Millet is a generic term describing

Millet is a generic term describing a range of small-seeded grains in two tribes Paniceae and Chlorideae of the family Poaceae (true grass). It became a staple food for humans 10,000 years ago already before the rise of wheat and rice (Lu et al., 2009). Nowadays, the most cultivated species include pearl (Pennisetum glaucum, with synonyms of Pennisetumamericanum, Pennisetumtyphoides, Pennisetumtyphoideum), proso (Panicum miliaceum), and foxtail (Setaria italica) millet. Less grown millet species but with meaningful local production include finger (Eleusine coracana), browntop (Brachiaria ramosum), barnyard(Japanese) (Echinocloa frumentacea), shama (Echinocloa colona), white fonio (Digitaria exilis), and black fonio (Digitaria iburua) (Baltensperger& Cai, 2004). The taxonomy and common names of diverse millet species have been well documented previously (Baltensperger & Cai,2004; Shahidi & Chandrasekara, 2013). Millets in general have good productivity on marginal lands, short growing cycle, and excellent adaptability to a wide range of climate including high temperature and dry conditions. This makes millets favorable crops for food security in semi-arid areas of Asia and Africa where the other major crops tend to fail (Baltensperger & Cai, 2004; Taylor, 2004). The total world production of millet seeds was estimated as 704,239 tonnes in 2012 with India being the top producer (273,000 tonnes) followed by Niger (106,427 tonnes) and Nigeria (60,800 tonnes) (FAO, 2014). The nutrient composition and potential health benefits of millets have been summarized previously (Saleh, Zhang, Chen, & Shen, 2013). In brief, millets can be rich in B vitamins,minerals (calciumand iron), phosphorus (in phytic acid form), lipids, dietary fiber, and polyphenols, depending on the specific type (Abdalla, El Tinay, Mohamed, & Abdalla, 1998; Salehet al., 2013; Shahidi & Chandrasekara, 2013; Taylor, 2004). Because millets lack gluten, they can be an aid for people with celiac disease (Taylor& Emmambux, 2008). Millets also possess hypoglycemic properties though the underlying reasons are still to be better studied (Annor,Marcone, Bertoft, & Seetharaman, 2013). The above-mentioned nutritional factors and bioactive properties make millets potential candidates for diverse functional foods that could prevent and delay the occurrence of non-communicable diseases (Dixit, Azar, Gardner, & Palaniappan, 2011;Saleh et al., 2013; Shahidi & Chandrasekara, 2013). Apart from the novel promising applications, traditionally, millets have already been used to produce various food and beverage products including porridge,fermented and non-fermented flatbreads, popping meals, composite flour ingredients, beer, distilled spirit, non-alcoholic drinks and so on (Baltensperger & Cai, 2004; Taylor, 2004). The production and quality of thesemillet products are, to a great extent, linked to the properties, structures,and interactions of the major component starch.Compared with other major cereals, millets remain much understudied and under-utilized, though there has been increased interest in their utilization in recent years. Understanding the properties, structure, and potential uses of millet starch greatly contributes to the further development of millets as alternative functional crops. This review aims to summarize the present knowledge on the isolation methods, composition, structure, physicochemical and nutritional properties, modifications, and uses of starches from diverse millet species. Numerous research opportunities to improve the utilization of millet starch in food and non-food industries are suggested.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ข้าวฟ่างเป็นคำทั่วไปที่อธิบายถึงช่วงของธัญพืชเมล็ดเล็กในสองเผ่า Paniceae และ Chlorideae ของครอบครัวหญ้า (หญ้าจริง) มันจะกลายเป็นอาหารหลักสำหรับมนุษย์ 10,000 ปีที่ผ่านมาแล้วก่อนที่จะเพิ่มขึ้นของข้าวสาลีและข้าว (Lu et al., 2009) ปัจจุบันชนิดที่ปลูกมากที่สุด ได้แก่ มุก (Pennisetum glaucum ด้วยคำพ้องความหมายของ Pennisetumamericanum, Pennisetumtyphoides, Pennisetumtyphoideum) proso (กิน miliaceum) แล​​ะ: foxtail (Setaria italica) ข้าวฟ่าง การเจริญเติบโตน้อยสายพันธุ์ข้าวฟ่าง แต่มีการผลิตในประเทศที่มีความหมายรวมถึงลายนิ้วมือ (Eleusine coracana) browntop (Brachiaria ramosum) ยุ้งข้าว (ญี่ปุ่น) (Echinocloa frumentacea), นกกางเขนดง (Echinocloa Colona) fonio สีขาว (Digitaria exilis) และ fonio สีดำ (Digitaria iburua ) (Baltensperger & Cai, 2004) ชื่ออนุกรมวิธานและร่วมกันของสายพันธุ์ข้าวฟ่างที่หลากหลายได้รับการบันทึกไว้ก่อนหน้านี้ (Baltensperger & Cai, 2004; Shahidi และ Chandrasekara, 2013) Millets โดยทั่วไปมีผลผลิตที่ดีในดินแดนชายขอบรอบสั้นที่เพิ่มขึ้นและการปรับตัวที่ดีในการที่หลากหลายของสภาพภูมิอากาศรวมทั้งอุณหภูมิสูงและสภาวะที่แห้ง ซึ่งทำให้ Millets พืชที่ดีสำหรับความมั่นคงด้านอาหารในพื้นที่กึ่งแห้งแล้งของเอเชียและแอฟริกาที่ปลูกพืชอื่น ๆ ที่สำคัญมีแนวโน้มที่จะล้มเหลว (Baltensperger & Cai 2004; เทย์เลอร์, 2004) การผลิตทั่วโลกรวมของเมล็ดข้าวฟ่างเป็นที่คาดกันว่าเป็น 704,239 ตันในปี 2012 กับอินเดียเป็นผู้ผลิตชั้นนำ (273,000 ตัน) ตามมาด้วยประเทศไนเจอร์ (106,427 ตัน) และไนจีเรีย (60,800 ตัน) (FAO, 2014) องค์ประกอบของสารอาหารและประโยชน์ต่อสุขภาพที่อาจเกิดขึ้นของ Millets ได้รับการสรุปก่อนหน้านี้ (Saleh, จางเฉินและเฉิน, 2013) ในช่วงสั้น ๆ Millets สามารถจะอุดมไปด้วยวิตามินบีแร่ธาตุ (calciumand เหล็ก) ฟอสฟอรัส (ในรูปแบบกรดไฟติก), ไขมัน, ใยอาหาร, และโพลีฟีนขึ้นอยู่กับประเภทที่เฉพาะเจาะจง (Abdalla, El Tinay, โมฮาเหม็และ Abdalla 1998 ; Salehet อัล, 2013. Shahidi และ Chandrasekara, 2013; เทย์เลอร์, 2004) เพราะ Millets ขาดกลูเตนที่พวกเขาสามารถช่วยเหลือสำหรับคนที่มีโรค celiac (เทย์เลอร์และ Emmambux 2008) Millets ยังมีคุณสมบัติลดน้ำตาลในเลือด แต่สาเหตุที่ยังคงต้องมีการศึกษาที่ดีขึ้น (Annor, Marcone, Bertoft และ Seetharaman, 2013) ปัจจัยทางโภชนาการดังกล่าวข้างต้นและคุณสมบัติออกฤทธิ์ทางชีวภาพให้ Millets ผู้สมัครที่มีศักยภาพสำหรับอาหารทำงานที่หลากหลายที่สามารถป้องกันและชะลอการเกิดโรคไม่ติดต่อ (ทิชิต Azar การ์ดเนอร์และ Palaniappan, 2011. ซาเลห์และคณะ, 2013; & Shahidi Chandrasekara, 2013) นอกเหนือจากการใช้งานที่มีแนวโน้มนวนิยายประเพณี Millets ได้ถูกนำมาใช้ในการผลิตผลิตภัณฑ์ต่างๆอาหารและเครื่องดื่มรวมทั้งโจ๊กหมักและ flatbreads หมักบุหรี่, อาหาร popping ส่วนผสมแป้งผสมเบียร์เหล้ากลั่นเครื่องดื่มที่ไม่มีแอลกอฮอล์และอื่น ๆ (Baltensperger & Cai, 2004; เทย์เลอร์, 2004) การผลิตและคุณภาพของผลิตภัณฑ์ thesemillet มีในระดับที่ดีที่เชื่อมโยงกับคุณสมบัติโครงสร้างและการมีปฏิสัมพันธ์ขององค์ประกอบหลัก starch.Compared กับธัญพืชอื่น ๆ ที่สำคัญยังคงอยู่ในความสนใจ Millets understudied และภายใต้การใช้แม้ว่าจะมีการเพิ่มขึ้นมาก ในการใช้ประโยชน์ของพวกเขาในปีที่ผ่านมา ทำความเข้าใจเกี่ยวกับคุณสมบัติของโครงสร้างและใช้ศักยภาพของแป้งข้าวฟ่างมากก่อให้เกิดการพัฒนาต่อไปของ Millets เป็นพืชทางเลือกที่ทำงาน การตรวจสอบนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อสรุปความรู้ที่อยู่บนวิธีการแยกองค์ประกอบโครงสร้างสมบัติทางเคมีกายภาพและโภชนาการ, การปรับเปลี่ยนและการใช้แป้งจากสายพันธุ์ข้าวฟ่างที่หลากหลาย โอกาสในการวิจัยจำนวนมากที่จะปรับปรุงการใช้ประโยชน์จากแป้งข้าวฟ่างในอุตสาหกรรมอาหารและไม่ใช่อาหารมีข้อเสนอแนะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ข้าวฟ่างเป็นทั่วไปคําอธิบายช่วงของขนาดเล็ก เมล็ดธัญพืชในตระกูลสองตระกูลและครอบครัว paniceae chlorideae ของหญ้า ( หญ้าจริง ) มันเป็นอาหารหลักสำหรับคน 10 , 000 ปีที่ผ่านมาแล้วก่อนที่จะเพิ่มขึ้นของข้าวสาลีและข้าว ( Lu et al . , 2009 ) ปัจจุบันนิยมชนิดได้แก่ไข่มุก ( ร์ glaucum กับคำพ้องความหมายของ pennisetumamericanum pennisetumtyphoides , ,pennisetumtyphoideum ) proso บาง miliaceum ) และหมาจิ้งจอก ( setaria italica ) ฟ่าง การปลูกข้าวฟ่างน้อยชนิด แต่ที่มีการผลิตในประเทศมีความหมายรวมถึงนิ้วมือ ( eleusine coracana ) browntop ( Brachiaria ramosum ) , ลานหน้าโรงนา ( ภาษาญี่ปุ่น ) ( echinocloa frumentacea ) Shama ( echinocloa colona ) fonio สีขาว ( หญ้า exilis ) และ fonio สีดำ ( หญ้า iburua ) ( baltensperger & Cai , 2004 )อนุกรมวิธาน และชื่อสามัญของพันธุ์ข้าวฟ่างที่หลากหลายได้รับเอกสารดีก่อนหน้านี้ ( baltensperger & Cai , 2004 ; shahidi & chandrasekara 2013 ) ข้าวฟ่างทั่วไปได้ผลผลิตดีในส่วนที่ดิน วงจรการเจริญเติบโตสั้นยอดเยี่ยม และการปรับตัวของสภาพภูมิอากาศที่หลากหลายรวมทั้งอุณหภูมิสูงและสภาพแห้งนี้ทำให้ข้าวฟ่างมงคลพืชเพื่อความมั่นคงด้านอาหารในพื้นที่กึ่งแห้งแล้งของเอเชียและแอฟริกาที่พืชสำคัญอื่น ๆมีแนวโน้มที่จะล้มเหลว ( baltensperger & Cai , 2004 ; เทย์เลอร์ , 2004 ) โดยการผลิตของโลก เมล็ดพันธุ์ ข้าวฟ่าง ซึ่งเป็น 704239 ตันในปี 2012 กับอินเดียเป็นผู้ผลิตด้านบน ( 273000 ตัน ) ตามด้วยไนเจอร์ ( 106427 ตัน ) และไนจีเรีย ( 60800 ตัน ) ( องค์การอาหารและเกษตรแห่งสหประชาชาติ ปี 2014 )คุณค่าทางโภชนาการและประโยชน์ต่อสุขภาพที่อาจเกิดขึ้นของข้าวฟ่างได้รับการสรุปก่อนหน้านี้ ( ซาเลห์ จาง เฉิน เฉิน & , 2013 ) สังเขป ข้าวฟ่างจะอุดมไปด้วยวิตามินบี แร่ธาตุ ( calciumand เหล็ก ) , ฟอสฟอรัส ( ในรูปกรดไฟติก ) , โพลีฟีนอล ไขมัน เส้นใย และ ขึ้นอยู่กับประเภทที่เฉพาะเจาะจง ( แอ็บดัลล่า เอล tinay Mohamed , & แอ็บดัลล่า , 1998 ; salehet al . , 2013 ;shahidi & chandrasekara 2013 ; เทย์เลอร์ , 2004 ) เพราะข้าวฟ่างขาดตัง , พวกเขาสามารถช่วยให้ผู้ที่มีโรค celiac ( Taylor & emmambux , 2008 ) ข้าวฟ่างยังมีคุณสมบัติลดระดับน้ำตาลในเลือด แม้ว่าเหตุผลจะยังคงดีกว่าเรียน ( annor marcone bertoft , , , seetharaman & 2013 )ดังกล่าวข้างต้นปัจจัยทางโภชนาการและคุณสมบัติทางชีวภาพให้ข้าวฟ่าง ผู้สมัครที่มีศักยภาพสำหรับอาหารการทำงานที่หลากหลายที่สามารถป้องกันและชะลอการเกิดโรคไม่ติดต่อ ( เขากล่าวว่า , ลาซาร์ การ์ดเนอร์ & , พาลาเนียบพัน 2011 ; Saleh et al . , 2013 ; shahidi & chandrasekara 2013 ) นอกเหนือจากนวนิยายสัญญาการใช้งาน ผ้าข้าวฟ่างได้ถูกใช้เพื่อการผลิตผลิตภัณฑ์อาหารและเครื่องดื่มต่าง ๆ เช่น ข้าวต้ม หมักและไม่หมัก flatbreads popping อาหาร แป้งสาลีผสมเบียร์กลั่นจิตวิญญาณ เครื่องดื่มที่ไม่มีแอลกอฮอล์ และอื่น ๆ ( baltensperger & Cai , 2004 ; เทย์เลอร์ , 2004 ) การผลิตและคุณภาพของผลิตภัณฑ์ thesemillet อยู่ในขอบเขตที่ดี เกี่ยวข้องกับ คุณสมบัติ โครงสร้างและปฏิสัมพันธ์ของแป้งเป็นส่วนประกอบหลัก เมื่อเทียบกับธัญพืชรายใหญ่อื่น ๆ ข้าวฟ่างอยู่มาก 8 เรื่องและใต้ใช้ แม้ว่ามีการเพิ่มความสนใจในการใช้ประโยชน์ของพวกเขาในปีที่ผ่านมา ความเข้าใจคุณสมบัติ โครงสร้าง และใช้ศักยภาพของข้าวฟ่างแป้งอย่างมากมีส่วนช่วยในการพัฒนาต่อไปของข้าวฟ่างทดแทนการทำงานพืชบทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อสรุปองค์ความรู้ในปัจจุบันในการแยกวิธีการ องค์ประกอบ โครงสร้าง และสมบัติทางโภชนาการและการปรับเปลี่ยน และ การใช้แป้งจากสายพันธุ์ข้าวฟ่างที่หลากหลาย โอกาสในการวิจัยมากมายในการปรับปรุงการใช้ข้าวฟ่างแป้งในอาหารและอุตสาหกรรมที่ไม่ใช่อาหาร
แนะนำ