This morning, when I opened the cur

This morning, when I opened the curtains the sky was green. My mouth fell open. My friend Danny and I had planned a picnic by the river. I rang Danny but the voice that answered sounded nothing like him. I was horrified. I sprinted to his home. I rang the door bell, and some open the door, the someone was not Danny or his parents. “Who are you?” I cried. “I am...Penny Sweet. Who are you?” Penny Sweet asked kindly. She was old, short, polite, smiling, chubby, friendly and she looked dull too. I thought. You can hear these weird sounds from her house; you could hear some screaming, squealing and deafening noises. “My name is ......”Before I finished my sentence I ran off. I was feeling outraged as I ran off. You can obviously tell I was confused. When I arrived at my house .I ran to the bathroom, and looked in the mirror. My face was different. I had black eyes and darker skin. “I look like Micheal Jackson” I yelled amazed. I walked slowly downstairs while thinking about the green sky. I started studying about the green sky. I went to the library and found some books on the earth. I researched about the sky and colours it could be come. When unexpectedly I heard a whispering of a voice just like my mothers saying, “Wake up, Come on, get up, we need to go out to go shopping!” Suddenly I open my eyes and found out it was a nightmare.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เช้านี้ เมื่อเปิดม่านฟ้าเป็นสีเขียว ปากของฉันตกเปิด เพื่อน Danny และมีแผนการปิกนิกริมแม่น้ำ ฉันรัง Danny แต่เสียงที่ตอบแต่เพียงแห่งใดเหมือนเขา ฉันตกใจ ผม sprinted ไปที่บ้านของเขา ฉันรังกริ่งประตู และบางเปิดประตู คนไม่ใช่ Danny หรือพ่อแม่ "คุณเป็นใคร" ข้า "ฉัน...หวานเศษสตางค์ คุณเป็นใคร"เศษสตางค์หวานถามกรุณา เธออยู่เก่า สั้น สุภาพ ยิ้ม ท้วม มิตร และเธอดูน่าเบื่อเกินไป ฉันคิดว่า คุณสามารถได้ยินเสียงเหล่านี้แปลกจากบ้าน คุณอาจได้ยินบางกรีดร้อง squealing และเสียงหนวกหู "ชื่อของฉันคือ..." ก่อนฉันเสร็จประโยคของฉันฉันวิ่งออก ฉันรู้สึก outraged เป็นฉันวิ่งออก แน่นอนคุณสามารถบอกผมสับสน เมื่อฉันมาถึงที่บ้านของฉันผมวิ่งไปห้องน้ำ และดูในกระจก ใบหน้าของฉันแตกต่างกันได้ ฉันมีตาดำและผิวเข้ม "ผมมองชอบมิเชล Jackson " ฉัน yelled ประหลาดใจ ฉันเดินช้าชั้นล่างในขณะที่คิดเกี่ยวกับท้องฟ้าสีเขียว เริ่มต้นศึกษาเกี่ยวกับท้องฟ้าสีเขียว ฉันไปในไลบรารี และพบหนังสือบางอย่างบนโลก ผมทำวิจัยเกี่ยวกับท้องฟ้าและสีที่ไม่สามารถมา เมื่อไม่คาดคิดผมได้ยินวิสเปอริงเสียงเหมือนแม่ของฉันพูดว่า, "ปลุก มา รับขึ้น เราต้องออกไปซื้อของไป! " ทันใดนั้นฉันเปิดตาของฉัน และพบว่ามันเป็นฝันร้าย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เช้าวันนี้เมื่อผมเปิดผ้าม่านฟ้าเป็นสีเขียว ปากของฉันลดลงเปิด แดนนี่เพื่อนของฉันและฉันได้วางแผนปิกนิกริมแม่น้ำ ฉันดังแดนนี่ แต่เสียงที่ตอบฟังดูไม่มีอะไรเหมือนเขา ผมก็ตกใจ ฉันวิ่งไปที่บ้านของเขา ฉันสั่นกระดิ่งที่ประตูและเปิดประตูบางคนไม่ได้แดนนี่หรือพ่อแม่ของเขา "คุณเป็นใคร?" ฉันร้องไห้ "ผม ... Penny หวาน คุณเป็นใคร? "Penny หวานถามกรุณา เธอเป็นคนที่อายุสั้นสุภาพยิ้มอ้วนที่เป็นมิตรและเธอดูน่าเบื่อเกินไป ฉันคิดว่า คุณสามารถได้ยินเสียงแปลก ๆ เหล่านี้ออกจากบ้านของเธอ คุณสามารถได้ยินเสียงกรีดร้องบางเสียงอึกทึกและซัดทอด "ชื่อของฉันคือ ...... " ก่อนที่ผมจะจบประโยคของฉันฉันวิ่งออกไป ผมรู้สึกโกรธที่ฉันวิ่งออกไป คุณชัดสามารถบอกผมสับสน เมื่อฉันมาถึงที่บ้านของฉัน. ฉันวิ่งไปที่ห้องน้ำและมองในกระจก ใบหน้าของฉันคือการที่แตกต่างกัน ฉันมีตาสีดำและผิวคล้ำ "ผมมีลักษณะเหมือนไมเคิลแจ็คสัน" ผมตะโกนประหลาดใจ ผมเดินลงบันไดอย่างช้าๆในขณะที่คิดเกี่ยวกับท้องฟ้าสีเขียว ผมเริ่มศึกษาเกี่ยวกับท้องฟ้าสีเขียว ผมไปที่ห้องสมุดและพบหนังสือบางเล่มในโลก ฉันวิจัยเกี่ยวกับท้องฟ้าและสีมันอาจจะมา ไม่คาดคิดเมื่อผมได้ยินเสียงกระซิบของเสียงเช่นเดียวกับแม่ของฉันว่า "ต​​ื่นขึ้นมาเมื่อได้รับการขึ้นเราต้องออกไปที่จะไปช้อปปิ้ง" ทันใดนั้นฉันเปิดตาของฉันและพบว่ามันเป็นฝันร้าย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เช้านี้เมื่อฉันเปิดม่านฟ้าเป็นสีเขียว ปากของฉันก็เปิด เพื่อนของแดนนี่และฉันวางแผนปิคนิคริมแม่น้ำ ฉันโทรหาแดนนี่ แต่เสียงที่ตอบฟังดูไม่มีอะไรเหมือนเขา ผมกลัวมาก ฉันวิ่งหนีจุกตูดไปที่บ้านของเขา ฉันเคาะระฆังประตูและเปิดประตู คนที่ไม่ใช่แดนนี่ หรือ พ่อแม่ของเขา " นายเป็นใคร ? " ฉันร้องไห้ " ผม . . . . . . . แดงหวาน นายเป็นใคร ?" เพนนีหวานถามอย่างอ่อนโยน เธอแก่แล้ว สั้นๆ สุภาพ ยิ้มแย้ม เป็นมิตร และพวกเธอดูทึบเกินไป ที่ผมคิดไว้ คุณสามารถได้ยินเสียงแปลกๆจากบ้านเธอ เธอได้ยินเสียงกรี๊ด และเสียงอึกทึกหนวกหู " ชื่อของฉันคือ . . . . . . . " ก่อนที่ผมจะจบประโยคของฉันฉันหนีไป ผมรู้สึกโมโหที่ฉันหนีไป คุณสามารถเห็นได้ชัดว่าฉันสับสน เมื่อฉันมาถึงบ้านฉันวิ่งเข้าห้องน้ำ แล้วมองตัวเองในกระจก หน้าของฉันมันแตกต่าง ฉันมีตาสีดำ และผิวเข้ม " ฉันเหมือนไมเคิล แจ็คสัน " ฉันตะโกนว่าประหลาดใจ ฉันเดินช้าๆ ข้างล่าง ในขณะที่คิดเกี่ยวกับท้องฟ้าสีเขียว ผมเริ่มศึกษาเกี่ยวกับท้องฟ้าสีเขียว ฉันไปห้องสมุดหาหนังสือบนโลก ฉันค้นคว้าเกี่ยวกับท้องฟ้า และสีมันอาจจะมาเมื่อบังเอิญได้ยินเสียงกระซิบจากเสียงเหมือนแม่พูดว่า " ตื่นได้แล้ว เร็วเข้า ตื่นได้แล้ว เราต้องไป ไปช้อปปิ้ง " ก็ ฉันลืมตาขึ้นและพบว่ามันคือฝันร้าย