I was a very smart child at the age

I was a very smart child at the age of thirteen--an unusually smart child, I thought at the time. It was then that I did my first newspaper scribbling, and most unexpectedly to me it stirred up a fine sensation in the community. It did, indeed, and I was very proud of it, too. I was a printer's "devil," and a progressive and aspiring one. My uncle had me on his paper (the Weekly Hannibal journal, two dollars a year in advance --five hundred subscribers, and they paid in cordwood, cabbages, and unmarketable turnips), and on a lucky summer's day he left town to be gone a week, and asked me if I thought I could edit one issue of the paper judiciously. Ah! didn't I want to try! Higgins was the editor on the rival paper. He had lately been jilted, and one night a friend found an open note on the poor fellow's bed, in which he stated that he could not longer endure life and had drowned himself in Bear Creek. The friend ran down there and discovered Higgins wading back to shore. He had concluded he wouldn't. The village was full of it for several days, but Higgins did not suspect it. I thought this was a fine opportunity. I wrote an elaborately wretched account of the whole matter, and then illustrated it with villainous cuts engraved on the bottoms of wooden type with a jackknife--one of them a picture of Higgins wading out into the creek in his shirt, with a lantern, sounding the depth of the water with a walking-stick. I thought it was desperately funny, and was densely unconscious that there was any moral obliquity about such a publication. Being satisfied with this effort I looked around for other worlds to conquer, and it struck me that it would make good, interesting matter to charge the editor of a neighboring country paper with a piece of gratuitous rascality and "see him squirm."

I did it, putting the article into the form of a parody on the "Burial of Sir John Moore"--and a pretty crude parody it was, too.

Then I lampooned two prominent citizens outrageously--not because they had done anything to deserve, but merely because I thought it was my duty to make the paper lively.

Next I gently touched up the newest stranger--the lion of the day, the gorgeous journeyman tailor from Quincy. He was a simpering coxcomb of the first water, and the "loudest" dressed man in the state. He was an inveterate woman-killer. Every week he wrote lushy "poetry" for the journal, about his newest conquest. His rhymes for my week were headed, "To MARY IN H--l," meaning to Mary in Hannibal, of course. But while setting up the piece I was suddenly riven from head to heel by what I regarded as a perfect thunderbolt of humor, and I compressed it into a snappy footnote at the bottom--thus: "We will let this thing pass, just this once; but we wish Mr. J. Gordon Runnels to understand distinctly that we have a character to sustain, and from this time forth when he wants to commune with his friends in h--l, he must select some other medium than the columns of this journal!"

The paper came out, and I never knew any little thing attract so much attention as those playful trifles of mine.

For once the Hannibal Journal was in demand--a novelty it had not experienced before. The whole town was stirred. Higgins dropped in with a double-barreled shotgun early in the forenoon. When he found that it was an infant (as he called me) that had done him the damage, he simply pulled my ears and went away; but he threw up his situation that night and left town for good. The tailor came with his goose and a pair of shears; but he despised me, too, and departed for the South that night. The two lampooned citizens came with threats of libel, and went away incensed at my insignificance. The country editor pranced in with a war- whoop next day, suffering for blood to drink; but he ended by forgiving me cordially and inviting me down to the drug store to wash away all animosity in a friendly bumper of "Fahnestock's Vermifuge." It was his little joke. My uncle was very angry when he got back--unreasonably so, I thought, considering what an impetus I had given the paper, and considering also that gratitude for his preservation ought to have been uppermost in his mind, inasmuch as by his delay he had so wonderfully escaped dissection, tomahawking, libel, and getting his head shot off.

But he softened when he looked at the accounts and saw that I had actually booked the unparalleled number of thirty-three new subscribers, and had the vegetables to show for it, cordwood, cabbage, beans, and unsalable turnips enough to run the family for two dears!

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผมเด็กสมาร์ทมากอายุ thirteen - เด็กปกติสมาร์ท คิดในเวลานั้น ได้แล้วค่ะของฉันแรกหนังสือพิมพ์ scribbling และมากที่สุดโดยไม่คาดคิดกับฉัน มันสะเทือนความรู้สึกที่ดีในชุมชน มันไม่ ได้ แน่นอน และผมภูมิใจมากของมัน เกินไป ผมเครื่องพิมพ์ "มาร และความก้าวหน้า และหนึ่งธีม ลุงของฉันมีฉันบนกระดาษของเขา (สมุดรายวันรายสัปดาห์ฮันนิบาล เหรียญสองปีล่วงหน้า - สมาชิกห้าร้อย และพวกเขาจ่ายเงินใน cordwood กาด และผลิต unmarketable), และในวันของฤดูร้อนโชคดี เขาออกจากเมืองให้ไปต่อสัปดาห์ และถามฉันถ้า ฉันคิดว่า ฉันสามารถแก้ไขปัญหาหนึ่งของกระดาษ judiciously Ah ไม่ได้อยากลอง ฮิกกินส์ถูกแก้ไขบนกระดาษคู่แข่ง เขามีเมื่อเร็ว ๆ นี้ถูก jilted และเพื่อนพบบันทึกย่อเปิดบนเตียงของคนยากจน คืนหนึ่งที่เขากล่าวว่า เขาอาจไม่ได้อีกต่อไปอดทนต่อชีวิต และมีจมตัวในครีกหมี เพื่อนวิ่งลงมี และค้นพบสำหรับกลับไปยังฝั่งฮิกกินส์ เขาได้สรุปเขาจะไม่ หมู่บ้านก็เต็มไป ด้วยมันหลายวัน แต่ฮิกกินส์ได้สงสัย ฉันคิดว่า นี้เป็นโอกาสที่ดี ฉันเขียนบัญชี wretched มุ้งของเรื่องทั้งหมด และภาพประกอบ ด้วยโลหะตัดแกะสลักบนพื้นชนิดไม้กับ jackknife - หนึ่งรูปออกจาฮิกกินส์ในนั้นในเขาเสื้อ โคมไฟ เสียงความลึกของน้ำเดินติดกัน ฉันคิดว่า มันถูกหมดตลก และหนาแน่นไปจนหมดสติที่มี obliquity คุณธรรมใด ๆ เกี่ยวกับสิ่งพิมพ์เช่น การพอใจกับความพยายามนี้ช็อปปิ้งทั่วโลกอื่น ๆ เพื่อพิชิต และหลงฉันที่จะทำให้ดี สนใจเรื่อง ค่าธรรมเนียมแก้ไขกระดาษประเทศใกล้เคียงกับชิ้นส่วนของ rascality ดี และ "นั้นเขา squirm"ฉันไม่ได้ ใส่บทความล้อเลียนในการ "ฝังศพของเซอร์จอห์นมัวร์" - และล้อเลียนน้ำมันสวยที่มันเป็น เกินไปเป็นแล้ว ฉัน lampooned พลเมืองสองเด่นกลางคืน - ไม่ได้ เพราะพวกเขาทำอะไรสมควร แต่เพียง เพราะคิดว่า มันเป็นหน้าที่ของฉันเพื่อให้กระดาษมีชีวิตชีวาถัดไปที่ฉันสัมผัสเบา ๆ ค่าคนแปลกหน้าใหม่ล่าสุด - สิงโตวัน journeyman สวยปรับจากควินซี่ เขา coxcomb simpering น้ำ และ "loudest" แต่งตัวคนในรัฐ เขาเป็นผู้หญิง inveterate นักฆ่า ทุกสัปดาห์เขาเขียน lushy "บทกวี" สำหรับสมุดรายวัน เกี่ยวกับการชนะของเขาใหม่ล่าสุด เขาตาไรมส์สัปดาห์ฉันมีหัว, "กับแมรี่ใน H - l, " หมายถึงแมรีในฮันนิบาล แน่นอน แต่ในขณะที่การติดตั้งชิ้นส่วน ฉันถูกก็ riven จากหัวถึงส้น โดยสิ่งที่ผมถือเป็นสายฟ้าที่สมบูรณ์แบบของอารมณ์ขัน และผมบีบมันบัติกับเชิงอรรถด้านล่าง - ดัง: "เราจะให้เรื่องนี้ผ่าน เพียงแค่นี้ครั้งเดียว แต่เราต้องการนาย J. Gordon Runnels เข้าใจอย่างเห็นได้ชัดว่า เราได้ช่วยหนุน และจากเวลานี้ ออกมาเมื่อเขาต้องการสื่อสารกับเพื่อนของเขาใน h - l เขาต้องเลือกบางปานกลางอื่น ๆ กว่าคอลัมน์ของสมุดรายวันนี้! "กระดาษออกมา และไม่เคยรู้สิ่งเล็กน้อยที่ดึงดูดความสนใจมากเป็น trifles ที่ขี้เล่นของฉันการรายวันฮันนิบาลมีความ - นวัตกรรมที่ไม่มีประสบการณ์ก่อน เมืองทั้งหมดที่กวน ฮิกกินส์ทิ้ง ด้วยปืน double-barreled ในช่วงหา เมื่อเขาพบว่า เป็นทารก (ที่เขาเรียกว่าฉัน) ที่ได้ทำให้เขาเสียหาย เขาก็ดึงหูฉัน และออกไป แต่เขาโยนขึ้นฐานะเมืองซ้าย และคืนดี เสื้อผ้าที่มาพร้อมกับห่านของเขาและคู่ของกรรไกร แต่เขาชิงฉัน เกินไป และออกเดินทางตอนใต้คืน ประชาชน lampooned สองมาพร้อมกับการคุกคามของคดีหมิ่นประมาท และออกไป incensed ที่ insignificance ของฉัน แก้ไขประเทศ pranced ด้วยการสงคราม-whoop วันถัดไป ทุกข์ทรมานสำหรับเลือดดื่ม แต่เขาจบ โดยอภัยฉันอย่างจริงใจ และเชิญชวนผมลงไปที่ร้านขายยาล้าง animosity ทั้งหมดไปในกันชนที่เป็นมิตร "ของ Fahnestock Vermifuge" ของเขาเล่น ๆ ได้ ลุงของฉันถูกโกรธมากเมื่อเขาได้กลับ - ท่องเพื่อ คิด พิจารณาแรงผลักดันสิ่งฉันได้รับกระดาษ และการ พิจารณายังที่ความกตัญญูการรักษาของเขาควรจะได้รับสูงสุดในจิตใจของเขา inasmuch เนื่อง ด้วยความล่าช้าของเขา เขามีดังนั้นเยี่ยมยอดหนีชำแหละ tomahawking คดีหมิ่นประมาท และการยิงปิดศีรษะแต่เขาก่อเมื่อเขามองดูที่บัญชี และเห็นว่า ฉันมีจริงถูกจองเมื่อระบุจำนวนสมาชิกใหม่สามสิบสาม และมีผักจะแสดงสำหรับมัน cordwood กะหล่ำปลี ถั่ว และผลิต unsalable พอที่จะเรียกใช้ครอบครัว dears สอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมเป็นเด็กที่ฉลาดมากที่อายุสิบสาม - เด็กสมาร์ทผิดปกติผมคิดว่าในเวลา ตอนนั้นเองที่ฉันได้เขียนหวัดหนังสือพิมพ์ฉบับแรกของฉันและส่วนใหญ่โดยไม่คาดคิดฉันก็ขยับขึ้นความรู้สึกที่ดีในชุมชน มันไม่แน่นอนและผมก็ภูมิใจมากที่มันมากเกินไป ผมเป็นเครื่องพิมพ์ "ปีศาจ" และความก้าวหน้าและต้องการอย่างใดอย่างหนึ่ง ลุงของฉันมีฉันในกระดาษของเขา (ฮันนิบาลวารสารรายสัปดาห์สองดอลลาร์ต่อปีล่วงหน้า --five ร้อยสมาชิกและพวกเขาจ่ายเงินใน cordwood กะหล่ำปลีและผักกาดขายไม่ได้) และในวันที่โชคดีในช่วงฤดูร้อนของเขาออกจากเมืองที่จะหายไป สัปดาห์และถามฉันว่าฉันคิดว่าฉันสามารถแก้ไขปัญหาหนึ่งของกระดาษอย่างรอบคอบ Ah! ฉันไม่ต้องการที่จะลอง! ฮิกกินส์เป็นบรรณาธิการในกระดาษคู่แข่ง เขาได้รับเมื่อเร็ว ๆ นี้ jilted และคืนหนึ่งเพื่อนพบบันทึกที่เปิดอยู่บนเตียงเพื่อนผู้น่าสงสารที่เขาบอกว่าเขาไม่สามารถทนได้อีกต่อไปชีวิตและได้จมน้ำตัวเองใน Bear Creek เพื่อนที่วิ่งลงไปที่นั่นและพบฮิกกินส์ลุยกลับไปที่ฝั่ง เขาได้ข้อสรุปว่าเขาจะไม่ได้ หมู่บ้านที่เต็มไปด้วยมันเป็นเวลาหลายวัน แต่ฮิกกินส์ไม่ได้สงสัยว่า ฉันคิดว่านี้เป็นโอกาสที่ดี ผมเขียนบัญชีอนาถอย่างประณีตของเรื่องทั้งหมดแล้วแสดงให้เห็นด้วยการตัดชั่วร้ายสลักบนพื้นของชนิดไม้ที่มีพับ - หนึ่งของพวกเขาภาพของฮิกกินส์ลุยออกไปในลำห้วยในเสื้อของเขาที่มีโคมไฟ, ทำให้เกิดเสียงที่ระดับความลึกของน้ำที่มีการเดินติด ฉันคิดว่ามันเป็นเรื่องตลกหมดและหมดสติหนาแน่นว่ามีการบิดเบือนใด ๆ ที่เกี่ยวกับศีลธรรมเช่นสิ่งพิมพ์ ถูกพอใจกับความพยายามนี้ผมมองไปรอบ ๆ สำหรับโลกอื่น ๆ เพื่อที่จะเอาชนะและมันหลงฉันว่ามันจะทำให้ดีเรื่องที่น่าสนใจในการเรียกเก็บบรรณาธิการของกระดาษที่ประเทศเพื่อนบ้านที่มีชิ้นส่วนของพาลเปล่าและ "เห็นเขาดิ้น." ฉันไม่ มันวางบทความลงในรูปแบบของการล้อเลียนใน "การฝังศพของเซอร์จอห์นมัวร์" -. และล้อเลียนน้ำมันดิบสวยมันก็มากเกินไปแล้วฉันเหน็บแนมสองประชาชนที่โดดเด่นอุกอาจ- ไม่ได้เพราะพวกเขาได้ทำอะไรที่จะสมควรได้รับ แต่เพียงเพราะผมคิดว่ามันเป็นหน้าที่ของผมที่จะทำให้กระดาษที่มีชีวิตชีวา. ต่อไปฉันเบา ๆ สัมผัสได้ถึงคนแปลกหน้าใหม่ล่าสุด - สิงโตของวันที่ตัดชำนาญงดงามจากควินซี เขาเป็น coxcomb ซึ่งหัวเราะอย่างแหย ๆ ของน้ำครั้งแรกและ "ดัง" ชายในชุดของรัฐ เขาเป็นคนเก่าแก่ผู้หญิงที่เป็นนักฆ่า ทุกสัปดาห์ที่เขาเขียน lushy "บทกวี" ในวารสารเกี่ยวกับการพิชิตใหม่ล่าสุดของเขา เพลงของเขาสำหรับสัปดาห์ของฉันกำลังมุ่งหน้าไป "แมรี่ใน H - ลิตร" ความหมายกับแมรี่ในฮันนิบาลของหลักสูตร แต่ในขณะที่การตั้งค่าชิ้นผมก็ผุดโผล่ขึ้นมาอย่างกระทันหันจากหัวถึงส้นเท้าโดยสิ่งที่ผมมองว่าเป็นสายฟ้าที่สมบูรณ์แบบของอารมณ์ขันและผมอัดมันลงไปในเชิงอรรถเร็วที่ด้านล่าง - ดังนี้: "เราจะปล่อยให้เรื่องนี้ผ่านไปเพียงแค่นี้ ครั้งเดียว แต่เราหวังว่านายเจกอร์ดอนธาราที่จะเข้าใจอย่างชัดเจนว่าเรามีตัวละครที่จะรักษาและจากการออกมาครั้งนี้เมื่อเขาต้องการที่จะสื่อสารกับเพื่อน ๆ ของเขาในเอช - ลเขาจะต้องเลือกบางสื่ออื่น ๆ นอกเหนือจากคอลัมน์ ! ของวารสารนี้ "กระดาษที่ออกมาและฉันไม่เคยรู้ว่าสิ่งเล็กๆ น้อย ๆ ดึงดูดความสนใจมากเป็นมโนสาเร่ขี้เล่นเหล่านั้นของฉัน. สำหรับครั้งฮันนิบาลวารสารที่อยู่ในความต้องการ - ความแปลกใหม่มันก็ไม่ได้มีประสบการณ์มาก่อน เมืองทั้งเมืองถูกกวน ฮิกกินส์ลดลงด้วยปืนลูกซองลำกล้องสองในช่วงต้นเช้า เมื่อเขาพบว่ามันเป็นเด็กทารก (ในขณะที่เขาเรียกฉัน) ที่ได้ทำเขาเสียหายเขาก็ดึงหูของฉันและเดินไป; แต่เขาโยนขึ้นสถานการณ์ของเขาในคืนนั้นและออกจากเมืองให้ดี ตัดมาพร้อมกับห่านและคู่ของกรรไกรของเขา; แต่เขาเกลียดฉันมากเกินไปและออกไปทางทิศใต้ในคืนนั้น ทั้งสองประชาชนเหน็บแนมมาพร้อมกับภัยคุกคามของการหมิ่นประมาทและไปโกรธไปที่เล็กน้อยของฉัน บรรณาธิการประเทศ pranced ด้วยโห่ war- วันถัดไปทุกข์ทรมานเลือดดื่ม แต่เขาก็จบลงด้วยการให้อภัยและฉันขอเชิญผมลงไปที่ร้านขายยาที่จะล้างความเกลียดชังออกไปทั้งหมดในกันชนที่เป็นมิตรของ "Fahnestock ของ vermifuge." มันเป็นเรื่องตลกเล็ก ๆ ของเขา ลุงของฉันโกรธมากเมื่อเขาได้กลับมา - ไม่มีเหตุผลอันสมควรดังนั้นผมคิดว่าการพิจารณาสิ่งที่แรงผลักดันที่ผมได้รับกระดาษและยังพิจารณาความกตัญญูที่สำหรับการเก็บรักษาของเขาควรจะได้รับสุดยอดในใจของเขาดังนั้นจากความล่าช้าของเขา ได้ดังนั้นเยี่ยมยอดหนีผ่า tomahawking, หมิ่นประมาทและได้รับหัวของเขายิงออก. แต่เขาก็ปรับตัวลดลงเมื่อเขามองไปที่บัญชีและเห็นว่าผมได้จองจริงจำนวนที่เหนือชั้นของสามสิบสามสมาชิกใหม่และมีผักที่จะแสดงสำหรับ มัน cordwood, กะหล่ำปลี, ถั่วและผักกาด unsalable เพียงพอที่จะใช้ในครอบครัวสำหรับสอง Dears!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมเป็นเด็กที่ฉลาดมากที่อายุสิบสาม -- เด็กฉลาดผิดปกติ ฉันคิดว่าในเวลาที่ ตอนนั้นเองที่ฉันทำของฉันแรกหนังสือพิมพ์เขียน และส่วนใหญ่ไม่คาดคิดกับฉัน มันสะเทือนความรู้สึกที่ดีในชุมชน จริงๆแล้ว และผมก็ภูมิใจกับมันมากด้วย ฉันคือปีศาจของเครื่องพิมพ์ " , " และมีความก้าวหน้า และธีมหนึ่ง ลุงของฉันได้ฉันในกระดาษของเขา ( รายสัปดาห์ฮันนิบาลวารสารสองดอลลาร์ปีล่วงหน้า . . . ห้าแสนรายและพวกเขาจ่ายใน cordwood กาด และ unmarketable หัวผักกาด ) และโชคดีวันฤดูร้อนเขาออกจากเมือง เพื่อไปเป็นอาทิตย์ และถามฉันว่าฉันคิดว่าฉันสามารถแก้ไขปัญหาหนึ่งของกระดาษที่รอบคอบ อ่า ! ฉันไม่ต้องการที่จะลอง ! ฮิกกินส์เป็นบรรณาธิการในหนังสือพิมพ์คู่แข่ง เขามี เมื่อเร็ว ๆ นี้ถูกทิ้งวันหนึ่ง เพื่อนเจอหมายเหตุเปิดบนเตียงจนเจ้านั่น ซึ่งเขากล่าวว่า เขาไม่อาจทนได้อีกต่อไป ชีวิตจมตัวเองในห้วยหมี เพื่อนวิ่งลงและมีการค้นพบ Higgins ลุยกลับเข้าฝั่ง เขาได้สรุปเขาไม่หมู่บ้านเต็มไปด้วยมันหลายวัน แต่ฮิกกินส์จะไม่สงสัยเลย ฉันคิดว่านี้เป็นโอกาสดีผมเขียนบัญชีอย่างประณีตร้ายของเรื่องทั้งหมด แล้วประกอบกับการตัดเป็นสลักบนพื้นไม้ประเภทมีดพับ . . . หนึ่งของพวกเขาภาพของ Higgins wading ออกสู่ลำธารในเสื้อของเขา มีโคมไฟ , เสียงความลึกของน้ำด้วยไม้เท้า ฉันคิดว่ามันก็ตลกดีและหมดสติอยู่หนาแน่นมีการลาดเอียงเชิงจริยธรรมเรื่องใด เช่น สิ่งพิมพ์ ถูกพอใจกับความพยายามนี้ ผมมองรอบโลกอื่น ๆที่จะชนะและมันหลงฉันว่ามันน่าจะดี เรื่องที่น่าสนใจที่จะคิดแก้ไขของประเทศเพื่อนบ้านกับชิ้นส่วนของกระดาษเปล่าการก่อกวนและ " เห็นเขาดิ้น "

ฉันทำมันใส่บทความในรูปแบบของการล้อเลียนเรื่อง " งานศพของ เซอร์ จอห์น มัวร์ " . . . และค่อนข้างหยาบล้อเลียนมันเหมือนกัน

แล้วผม lampooned สองประชาชนที่โดดเด่น อุกอาจ . . . ไม่ใช่เพราะพวกเขาได้ทำสิ่งที่สมควร แต่เพียงเพราะฉันคิดว่ามันเป็นหน้าที่ของผมที่จะทำให้กระดาษ
มีชีวิตชีวา
หน้าฉันเบา ๆสัมผัสสิ่งใหม่แปลก -- สิงโตของวันงดงามช่างฝีมือช่างตัดเสื้อจากควินซี่ เขาเป็นคนขี้เต๊ะทั้งเป็นที่ตั้งของน้ำก่อน และ " ดัง " แต่งตัวผู้ชายในรัฐ เขาเป็นนักฆ่าหญิงงอมแงม . ทุกสัปดาห์ที่เขาเขียน lushy " บทกวี " ในวารสารเกี่ยวกับชัยชนะล่าสุดของเขา เขาเป็นจังหวะสำหรับสัปดาห์ของฉันมุ่งหน้าไป " แมรี่ใน H . . . . ผมหมายถึงแมรี่ในฮันนิบาล , แน่นอนแต่ในขณะที่การตั้งค่าชิ้นผมก็ขูดจากหัวจรดเท้า โดยสิ่งที่ผมถือว่าเป็นสายฟ้าที่สมบูรณ์แบบของอารมณ์ขัน และบีบอัดมันเป็นเชิงอรรถที่เร็วที่ด้านล่าง -- จึง : " พวกเราจะปล่อยเรื่องนี้ผ่านไป แค่ครั้งนี้ครั้งเดียว แต่เราขอให้คุณเจกอร์ดอนธาราเข้าใจอย่างชัดแจ้งแล้วว่าเรามี ตัวละครที่จะผดุงรักษา ,และจากเวลาที่ออกมาเมื่อเขาอยากติดต่อกับเพื่อนๆ ใน H . . . ฉัน เขาต้องเลือกสื่ออื่นมากกว่าคอลัมน์ของนิตยสารนี้ ! "

กระดาษออกมา และผมไม่เคยรู้อะไรที่ดึงดูดความสนใจมากเป็นมโนสาเร่ที่ขี้เล่นของผม

ครั้งหนึ่งวารสารฮันนิบาลอยู่ในความต้องการ . . . แปลก มันไม่ได้มีประสบการณ์มาก่อน เมืองทั้งเมืองถูกกวน .ฮิกกินส์ตกอยู่ในกับคู่ Barreled ปืนต้นในเวลาเช้า . เมื่อเขาพบว่ามันยังเป็นทารก ( ตามที่เขาเรียกฉัน ) ที่ทำเขาเสียหาย เขาก็ดึงหูของฉันและจากไป แต่เขาโยนขึ้นสถานการณ์ของเขาในคืนนั้น และออกจากเมืองเลย ช่างตัดเสื้อมาด้วย ห่าน และ ตัดคู่ แต่เขาดูถูกฉันเกินไป และเดินทางไปทางใต้ของคืนนั้นสอง lampooned ประชาชนมากับภัยคุกคามของการหมิ่นประมาทและไฟไปที่ความว่างเปล่าของฉัน ประเทศแก้ไข pranced ในสงคราม - ฉลองวันต่อไป ทุกข์เลือดให้ดื่ม แต่เขาจบลงด้วยการให้อภัยฉันอย่างจริงใจ และชวนผมลงไปซื้อยาล้างทั้งหมดความเกลียดชังในกันชนเป็นกันเอง " ฟันสต็อกเป็นยาถ่ายพยาธิ " มันเป็นตลกเล็ก ๆน้อย ๆของเขาคุณลุงโมโหมากเมื่อเขาได้กลับมาอย่างไร้เหตุผล ดังนั้น , ฉันคิดว่า , พิจารณาสิ่งที่ผลักดันฉันให้กระดาษ และพิจารณาว่าคุณรักษาของเขาควรจะได้รับบนสุดในจิตใจของเขา เพราะเขาได้เยี่ยมยอดด้วยการหนีการ tomahawking ใส่ร้าย และโดนยิงหัว

ปิด .แต่เขานิ่มเมื่อเขามองบัญชี และเห็นว่าผมได้จองหมายเลขที่หาตัวจับยากของจำนวนสมาชิกใหม่ และมีผักให้มัน cordwood กะหล่ำปลี ถั่ว และผักกาด unsalable พอที่จะวิ่งครอบครัวสองที่รัก !