English is a West Germanic language

English is a West Germanic language that was first spoken in early medieval England and is now a global lingua franca.[4][5] It is an official language of almost 60 sovereign states, the most commonly spoken language in the United Kingdom, the United States, Canada, Australia, Ireland, and New Zealand, and a widely spoken language in countries in the Caribbean, Africa, and South Asia.[6] It is the third most common native language in the world, after Mandarin and Spanish.[7] It is the most widely learned second language and is an official language of the United Nations, of the European Union, and of many other world and regional international organisations.

English has developed over the course of more than 1,400 years. The earliest forms of English, a set of Anglo-Frisian dialects brought to Great Britain by Anglo-Saxon settlers in the fifth century, are called Old English. Middle English began in the late 11th century with the Norman conquest of England.[8] Early Modern English began in the late 15th century with the introduction of the printing press to London and the King James Bible as well as the Great Vowel Shift.[9] Through the worldwide influence of the British Empire, modern English spread around the world from the 17th to mid-20th centuries. Through all types of printed and electronic media, as well as the emergence of the United States as a global superpower, English has become the leading language of international discourse and the lingua franca in many regions and in professional contexts such as science, navigation, and law.[10]

Modern English has little inflection compared with many other languages, and relies on auxiliary verbs and word order for the expression of complex tenses, aspect and mood, as well as passive constructions, interrogatives and some negation. Despite noticeable variation among the accents and dialects of English used in different countries and regions – in terms of phonetics and phonology, and sometimes also vocabulary, grammar and spelling – English speakers from around the world are able to communicate with one another effectively.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภาษาอังกฤษเป็นภาษาเยอรมันตะวันตกที่พูดเป็นครั้งแรกในประเทศอังกฤษในช่วงต้นยุคกลางและตอนนี้ก็เป็นภาษากลางทั่วโลก. [4] [5] มันเป็นภาษาราชการของเกือบ 60 รัฐอธิปไตยซึ่งเป็นภาษาพูดกันมากที่สุดในสหราชอาณาจักร สหรัฐอเมริกา, แคนาดา, ออสเตรเลีย, ไอร์แลนด์, และนิวซีแลนด์และภาษาที่พูดกันอย่างแพร่หลายในประเทศในทะเลแคริบเบียนแอฟริกาและเอเชียใต้. [6] มันเป็นสามภาษาพื้นเมืองที่พบมากที่สุดในโลกหลังจากที่จีนกลางและภาษาสเปน [7] มันเป็นส่วนใหญ่เรียนรู้ภาษาที่สองกันอย่างแพร่หลายและเป็นภาษาราชการของสหประชาชาติสหภาพยุโรปและของโลกอื่น ๆ อีกมากมายในภูมิภาคและองค์กรระหว่างประเทศ. ภาษาอังกฤษได้มีการพัฒนาในช่วงเวลากว่า 1,400 ปีที่ผ่านมา รูปแบบที่เก่าแก่ที่สุดของอังกฤษชุดของภาษาแองโกล Frisian นำไปสหราชอาณาจักรเข้ามาตั้งถิ่นฐานแซ็กซอนในศตวรรษที่สิบห้าจะถูกเรียกว่าภาษาอังกฤษ ภาษาอังกฤษยุคกลางเริ่มต้นขึ้นในช่วงปลายศตวรรษที่ 11 ด้วยการพิชิตนอร์แมนของอังกฤษ. [8] อังกฤษสมัยต้นเริ่มต้นขึ้นในช่วงปลายศตวรรษที่ 15 ด้วยการเปิดตัวกดพิมพ์ไปยังกรุงลอนดอนและคิงเจมส์ไบเบิลเช่นเดียวกับสระที่ดีกะ. [ 9] ผ่านอิทธิพลทั่วโลกของจักรวรรดิอังกฤษ, ภาษาอังกฤษสมัยใหม่แพร่กระจายไปทั่วโลกตั้งแต่วันที่ 17 ถึงศตวรรษที่ 20- กลาง ผ่านทุกประเภทของสื่อสิ่งพิมพ์และอิเล็กทรอนิกส์เช่นเดียวกับการเกิดขึ้นของประเทศสหรัฐอเมริกาเป็นมหาอำนาจโลกภาษาอังกฤษได้กลายเป็นภาษาชั้นนำของวาทกรรมระหว่างประเทศและภาษากลางในหลายภูมิภาคและในบริบทมืออาชีพเช่นวิทยาศาสตร์การเดินเรือและ กฎหมาย. [10] ปัจจุบันภาษาอังกฤษมีโรคติดเชื้อเพียงเล็กน้อยเมื่อเทียบกับภาษาอื่น ๆ อีกมากมายและอาศัยกริยาช่วยและคำสั่งในการแสดงออกของกาลที่ซับซ้อนและด้านอารมณ์เช่นเดียวกับการก่อสร้างเรื่อย ๆ , interrogatives และปฏิเสธบาง แม้จะมีการเปลี่ยนแปลงที่เห็นได้ชัดในหมู่สำเนียงและภาษาท้องถิ่นของภาษาอังกฤษที่ใช้ในต่างประเทศและภูมิภาค - ในแง่ของการออกเสียงและ phonology และบางครั้งยังคำศัพท์ไวยากรณ์และการสะกดคำ - พูดภาษาอังกฤษจากทั่วโลกสามารถที่จะสื่อสารกับคนอื่นได้อย่างมีประสิทธิภาพ