Incorrect tube placement places the

Incorrect tube placement places the patient at
significant risk. Absent or ineffective ventilation,
aspiration and injury to the airway can result from
oesophageal intubation or from placement that is
too high or low in the trachea (Winters and Munro,
2004). Tube placement at the time of insertion
may be assessed in various ways depending on the
available equipment. Subsequent displacement of
the tube however may result from head flexion,
tension during transport (DeBoer et al., 2003) and
swelling of surrounding tissues, thus ongoing assessment
promotes patient safety.
Frequently used strategies to verify placement
include auscultation, end-tidal carbon dioxide monitoring
and radiological examination (DeBoer et al.,
2003). Auscultation of breath sounds across the lung
fields is a commonly used technique. Stethoscopes
are readily accessible however referred sounds may
be transmitted even with incorrect tube placement
(DeBoer et al., 2003; Grmec, 2002). Endtidal
carbon dioxide monitoring using capnometry
and capnography was determined to be a reliable
method for assessing tube placement in two small
studies, although influenced by the clinical setting,
availability of equipment and experience of the
user (Knapp et al., 1999; Grmec, 2002). The numerical
and waveform displays provide continuous data
on expired carbon dioxide levels, changes to which
may indicate tube dislodgement or obstruction. A
concern however is that subtle changes to tube
position such as movement into the larynx may not
be readily detected (Knapp et al., 1999). Chest
radiograph is often considered as the standard for
assessing tube placement however this technique
also has limitations. Of note is that the assessment
is at a single point in time and thus does not provide
regular or continuous data, delays between the
time of imaging to viewing the film can be lengthy,
and anatomy or image quality can make assessment
of placement difficult (DeBoer et al., 2003). All
endotracheal tubes and some tracheostomy tubes
have distance markings along the length of the
tube. These assist in assessing placement if measured
consistently in relation to a fixed structure
(for example, the teeth or gums). Given the lack
of evidence supporting one method as superior
and the limitations of any of the methods outlined
above, it would seem prudent to utilise two or more
techniques, one of which is able to be measured
regularly or continuously, to assess tube placement
in the mechanically ventilated patient.
Tube security supports maintenance of correct
tube placement and minimises injury to the airway
caused by excessive movement. Techniques to
secure artificial airways ideally will hold the tube
firmly in position independent of head and neck

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผู้ป่วยที่ทำการวางท่อไม่ถูกต้องเสี่ยงอย่างมีนัยสำคัญ ขาด หรือไม่ระบายความใฝ่ฝันและทำการบาดเจ็บสามารถเกิดจากท่อช่วยหายใจ oesophageal หรือ จากตำแหน่งที่เกินไปสูง หรือต่ำในหลอดลม (หนาวและจู๋2004) การวางท่อในขณะแทรกอาจประเมินได้หลายวิธีขึ้นอยู่กับการอุปกรณ์พร้อมใช้งาน ต่อมาย้ายของท่ออย่างไรก็ตามอาจเกิดจาก flexion ใหญ่ความตึงเครียดระหว่างการขนส่ง (DeBoer et al., 2003) และบวมรอบ ๆ เนื้อเยื่อ การประเมินอย่างต่อเนื่องดังนั้นส่งเสริมความปลอดภัยผู้ป่วยใช้กลยุทธ์การตรวจสอบตำแหน่งรวม auscultation ตรวจสอบจบหน้าคาร์บอนไดออกไซด์และตรวจสอบ radiological (DeBoer et al.,2003) . เสียง auscultation ของลมหายใจผ่านปอดเขตข้อมูลเป็นเทคนิคหนึ่งที่ใช้กันทั่วไป Stethoscopesมีเสียงสามารถเข้าถึงพร้อมอ้างอิงอย่างไรก็ตามอาจจะส่งแม้จะ มีการวางท่อไม่ถูกต้อง(DeBoer et al., 2003 Grmec, 2002) Endtidalตรวจสอบโดยใช้ capnometry ก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์และกำหนด capnography จะ น่าเชื่อถือวิธีการประเมินตำแหน่งหลอดในสองขนาดเล็กศึกษา ถึงแม้ว่าผลจากการกำหนดค่าทางคลินิกความพร้อมของอุปกรณ์และประสบการณ์ผู้ใช้ (Knapp et al., 1999 Grmec, 2002) ที่เป็นตัวเลขและแสดงรูปคลื่นให้ข้อมูลอย่างต่อเนื่องระดับคาร์บอนไดออกไซด์ที่หมดอายุ การเปลี่ยนแปลงที่อาจระบุหลอด dislodgement หรืออุดตัน Aความกังวลแต่เป็นรายละเอียดที่เปลี่ยนหลอดตำแหน่งเช่นการเคลื่อนไหวเป็นกล่องเสียงอาจไม่สามารถตรวจพบพร้อม (Knapp et al., 1999) หน้าอกradiograph มักจะถือว่าเป็นมาตรฐานสำหรับประเมินตำแหน่งหลอดอย่างไรก็ตามเทคนิคนี้นอกจากนี้ยัง มีข้อจำกัด เหตุว่าการประเมินเป็นจุดเดียวในเวลา และทำ ให้ข้อมูลทั่วไป หรืออย่างต่อเนื่อง ความล่าช้าระหว่างการเวลาของภาพดูฟิล์มสามารถยาวและกายวิภาคศาสตร์หรือรูปภาพที่มีคุณภาพสามารถทำการประเมินของยากที่วาง (DeBoer et al., 2003) ทั้งหมดtracheostomy ท่อบางและท่อ endotrachealมีเครื่องหมายระยะตามความยาวของใบหลอด เหล่านี้ช่วยในการประเมินตำแหน่งถ้าวัดอย่างต่อเนื่องเกี่ยวกับโครงสร้างถาวร(ตัวอย่าง ฟันหรือเหงือก) ได้รับการขาดหลักฐานที่สนับสนุนวิธีที่หนึ่งเป็นห้องซูพีเรียและข้อจำกัดของวิธีการอธิบายเหนือ ดูท่าจะระมัดระวังการใช้สองคนหรือมากกว่าเทคนิค หนึ่งซึ่งจะสามารถที่จะวัดเป็นประจำ หรืออย่างต่อ เนื่อง การประเมินตำแหน่งหลอดในผู้ป่วยที่กลไกสม่ำเสมอหลอดความปลอดภัยสนับสนุนบำรุงรักษาถูกต้องวางท่อ และ minimises จำกัด(มหาชน)บาดเจ็บเกิดจากการเคลื่อนไหวมากเกินไป เทคนิคในการทางบินเทียมดาวจะถือหลอดอย่างมั่นคงในตำแหน่งขึ้นอยู่กับศีรษะและคอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตำแหน่งของท่อที่ไม่ถูกต้องวางผู้ป่วยที่มีความเสี่ยงอย่างมีนัยสำคัญ
การระบายอากาศที่ไม่มาประชุมหรือไม่ได้ผลทะเยอทะยานและการบาดเจ็บที่จะเดินหายใจอาจเกิดจากการใส่ท่อช่วยหายใจหลอดอาหารหรือจากตำแหน่งที่สูงเกินไปหรือต่ำในหลอดลม(ฤดูหนาวและมันโร2004) ตำแหน่งของท่อในเวลาของการแทรกอาจได้รับการประเมินในรูปแบบต่างๆขึ้นอยู่กับอุปกรณ์ที่มีอยู่ การเคลื่อนที่ตามมาของหลอด แต่อาจเกิดจากการงอหัว, ความตึงเครียดในระหว่างการขนส่ง (DeBoer et al., 2003) และอาการบวมของเนื้อเยื่อรอบจึงประเมินอย่างต่อเนื่องส่งเสริมปลอดภัยของผู้ป่วย. กลยุทธ์ที่ใช้บ่อยในการตรวจสอบการจัดวางรวมถึงฟังเสียงแบบ end-น้ำขึ้นน้ำลงก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ การตรวจสอบและการตรวจสอบรังสี(DeBoer et al., 2003) ฟังเสียงลมหายใจเสียงทั่วปอดสาขาเป็นเทคนิคที่ใช้กันทั่วไป stethoscopes จะสามารถเข้าถึงได้อย่างง่ายดาย แต่เรียกเสียงอาจถูกส่งถึงแม้จะมีตำแหน่งของท่อไม่ถูกต้อง(DeBoer et al, 2003;. Grmec, 2002) Endtidal ก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์การตรวจสอบโดยใช้ capnometry และ capnography มุ่งมั่นจะเป็นที่เชื่อถือได้วิธีการในการประเมินตำแหน่งของท่อในสองขนาดเล็กการศึกษาแม้ว่าจะได้รับอิทธิพลจากการตั้งค่าทางคลินิกความพร้อมของอุปกรณ์และประสบการณ์ของผู้ใช้(แนป et al, 1999;. Grmec 2002 ) เลขและการแสดงรูปแบบของคลื่นให้ข้อมูลอย่างต่อเนื่องในระดับก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ที่หมดอายุการเปลี่ยนแปลงที่อาจบ่งบอกถึงdislodgement หลอดหรืออุดตัน กังวล แต่เป็นว่าการเปลี่ยนแปลงที่ลึกซึ้งหลอดตำแหน่งเช่นการเคลื่อนไหวลงในกล่องเสียงอาจจะไม่ถูกตรวจพบได้อย่างง่ายดาย(แนป et al., 1999) หน้าอกภาพรังสีมักจะคิดว่าเป็นมาตรฐานสำหรับตำแหน่งของท่อประเมินแต่เทคนิคนี้ยังมีข้อ จำกัด โน้ตนั่นคือการประเมินที่เป็นจุดเดียวในเวลาและจึงไม่ได้ให้ข้อมูลปกติหรืออย่างต่อเนื่อง, ความล่าช้าระหว่างช่วงเวลาของการถ่ายภาพจากการดูหนังเรื่องนี้อาจจะยาวและกายวิภาคหรือคุณภาพของภาพที่สามารถทำให้การประเมินของตำแหน่งที่ยากลำบาก(DeBoer et al., 2003) ทั้งหมดท่อช่วยหายใจและบางท่อ tracheostomy มีเครื่องหมายระยะตามความยาวของท่อ เหล่านี้ช่วยในการประเมินตำแหน่งถ้าวัดอย่างต่อเนื่องในความสัมพันธ์กับโครงสร้างที่คงที่(เช่นฟันหรือเหงือก) ได้รับการขาดหลักฐานสนับสนุนวิธีการหนึ่งที่เหนือกว่าและข้อจำกัด ของวิธีการใด ๆ ที่ระบุไว้ข้างต้นก็จะดูเหมือนระมัดระวังในการใช้สองคนหรือมากกว่าเทคนิคหนึ่งที่สามารถวัดได้ประจำหรือต่อเนื่องเพื่อประเมินตำแหน่งของท่อในผู้ป่วยที่ใช้เครื่องช่วยหายใจ. การรักษาความปลอดภัยหลอดสนับสนุนการบำรุงรักษาที่ถูกต้องตำแหน่งของท่อและลดการบาดเจ็บที่ทางเดินหายใจที่เกิดจากการเคลื่อนไหวที่มากเกินไป เทคนิคการรักษาความปลอดภัยของสายการบินเทียมนึกคิดจะถือหลอดมั่นในฐานะที่เป็นอิสระจากศีรษะและลำคอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การวางท่อผิดสถานที่ คนไข้ที่
ความเสี่ยงที่สําคัญ ขาดหรือประสิทธิภาพการระบายอากาศ
ปณิธานและการบาดเจ็บต่อการบินได้ผล
oesophageal ใส่ท่อช่วยหายใจ หรือจากตำแหน่งที่
ด้วยสูงหรือต่ำในหลอดลม ( หนาวและ Munro
, 2004 ) การวางท่อในเวลาของการแทรก
อาจได้รับการประเมินในรูปแบบต่างๆขึ้นอยู่กับ
อุปกรณ์พร้อมใช้งาน การเคลื่อนที่ของ
ตามมาหลอด แต่อาจเป็นผลจากหัวงอ ,
ความตึงเครียดระหว่างการขนส่ง ( ดิโบเออร์ et al . , 2003 ) และ

บวมเนื้อเยื่อรอบ ดังนั้นการประเมินผลอย่างต่อเนื่องส่งเสริมความปลอดภัยของผู้ป่วย มักใช้เพื่อตรวจสอบการจัดวางกลยุทธ์

รวมโกรธจัด ปลายคลื่นรังสีและคาร์บอนไดออกไซด์ การสอบ

( ดิโบเออร์ et al . , 2003 ) โกรธจัดของเสียงหายใจทั่วปอด
สาขา คือ มักใช้เทคนิค พร้อมสามารถเข้าถึงได้แต่เจ้าตัว stethoscopes

เสียงอาจถูกกับไม่ถูกต้องวางท่อ
( ดิโบเออร์ et al . , 2003 ; grmec , 2002 ) การตรวจสอบการใช้ capnometry และคาร์บอนไดออกไซด์ endtidal

capnography ถูกกำหนดเป็นวิธีที่เชื่อถือได้เพื่อตรวจสอบการวางท่อใน

สองการศึกษาขนาดเล็ก แม้ว่าอิทธิพลโดยการตั้งค่าทางคลินิก
ความพร้อมของอุปกรณ์และประสบการณ์ของ
ผู้ใช้ ( Knapp et al . , 1999 ; grmec , 2002 ) ตัวเลขและแสดงข้อมูลให้

แบบต่อเนื่องในระดับคาร์บอนไดออกไซด์ที่หมดอายุ การเปลี่ยนแปลง ซึ่งอาจบ่งบอกถึง dislodgement
หลอดหรืออุดตัน เป็นกังวล แต่นั่นคือการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย

ตำแหน่งหลอด เช่น การเคลื่อนไหวในกล่องเสียงอาจไม่
ถูกตรวจพบพร้อม ( Knapp et al . , 1999 ) อก
การถ่ายภาพรังสีมักจะถือว่าเป็นมาตรฐานสำหรับการประเมิน อย่างไรก็ตามเทคนิคนี้การจัดวางท่อ

ยังมีข้อจำกัด ของหมายเหตุว่า การประเมิน
อยู่ที่จุดเดียวในเวลาและดังนั้นจึงไม่ได้ให้
ปกติหรือข้อมูลอย่างต่อเนื่อง , ความล่าช้าระหว่าง
เวลาภาพชมภาพยนตร์สามารถยาว
และกายวิภาคศาสตร์หรือคุณภาพของภาพจะทำให้การประเมิน
วางยาก ( ดิโบเออร์ et al . ,2003 ) หลอดให้อาหารทั้งหมดและมีการเจาะคอท่อ

มีระยะทางเครื่องหมายตามความยาวของ
หลอด เหล่านี้ช่วยในการประเมินการจัดวางถ้าวัด
อย่างต่อเนื่องในความสัมพันธ์กับการแก้ไขโครงสร้าง
( ตัวอย่างเช่น ฟันหรือเหงือก ) ให้ขาด
หลักฐานสนับสนุนวิธีหนึ่งที่เหนือกว่า
และข้อจำกัดของวิธีการใด ๆ ที่ระบุไว้
ข้างบนดูเหมือนจะฉลาดก็ต้องใช้สองคนหรือมากกว่า
เทคนิคหนึ่งซึ่งสามารถวัดได้
เป็นประจำหรือต่อเนื่อง เพื่อประเมินการวางหลอดในผู้ป่วยที่ใช้เครื่องช่วยหายใจ
.
ความปลอดภัยสนับสนุนหลอดบำรุงรักษาของการวางท่อที่ถูกต้อง และช่วยลดการบาดเจ็บที่จะบิน

เกิดจากการเคลื่อนไหวที่มากเกินไป เทคนิคการผสมเทียม แอร์เวย์

จะถือหลอด