Commercial tangle nets used for cap

Commercial tangle nets used for capturing monkfish were employed in an experiment designed to study the fishing pattern by tangle nets that are lost at sea, a phenomenon commonly known as ‘ghost’ fishing. To simulate lost nets, 27 fleets of tangle nets were deployed on soft bottoms in the Cantabrian Sea shelf at depths between 117 and 135 m. Nets were recovered at intervals of 1–12 months and their catches recorded (composition, abundance, size, biomass, preservation state) in two trials, measuring seasonal changes in catch rates. A fleet of tangle nets was operated following commercial procedures next to the abandoned nets, providing simultaneous estimates of commercial catch rates.

Monkfish (Lophius budegassa and Lophius piscatorius) dominated the fish catches in abandoned tangle nets (81%). In summer–fall conditions, abandoned nets showed after 135 days catch rates similar to those simultaneously recorded for commercial nets (respectively, 0.18 and 0.22 specimens per 100 m of netting), but ceased to capture monkfish after 224 days. In spring–summer conditions, monkfish catches were negligible in abandoned experimental nets and lower in the commercial nets than in the previous trial. The pattern of extended catch rates observed in tangle nets abandoned in deep water differed from studies using abandoned gill and trammel nets in shallow waters, which typically cease to capture fish much sooner. Total monkfish catches by abandoned tangle nets were estimated through a cumulative catch model to be 17.7 kg (4.7 specimens) per 100 m of netting. Multiplying this value by the estimated number of tangle nets lost annually by the Cantabrian Sea fishing fleet, it was estimated that 18.1 t of monkfish are captured annually by abandoned nets. This represents 1.46% of the commercial landings of these species in the Cantabrian Sea.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มุ้งกันยุ่งเหยิงเชิงพาณิชย์ที่ใช้สำหรับการจับ Monkfish ที่ถูกว่าจ้างในการทดลองได้รับการออกแบบเพื่อการศึกษารูปแบบการประมงโดยอวนยุ่งเหยิงที่หายไปในทะเลเป็นปรากฏการณ์ที่รู้จักกันทั่วไปว่าเป็น 'ผี' ประมง เพื่อจำลองตาข่ายสูญหาย 27 การขนส่งมุ้งยุ่งเหยิงถูกนำไปใช้บนพื้นอ่อนในการเก็บรักษาทะเล Cantabrian ที่ความลึกระหว่าง 117 และ 135 เมตรตาข่ายหายในช่วง 1-12 เดือนและจับพวกเขาบันทึกไว้ (องค์ประกอบมากมายขนาดชีวมวลรัฐเก็บรักษา) ในสองการทดลองการวัดการเปลี่ยนแปลงตามฤดูกาลในอัตราการจับ เรืออวนยุ่งเหยิงดำเนินการตามขั้นตอนในเชิงพาณิชย์ต่อไปที่อวนที่ถูกทอดทิ้งให้พร้อมกันประมาณการของอัตราการจับเชิงพาณิชย์.

Monkfish (budegassa Lophius และ Lophius piscatorius) ครอบงำจับปลาในอวนที่ถูกทอดทิ้งยุ่งเหยิง (81%) ในสภาพฤดูร้อนฤดูใบไม้ร่วงอวนที่ถูกทอดทิ้งพบหลังจาก 135 วันอัตราการจับคล้ายกับที่บันทึกไว้พร้อมกันอวนเชิงพาณิชย์ (ตามลำดับ, 0.18 และ 0.22 ตัวอย่างต่อ 100 เมตรของตาข่าย) แต่หยุดที่จะจับ Monkfish หลังจาก 224 วัน อยู่ในสภาพที่ฤดูใบไม้ผลิฤดูร้อนจับ Monkfish ได้เล็กน้อยในอวนการทดลองที่ถูกทอดทิ้งและต่ำกว่าในอวนเชิงพาณิชย์กว่าในการพิจารณาคดีแล้ว รูปแบบของอัตราการจับยื่นข้อสังเกตในอวนยุ่งเหยิงที่ถูกทิ้งร้างในน้ำลึกที่แตกต่างไปจากการศึกษาโดยใช้ปลาที่ถูกทอดทิ้งและกีดกั้นอวนในน้ำตื้นซึ่งโดยทั่วไปจะหยุดการจับปลามากเร็วจับ Monkfish รวมโดยทิ้งอวนอยู่ที่ประมาณยุ่งเหยิงผ่านรูปแบบการจับสะสมเป็น 17.7 กิโลกรัม (4.7 ตัวอย่าง) ต่อ 100 เมตรของตาข่าย คูณค่านี้ได้โดยจำนวนประมาณมุ้งยุ่งเหยิงหายไปเป็นประจำทุกปีโดย Cantabrian ทะเลกองทัพเรือตกปลามันเป็นที่คาดว่า 18.1 ตัน Monkfish ถูกจับเป็นประจำทุกปีโดยอวนที่ถูกทิ้งร้าง นี้แสดงให้เห็นถึง 146% ของเพลย์ในเชิงพาณิชย์ของสายพันธุ์นี้ในทะเล Cantabrian

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตาข่ายขนาดเชิงพาณิชย์ที่ใช้สำหรับจับ monkfish ถูกว่าจ้างในการทดลองออกแบบมาเพื่อศึกษารูปแบบการตกปลา ด้วยตาข่ายขนาดที่หายไป sea ปรากฏการณ์ที่รู้จักกันทั่วไปเป็น 'ผี' ตกปลา เพื่อจำลองตาข่ายหายไป fleets 27 ขนาดตาข่ายถูกจัดวางบนพื้นนุ่มในชั้น Cantabrian ทะเลที่ความลึกระหว่าง 117 และ 135 m มุ้งได้กู้ในช่วงเดือน 1–12 และของพวกเขาซึ่งบันทึก (องค์ประกอบ อุดมสมบูรณ์ ขนาด ชีวมวล สถานะการอนุรักษ์) ในการทดลองสอง การวัดการเปลี่ยนแปลงตามฤดูกาลในราคาพิเศษตาม กองตาข่ายขนาดถูกดำเนินการตามขั้นตอนเชิงพาณิชย์ติดมุ้งละทิ้ง ให้พาณิชย์ประเมินพร้อมจับราคา

Monkfish (Lophius budegassa และ Lophius piscatorius) ครอบงำจับปลาในมุ้งขนาดละทิ้ง (81%) ในเงื่อนไข summer–fall มุ้งละทิ้งพบหลังจากที่ราคาใกล้เคียงกับพร้อมบันทึกสำหรับมุ้งพาณิชย์ (ตามลำดับ 0.18 และ 0.22 specimens ต่อ 100 เมตรของด้านหลัง), แต่ได้หยุดจับ monkfish หลัง 224 วันจับวัน 135 ใน spring–summer monkfish จับได้ระยะในมุ้งละทิ้งทดลอง และล่างในมุ้งพาณิชย์มากกว่าในการทดลองก่อนหน้านี้ รูปแบบการขยายตามอัตราในมุ้งขนาดแข่งขันใน water ลึกแตกต่างจากการศึกษาใช้เหงือกละทิ้ง และ trammel มุ้งในตื้น ซึ่งโดยทั่วไปให้จับปลาได้เร็วมาก Monkfish รวมจับ ด้วยตาข่ายขนาดละทิ้งถูกประเมินผ่านแบบสะสมจับเป็น 17.7 กก. (4.7 specimens) ต่อ 100 เมตรของด้านหลัง คูณค่านี้ โดยจำนวนที่ประเมินของตาข่ายขนาดหายไปเป็นประจำทุกปี โดยเรือประมงทะเล Cantabrian มันได้ประมาณที่ 18.1 t monkfish ถูกจับเป็นประจำทุกปี โดยละทิ้งมุ้ง นี้แทน 146% ของ landings พาณิชย์พันธุ์ในทะเล Cantabrian

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตาข่ายสายไม่พันกันทางการค้ามาใช้สำหรับการถ่าย monkfish ถูกว่าจ้างในการทดลองที่ได้รับการออกแบบเพื่อการศึกษารูปแบบการตกปลาโดยตาข่ายสายไม่พันกันที่จะสูญหายไปในทะเลปรากฎการณ์ที่รู้จักกันโดยทั่วไปว่าเป็น"การตกปลา'ผี ในการจำลองหายตาข่าย 27 เพื่อนบ้านของตาข่ายสายไม่พันกันได้นำไปใช้งานในแบบไม่มีแอลกอฮอล์ในฐาน cantabrian ทะเลไหล่ทวีปที่ลึกระหว่าง 117 และ 135 ม.ตาข่ายที่ได้รับการกู้คืนในแต่ละช่วงของ 1-12 เดือนและสมบูรณ์แบบของพวกเขาที่บันทึกไว้(ของรัฐการเขียนเรียงความจากชีวมวลขนาดใหญ่จำนวนมากการรักษา)ในสองการทดลองการวัดการเปลี่ยนแปลงไปตามฤดูกาลในอัตราค่าบริการขึ้น กลุ่มของตาข่ายสายไม่พันกันก็ดำเนินการตามขั้นตอนทางการค้าถัดไปในตาข่ายที่ถูกละทิ้งโดย agent ที่จัดให้บริการประเมินพร้อมกันของอัตราค่าบริการขึ้นทางการค้า.

monkfish ( lophius budegassa และ lophius piscatorius )ถูกครอบงำปลาที่สมบูรณ์แบบในตาข่ายสายไม่พันกันทิ้ง( 81% ) ในช่วงฤดูร้อน - ฤดูใบไม้ร่วงที่ถูกละทิ้งโดย agent ที่แสดงให้เห็นถึงตาข่ายหลังจาก 135 วันนับแต่วันได้ขึ้นอัตราดอกเบี้ยเหมือนกับผู้ที่ได้บันทึกไว้สำหรับตาข่ายเพื่อการพาณิชย์(ตามลำดับ 0.18 และ 0.22 เป็นตัวอย่างต่อ 100 ม.ของธุรกรรม)แต่ก็หยุดการถ่าย ภาพ monkfish หลังจาก 224 วัน ในฤดูใบไม้ผลิ - ฤดูร้อนmonkfish สมบูรณ์แบบไม่ได้ทดลองในตาข่ายถูกทอดทิ้งและต่ำกว่าในตาข่ายทางการค้ามากกว่าในการทดลองใช้งานก่อนหน้าที่ รูปแบบการขยายอัตราจับสังเกตเห็นในตาข่ายสายไม่พันกันที่ถูกละทิ้งโดย agent ที่อยู่ในน้ำลึกแตกต่างจากการศึกษาโดยใช้ตาข่ายและเครื่องกีดขวางเหงือกที่ถูกละทิ้งในผืนน้ำตื้นซึ่งโดยปกติแล้วการหยุดการถ่าย ภาพ ปลามากขึ้นmonkfish รวมดักอวนโดยสายไม่พันกันทิ้งคาดว่าผ่านรุ่นจับสะสมเป็น 17.7 กก.( 4.7 เป็นตัวอย่าง)ต่อ 100 ม.ของธุรกรรม คูณค่านี้ด้วยจำนวนโดยประมาณของตาข่ายสายไม่พันกันหายไปทุกปีโดยกลุ่มเรือประมง cantabrian ทะเลที่ได้รับการประเมินที่ 18.1 T ของ monkfish จะถูกตรึงไว้ด้วยทุกปีโดยตาข่ายที่ถูกละทิ้ง โรงแรมแห่งนี้แสดงถึง 146% ของการค้าที่ส่วนเว้าของสายพันธุ์นี้ใน cantabrian ทะเล.