่น ๆมีส่วนร่วมในการอภิปรายกลุ่มย่อย หรือ เก้าอี้ และอื่น ๆ เช่น ภาษาก็จะถูกตัดสินตามความเหมาะสมของสถานการณ์ ไม่ว่าใน - volves พูดคุยในกลุ่มของนักเรียนอื่น ๆหรือพูดกับเดี่ยวผู้ใหญ่ ครู หรือ ผู้ตรวจสอบ คำว่า " oracy " โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เกี่ยวข้องกับการทำงานของ วิลกินสัน ซึ่งเริ่มปรากฏในปี 1965 กับหนังสือที่มีอิทธิพล ( Wilkinson et al .1965 ) { หลายอื่น ๆหนังสือและบทความโดยวิลกินสันและเพื่อนร่วมงานของเขามีตั้งแต่ปรากฏ : เห็นสตับส์ , 1981 , เพื่อตรวจสอบรายละเอียดเพิ่มเติมในส่วนของงานนี้ ) เกี่ยวกับการประเมินภาษาอังกฤษ ซึ่งกว้างกว่านี้ ในอังกฤษ , CSE ( ประกาศนียบัตรมัธยมกา - tion ) บอร์ดจะต้องตั้งเป็นองค์ประกอบในช่องปากในการสอบของพวกเขาและเช่นการสอบลักษณะพยายามที่จะประเมินความสามารถ เช่น ความสามารถ ความชัดเจน เอื้องกุหลาบ ความคึกคักเข้าใจ , การพัฒนา , โต้แย้งหรือสนับสนุนการอภิปรายที่น่าสนใจ งาน oracy เป็นปัจจุบันมีอิทธิพลในหมู่ครูอังกฤษ แม้ว่าจะไม่เป็นที่พอใจโดยสิ้นเชิง ความหมายของคำที่ปรากฏเป็น oracy ขนานกับการอ่านเขียนแต่ถูกละเลย เพราะไม่มีระยะเวลาขึ้นกับมีอยู่ในภาษาอังกฤษ อย่างไรก็ตาม ความโดยนัยนี่แน่นอนมากสำหรับเหตุผลที่ผมได้กล่าวถึง ปัญหาตรรกะทั่วไปมากที่สุดคือ พฤติกรรมที่เกิดขึ้นไม่ได้มีวัตถุประสงค์ที่จะประเมิน ในความเป็นจริง คำถามเกิดขึ้นว่าลักษณะดังกล่าวของชีวิตของศิษย์ควรเปิดการประเมินทั้งหมด :มันเป็นไปไม่ได้ที่จะแยกในการปฏิบัติของนักเรียน เช่น บุคลิกภาพ ความมั่นใจของเขาในการทดสอบสถานการณ์ ) จากความสามารถในการใช้ภาษาดังกล่าว ไม่มีอันตราย เนื่องจากว่ามันคือความสามารถของผู้ตรวจสอบ ( เพื่อกระตุ้นประสิทธิภาพภาษา ) ซึ่งเป็นการประเมิน มากกว่าความสามารถของนักเรียน ( ผลิตเอง )มีในกรณีใด ๆไม่เอกฉันท์เกี่ยวกับสิ่งที่ถือว่ามีประสิทธิภาพการพูดที่เหมาะสมเพื่อวัตถุประสงค์ที่แตกต่างกัน นี้เป็นเพราะคำพูดดังกล่าวสามารถสร้างและกำหนดสถานการณ์ทางสังคม รวมทั้งการกำหนดของแต่ละคนเป็นสมาชิกของกลุ่มทางสังคม ต่อไป เรารู้น้อยมากเกี่ยวกับเรื่องพัฒนาการทางภาษาหลังอายุประมาณ 5 ปีและดังนั้นจึงมีมากน้อยของการคิดความสามารถที่คาดหวังของ 10 และ 11 ปีขึ้นไป
- อย่างน้อยที่สุด ความพยายามดังกล่าวเพื่อประเมิน เด็กพูดภาษาจะต้องวาดในสิ่งที่เรารู้เกี่ยวกับเด็กของวาทกรรมและทำงานในอรรถศาสตร์และวัจนปฏิบัติศาสตร์ของภาษาธรรมชาติผลงานล่าสุดในภาษาเด็กได้ย้ายออกไปจาก " ประโยค centrism " ซึ่ง charac - terized ชอมสเกียน ทำงาน และศึกษาการเข้าซื้อกิจการของความสามารถการสื่อสารในบริบททางสังคม เบทส์ ( 1976 ) , เออร์วิน ทริป กับ มิทเชลล์ - keman EDS , ( 1977 ) และ mctear ( 1981 ) เป็นตัวแทนของสิ่งที่ตอนนี้วรรณกรรมมากอย่างละเอียดมันเป็นส่วนใหญ่ที่เกี่ยวข้องกับภาษาของเด็ก ถึงประมาณหกหรือเจ็ดปี ในการเปิด , เช่นแนวทางวาทกรรมเด็กมีการศึกษาวิจัยผลกระทบชัดเจนในความแตกต่างระหว่างการมีปฏิสัมพันธ์ทางภาษาในบ้านและโรงเรียน ( เช่น เวลส์ , 1981 ) นอกจากนี้ ข้อเสนอใด ๆเพื่อทดสอบเด็ก oracy จะต้องรอมชอมกับปัญหาซู ~ H :ความแตกต่างระหว่างประโยค คำพูด ข้อเสนอ และ วาทะ ความหมายชัดเจนและแอบแฝง , - รวมแนวคิดเช่นรูปใน entailment ความหมายนัย , และ . ความสามารถในการทำให้ความแตกต่างเป็นสิ่งที่ถูกทดสอบในการทดสอบนักเรียน ( ในการนำเสนอ เช่น วิลกินสัน et al . ,2517 ) และมันเป็นเพียงธรรมที่เห็นว่าควรจะทำให้ชัดเจนว่าแตกต่างนักเรียนควรจะทำ .
- สรุป มีทั้งการศึกษาวิจัยและการสอน และการประเมินเทคนิคซึ่งไม่สนใจจัดห้องเรียนพูดคุยเป็นวาทกรรมต่อเนื่อง ( ดูสตับส์ , 1981 )