The diagnostic criteria for major d

The diagnostic criteria for major depression in the Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, fifth edition (DSM-5), require the presence of either sadness or anhedonia with a total of five or more symptoms over a 2-week period (Table 1TABLE 1
DSM-5 Diagnostic Criteria for Major Depressive Disorder.
). Low mood may be less common in older adults with depression than in younger adults with the disorder, whereas irritability, anxiety, and somatic symptoms may be more common. Psychosocial stressors such as the death of a loved one may trigger a depressive episode, although transient reactions to major losses can resemble depression. In DSM-5, unlike previous editions, grief after the death of a loved one is not considered to be exclusionary.
Coexisting medical illness complicates the management of depression. Persons with late-life depression have higher rates of coexisting conditions and concomitant medication use than their nondepressed counterparts. The relationship between depression and a coexisting medical illness may be bidirectional: medical problems such as chronic pain may confer a predisposition to depression, and depression is associated with worse outcomes for conditions such as cardiac disease. 7 Coexisting illness raises concerns about polypharmacy, including the effects of psychotropic drugs on medical conditions and the metabolism of other medications. Age-related declines in drug metabolism may also contribute to increased rates of medication side effects.
Coexisting cognitive impairment is common in persons with late-life depression and can involve multiple cognitive domains, including executive function, attention, and memory. Depression may be both a risk factor for and a manifestation of cognitive decline: depression is associated with an increased long-term risk of dementia.8 Cognitive deficits may thus be signs of accelerated brain aging that confers a predisposition to and perpetuates depression.6

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เกณฑ์การวินิจฉัยสำหรับภาวะซึมเศร้าที่สำคัญในการวินิจฉัยและสถิติด้วยตนเองของจิตผิดปกติ รุ่นห้า (DSM-5), ต้องแสดงความโศกเศร้าหรือ anhedonia มีจำนวนอย่าง น้อย 5 อาการเป็นระยะเวลา 2 สัปดาห์ (ตาราง 1TABLE 1เกณฑ์การวินิจฉัย DSM-5 สำหรับโรคหลัก Depressive). อารมณ์ต่ำอาจพบน้อยในผู้ใหญ่เก่ากับภาวะซึมเศร้ามากกว่าในผู้ใหญ่อายุน้อยกว่ากับโรค ขณะ irritability วิตกกังวล และอาการ somatic อาจทั่วไป ลด psychosocial เช่นการตายของคนรักอาจทริกเกอร์ตอน depressive แม้ว่าปฏิกิริยาแบบฉับพลันขาดทุนหลักสามารถมีลักษณะภาวะซึมเศร้า ใน DSM-5 ซึ่งแตกต่างจากรุ่นก่อนหน้า ความเศร้าโศกหลังจากการตายของคนที่ท่านรักจะไม่ถือเป็น exclusionaryเจ็บป่วยทางการแพทย์ coexisting complicates การจัดการโรคซึมเศร้า ผู้ มีภาวะซึมเศร้าช่วงปลายของชีวิตมีราคาสูงกว่า coexisting เงื่อนไขและใช้ยามั่นใจกว่าคู่ของพวกเขา nondepressed ความสัมพันธ์ระหว่างภาวะซึมเศร้าและความเจ็บป่วยทางการแพทย์ coexisting อาจเป็นแบบสองทิศทาง: ปัญหาทางการแพทย์เช่นอาการปวดเรื้อรังอาจประสาท predisposition การซึมเศร้า และโรคซึมเศร้าจะเชื่อมโยงกับผลลัพธ์ที่เลวร้ายยิ่งสำหรับเงื่อนไขเช่นโรคหัวใจ เจ็บป่วย Coexisting 7 เพิ่มความกังวลเกี่ยวกับ polypharmacy รวมทั้งผลกระทบของยา psychotropic สภาพทางการแพทย์และเมแทบอลิซึมของยาอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องกับอายุลดอัตราการเผาผลาญยาอาจร่วมราคาเพิ่มขึ้นของผลข้างเคียงของยาCoexisting การด้อยค่ารับรู้ร่วมกันในผู้มีภาวะซึมเศร้าช่วงปลายของชีวิต และสามารถเกี่ยวข้องกับหลายรับรู้โดเมน ฟังก์ชันบริหาร ความสนใจ และหน่วยความจำ ภาวะซึมเศร้าอาจเป็นปัจจัยเสี่ยงสำหรับและยามปฏิเสธรับรู้: โรคซึมเศร้าจะเกี่ยวข้องกับความเสี่ยงระยะยาวเพิ่มขึ้นของประชาน dementia.8 ขาดดุลจึงอาจของสมองรวดเร็วที่ predisposition กับ confers และ perpetuates depression.6

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เกณฑ์การวินิจฉัยสำหรับภาวะซึมเศร้าที่สำคัญในคู่มือการวินิจฉัยและสถิติของการเกิดความผิดปกติทางจิตฉบับที่ห้า (DSM-5) จำเป็นต้องมีทั้งความโศกเศร้าหรือ anhedonia มีทั้งหมดห้าหรือมากกว่าอาการเป็นระยะเวลา 2 สัปดาห์ (ตารางที่ 1TABLE 1
DSM-5
เกณฑ์การวินิจฉัยสำหรับโรคซึมเศร้า.) อารมณ์ต่ำอาจจะน้อยกว่าปกติในผู้สูงอายุที่มีภาวะซึมเศร้ามากกว่าในผู้ใหญ่ที่อายุน้อยกว่ามีความผิดปกติในขณะที่หงุดหงิดวิตกกังวลและอาการร่างกายอาจจะเป็นเรื่องธรรมดามากขึ้น ความเครียดทางจิตสังคมเช่นการตายของคนที่คุณรักอาจก่อให้เกิดเหตุการณ์เศร้าสลดแม้ว่าปฏิกิริยาชั่วคราวการสูญเสียที่สำคัญสามารถคล้ายภาวะซึมเศร้า ใน DSM-5 ซึ่งแตกต่างจากรุ่นก่อนหน้านี้ความเศร้าโศกหลังจากการตายของคนที่คุณรักไม่ว่าจะเป็นวรรณะ.
ร่วมด้วยอาการเจ็บป่วยการจัดการความซับซ้อนของภาวะซึมเศร้า บุคคลที่มีภาวะซึมเศร้าในช่วงปลายชีวิตมีอัตราที่สูงขึ้นของสภาพการอยู่ร่วมกันและการใช้ยาด้วยกันกว่า nondepressed ของพวกเขา ความสัมพันธ์ระหว่างภาวะซึมเศร้าและความเจ็บป่วยทางการแพทย์พร้อมกันอาจจะเป็นแบบสองทิศทาง: ปัญหาสุขภาพเช่นอาการปวดเรื้อรังอาจจูงใจหารือกับภาวะซึมเศร้าและภาวะซึมเศร้ามีความสัมพันธ์กับผลที่เลวร้ายยิ่งสำหรับเงื่อนไขเช่นโรคหัวใจ 7 เจ็บป่วยอยู่ร่วมกันก่อให้เกิดความกังวลเกี่ยวกับ polypharmacy รวมทั้งผลกระทบของยาเสพติดที่ออกฤทธิ์ต่อจิตในเงื่อนไขทางการแพทย์และการเผาผลาญของยาอื่น ๆ การลดลงของอายุที่เกี่ยวข้องในการเผาผลาญยาเสพติดนอกจากนี้ยังอาจนำไปสู่อัตราการเพิ่มขึ้นของผลข้างเคียงยา.
ร่วมด้วยความบกพร่องทางสติปัญญาเป็นเรื่องธรรมดาในผู้ที่มีภาวะซึมเศร้าในช่วงปลายชีวิตและความสามารถเกี่ยวข้องกับโดเมนองค์ความรู้หลาย ๆ รวมทั้งผู้บริหารฟังก์ชั่นให้ความสนใจและหน่วยความจำ อาการซึมเศร้าอาจเป็นได้ทั้งปัจจัยเสี่ยงสำหรับการประกาศและการลดลงของความรู้ความเข้าใจ: ภาวะซึมเศร้ามีความเกี่ยวข้องกับความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นในระยะยาวของการขาดดุล dementia.8 ความรู้ความเข้าใจจึงอาจจะเป็นสัญญาณของริ้วรอยสมองเร่งที่ฟาโรห์เพื่อจูงใจและกัลป์ depression.6

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เกณฑ์สำหรับวินิจฉัยโรคซึมเศร้าในЃ , Fifth Edition ( dsm-5 ) ต้องมีทั้งความเศร้า หรือเบื่อหน่ายกับผลรวมของห้าหรือมากกว่าอาการมากกว่าระยะเวลา 2 ( ตาราง 1table 1
dsm-5 เกณฑ์วินิจฉัยโรคซึมเศร้า .
)อารมณ์ต่ำ อาจจะพบน้อยในผู้ใหญ่มากกว่าในเด็กที่มีภาวะซึมเศร้า ผู้ใหญ่ที่มีความผิดปกติ และหงุดหงิด , ความวิตกกังวลและอาการทางกายอาจจะมากกว่าปกติ ปัจจัยด้านจิตสังคม เช่น การตายของรักหนึ่งที่อาจก่อให้เกิดโรคซึมเศร้าชั่วครั้งชั่วคราว ถึงแม้ว่าปฏิกิริยาชั่วคราวที่จะขาดทุนหลักจะเหมือนกลุ้มใจ ใน dsm-5 แตกต่างจากรุ่นก่อนหน้าความเศร้าโศกหลังจากการตายของรักหนึ่งไม่ถือว่าเป็นวรรณะ .
การเจ็บป่วยทางการแพทย์มีความซับซ้อนของการจัดการของภาวะซึมเศร้า ผู้ที่มีสายชีวิตตกต่ำมีอัตราที่สูงขึ้นของการเกิดสภาวะ และใช้ยา nondepressed กว่าคู่ของพวกเขา ความสัมพันธ์ระหว่างภาวะซึมเศร้าและการเจ็บป่วยที่แพทย์อาจจะสองทิศทาง :ปัญหาทางการแพทย์เช่นอาการปวดเรื้อรังอาจหารือโอนเอียงภาวะซึมเศร้าและภาวะซึมเศร้ามีความสัมพันธ์กับผลลัพธ์ที่เลวร้ายยิ่งสำหรับเงื่อนไขเช่นโรคหัวใจโรค 7 การเจ็บป่วยเพิ่มความกังวลเกี่ยวกับ polypharmacy รวมถึงผลกระทบของยาเสพติดที่ออกฤทธิ์ต่อจิตในเงื่อนไขทางการแพทย์และเมแทบอลิซึมของยาอื่น ๆอายุที่เกี่ยวข้องกับการลดลงในการเมแทบอลิซึมยาอาจส่งผลให้อัตราการเพิ่มขึ้นของยาผลข้างเคียง พบความบกพร่องทางสติปัญญา
ทั่วไปในผู้ที่มีสายชีวิตตกต่ำและสามารถเกี่ยวข้องกับโดเมนหลายด้านรวมถึงฟังก์ชัน , ความสนใจ , ผู้บริหาร และหน่วยความจำ ภาวะซึมเศร้าอาจเป็นทั้งปัจจัยเสี่ยงและการรับรู้ลดลง :ภาวะซึมเศร้าที่เกี่ยวข้องกับการเพิ่มระยะยาวความเสี่ยงของภาวะสมองเสื่อม การขาดดุล 8 ดังนั้นจึงอาจเป็นสัญญาณของการเร่งสมองอายุที่เกี่ยวข้องเป็นลูกไม้หล่นไม่ไกลต้น perpetuates 6 และภาวะซึมเศร้า