The total production and consumptio

The total production and consumption of ozone depleting substances in EEA member countries has decreased significantly since the Montreal Protocol was signed in 1987 - nowadays it is practically zero. Globally, the implementation of the Montreal Protocol has led to a decrease in the atmospheric burden of ozone-depleting substances (ODSs) in the lower atmosphere and in the stratosphere.

Many of the ODS are also potent greenhouse gases in their own right, but as they are governed through the Montreal Protocol, they are not separately regulated under the UN Framework Convention on Climate Change (UNFCCC). Thus the phasing out of ODS under the Montreal Protocol has also avoided global greenhouse gas emissions. In 2010, it has been estimated that the reduction of greenhouse gas emissions achieved under the Montreal Protocol was 5 to 6 times larger than that which will result from the UNFCCC's Kyoto Protocol first commitment period, 2008-2012.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การผลิตรวมและการบริโภคสารทำลายโอโซนในประเทศสมาชิกอีได้ลดลงอย่างมีนัยสำคัญตั้งแต่ทรีลพิธีสารได้ลงนามในปี 1987 - ปัจจุบันมันเป็นศูนย์จริง ทั่วโลกการดำเนินงานของพิธีสารมอนทรีออได้นำไปสู่การลดลงของภาระในชั้นบรรยากาศของสารที่ทำลายโอโซน (ODSS) ในบรรยากาศลดลงและในบรรยากาศ. หลาย ODS นอกจากนี้ยังมีก๊าซเรือนกระจกที่มีศักยภาพในสิทธิของตนเอง แต่เป็น พวกเขาถูกควบคุมผ่านทรีลพิธีสารพวกเขาจะไม่อยู่ภายใต้การควบคุมแยกกรอบอนุสัญญาสหประชาชาติว่าด้วยการเปลี่ยนแปลงภูมิอากาศ (UNFCCC) ดังนั้นการวางขั้นตอนออกจาก ODS ภายใต้พิธีสารมอนทรีออยังได้หลีกเลี่ยงการปล่อยก๊าซเรือนกระจกทั่วโลก ในปี 2010 ก็มีการประเมินว่าการลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกที่ประสบความสำเร็จภายใต้พิธีสารมอนทรีออเป็น 5-6 ครั้งใหญ่กว่าที่ซึ่งจะส่งผลจากพิธีสารเกียวโต UNFCCC ระยะเวลาของความมุ่งมั่นแรก 2008-2012

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การผลิตรวม และการบริโภคของโอโซนใช้สารในประเทศสมาชิก EEA ได้ลดลงอย่างมากเนื่องจากพิธีสารมอนทรีออที่ลงนามในปี 1987 - ปัจจุบันมันเป็นเกือบศูนย์ ทั่วโลก การใช้งานของพิธีสารมอนทรีออมี led เพื่อลดภาระของบรรยากาศโอโซนใช้สาร ( odss ) ในชั้นบรรยากาศ และในชั้นสตราโตสเฟียร์ .

หลายของ ODS จะแรงก๊าซเรือนกระจกในสิทธิของตนเอง แต่เป็นพวกเขาจะถูกควบคุมผ่านทางโปรโตคอลมอนทรีออล , พวกเขาจะไม่แยกควบคุมภายใต้กรอบอนุสัญญาสหประชาชาติว่าด้วยการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ ( UNFCCC ) ดังนั้นปัญหาของ ODS ตามพิธีสารมอนทรีออ ยังหลีกเลี่ยงการปล่อยก๊าซเรือนกระจกทั่วโลก . ใน 2010 ,มีการประเมินว่า ลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกตามพิธีสารมอนทรีออได้ 5 - 6 ครั้งมีขนาดใหญ่กว่าซึ่งจะเป็นผลมาจากความมุ่งมั่นของสภาพภูมิอากาศพิธีสารเกียวโตครั้งแรกช่วง 2008-2012 .