First, John Braithwaite's Crime, Sh

First, John Braithwaite's Crime, Shame and Reintegration (1989), although focusing on the possibilities of reducing crime, rather than on social order in a wider sense, invokes Durkheim's view of punishment as an important statement of social values. Braithwaite argues that the cere-monies of criminal justice should be such as to encourage offenders to feel shame at their actions, but, echoing Mead and subsequent labelling theorists, he insists that actual punishments should be such as to help the offender feel reinforced in his/her membership of society. Braithwaite also argues that the shamefulness of anti-social action must be promoted through all of society's institutions, and says that punishment can only be effective in reducing crime in a society that generally views wrongdoing as something of which to be ashamed.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ครั้งแรกที่จอห์นเบร็ ธ เว้อาชญากรรมของความอัปยศและกลับคืนสู่ (1989) แม้ว่าจะมุ่งเน้นไปที่เป็นไปได้ของการลดอาชญากรรมมากกว่าในการจัดระเบียบสังคมในความหมายที่กว้างขึ้นจะเรียกดู Durkheim ของการลงโทษในฐานะที่เป็นคำสั่งที่สำคัญของค่านิยมของสังคม เบร็ ธ เว้ระบุว่า Cere เงินของความยุติธรรมทางอาญาควรจะเป็นเช่นที่จะสนับสนุนให้ผู้กระทำผิดที่จะรู้สึกละอายที่กระทำของพวกเขา แต่สะท้อนทุ่งหญ้าและทฤษฎีการติดฉลากตามมาเขายืนยันว่าการลงโทษที่เกิดขึ้นจริงควรจะเป็นเช่นที่จะช่วยให้ความรู้สึกที่ผู้กระทำความผิดเสริมใน / สมาชิกของตนของสังคม เบร็ ธ เว้นอกจากนี้ยังระบุว่าความอับอายขายหน้าของการดำเนินการต่อต้านสังคมจะต้องได้รับการเลื่อนผ่านทุกสถาบันของสังคมและบอกว่าการลงโทษเพียง แต่จะมีประสิทธิภาพในการลดอาชญากรรมในสังคมที่มักมองว่าการกระทำผิดกฎหมายเป็นสิ่งที่น่าละอาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ครั้งแรก อาชญากรรมจอห์น Braithwaite อัปยศ และ Reintegration (1989), แต่มุ่งเน้นเพื่อลดอาชญากรรม มากกว่า ในสังคมสั่งในความรู้สึกกว้าง จะมองของ Durkheim โทษเป็นคำสั่งที่สำคัญของสังคมค่า Braithwaite จนว่า cere-ภาษีอากรของความยุติธรรมทางอาญาควรเช่นการส่งเสริมให้ผู้กระทำผิดรู้สึกละอายใจในการดำเนินการของพวกเขา แต่ เขาพักมีดและ theorists labelling ภายหลัง รมย์ว่า ลงโทษจริงควรเช่นช่วยจัดรู้สึกเสริมในเขา/เธอเป็นสมาชิกของสังคม Braithwaite ยังจนว่า shamefulness การดำเนินการต่อต้านสังคมต้องส่งเสริมทั้งหมดของสถาบันของสังคม และกล่าวว่า การลงโทษสามารถที่ มีประสิทธิภาพในการลดอาชญากรรมในสังคมทั่วไปมองการสืบสวนเป็นอะไรที่จะละอาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แรกอาชญากรรมของจอห์น braithwaite ความอายและ สันติภาพ และการรวมประเทศ( 1989 )แม้ว่าจะเน้นที่ความเป็นไปได้ในการลดการเกิดอาชญากรรมมากกว่าในการสั่งซื้อทางสังคมในความหมายที่กว้างที่จะเรียกดูของ, Durkheim ของการลงโทษเป็นสิ่งสำคัญของคุณค่าทางสังคม braithwaite ได้ให้เหตุผลว่า cere - ร่ำรวยของกระบวนการยุติธรรมทางอาญาจะต้องมีเช่นการส่งเสริมให้ผู้กระทำความผิดเพื่อความรู้สึกความละอายที่แต่การกระทำของตนเกริกนักทฤษฎี Lake Mead และติดป้ายใน ภายหลัง เขายืนยันว่าการลงโทษจริงจะได้รับเช่นการช่วยเหลือผู้กระทำความผิดในความรู้สึกที่เขา/เธอเป็นสมาชิกของสังคม braithwaite นอกจากนั้นยังได้ให้เหตุผลว่าความอดสูของการดำเนินการการป้องกันทางสังคมจะต้องมีการส่งเสริมให้ผ่านสถาบันการเงินของสังคมทั้งหมดและกล่าวว่าการลงโทษจะมีผลบังคับใช้ในการลดปัญหาอาชญากรรมในสังคมซึ่งโดยทั่วไปแล้ววิวทิวทัศน์กระทำผิดเป็นบางสิ่งบางอย่างของซึ่งจะมีความอายเท่านั้น.