1. language is a system: it has dif

1. language is a system: it has different linguistic levels (phonological, related to phonemes, intonation and rhythm; lexical semantic, which have to do with lexis, that is, the words, and their meaning (semantics); syntactical, that is, the rules of grammar; discourse, written language; conversation, that is, the characteristics of spoken discourse (turn-taking, use of words, etc.); sociolinguistic (social factors, such as educational level, age, ethnic, sex, etc.);

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1. ภาษาเป็นระบบ: มีระดับภาษาศาสตร์ (คำโครงสร้างประโยค ที่เกี่ยวข้องกับ phonemes สำเนียง และจังหวะ เกี่ยวกับคำศัพท์ความหมาย ซึ่งเกี่ยวข้องกับดิค คือ คำ และความหมาย (ความหมาย); syntactical คือ กฎของไวยากรณ์ วาทกรรม เขียนภาษา สนทนา คือ ลักษณะของวาทกรรมพูด (การเปิด การใช้คำ ฯลฯ); sociolinguistic (สังคมปัจจัย ระดับการศึกษา อายุ เชื้อชาติ เพศ ฯลฯ);

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1 ภาษาเป็นระบบ: มันมีระดับภาษาที่แตกต่างกัน (เสียงที่เกี่ยวข้องกับหน่วยเสียงน้ำเสียงและจังหวะ; คำศัพท์ความหมายที่มีจะทำอย่างไรกับเล็กซิส, ที่อยู่, คำและความหมายของพวกเขา (หมาย) การสร้างประโยคที่ว่าเป็น , กฎของไวยากรณ์การสนทนาภาษาเขียนการสนทนาที่เป็นลักษณะของการสนทนาพูด (เปิดการใช้คำ, ฯลฯ ); sociolinguistic (ปัจจัยทางสังคมเช่นระดับการศึกษาอายุเชื้อชาติเพศ ฯลฯ );

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1 . ภาษาเป็นระบบ : มันได้ระดับภาษาต่างกัน ( ระบบเสียง ที่เกี่ยวข้องกับการทั้งหมดและจังหวะ ; คำศัพท์ ความหมาย ซึ่งต้องทำ lexis นั่นคือ คำ และความหมาย ( อรรถศาสตร์ ) ; ประโยค นั่นคือ กฎของไวยากรณ์ ; การเขียนภาษา ; การสนทนา นั่นคือ ลักษณะของการพูด วาทกรรม ( เปิดใช้ การใช้คำ ฯลฯ ) ;ภาษา ( ปัจจัยทางสังคม เช่น ระดับการศึกษา อายุ เชื้อชาติ เพศ ฯลฯ ) ;