“You’ve stopped eating.”The voice c

“You’ve stopped eating.”
The voice came from Chouji who sat in front of him, both of his cheeks puffed up with food. Ino was sitting next to him.
They were at Yakiniku Q.
In the two years since the war, his two friends had become quite the adults. Chouji was still as chubby as ever, but there was a masculine look in his eyes now, and he now had a goatee. Ino had been growing out her hair more and more, abandoning her ponytail for leaving it loose, and looked more like an adult compared to before as well.
“Did you eat something before you came here?” Chouji opened his mouth wide to drop in even more meat, chewing and swallowing it down.
“Shikamaru and I’ve stopped growing a long time ago, so we’re not eating ridiculously the way you do, Chouji.”
“Hey!” Chouji’s eyes widened in indignation.
Shikamaru laughed without thinking. A calming breeze was blowing through his heart. It’d been a while.
“I came specifically to eat lunch with you two, so how could I have eaten something beforehand?” So saying, Shikamaru extended his chopsticks towards a piece of beef that looked like it was about to burn.
Another pair of chopsticks intercepted him.
“Hey, that’s the meat that I put on the grill!” Chouji protested.
“Alright, alright.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"คุณเคยหยุดกิน"เสียงมาจาก Chouji ที่นั่งด้านหน้าของเขา ทั้งสองแก้มของเขาหลงไหลไปกับอาหาร ไอนั่งถัดจากเขาพวกที่ Yakiniku Qในปีสองตั้งแต่สงคราม เพื่อนของเขาทั้งสองได้กลายเป็น ผู้ใหญ่มาก Chouji คือยังคงเป็นท้วมเป็นเคย แต่มีตาดูผู้ชายขณะนี้ และตอนนี้เขาเป็น goatee ไอมีการเจริญเติบโตออกผมขึ้น ทิ้งเธอ ponytail ที่ออกหลวม และดูเหมือนผู้ใหญ่เมื่อเปรียบเทียบกับก่อนเช่น"กินอะไรก่อนคุณมาที่นี่" Chouji เปิดปากกว้างจะลดลงในเนื้อยิ่ง เคี้ยว และกลืนลง"Shikamaru และได้หยุดเติบโตนานมาแล้ว ดังนั้นเราจะไม่รับประทานอาหาร ridiculously แบบคุณต้อง Chouji""เฮ้" ตาของ Chouji widened ใน indignationShikamaru หัวเราะโดยไม่คิด บรรยากาศแสนพัดผ่านหัวใจ จะได้รับในขณะที่"ฉันมาโดยเฉพาะเพื่อกินอาหารกลางวันกับคุณสอง ดังนั้นวิธีสามารถฉันได้กินอะไรมาก่อน" ดังนั้นการพูด Shikamaru ขยายเขาตะเกียบต่อชิ้นส่วนของเนื้อที่ดูเหมือนว่ามันเป็นการเขียนตะเกียบคู่อื่นดักเขา"Hey ที่เป็นเนื้อสัตว์ที่ฉันใส่ในปิ้ง" Chouji ปฏิเสธจ่าย"ครับ ครับ"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"คุณได้หยุดกิน."
เสียงมาจากโจจิซึ่งนั่งอยู่ตรงหน้าเขาทั้งสองแก้มของเขาพองขึ้นกับอาหาร Ino กำลังนั่งอยู่ข้าง ๆ เขา.
พวกเขาอยู่ในยากินิคุ Q.
ในช่วงสองปีตั้งแต่สงคราม, เพื่อนทั้งสองคนของเขาได้กลายเป็นผู้ใหญ่ โจจิก็ยังคงเป็นเช่นเคยอ้วน แต่มีลักษณะเป็นชายในดวงตาของเขาในขณะนี้และตอนนี้เขามีเคราแพะ Ino ได้รับการเจริญเติบโตออกผมของเธอมากขึ้นและทิ้งผมหางม้าของเธอสำหรับทิ้งมันหลวมและดูเหมือนผู้ใหญ่เมื่อเทียบกับก่อนที่จะได้เป็นอย่างดี.
"คุณกินอะไรก่อนที่คุณจะมาที่นี่?" โจจิเปิดปากของเขากว้างจะลดลงใน เนื้อมากยิ่งขึ้นการเคี้ยวและการกลืนมันลง.
"ชิกามารุและฉันได้หยุดการเจริญเติบโตนานแล้วดังนั้นเราไม่กินขันวิธีที่คุณทำ, โจจิ."
"เฮ้!" ตาของโจจิกว้างในความไม่พอใจ.
ชิกามารุหัวเราะ ลอยๆ ลมสงบเงียบถูกพัดผ่านหัวใจของเขา มันต้องการรับในขณะที่.
"ผมมาโดยเฉพาะที่จะกินอาหารกลางวันกับคุณทั้งสองดังนั้นวิธีการที่ฉันจะได้กินอะไรบางอย่างก่อน?" ดังนั้นบอกว่าชิกามารุขยายตะเกียบของเขาต่อชิ้นส่วนของเนื้อวัวที่ดูเหมือนว่ามันเป็นเรื่องเกี่ยวกับการเผาไหม้.
อีก คู่ของตะเกียบดักเขา.
"เฮ้ว่าเป็นเนื้อสัตว์ที่ฉันวางบนตะแกรง!" โจจิประท้วง.
"เอาเถอะไม่เป็นไร".

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" เธอเคยหยุดกิน "
เสียงมาจากโจจิคนที่นั่งอยู่ตรงหน้าเขาทั้งสอง แก้มป่องขึ้นด้วยอาหาร อิโนะนั่งข้างๆ เขา พวกเขาถูก ที่ ยากินิกุ คิว

ใน 2 ปี ตั้งแต่สงคราม เพื่อนทั้งสองของเขาได้กลายเป็นที่ค่อนข้างเป็นผู้ใหญ่ โจจิก็ยังอ้วนเหมือนเดิม แต่มันดูแมนในสายตาของเขาตอนนี้ และตอนนี้เขามีเคราแพะอิโนะได้เติบโตออกผมของเธอมากขึ้น ทิ้งหางม้าของเธอมันหลวมไป ดูแล้วเหมือนผู้ใหญ่ เมื่อเทียบกับก่อน .
" คุณกินอะไรก่อนที่คุณจะมาที่นี่ " โจจิ เปิดปากของเขากว้างลดลง ยิ่งเนื้อ เคี้ยวและกลืนมันลงไป
" ชิกามารุและฉันหยุดโตมานานแล้ว ดังนั้น เราก็ไม่กิน ตลก วิธีที่คุณทำโจจิ "
" เฮ้ ! " โจจิ ตาเบิกกว้าง ในความไม่พอใจ .
ชิกามารุหัวเราะโดยไม่คิด สยบสายลมก็พัดผ่านหัวใจของเขา มันก็สักพักแล้วนะ โดยเฉพาะกับ
" ฉันมาทานข้าวเที่ยงกับคุณสองคน แล้วผมจะได้กินอะไรก่อน " ชิกามารุพูดแล้วยื่นตะเกียบของเขาต่อชิ้นเนื้อ ที่ดูเหมือนกำลังจะถูกเผา
ตะเกียบอีกคู่สกัดกั้นเขา .
" เฮ้ย นั่นมันเนื้อที่ฉันวางไว้บนตะแกรง " โจจิ ประท้วง .
" ก็ได้ ก็ได้ "