(2) Which identification with other

(2) Which identification with others’ suffering and which possibility of supporting them? This question points to how much each action researcher perceived that he/she succeeded in being close to the suffering of practitioners and relatives (e.g. concerning illness and conflict) and succeeded in setting conditions to develop an organizational intervention that considers the suffering of individuals and groups. In this sense, continuous dialogue with one's staff colleagues and reciprocal oversight regarding these aspects worked well.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

(2) ที่ระบุกับทุกข์ของคนอื่น และความเป็นไปได้ที่สนับสนุนพวกเขา จุดนี้ถามนักวิจัยดำเนินการแต่ละเท่าใดมองเห็นว่า เขาประสบความสำเร็จในความทุกข์ของผู้และญาติ (เช่นเกี่ยวกับการเจ็บป่วยและความขัดแย้ง) และประสบความสำเร็จในการตั้งเงื่อนไขในการพัฒนาการแทรกแซงขององค์กรที่พิจารณาทุกข์ของบุคคลและกลุ่ม สนทนาต่อเนื่องกับพนักงานเพื่อนร่วมงานและกำกับดูแลซึ่งกันและกันเกี่ยวกับแง่ของในนี้รู้สึก ประสิทธิภาพดี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

(2) ซึ่งบัตรประจำตัวที่มีความทุกข์ของผู้อื่นและที่เป็นไปได้ของการสนับสนุนพวกเขา? จุดนี้คำถามเท่าใดแต่ละนักวิจัยเห็นว่าการกระทำของเขา / เธอประสบความสำเร็จในการเป็นใกล้เคียงกับความทุกข์ทรมานของผู้ปฏิบัติงานและญาติ (เช่นเกี่ยวกับการเจ็บป่วยและความขัดแย้ง) และประสบความสำเร็จในการตั้งเงื่อนไขในการพัฒนาการแทรกแซงขององค์กรที่จะพิจารณาความทุกข์ของบุคคลและกลุ่ม . ในแง่นี้การเจรจาอย่างต่อเนื่องกับเพื่อนร่วมงานหนึ่งของพนักงานและการกำกับดูแลซึ่งกันและกันเกี่ยวกับประเด็นเหล่านี้ทำงานได้ดี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

( 2 ) ซึ่งกำหนดกับทุกข์ของผู้อื่นและที่เป็นไปได้ของการสนับสนุนพวกเขา คำถามนี้คะแนนเท่าใดแต่ละการกระทำวิจัยการรับรู้ว่าเขา / เธอประสบความสำเร็จในการใกล้ชิดกับความทุกข์ทรมานของแพทย์และญาติ เช่นเกี่ยวกับการเจ็บป่วยและความขัดแย้ง ) และประสบความสำเร็จในการตั้งค่าเงื่อนไขเพื่อพัฒนาองค์การ การแทรกแซงที่พิจารณาทุกข์ของบุคคลและกลุ่ม ในความรู้สึกนี้อย่างต่อเนื่องการสนทนากับเพื่อนร่วมงานของพนักงานและดูแลซึ่งกันและกันในด้านเหล่านี้ทำงานได้ดี