Han Shuo slowly opened his sore eye

Han Shuo slowly opened his sore eyes after some time. His whole body ached, particularly his head. It felt as if he had a severe migraine and had had random things crammed into his brain.

Looking around, there were piles of eerily white bones messily scattered around the gloom. There was also strange black matter further inside the room that wafted a nauseous smell.

“Ah. So I’m really dead. This must be purgatory.”

Han Shuo’s heart turned to cold ashes when he realized he’d died at such a young age. Damn, he was unlucky! His past life had been a waste, better hurry and reincarnate to ensure his next life would turn out differently.

Han Shuo’s head started aching fiercely at the moment. After he clutched his head and wailed in pain for a while, he felt that he had learned many new things.

“Bryan… Bryan… Who is Bryan?”

Half an hour later…

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฮัน Shuo ช้าเปิดตาเจ็บของเขาหลังจากที่บางเวลา ร่างกายของเขาทั้งปวดร้าวโดยเฉพาะอย่างยิ่งหัวของเขา มันให้ความรู้สึกราวกับว่าเขามีอาการไมเกรนรุนแรงและได้มีสิ่งสุ่มยัดเข้าไปในสมองของเขา.

มองไปรอบ ๆ มีกองกระดูกสีขาวขนกระจายอยู่รอบ ๆ ระเกะระกะความเศร้าโศก นอกจากนี้ยังมีเรื่องแปลก ๆ สีดำเพิ่มเติมภายในห้องที่ wafted กลิ่นคลื่นไส้.

"อา ดังนั้นฉันตายจริงๆ นี้จะต้องเป็นนรก. "

หัวใจฮั่น Shuo กลายเป็นเถ้าถ่านเย็นเมื่อเขาตระหนักว่าเขาต้องการที่ดังกล่าวเสียชีวิตในวัยหนุ่มสาว ประณามเขาโชคร้าย! ชีวิตที่ผ่านมาของเขาได้รับเสียดีกว่ารีบกลับชาติมาเกิดเพื่อให้แน่ใจว่าชีวิตต่อไปของเขาจะออกมาแตกต่างกัน.

หัวฮัน Shuo เริ่มปวดหัวอย่างรุนแรงในขณะนี้ หลังจากที่เขากำหัวของเขาและคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวดในขณะที่เขารู้สึกว่าเขาได้เรียนรู้สิ่งใหม่ ๆ .

"ไบรอัน ... ไบรอัน ... ใครเป็นไบรอัน?"

ครึ่งชั่วโมงต่อมา ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฮันซั่วช้าเปิดตาเจ็บของเขาหลังจากบางเวลา ร่างกายของเขาเจ็บปวด โดยเฉพาะหัว มันรู้สึกเหมือนกับว่าเขาได้เป็นไมเกรนรุนแรง และมีการสุ่มสิ่งยัดเยียดเข้าไปในสมองของเขามองรอบๆ มีกองกระดูกสีขาวกระจายอยู่ทั่ว eerily อีรุงตุงนังความสลัว มีวัตถุประหลาดสีดำเพิ่มเติมภายในห้องที่ผ่านมากลิ่นสะอิดสะเอียน" อ่า งั้นฉันก็ตายแล้วจริงๆ นี่ต้องเป็นบาป "หัวใจของฮันซั่วกลายเป็นเถ้าถ่านเย็นเมื่อเขาตระหนักว่าเขาจะตายตั้งแต่อายุยังน้อย ให้ตายสิ เขาโชคร้าย ! ชีวิตในอดีตของเขาสูญเปล่า เร็วดีขึ้น และเกิดใหม่เพื่อให้แน่ใจว่าชีวิตต่อไปของเขาจะออกมาแตกต่างกันหัวหน้าฮานซั่วเริ่มปวดอย่างรุนแรงในขณะนี้ หลังจากที่เขากุมศีรษะของเขาและร้องไห้ในความเจ็บปวดสักพัก เขารู้สึกว่าเขาได้เรียนรู้อะไรใหม่ๆมากมาย" ไบรอันไบรอันไบรอัน . . . . . . . . . . . . . . คือใคร ? "ครึ่งชั่วโมงต่อมา . . . . . . .