Walker’s use of Celie’s own voice,

Walker’s use of Celie’s own voice, however underdeveloped, allows Walker to tell the history of black women in the rural South in a sympathetic and realistic way. Unlike a historian’s perspective, which can be antiseptic and overly analytical, Celie’s letters offer a powerful first-person account of the institutions of racism and sexism. Celie’s simple narrative brings us into her isolated world with language that reveals both pain and detached numbness: “My momma dead. She die screaming and cussing. She scream at me. She cuss at me.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ใช้ Walker ของเสียงของ Celie อย่างไรก็ตามธรรมชาติ Walker บอกประวัติของผู้หญิงสีดำในชนบทในลักษณะเห็นอกเห็นใจ และเป็นจริงได้ ซึ่งแตกต่างจากมุมมองของนักประวัติศาสตร์ ซึ่งอาจเป็นยาฆ่าเชื้อ และการวิเคราะห์มากเกินไป ตัวอักษรของ Celie ให้เป็นบัญชีบุคคลประสิทธิภาพของสถาบันเหยียดและเพศนิยม เล่าเรื่องง่ายของ Celie นำเราเข้าสู่โลกของเธอแยกกับภาษาที่เผยให้เห็นถึงความเจ็บปวดและมึนงงเดี่ยว: "ฉันแม่ของคนตาย เธอตายกรีดร้อง และ cussing เธอร้องที เธอ cuss ที่ฉัน"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ใช้วอล์คเกอร์ของเสียงของตัวเองของซีเลีย แต่ด้อยพัฒนาช่วยให้วอล์คเกอร์ที่จะบอกความเป็นมาของผู้หญิงผิวดำในชนบทภาคใต้ในลักษณะที่เห็นอกเห็นใจและเป็นจริง ซึ่งแตกต่างจากมุมมองของนักประวัติศาสตร์ซึ่งอาจจะเป็นน้ำยาฆ่าเชื้อและการวิเคราะห์มากเกินไปตัวอักษรซีเลียมีบัญชีคนแรกที่มีประสิทธิภาพของสถ​​าบันของชนชาติและการกีดกันทางเพศ การเล่าเรื่องที่เรียบง่ายของซีเลียจะนำเราไปสู่​​โลกที่แยกเธอกับภาษาที่เผยให้เห็นทั้งความเจ็บปวดและอาการชาเดี่ยว: "แม่ของฉันตาย เธอตายกรีดร้องและ cussing เธอกรีดร้องที่ฉัน เธอโง่ที่ฉัน. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วอร์คเกอร์ ใช้ซีลี่เป็นเจ้าของเสียง แต่ด้อยพัฒนาให้วอล์คเกอร์บอกประวัติของผู้หญิงสีดำในภาคใต้ชนบทในทางเมตตา และสมจริง ซึ่งแตกต่างจากมุมมองของนักประวัติศาสตร์ซึ่งสามารถฆ่าเชื้อและสุดเหวี่ยงวิเคราะห์ตัวอักษรซีลี่เป็นข้อเสนอที่มีบัญชีคนแรกของสถาบันของเชื้อชาติและการแบ่งแยกเพศ .ซีลี่ง่ายเรื่องเล่ามาเป็นเธอ แยกโลกด้วยภาษาแสดงความเจ็บปวด และแฝดชา : " แม่ของฉันตาย เธอกรีดร้อง และพูดได้ . เธอตะโกนใส่ฉัน เธอด่าฉัน " .