Developing

Developing

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กำลังพัฒนา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การพัฒนา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ด้วยวัตถุประสงค์ในการเพิ่มประสิทธิภาพเวลาการฉายรังสี UV สําหรับแต่ละ PB ที่มีสูตร, pe/pa/pb5และpe/pa/pb13, การดูดซึมออกซิเจนความจุ( mlo2กรัม−1ฟิล์ม) ถูกวัด ด้วยเหตุนี้ฟิล์มฉายรังสี 1 กรัม 5, 10 และ 20 ชั่วโมงถูกนํามาใช้ในแต่ละทดลอง ปริมาณ O2 ที่ดูดซึมคือ 2.1 ± 0.1, 2.7 ± 0.3 และ 1.8 ± 0.2 mL O2 กรัม−1ภาพยนตร์สําหรับภาพยนตร์ PE / PA / PB5 ฉายรังสีในช่วง 5, 10 และ 20 ชั่วโมง สําหรับ PE/PA/PB13ภาพยนตร์ มูลค่า 3.4 ± 0.3, 3.7 ± 0.2 และ 3.6 ± 0.2 mL O2 กรัมภาพยนตร์ −1 เรื่องสําหรับ 5, 10 และ 20 ชั่วโมงของการรักษารังสียูวีทําได้ ขึ้นอยู่กับผลลัพธ์เหล่านี้และพิจารณาว่าสูงสุดปริมาณของ O2 ที่มีอยู่ในขวดคือ 3.8 mL O2 สามารถสรุปได้ว่ารังสียูวี 10 ชั่วโมงการรักษาเป็นเวลาที่เหมาะสมในการรักษาสูตรที่มีเนื้อหา PB น้อยลง ในความคมชัด, สําหรับpe/pa/pb13สูตรไม่มีความแตกต่างในปริมาณที่ดูดซึมของออกซิเจนด้วยเวลาการฉายรังสีจึงพบว่าเวลาการฉายรังสีต่ํากว่าจึงถือเป็นสูง สุด จากนี้จํานวนภาพยนตร์ที่แตกต่างกัน (0.25, 0.5, 0.75 และ 1 กรัม) ถูกฉายรังสีในเวลาการฉายรังสี UV ที่เหมาะสมเพื่อให้ได้ผลลัพธ์ที่แสดงในรูปที่ 4Aเป็นตัวอย่างบรรจุภัณฑ์สําหรับถั่ว 200 กรัมมีพื้นที่ 0.0432 m2 และเมื่อพิจารณาจาก 1.5% ของ O2 ที่เหลือความสามารถในการดูดซึมที่ต้องการของฟิล์มคือ 195 mLโอ 2 ม.−2. จากผลลัพธ์ที่ได้รับในการศึกษานี้ภาพยนตร์ PE / PA / PB5 ฉายรังสีสําหรับ10 ชั่วโมง นําเสนอความสามารถในการดูดซับออกซิเจน 177.5 mL O2 m−2 วัดหลังจาก 6 วันในขณะที่สูตร PE / PA / PB13 ฉายรังสีเป็นเวลา 5 ชั่วโมงได้ 222.5 mL O2 m−2สิ่งมีชีวิตเหมาะสําหรับการใช้งานที่เลือก เมื่อเปรียบเทียบผลลัพธ์ที่ได้รับกับผลลัพธ์เหล่านั้นรายงานก่อนหน้านี้ในวรรณคดี, Kordjazi et al. [17] พัฒนา TiO2 ตัวเร่งปฏิกิริยาไฮดรอกซิลยุติโพลีบูทาไดน์ (HTPB) ตามออกซิเจน scavenging ผสมกับ LDPE ได้รับความสามารถในการดูดซับออกซิเจน 30 mL O2 กรัมภาพยนตร์ −1 หลังจาก 30 วันสําหรับ LDPE / PB (10 wt%) / TiO2 (5 wt %) อย่างไรก็ตามหากไม่มีการรวม TiO2 เป็นตัวเร่งปฏิกิริยาโลหะหลังจาก 30เพียงค่า 5 mL O2 กรัมภาพยนตร์ −1 เรื่องประสบความสําเร็จสําหรับ LDPE/ PB (10 wt %) สูตรในการศึกษาอื่น, ฟิล์มโพลีบูทาไดน์ได้รับการพัฒนาโดยใช้เหล็กที่ซับซ้อน N,N0-bis(salicylidene)เอทิลีนไดอามีน-benzylimidazole เป็นตัวเร่งปฏิกิริยาและ methyl เสื่อน้ํามัน [14]ความสามารถในการสกาฟเวอร์ออกซิเจนของฟิล์มสูงถึง 200 mL (ก๊าซออกซิเจนที่ STP) กรัมฟิล์ม−1 หลังจาก 30 วัน แต่ความเป็นพิษของธาตุเหล็กทําให้พวกเขาไม่เพียงพอต่ออาหารการใช้งานบรรจุภัณฑ์ของในการทํางานปัจจุบันค่า 3.8 mL O2 g−1 ฟิล์มสําเร็จสําหรับ LDPE/PB (5 wt %)สูตรหลังจาก56วันโดยไม่ต้องใช้การรักษารังสียูวีเป็นไปตามผลลัพธ์ที่รายงานก่อนหน้านี้ [17] การใช้การรักษาด้วยการฉายรังสี UV ที่ใช้ในการทํางานนี้ค่า 4.4 mL และ 2.7 mL O2 g-1ภาพยนตร์ได้รับสําหรับpe/pa/pb13และpe/pa/pb5,ตามลําดับ หลังจาก 6 วัน (รูปที่ 4) ผลลัพธ์ที่นําเสนอในงานนี้พิสูจน์ความเหมาะสมของการรักษาการฉายรังสียูวีในการปรับปรุงความสามารถในการดูดซึมออกซิเจนโดยไม่ต้องต้องการตัวเร่งปฏิกิริยาโลหะหลีกเลี่ยงข้อ จํากัด ที่เกี่ยวข้องกับตัวเร่งปฏิกิริยาเช่นลดความโปร่งใสของฟิล์ม, ผสมความยากลําบากในกระบวนการอัดขึ้นรูปและความกังวลเรื่องความเป็นพิษ [