ผมรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้มีโอกาสเขียนเรียงความฉบับนี้ เนื่องจากเป็นการเขียนความในใจที่มีต่อพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว พ่อของชาวไทยทุกคน และเป็นการแสดงความกตัญญูในฐานะคนไทยคนหนึ่ง
เป็นเวลากว่า60ปีมาแล้วที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว เพื่อประโยชน์สุขของชาวไทย เป็นทั้งโชคดีและโชคร้ายของคนรุ่นผมที่ไม่มีโอกาสได้เห็นพระองค์ดำเนินพระราชกรณียกิจเหล่านั้น แต่กลับเป็นโชคดีที่เกิดมาพร้อมความเจริญ ความสมบูรณ์ จากสิ่งที่พระองค์ได้ทำไว้แล้ว ซึ่งกลับตอกย้ำผมให้เห็นคุณค่า และสำนึกในสิ่งที่พระองค์ทำเพื่อพสกนิกรชาวไทยอยู่เสมอ ทุกครั้งที่เห็น ทุกครั้งที่นึกถึง
นับแต่กระผมได้รู้จักในหลวงมามายังไม่มีวันไหนเลยที่พระองค์ทรงพักผ่อนพระองค์ทรงงานอยู่ตลอดเวลาแม้พระองค์ทรงประชวรก็ยังคงทรงงานเพื่อพี่น้องชาวไทยต่อไป มันทำให้ข้าพเจ้ารู้สึกว่าโชคดีที่ได้เกิดเป็นคนไทยได้มีพระมหากษัตริย์ที่เก่งที่คนทั้งโลกยอมรับและผมจะขอยึดพระองค์เป็นแบบอย่างที่ดีทั้งและเป็นคนไทยเป็นลูกของพ่อตลอดไป