SynthesisCollaboration is not simpl

Synthesis
Collaboration is not simply a treatment which has positive effects on
participants. Collaboration is a social structure in which two or more people
interact with each other and, in some circumstances, some types of interaction
occur that have a positive effect. The conclusion of this chapter could
therefore be that we should stop using the word 'collaboration' in general and
start referring only to precise categories of interactions. The work of Webb,
reported above, showed that even categories such as 'explanation' are too large
to be related to learning outcomes. We have to study and understand the
mechanisms of negotiation to a much greater depth than we have so far.
We do not claim that conversational processes are exclusive candidates for
explaining the effects observed. The 'mere presence' of a partner can, in itself,
be responsible for individual progress. Neither should we discard the role of
non-verbal communication in collaboration. However, verbal interactions
probably provide, at present, more tractable ways in which to tackle the
development of computational models of collaborative learning.
In various areas of cognitive science psychologists and computer scientists
have developed computational models together. This is not the case for
collaborative learning. We hope that this chapter will help psychologists and
researchers in machine learning to develop models of collaborative learning.
Both in psychology and in computer science, individual learning and verbal
interactions have been studied separately. The challenge is to build a model
for how the two interrelate, for how dialogue is used as a means for carrying
22
out joint problem-solving and how engaging in various interactions may
change the beliefs of the agents involved.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การสังเคราะห์ความร่วมมือไม่ใช่เพียงการรักษาที่ได้ผลบวกในผู้เข้าร่วม ทำงานร่วมกันเป็นสังคมที่คนสองคน หรือมากกว่าโต้ตอบกับแต่ละอื่น ๆ และ ในบางกรณี ชนิดของการโต้ตอบเกิดขึ้นที่มีผลบวก บทสรุปของบทนี้ได้จึง อยู่ที่ว่า เราควรหยุดใช้คำว่า 'ร่วมกัน' โดยทั่วไป และเริ่มต้นการอ้างอิงถึงประเภทความแม่นยำของการโต้ตอบเท่านั้น การทำงานของเวบบ์รายงานข้างต้น แสดงให้เห็นว่า 'อธิบาย' หมวดแม้มีขนาดใหญ่กว่าจะเกี่ยวข้องกับผลการเรียนรู้ เราต้องศึกษา และเข้าใจการกลไกการเจรจาได้มากมากกว่าลึกกว่าเราได้มากเราไม่เรียกร้องกระบวนการสนทนาเฉพาะคนอธิบายผลการสังเกต 'อยู่เพียง' ของพันธมิตรสามารถ ในตัวเองรับผิดชอบสำหรับความคืบหน้าของแต่ละ ไม่ควรเราละทิ้งบทบาทของไม่ใช่คำพูดการสื่อสารในการทำงานร่วมกัน อย่างไรก็ตาม การโต้ตอบด้วยวาจาคงให้ ที่อยู่ tractable มากขึ้นวิธีที่เล่นงานการพัฒนาของคอมพิวเตอร์แบบเรียนรู้ร่วมกันในพื้นที่ต่าง ๆ ของประชานศาสตร์นักจิตวิทยาและนักวิทยาศาสตร์คอมพิวเตอร์ได้พัฒนาแบบจำลองเชิงคำนวณกัน นี่ไม่ใช่กรณีเรียนรู้ร่วมกัน เราหวังว่า บทนี้จะช่วยให้นักจิตวิทยา และนักวิจัยในเครื่องเรียนรู้การพัฒนาแบบร่วมกันเรียนรู้ทั้ง ในด้านจิตวิทยา และวิทยาการคอมพิวเตอร์ เรียนรู้ และคำพูดศึกษาโต้ต่างหาก ความท้าทายคือการ สร้างแบบจำลองสำหรับวิธีสอง interrelate สำหรับวิธีใช้เป็นวิธีการเจรจาสำหรับการถือครอง 22ร่วมแก้ปัญหาและวิธีในการโต้ตอบต่าง ๆ อาจเปลี่ยนความเชื่อของตัวแทนที่เกี่ยวข้อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การสังเคราะห์
ความร่วมมือไม่เพียงแค่การรักษาที่มีผลในเชิงบวกเกี่ยวกับการ
เข้าร่วม การทำงานร่วมกันเป็นโครงสร้างทางสังคมในการที่สองคนหรือมากกว่า
โต้ตอบกับแต่ละอื่น ๆ และในบางสถานการณ์บางชนิดของการมีปฏิสัมพันธ์
ที่เกิดขึ้นมีผลกระทบในเชิงบวก บทสรุปของบทนี้อาจ
ดังนั้นจึงเป็นไปได้ว่าเราควรจะหยุดใช้คำว่า 'การทำงานร่วมกันในการทั่วไปและ
เริ่มต้นหมายเฉพาะกับประเภทที่ถูกต้องของการมีปฏิสัมพันธ์ การทำงานของเวบบ์
รายงานข้างต้นแสดงให้เห็นว่าแม้ประเภทเช่น 'คำอธิบาย' มีขนาดใหญ่เกินไป
จะเกี่ยวข้องกับผลการเรียนรู้ เราต้องศึกษาและทำความเข้าใจ
กลไกของการเจรจาต่อรองถึงระดับความลึกมากขึ้นกว่าที่เรามีเพื่อให้ห่างไกล.
เราไม่ได้เรียกร้องว่ากระบวนการการสนทนาเป็นผู้ที่พิเศษสำหรับ
การอธิบายผลกระทบที่สังเกต 'เพียงการแสดงตนของคนที่สามารถในตัวเอง
เป็นผู้รับผิดชอบสำหรับความคืบหน้าของแต่ละบุคคล ทั้งที่เราควรจะทิ้งบทบาทของ
การสื่อสารที่ไม่ใช่คำพูดในการทำงานร่วมกัน อย่างไรก็ตามการมีปฏิสัมพันธ์ทางวาจา
อาจจะให้ในปัจจุบันวิธีที่อ่อนโยนมากขึ้นในการที่จะรับมือกับ
การพัฒนารูปแบบการประมวลผลของการเรียนรู้การทำงานร่วมกัน.
ในพื้นที่ต่าง ๆ ของนักจิตวิทยาวิทยาศาสตร์และนักวิทยาศาสตร์คอมพิวเตอร์
ได้มีการพัฒนารูปแบบการประมวลผลร่วมกัน กรณีนี้ไม่ได้สำหรับการ
เรียนรู้ร่วมกัน เราหวังว่าบทนี้จะช่วยให้นักจิตวิทยาและ
นักวิจัยในเครื่องเรียนรู้ที่จะพัฒนารูปแบบของการเรียนรู้การทำงานร่วมกัน.
ทั้งในด้านจิตวิทยาและวิทยาศาสตร์คอมพิวเตอร์, การเรียนรู้ของแต่ละบุคคลและวาจา
ปฏิสัมพันธ์ได้รับการศึกษาที่แยกจากกัน ความท้าทายคือการสร้างรูปแบบ
สำหรับวิธีการทั้งสองข้องสำหรับวิธีการเจรจาจะใช้เป็นวิธีการสำหรับการดำเนินการ
22
ออกมาแก้ปัญหาร่วมกันและวิธีการมีส่วนร่วมในการสื่อสารต่าง ๆ อาจจะ
เปลี่ยนความเชื่อของตัวแทนที่เกี่ยวข้อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การสังเคราะห์
ร่วมกันไม่ได้เป็นเพียงการรักษาที่ได้ผลในเชิงบวกเกี่ยวกับ
ผู้เข้าร่วม ซึ่งเป็นโครงสร้างทางสังคม ซึ่งมีสองคนหรือมากกว่า
โต้ตอบกับแต่ละอื่น ๆและในบางสถานการณ์ บางประเภทของการปฏิสัมพันธ์
เกิดขึ้นที่เป็นบวก บทสรุปของบทนี้อาจ
จึงจะ ว่าเราควรจะหยุดใช้คำว่า ' ร่วม '
ทั่วไปและเริ่มอ้างอิงเท่านั้น ประเภทแม่นยำของการโต้ตอบ ผลงานของ เว็บบ์
รายงานข้างต้น แสดงให้เห็นว่าแม้ประเภทเช่น ' คำอธิบาย ' มีขนาดใหญ่เกินไป
จะเกี่ยวข้องกับผลการเรียน เราต้องศึกษาและเข้าใจกลไกการเจรจา
ให้ลึกมากขึ้นกว่าที่เรามีเพื่อให้ห่างไกล .
เราไม่ได้เรียกร้องว่า กระบวนการการเป็นผู้สมัครสำหรับ
อธิบายผล ) ' ' เพียงการแสดงของพันธมิตรสามารถในตัวเอง
รับผิดชอบความคืบหน้าของแต่ละบุคคล หรือเราควรละทิ้งบทบาทของ
การสื่อสารไม่ใช้วาจาในการร่วมมือกัน อย่างไรก็ตาม การปฏิสัมพันธ์ทางวาจา
อาจให้ ปัจจุบัน วิธีการควบคุมได้ง่ายในที่เพื่อรับมือกับการพัฒนาของคอมพิวเตอร์รุ่น
การเรียนรู้ร่วมกันในพื้นที่ต่าง ๆของจิตวิทยาวิทยาศาสตร์และนักวิทยาศาสตร์คอมพิวเตอร์
ได้พัฒนาแบบจำลองคอมพิวเตอร์ด้วยกัน กรณีนี้ไม่ได้สำหรับ
การเรียนรู้ร่วมกัน เราหวังว่าบทนี้จะช่วยให้นักจิตวิทยาและนักวิจัยใน
เครื่องการเรียนรู้เพื่อพัฒนารูปแบบการเรียนรู้ร่วมกัน
ทั้งในจิตวิทยาและวิทยาศาสตร์คอมพิวเตอร์ , การเรียนรู้รายบุคคลและ Verbal
ปฏิสัมพันธ์ได้รับการศึกษาที่แยกต่างหาก ความท้าทายคือการสร้างโมเดล
ว่าทั้งสองมีความสัมพันธ์ซึ่งกันและกัน แล้วบทสนทนาก็ใช้วิธีการถือ

ออกการแก้ปัญหาร่วมกัน 22 และวิธีการมีส่วนร่วมในการโต้ตอบต่างๆอาจ
เปลี่ยนความเชื่อของเจ้าหน้าที่ที่เกี่ยวข้อง