DISCUSSIONThe primary purpose of th

DISCUSSION
The primary purpose of this investigation was to describe the home food
environment of hospital-discharged older adults. Our findings show that
the majority of participants had a variety of foods available in their home
following at least three days of hospitalization and the majority had
functional kitchen appliances. However, of importance is that more than a
third of participants reported being unable to both shop and prepare meals.
Our analysis focused on these two nutrition-related activities because of their
importance to nutritional intake and functional ability in communitydwelling
older adults (33). Thus, our findings suggest that having access to
nutritious foods in the home does not necessarily imply that individuals will
be able to utilize this food in meal preparation. The inability to shop or prepare
meals with foods available in the home could place older adults at
nutrition risk, which raises awareness to the need for formal and informal
support (34, 35). Merely providing groceries will not be sufficient for a large
segment of the older adult population returning home from the hospital.
Participants who were unable to shop or prepare meals were also more
likely to report having depressive symptoms and difficulty eating. Depression
in older adults is of great concern given its relationship to declines in physical
and cognitive status, nutrition risk, social interaction, quality of life, and health
resource utilization (36–39). Individuals experiencing depression may be less
motivated to strive toward wellness through compliance with the medical care
regimen prescribed at discharge (37) and may be less inclined to consume sufficient
calories to meet energy and nutrient needs (9). Also, while most participants
had a variety of food available in the home, difficulties reported with
eating could further limit dietary intake. Thus, specific questions that elicit
information on nutrition-related physical functioning during discharge planning
may be useful in identifying older adults who would benefit from timely
enrollment in home- and community-based services to address their nutrition
and health needs. Formal services for nutrition support such as the HDM program
may be difficult to secure immediately following hospitalization due to
the popularity of the program and resulting waiting lists (16). On average, CC
participants were at high risk of social isolation; therefore participation in an
HDM program soon after hospital discharge may also be important to overcome
limited social support for some older adults.
Low educational attainment and cognitive impairment were more frequently
reported among those unable to both shop and prepare meals. Studies
have shown that declines in cognitive status are common (up to 50%)
among hospitalized older adult patients for a myriad of medical and environmental
reasons (38, 39). Since both shopping and preparing meals are cognitively
tasking activities (40), cognition must be evaluated at the hospital level
in relationship to these activities

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สนทนาวัตถุประสงค์หลักของการตรวจสอบนี้เป็นการ อธิบายอาหารบ้านสภาพแวดล้อมของโรงพยาบาลออกผู้ใหญ่รุ่นเก่า ผลการวิจัยของเราแสดงว่าส่วนใหญ่ของผู้เข้าร่วมมีความหลากหลายของอาหารที่มีในบ้านของพวกเขาต่อไปนี้อย่างน้อยสามวันของโรงพยาบาลและส่วนใหญ่มีเครื่องใช้ในครัวที่ทำงาน อย่างไรก็ตาม ความสำคัญอยู่ที่กว่าอื่นของผู้เข้าร่วมรายงานรับทั้งร้านค้า และเตรียมอาหารการวิเคราะห์ของเราเน้นกิจกรรมเหล่านี้สองที่เกี่ยวข้องกับโภชนาการเนื่องจากพวกเขาความสำคัญการบริโภคโภชนาการความสามารถในการทำงานใน communitydwellingมากกว่าผู้ใหญ่ (33) ดังนั้น ผลการวิจัยของเราแนะนำนั้นมีถึงอาหารที่มีคุณค่าทางโภชนาการในบ้านได้จำเป็นที่บุคคลจะสามารถใช้เตรียมอาหารอาหารนี้ ไม่สามารถซื้อ หรือเตรียมรับประทานอาหารอาหารที่มีในบ้านสามารถทำผู้ใหญ่รุ่นเก่าที่โภชนาการความเสี่ยง การเพิ่มความต้องการอย่างเป็นทางการ และไม่เป็นทางการสนับสนุน (34, 35) เพียงให้อาหารจะไม่เพียงพอสำหรับขนาดใหญ่ส่วนของประชากรผู้ใหญ่เก่ากลับบ้านจากโรงพยาบาลผู้เรียนที่ไม่สามารถซื้อ หรือเตรียมอาหารยังถูกเพิ่มเติมแนวโน้มการรายงานมี depressive อาการและปัญหาในการรับประทานอาหาร ภาวะซึมเศร้าในผู้ใหญ่มากกว่ามีความกังวลมากให้ความสัมพันธ์ในทางกายภาพและรับรู้สถานะ โภชนาการความเสี่ยง สังคม คุณภาพชีวิต และสุขภาพใช้ทรัพยากร (36 – 39) บุคคลที่ประสบภาวะซึมเศร้าอาจจะน้อยแรงบันดาลใจให้มุ่งมั่นต่อสุขภาพโดยสอดคล้องกับการดูแลทางการแพทย์กำหนดระบบการปกครองที่จำหน่าย (37) และอาจมีน้อยอยากกินเพียงพอแคลอรี่การพลังงานและสารอาหาร (9) ยัง ในขณะที่ผู้เรียนส่วนใหญ่มีความหลากหลายของอาหารที่มีความยากลำบากภายในบ้าน รายงานด้วยกินเพิ่มเติมอาจจำกัดการบริโภคอาหาร ดังนั้น เฉพาะคำถามที่บอกข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับโภชนาการกายภาพทำงานในระหว่างการวางแผนจำหน่ายอาจเป็นประโยชน์ในผู้ใหญ่รุ่นเก่าที่จะได้รับประโยชน์จากเวลาระบุลงทะเบียนในบริการตามบ้าน และชุมชนเพื่อการโภชนาการและความต้องการสุขภาพ บริการอย่างเป็นทางการสำหรับการสนับสนุนโภชนาการเช่นโปรแกรม HDMอาจจะยากไปโรงพยาบาลต่อไปนี้ทันทีทางเนื่องความนิยมของโปรแกรมและรายการรอผล (16) โดยเฉลี่ย CCมีผู้เข้าร่วมที่มีความเสี่ยงสูงแยกสังคม ดังนั้นการมีส่วนร่วมในการHDM โปรแกรมหลังจากปลดประจำการโรงพยาบาลอาจจะต้องเอาชนะสนับสนุนสังคมจำกัดสำหรับผู้ใหญ่บางเก่าสำเร็จการศึกษาต่ำและด้อยค่าที่รับรู้ได้บ่อยรายงานที่ไม่สามารถซื้อ และจัดเตรียมอาหาร การศึกษาได้แสดงในการรับรู้สถานะใช้ทั่วไป (สูงสุด 50%)ระหว่างพักเก่าผู้ใหญ่ผู้ป่วยสำหรับแพทย์ และสิ่งแวดล้อมมากมายเหตุผล (38, 39) เนื่องจากทั้งแหล่งช็อปปิ้ง และการเตรียมอาหารเป็น cognitivelytasking กิจกรรม (40), ประชานต้องมีประเมินในระดับโรงพยาบาลสัมพันธ์กิจกรรมเหล่านี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การอภิปราย
วัตถุประสงค์หลักของการตรวจสอบนี้คือการอธิบายอาหารที่บ้าน
ของสภาพแวดล้อมในโรงพยาบาลออกจากโรงพยาบาลผู้สูงอายุ ผลการวิจัยของเราแสดงให้เห็นว่า
ส่วนใหญ่ของผู้เข้าร่วมมีความหลากหลายของอาหารที่มีอยู่ในบ้านของพวกเขา
ต่อไปนี้อย่างน้อยสามวันของการรักษาในโรงพยาบาลและส่วนใหญ่มี
การทำงานเครื่องใช้ในครัว แต่ที่มีความสำคัญเป็นว่ากว่า
หนึ่งในสามของผู้เข้าร่วมรายงานการไม่สามารถทั้งร้านค้าและเตรียมอาหาร.
การวิเคราะห์ของเรามุ่งเน้นไปที่ทั้งสองกิจกรรมที่เกี่ยวข้องกับโภชนาการเพราะพวกเขา
ให้ความสำคัญกับการบริโภคอาหารและความสามารถในการทำงานใน communitydwelling
ผู้สูงอายุ (33) ดังนั้นผลการวิจัยของเราแสดงให้เห็นว่ามีการเข้าถึง
อาหารที่มีคุณค่าทางโภชนาการในบ้านไม่จำเป็นต้องหมายความว่าบุคคลที่จะ
สามารถใช้ประโยชน์จากอาหารนี้ในการเตรียมอาหาร ไม่สามารถที่จะซื้อสินค้าหรือเตรียม
อาหารกับอาหารที่มีอยู่ในบ้านสามารถวางผู้สูงอายุที่
มีความเสี่ยงด้านโภชนาการซึ่งทำให้เกิดความตระหนักถึงความจำเป็นในการที่เป็นทางการและไม่เป็นทางการ
สนับสนุน (34, 35) เพียงให้ร้านขายของชำจะไม่เพียงพอสำหรับการที่มีขนาดใหญ่
ส่วนของประชากรผู้ใหญ่ที่มีอายุมากกว่าจะกลับบ้านจากโรงพยาบาล.
ผู้เข้าร่วมที่ไม่สามารถที่จะซื้อสินค้าหรือเตรียมอาหารก็มี
แนวโน้มที่จะรายงานที่มีอาการซึมเศร้าและการรับประทานอาหารยากลำบาก อาการซึมเศร้า
ในผู้สูงอายุเป็นกังวลมากให้ความสัมพันธ์กับการลดลงในทางกายภาพ
สถานะและองค์ความรู้, ความเสี่ยงด้านโภชนาการการปฏิสัมพันธ์ทางสังคมคุณภาพชีวิตและสุขภาพ
การใช้ทรัพยากร (36-39) บุคคลที่ประสบภาวะซึมเศร้าอาจจะน้อยกว่า
แรงจูงใจที่จะมุ่งมั่นที่มีต่อสุขภาพที่ผ่านการปฏิบัติตามการดูแลทางการแพทย์
ที่กำหนดระบบการปกครองที่ปล่อย (37) และอาจจะน้อยแนวโน้มที่จะกินเพียงพอ
แคลอรี่ที่จะตอบสนองความต้องการพลังงานและสารอาหาร (9) นอกจากนี้ในขณะที่ผู้เข้าร่วมส่วนใหญ่
มีความหลากหลายของอาหารที่มีอยู่ในบ้านความยากลำบากในรายงานที่มี
การรับประทานอาหารต่อไปอาจ จำกัด การบริโภคอาหาร ดังนั้นคำถามที่เฉพาะเจาะจงที่ล้วงเอา
ข้อมูลเกี่ยวกับโภชนาการที่เกี่ยวข้องกับการทำงานทางกายภาพในระหว่างการวางแผนจำหน่าย
อาจจะเป็นประโยชน์ในการระบุผู้สูงอายุที่จะได้รับประโยชน์จากการทันเวลา
การลงทะเบียนในการให้บริการที่บ้านและชุมชนตามไปยังที่อยู่ของพวกเขาโภชนาการ
และความต้องการด้านสุขภาพ บริการอย่างเป็นทางการสำหรับการสนับสนุนทางโภชนาการเช่นโปรแกรม HDM
อาจจะเป็นเรื่องยากที่จะรักษาความปลอดภัยการรักษาในโรงพยาบาลต่อไปทันทีเนื่องจาก
ความนิยมของโปรแกรมและผลรายการที่รอคอย (16) โดยเฉลี่ย CC
ผู้เข้าร่วมประชุมที่มีความเสี่ยงสูงของการแยกทางสังคม ดังนั้นการมีส่วนร่วมใน
โปรแกรม HDM เร็ว ๆ นี้หลังจากที่ออกจากโรงพยาบาลก็อาจจะเป็นสิ่งสำคัญที่จะเอาชนะ
จำกัด การสนับสนุนทางสังคมสำหรับผู้สูงอายุบาง.
สำเร็จการศึกษาต่ำและด้อยทางปัญญาได้รับบ่อยครั้งมากขึ้น
ในหมู่ผู้รายงานไม่สามารถทั้งร้านค้าและเตรียมอาหาร การศึกษา
แสดงให้เห็นว่าลดลงในสถานะองค์ความรู้เป็นเรื่องธรรมดา (ถึง 50%)
ในผู้ป่วยผู้ใหญ่ที่มีอายุมากกว่าในโรงพยาบาลสำหรับมากมายของการแพทย์และสิ่งแวดล้อม
เหตุผล (38, 39) เนื่องจากทั้งอาหารช้อปปิ้งและการเตรียมความพร้อมเป็น cognitively
กิจกรรมทาสกิ้ง (40), ความรู้ความเข้าใจจะต้องได้รับการประเมินในระดับโรงพยาบาล
ในความสัมพันธ์กับกิจกรรมเหล่านี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จุดประสงค์หลักของการสอบสวนนี้เพื่ออธิบายอาหารที่บ้าน
สภาพแวดล้อมของโรงพยาบาลโรงพยาบาลผู้สูงอายุ ผลการวิจัยของเราแสดงให้เห็นว่าส่วนใหญ่ของผู้เข้าร่วมได้

บ้านหลากหลายของอาหารที่มีอยู่ในพวกเขาต่อไปนี้อย่างน้อย 3 วัน การเข้ารักษาตัวในโรงพยาบาล และส่วนใหญ่มี
เครื่องใช้ในครัวการทํางาน แต่ที่สำคัญคือ มากกว่า
ที่สามของผู้เข้าร่วมรายงานการไม่สามารถทั้งร้าน และเตรียมอาหาร .
การวิเคราะห์ของเราเน้นทั้งสอง โภชนาการ กิจกรรมที่เกี่ยวข้อง เพราะความสำคัญ
การบริโภคโภชนาการและความสามารถในการทำงานใน communitydwelling
ผู้สูงอายุ ( 33 ) ดังนั้น เราได้ค้นพบว่า มีการเข้าถึง
ลดอาหารในบ้าน ไม่จําเป็นต้องบ่งบอกว่าบุคคลจะ
สามารถใช้อาหารนี้ในการเตรียมอาหาร การไปยังร้านค้าหรือเตรียม
อาหารกับอาหารที่มีอยู่ในบ้านที่ผู้สูงอายุจะเสี่ยงที่
โภชนาการ ซึ่งก่อให้เกิดความตระหนักถึงความต้องการที่เป็นทางการและไม่เป็นทางการ
สนับสนุน ( 34 , 35 ) แค่ให้ร้านขายของจะไม่เพียงพอสำหรับกลุ่มขนาดใหญ่ของประชากรผู้ใหญ่ที่มีอายุมากกว่า

กลับจากโรงพยาบาลผู้ที่ไม่สามารถซื้อ หรือ เตรียมอาหาร ก็น่าจะมีมากขึ้น
รายงานอาการของโรคซึมเศร้า และปัญหาการรับประทานอาหาร ภาวะซึมเศร้า
ในผู้สูงอายุมีความกังวลมากที่ให้ความสัมพันธ์ของการลดลงในร่างกาย
และสถานะการความเสี่ยง การปฏิสัมพันธ์ทางสังคม โภชนาการ คุณภาพชีวิตและการใช้ทรัพยากรสุขภาพ
( 36 - 39 ) บุคคลที่ประสบ depression อาจน้อยกว่า
แรงจูงใจที่จะมุ่งมั่นต่อสุขภาพผ่านตามแพทย์กำหนด การ regimen ดูแล
( 37 ) และอาจจะน้อยแนวโน้มที่จะบริโภคแคลอรี่เพียงพอ
เพื่อตอบสนองความต้องการพลังงานและสารอาหาร ( 9 ) นอกจากนี้ ในขณะที่ผู้เรียนส่วนใหญ่
มีความหลากหลายของอาหารที่มีอยู่ในบ้าน ปัญหาที่มีรายงาน
กินต่อไปอาจจะ จำกัด การบริโภคอาหาร . โดยเฉพาะคำถามที่กระตุ้น
ข้อมูลทางโภชนาการที่เกี่ยวข้องทางกายภาพการทำงานระหว่าง
การวางแผนจำหน่ายผู้ป่วยที่อาจเป็นประโยชน์ในการระบุผู้สูงอายุที่จะได้รับประโยชน์จากการลงทะเบียนทันเวลา
บ้านและชุมชนบริการไปยังที่อยู่ของพวกเขาโภชนาการ
และความต้องการด้านสุขภาพ . บริการอย่างเป็นทางการสำหรับโภชนาการที่สนับสนุน เช่น โปรแกรม hdm
อาจจะยากในการเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลเนื่องจาก
ทันทีต่อไปนี้ความนิยมของโปรแกรมและผลรอรายการ ( 16 ) โดยเฉลี่ยผู้เข้าร่วม CC
มีความเสี่ยงสูงของการแยกทางสังคม ดังนั้นการมีส่วนร่วมในโปรแกรม hdm
หลังจากที่ออกจากโรงพยาบาลนอกจากนี้ยังอาจจะที่สำคัญที่จะเอาชนะ
การสนับสนุนทางสังคม จำกัด สำหรับผู้ใหญ่ที่แก่กว่า ความบกพร่องทางสติปัญญาระดับการศึกษาต่ำ

เป็นบ่อยมากขึ้นรายงานของผู้ไม่สามารถไปทั้งร้าน และเตรียมอาหาร การศึกษาได้แสดงให้เห็นว่าการลดลงในสถานะ
ความรู้ทั่วไป ( เกิน 50% ) ในผู้ป่วยผู้ใหญ่โรงพยาบาลเก่า
สำหรับมากมายของแพทย์และสิ่งแวดล้อม
เหตุผล ( 38 , 39 ) เพราะทั้งช้อปปิ้งและเตรียมอาหารที่มีการประมวลผล
เจอกิจกรรม ( 40 ) , การรับรู้จะต้องถูกประเมินในระดับโรงพยาบาล
ในความสัมพันธ์กับกิจกรรมเหล่านี้