Debating the “Mighty Constitutional

Debating the “Mighty Constitutional Opposites”

Debating Hate Speech

Hate speech is speech that offends, threatens, or insults groups, based on race, color, religion, national origin, sexual orientation, disability, or other traits. Should hate speech be discouraged? The answer is easy—of course! However, developing such policies runs the risk of limiting an individual’s ability to exercise free speech. When a conflict arises about which is more important—protecting community interests or safeguarding the rights of the individual—a balance must be found that protects the civil rights of all without limiting the civil liberties of the speaker.

In this country there is no right to speak fighting words—those words without social value, directed to a specific individual, that would provoke a reasonable member of the group about whom the words are spoken. For example, a person cannot utter a racial or ethnic epithet to another if those words are likely to cause the listener to react violently. However, under the First Amendment, individuals do have a right to speech that the listener disagrees with and to speech that is offensive and hateful.

Think about it. It’s always easier to defend someone’s right to say something with which you agree. But in a free society, you also have a duty to defend speech to which you may strongly object.

Acts Speak Louder than Words
One way to deal effectively with hate speech is to create laws and policies that discourage bad behavior but do not punish bad beliefs. Another way of saying this is to create laws and policies that do not attempt to define hate speech as hate crimes, or “acts.” In two recent hate crime cases, the U.S. Supreme Court concluded that acts, but not speech, may be regulated by law.

R.A.V. v. City of St. Paul, 505 U.S. 377 (1992), involved the juvenile court proceeding of a white 14-year-old who burned a cross on the front lawn of the only black family in a St. Paul, Minn., neighborhood. Burning a cross is a very hateful thing to do: it is one of the symbols of the Ku Klux Klan, an organization that has spread hatred and harm throughout this country. The burning cross clearly demonstrated to this family that at least this youth did not welcome them in the neighborhood. The family brought charges, and the boy was prosecuted under a Minnesota criminal law that made it illegal to place, on public or private property, a burning cross, swastika, or other symbol likely to arouse “anger, alarm, or resentment in others on the basis of race, color, creed, religion, or gender.” The case went all the way to the Supreme Court, which ruled that the Minnesota law was unconstitutional because it violated the youth’s First Amendment free speech rights.

Note that the Court did not rule that the act itself—burning a cross on the family’s front lawn—was legal. In fact, the youth could have been held criminally responsible for damaging property or for threatening or intimidating the family. Instead, the law was defective because it improperly focused on the motivation for—the thinking that results in—criminal behavior rather than on criminal behavior itself. It attempted to punish the youth for the content of his message, not for his actions.

In the second case, Wisconsin v. Mitchell, 508 U.S. 476 (1993), Mitchell and several black youth were outside a movie theater after viewing Mississippi Burning, in which several blacks are beaten. A white youth happened to walk by, and Mitchell yelled, “There goes a white boy; go get him!” Mitchell and the others attacked and beat the boy.

In criminal law, penalties are usually based on factors such as the seriousness of the act, whether it was accidental or intentional, and the harm it caused to the victim. It is also not unusual to have crimes treated more harshly depending upon who the victim is. For example, in most states battery (beating someone) is punished more harshly if the victim is a senior citizen, a young child, a police officer, or a teacher.

Under Wisconsin law, the penalty for battery is increased if the offender intentionally selects the victim “because of the race, religion, color, disability, sexual orientation and national origin or ancestry of that person.” The Supreme Court ruled in Wisconsin v. Mitchell that this increased penalty did not violate the free speech rights of the accused. The Court reasoned that the penalty was increased because the act itself was directed at a particular victim, not because of Mitchell’s thoughts.

Libertarian and Communitarian Perspectives
There is a range of approaches to when hate speech might be regulated. On one end is the libertarian perspective; on the other, the communitarian. In both R.A.V. and Mitchell, the Supreme Court took the libertarian approach.

Libertarians believe that individuals have the right to free speech and that government should be able to limit it only for the most compelling reasons. Most libertarians recognize fighting words as an example of a sufficiently compelling reason to limit free speech. Notwithstanding the libertarian viewpoint, the courts have been careful to interpret this exception narrowly.

Communitarians take a different approach. They believe that the community’s well-being is society’s most important goal and that an individual’s right to free speech may be limited in the interests of community harmony. They believe that treating people with fairness and dignity justifies at least some free-speech restrictions-that eliminating or reducing hate speech is a sufficiently compelling goal to justify government regulation. Communitarians would expand the fighting words doctrine to allow for increased government regulation.

Can a middle ground be found—a way to accommodate both the communitarian and libertarian perspectives? Perhaps so. Government has the obligation to protect speech by disallowing laws that are too restrictive, yet it can also encourage individuals to respect each other.

Success on Campus
Here’s how one community recently approached an incidence of hate speech by calling attention to it rather than attempting to suppress it—by encouraging speech that pointed out how out of place the hate speech was in a community that values the dignity of all.

Matt Hale, a notorious racist, was recently asked to speak at the University of Illinois at Springfield. Hale is the leader of the World of the Creator, a white supremacist group. His presence on campus was controversial. Several students, faculty, and community members thought that the university should cancel his appearance. Instead, he was allowed to speak. Hale’s audience was not impressed. He came across as having a confusing set of beliefs that were out of place in a democratic, multicultural society. Several faculty and students spoke out against his message of hatred.

By allowing Hale to speak, the university recognized free speech rights but also provided a means for community members to respond. Communitarian and libertarian goals were both met.

Activities

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โต้วาที "รัฐธรรมนูญเถอะตรงกันข้าม"เกลียดคำพูดโต้วาที เกลียดคำพูดเป็นคำพูดที่ offends ข่มขู่ หรือดูหมิ่นกลุ่ม การขึ้นอยู่กับการแข่งขัน สี ศาสนา ชาติกำเนิด เพศ พิการ หรือลักษณะอื่น ๆ ควรพึงจะท้อหรือไม่ คำตอบคือง่าย — แน่นอน อย่างไรก็ตาม การพัฒนานโยบายดังกล่าวทำงานความเสี่ยงของการจำกัดความสามารถของแต่ละการออกกำลังกายเสีย เมื่อความขัดแย้งเกิดขึ้นเกี่ยวกับที่สำคัญ — ปกป้องผลประโยชน์ของชุมชน หรือปกป้องสิทธิของบุคคลซึ่งต้องพบดุลที่ปกป้องสิทธิพลเมืองทั้งหมดโดยไม่มีการจำกัดเสรีภาพของผู้ในประเทศนี้มีไม่มีสิทธิ์พูดต่อสู้คำซึ่งคำเหล่านั้น โดยไม่มีค่าทางสังคม ไปเป็นบุคคล ที่จะกระตุ้นสมาชิกของกลุ่มเกี่ยวกับการที่มีพูดคำเหมาะสม ตัวอย่าง บุคคลไม่ส่ง epithet ที่เชื้อชาติ หรือชาติพันธุ์อื่นถ้าคำเหล่านั้นมักจะทำให้การฟังการตอบสนองโหง อย่างไรก็ตาม ภายใต้แก้ไขแรก บุคคลมีสิทธิ์เสียงที่ฟังจะไม่เหมาะกับ และคำพูดที่ไม่เหมาะสม และสร้างความคิดถึงมัน เสมอคือการปกป้องสิทธิของคนว่าสิ่งที่คุณเห็น แต่ในสังคมฟรี คุณยังมีหน้าที่ปกป้องเสียงที่คุณอาจขอวัตถุกระทำพูดดังขึ้นกว่าคำวิธีการจัดการอย่างมีประสิทธิภาพกับเกลียดคำพูดหนึ่งคือการ สร้างกฎหมายและนโยบายที่กีดกันพฤติกรรมที่ไม่ดี แต่การลงโทษไม่ไม่ดีความเชื่อ อีกวิธีหนึ่งพูดว่า นี้คือการ สร้างกฎหมาย และนโยบายที่ไม่พยายามกำหนดเกลียดเป็นเกลียดอาชญากรรม หรือ "กระทำการ" เป็นคำพูด ในสองเกลียดอาชญากรรมกรณี สหรัฐอเมริกาศาลฎีกาสรุปว่า กระทำ แต่ไม่พูด อาจได้รับการควบคุมตามกฎหมายR.A.V. v. เมืองของเซนต์ปอล 505 ฿ 377 (1992), เกี่ยวข้องต่อศาลคดีเด็กและเยาวชนของขาว 14 ปีผู้เขียนกากบาทบนสนามหญ้าหน้าดำเฉพาะครอบครัวในย่านเซนต์ปอล Minn. เขียนกากบาทเป็นสิ่งสร้างความมากจะทำอย่างไร: เป็นหนึ่งในสัญลักษณ์ของ Ku Klux คลาน องค์กรที่มีการแพร่กระจายความเกลียดชังและอันตรายทั่วประเทศนี้ นอกจากนี้การเผาข้ามชัดเจนแสดงครอบครัวนี้ที่อย่างน้อยเยาวชนนี้ได้ไม่ต้อนรับพวกเขาใน ครอบครัวนำค่าธรรมเนียม และเด็กถูกลงโทษภายใต้กฎหมายอาญามินเนโซต้าที่ทำผิดกฎหมายให้ ทรัพย์สินสาธารณะ หรือส่วนตัว ขนเขียน สวาสติกา หรือสัญลักษณ์อื่น ๆ จะกระตุ้น ปลุก คับแค้นใจในคนอื่น ๆ ตามเชื้อชาติ สี ลัทธิ ศาสนา หรือเพศ" กรณีไปทางศาลฎีกา การปกครองว่า กฎหมายมินเนโซต้าเป็น unconstitutional เพราะมันละเมิดสิทธิของเยาวชนแรกแก้ไขเสียงฟรีหมายเหตุที่ศาลได้ไม่กฎที่บัญญัติเอง — เขียนกากบาทบนสนามหญ้าด้านหน้าของครอบครัวซึ่งถูกกฎหมาย ในความเป็นจริง เยาวชนสามารถรับเคย criminally รับผิดชอบ สำหรับความเสียหายต่อทรัพย์สิน หรือคุกคาม หรือ intimidating ครอบครัว แทน กฎหมายไม่บกพร่องเนื่องจากมันไม่เน้นแรงจูงใจสำหรับ — ความคิดที่มีผลคือพฤติกรรม มากกว่าพฤติกรรมตัวเอง พยายามลงโทษเยาวชน สำหรับเนื้อหาของข้อความของเขา สำหรับการกระทำของเขาไม่ในกรณีที่สอง วิสคอนซิน v. มิทเชลล์ 508 สหรัฐ 476 (1993), มิทเชลล์ และเยาวชนหลายสีดำถูกนอกโรงภาพยนตร์หลังจากดูมิสซิสซิปปีเขียน ซึ่งมีตีดำหลาย เยาวชนสีขาวที่เกิดขึ้นเดินตาม และมิ yelled "มีไปเด็กผู้ชายสีขาว ไปเขา" มิทเชลและอื่น ๆ โจมตี และตีเด็กในประมวลกฎหมายอาญา โทษมักจะขึ้นอยู่กับปัจจัยต่าง ๆ เช่นความรุนแรงของการกระทำ ว่าโดยบังเอิญ หรือโดยตั้งใจ และอันตรายที่เกิดกับเหยื่อ มันยังไม่ได้ผิดปกติจะมีอาชญากรรมถือว่าดุมากขึ้นผู้ที่เป็นเหยื่อ ตัวอย่าง ในอเมริกาส่วนใหญ่ แบตเตอรี่ (ตีคน) ได้รับการลงโทษดุมากว่าเหยื่อ เป็นคนชรา เด็กเล็ก ตำรวจ หรือครูภายใต้กฎหมายวิสคอนซิน โทษสำหรับแบตเตอรี่จะเพิ่มระวางตั้งใจเลือกเหยื่อ "เนื่องจากการแข่งขัน ศาสนา สี พิการ เพศ และชาติกำเนิด หรือวงศ์ของบุคคลนั้น" ศาลฎีกาพิพากษาในวิสคอนซิน v. มิทเชลล์ว่า โทษที่เพิ่มขึ้นนี้ไม่ได้ละเมิดเสียสิทธิของผู้ถูกกล่าวหา ศาล reasoned ว่า โทษที่เพิ่มขึ้นเนื่องจากการกระทำเองได้โดยตรงที่เหยื่อเฉพาะ ไม่ใช่เป็น เพราะความคิดของมิทเชลLibertarian และมุม Communitarianมีหลากหลายวิธีเมื่อเกลียดคำพูดอาจจะควบคุม หนึ่งคือมุมมอง libertarian อื่น ๆ communitarian ทั้ง R.A.V. และมิทเชล ศาลฎีกาเอาวิธี libertarianLibertarians เชื่อว่า บุคคลมีสิทธิที่จะเพิ่มเสียง และว่า รัฐบาลควรจะจำกัดเฉพาะเหตุผลน่าสนใจมากที่สุด Libertarians ส่วนใหญ่รู้จักต่อสู้คำเป็นตัวอย่างของเหตุผลที่เพียงพอน่าจะจำกัดเสีย อย่างไรก็ตามจุด libertarian ศาลได้ระมัดระวังในการตีความข้อยกเว้นนี้แคบ ๆCommunitarians ใช้วิธีแตกต่างกัน พวกเขาเชื่อว่า ของชุมชนเป็นเป้าหมายสำคัญที่สุดของสังคม และที่อาจจำกัดสิทธิในการพูดฟรีของบุคคลประโยชน์ของความสามัคคีของชุมชน พวกเขาเชื่อว่า การรักษาคน ด้วยธรรมและศักดิ์ศรีจัดชิดข้อจำกัดบางอย่างเสียงฟรี-ที่ขจัด หรือลดคำพูดเหยียดหยามเป็นเป้าหมายน่าสนใจเพียงพอในการควบคุมรัฐบาล Communitarians จะขยายลัทธิคำต่อสู้เพื่อให้กฎระเบียบของรัฐบาลเพิ่มขึ้นกลางสามารถพบ — วิธีการรองรับมุมมอง communitarian และ libertarian ผมว่าน่าจะ รัฐบาลมีข้อผูกมัดเพื่อป้องกันเสียง โดยไม่อนุญาตให้กฎหมายที่จำกัดเกินไป แต่ มันสามารถยังสนับสนุนให้บุคคลเคารพกันความสำเร็จในมหาวิทยาลัยที่นี่เป็นชุมชนวิธีหนึ่งล่าสุด เวลาเกิดการเกลียดเสียง โดยเรียกความสนใจได้ มากกว่าที่พยายามระงับมัน — โดยส่งเสริมด้วยคำพูดที่ชี้ให้เห็นว่าจากพูดเกลียด อยู่ในชุมชนที่ค่าศักดิ์ศรีทั้งหมดล่าสุด Matt เฮล racist อื้อฉาว ถูกต้องพูดที่มหาวิทยาลัยอิลลินอยส์ที่สปริงฟิลด์ Hale เป็นผู้นำของโลกของผู้สร้าง กลุ่ม white supremacist สถานะของเขาในมหาวิทยาลัยถูกแย้ง นักศึกษา คณะ และหลายชุมชนสมาชิกคิดว่า มหาวิทยาลัยควรยกเลิกรูปลักษณ์ของเขา แทน เขาได้รับอนุญาตให้พูด ผู้ชมของเฮลไม่ประทับใจ เขามาในชุดความสับสนของความเชื่อที่สังคมประชาธิปไตย วัฒนธรรมนานาชาติที่ มี หลายคณาจารย์และนักเรียนได้พูดออกมากับข้อความของความเกลียดชังของเขาโดยให้เฮลพูด มหาวิทยาลัยเสียสิทธิการรับรู้ แต่ยัง ให้วิธีการที่สมาชิกในชุมชนเพื่อตอบสนอง ทั้งสองได้พบเป้าหมาย communitarian และ libertarianกิจกรรม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โต้วาที "Mighty รัฐธรรมนูญตรงข้าม" โต้วาทีเกลียดชังเกลียดคำพูดเป็นคำพูดที่ละเมิดคุกคามหรือดูถูกกลุ่มบนพื้นฐานของเชื้อชาติสีผิวศาสนาชาติกำเนิดรสนิยมทางเพศความพิการหรือลักษณะอื่น ๆ ควรเกลียดชังท้อแท้? คำตอบคือง่ายแน่นอน! อย่างไรก็ตามการพัฒนานโยบายดังกล่าวจะเสี่ยงต่อการ จำกัด ความสามารถของแต่ละบุคคลที่จะออกกำลังกายการพูดฟรี เมื่อความขัดแย้งที่เกิดขึ้นเกี่ยวกับการที่มีมากขึ้นที่สำคัญปกป้องผลประโยชน์ของชุมชนหรือการคุ้มครองสิทธิของบุคคลสมดุลจะต้องพบที่ช่วยปกป้องสิทธิมนุษยชนของทั้งหมดโดยไม่มีการ จำกัด สิทธิเสรีภาพของลำโพง. ในประเทศนี้มีสิทธิที่จะไม่ การต่อสู้พูดคำเหล่านั้นโดยไม่ต้องคำคุณค่าทางสังคมกำกับให้กับบุคคลเฉพาะเจาะจงที่จะกระตุ้นการเป็นสมาชิกของกลุ่มที่เหมาะสมเกี่ยวกับผู้ที่คำพูด ตัวอย่างเช่นคนไม่สามารถพูดคำคุณศัพท์เชื้อชาติหรือเผ่าพันธุ์ไปยังอีกถ้าคำพูดเหล่านั้นมีแนวโน้มที่จะก่อให้เกิดการฟังการตอบสนองอย่างรุนแรง อย่างไรก็ตามภายใต้การแก้ไขครั้งแรก, บุคคลที่มีสิทธิที่จะพูดว่าไม่เห็นด้วยกับการฟังและการพูดที่เป็นที่น่ารังเกียจและเกลียดชัง. คิดเกี่ยวกับมัน มันเสมอง่ายต่อการปกป้องสิทธิของใครบางคนที่จะพูดบางสิ่งบางอย่างที่คุณเห็น แต่ในสังคมเสรีที่คุณยังมีหน้าที่ที่จะต้องปกป้องคำพูดที่คุณอาจวัตถุอย่างยิ่ง. การกระทำดังกว่าคำพูดวิธีหนึ่งในการจัดการอย่างมีประสิทธิภาพด้วยความเกลียดชังคือการสร้างกฎหมายและนโยบายที่กีดกันพฤติกรรมที่ไม่ดี แต่ไม่ลงโทษความเชื่อที่ไม่ดี . วิธีที่บอกนี้ก็คือการสร้างกฎหมายและนโยบายที่ไม่ได้พยายามที่จะกำหนดความเกลียดชังเป็นอาชญากรรมความเกลียดชังหรือ "การกระทำ." ในสองกรณีอาชญากรรมความเกลียดชังที่ผ่านมาศาลฎีกาสหรัฐได้ข้อสรุปว่าการกระทำ แต่ไม่พูดอาจได้รับการควบคุม ตามกฎหมาย. RAV v. เมืองเซนต์ปอล, 505 สหรัฐอเมริกา 377 (1992) ที่เกี่ยวข้องกับการดำเนินการของศาลเด็กและเยาวชนสีขาว 14 ปีที่เผาไม้กางเขนบนสนามหญ้าหน้าบ้านของครอบครัวสีดำเท่านั้นในเซนต์ปอล , Minn. ย่าน การเผาไหม้ข้ามเป็นสิ่งที่น่ารังเกียจมากที่จะทำมันเป็นหนึ่งในสัญลักษณ์ของ Ku Klux Klan องค์กรที่มีการแพร่กระจายความเกลียดชังและอันตรายทั่วประเทศนี้ แสดงให้เห็นถึงการเผาไหม้ข้ามอย่างชัดเจนให้กับครอบครัวที่เด็กและเยาวชนอย่างน้อยนี้ไม่ต้อนรับพวกเขาในพื้นที่ใกล้เคียง นำค่าใช้จ่ายในครอบครัวและเด็กที่ถูกดำเนินคดีภายใต้กฎหมายความผิดทางอาญามินนิโซตาที่ทำให้มันผิดกฎหมายที่จะวางในสถานที่ให้บริการภาครัฐหรือเอกชนข้ามเผาไหม้โชคดีหรือสัญลักษณ์อื่น ๆ มีแนวโน้มที่จะกระตุ้น "ความโกรธเตือนภัยหรือความไม่พอใจในคนอื่น ๆ พื้นฐานของการแข่งขันสีลัทธิศาสนาหรือเพศ. "กรณีไปตลอดทางจนถึงศาลฎีกาที่ตัดสินว่ากฎหมายมินนิโซตาเป็นรัฐธรรมนูญเพราะละเมิดเยาวชนลุยฟรีสิทธิการพูด. โปรดทราบว่าศาลได้ กฎที่ไม่ได้กระทำการเผาไหม้ตัวเองข้ามไปที่ครอบครัวของสนามหญ้าด้านหน้า-ถูกกฎหมาย ในความเป็นจริงเด็กและเยาวชนจะได้รับการรับผิดชอบทางอาญาสำหรับทำลายทรัพย์สินหรือคุกคามหรือข่มขู่ครอบครัว แต่กฎหมายเป็นข้อบกพร่องเพราะมันไม่ถูกต้องที่มุ่งเน้นการสร้างแรงจูงใจสำหรับการคิดที่ส่งผลในทางอาญาพฤติกรรมมากกว่าในพฤติกรรมของตัวเองความผิดทางอาญา มันพยายามที่จะลงโทษเยาวชนสำหรับเนื้อหาของข้อความของเขาไม่ได้สำหรับการกระทำของเขา. ในกรณีที่สองวิสคอนซิน v. มิทเชลล์ 508 สหรัฐอเมริกา 476 (1993) เซรั่มสีดำและเยาวชนหลายคนที่อยู่นอกโรงภาพยนตร์หลังจากดูมิสซิสซิปปีไหม้ ในการที่คนผิวดำหลายฝ่ายพ่ายแพ้ เยาวชนสีขาวเกิดขึ้นที่จะเดินไปด้วยเซรั่มและตะโกนว่า "มีเด็กสีขาวไป; ไปรับเขา! "มิทเชลล์และอื่น ๆ โจมตีและเอาชนะเด็ก. ในกฎหมายอาญาลงโทษมักจะขึ้นอยู่กับปัจจัยต่างๆเช่นความร้ายแรงของการกระทำไม่ว่าจะเป็นอุบัติเหตุหรือจงใจและอันตรายที่เกิดกับเหยื่อผู้เคราะห์ร้าย นอกจากนี้ยังไม่ได้ผิดปกติที่จะมีการก่ออาชญากรรมรับการรักษามากขึ้นอย่างรุนแรงขึ้นอยู่กับผู้ที่ตกเป็นเหยื่อคือ ยกตัวอย่างเช่นในรัฐแบตเตอรี่มากที่สุด (คนตี) ถูกลงโทษอย่างรุนแรงมากขึ้นหากผู้ป่วยเป็นพลเมืองอาวุโสเด็กหนุ่มเจ้าหน้าที่ตำรวจหรือครู. ภายใต้กฎหมายของรัฐวิสคอนซินโทษแบตเตอรี่จะเพิ่มขึ้นถ้าผู้กระทำผิดโดยเจตนาเลือก เหยื่อ "เพราะการแข่งขันศาสนาสีผิวพิการรสนิยมทางเพศและชาติกำเนิดหรือบรรพบุรุษของบุคคลที่." ศาลฎีกาตัดสินในวิสคอนซิน v. มิทเชลล์ว่าโทษที่เพิ่มขึ้นนี้ไม่ได้ละเมิดสิทธิเสรีภาพในการพูดของผู้ถูกกล่าวหา ศาลให้เหตุผลว่าโทษที่เพิ่มขึ้นเพราะการกระทำของตัวเองได้โดยตรงที่เป็นเหยื่อโดยเฉพาะอย่างยิ่งไม่ได้เพราะความคิดของมิทเชลล์. มุมมองเสรีนิยมและ Communitarian มีช่วงของวิธีการเมื่อเกลียดคำพูดอาจจะมีการควบคุมเป็น ปลายด้านหนึ่งเป็นมุมมองของเสรีนิยม; ที่อื่น ๆ communitarian ทั้งใน RAV และมิทเชลล์ศาลฎีกาเอาแนวทางเสรีนิยม. เสรีนิยมเชื่อว่าประชาชนมีสิทธิที่จะพูดและฟรีของรัฐบาลที่ควรจะสามารถที่จะ จำกัด เฉพาะสำหรับเหตุผลที่น่าสนใจมากที่สุด เสรีนิยมส่วนใหญ่รู้จักการต่อสู้คำที่เป็นตัวอย่างของเหตุผลที่น่าสนใจพอที่จะ จำกัด เสรีภาพในการพูด แม้จะมีมุมมองเสรีนิยม, สนามที่ได้รับการระมัดระวังในการตีความข้อยกเว้นนี้หวุดหวิด. Communitarians ใช้วิธีการที่แตกต่างกัน พวกเขาเชื่อว่าชุมชนเป็นอยู่ที่ดีเป็นเป้าหมายที่สำคัญที่สุดของสังคมและสิทธิของแต่ละบุคคลที่จะพูดอาจจะมี จำกัด ในความสนใจของชุมชนสามัคคี พวกเขาเชื่อว่าการรักษาคนที่มีความเป็นธรรมและศักดิ์ศรี justifies อย่างน้อยข้อ จำกัด บางอย่างที่เป็นคำพูดฟรีขจัดหรือลดความเกลียดชังเป็นเป้าหมายที่น่าสนใจพอที่จะแสดงให้เห็นถึงกฎระเบียบของรัฐบาล Communitarians จะขยายการต่อสู้คำหลักคำสอนเพื่อให้กฎระเบียบของรัฐบาลที่เพิ่มขึ้น. สามารถพื้นกลางพบ-วิธีที่จะรองรับทั้งมุมมอง communitarian และเสรีนิยม? บางทีอาจจะเป็นดังนั้น รัฐบาลมีภาระผูกพันที่จะปกป้องการพูดโดยไม่อนุญาตตามกฎหมายที่มีข้อ จำกัด มากเกินไป แต่ก็ยังสามารถส่งเสริมให้บุคคลที่จะเคารพซึ่งกันและกัน. ที่ประสบความสำเร็จในมหาวิทยาลัยนี่คือวิธีที่ชุมชนแห่งหนึ่งเมื่อเร็ว ๆ นี้เดินเข้ามาใกล้อุบัติการณ์ของความเกลียดชังการพูดโดยการเรียกความสนใจกับมันมากกว่าที่จะพยายามที่จะปราบปราม มันโดยการสนับสนุนคำพูดที่ชี้ให้เห็นว่าออกจากสถานที่เกลียดชังอยู่ในชุมชนที่มีค่าศักดิ์ศรีของทั้งหมด. แมตต์เฮลชนชั้นฉาวโฉ่เมื่อเร็ว ๆ นี้ขอให้ไปพูดที่มหาวิทยาลัยอิลลินอยส์สปริงฟิลด์ เฮลเป็นผู้นำของโลกของผู้สร้างกลุ่มสีขาว supremacist การปรากฏตัวของเขาในมหาวิทยาลัยเป็นที่ถกเถียงกัน นักเรียนหลายคณะและสมาชิกในชุมชนคิดว่ามหาวิทยาลัยควรยกเลิกการปรากฏตัวของเขา แต่เขาได้รับอนุญาตให้พูด ผู้ชมเฮลไม่ได้ประทับใจ เขามาในขณะที่มีชุดที่ทำให้เกิดความสับสนของความเชื่อที่มีออกมาจากสถานที่ในประชาธิปไตยสังคมพหุวัฒนธรรม คณาจารย์และนักศึกษาหลายคนพูดออกมาต่อต้านข้อความของเขาของความเกลียดชัง. โดยให้แข็งแรงที่จะพูดในมหาวิทยาลัยได้รับการยอมรับสิทธิเสรีภาพในการพูด แต่ยังให้ความหมายสำหรับสมาชิกในชุมชนที่จะตอบสนอง เป้าหมาย Communitarian เสรีนิยมและทั้งสองได้พบกับ. กิจกรรม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โต้วาที " ไมตี้ รัฐธรรมนูญกัน "



เกลียดเกลียดการพูดโต้วาทีการพูดการพูดผิด ขู่ หรือด่ากลุ่ม ขึ้นอยู่กับเชื้อชาติ ผิวสี ศาสนา ชาติกำเนิด รสนิยมทางเพศ พิการ หรืออื่น ๆ คุณลักษณะ . ควรเกลียดการพูดท้อแท้ ? คำตอบคือง่ายแน่นอน อย่างไรก็ตามการพัฒนานโยบายดังกล่าวรันความเสี่ยงของการจํากัดความสามารถของบุคคลเพื่อการออกกำลังกายการพูดฟรี เมื่อมีความขัดแย้งเกิดขึ้น ซึ่งสำคัญมากกว่าการปกป้องผลประโยชน์ของชุมชน หรือการปกป้องสิทธิของความสมดุล individual-a ต้องพบว่าช่วยปกป้องสิทธิของทั้งหมดโดยไม่มีการจำกัดสิทธิเสรีภาพของผู้บรรยาย .

ในประเทศนี้ไม่มีสิทธิที่จะพูดคำพูดคำพูดเหล่านั้นปราศจากคุณค่าทางสังคมกับบุคคลเฉพาะ ซึ่งจะกระตุ้นให้สมาชิกที่เหมาะสมของกลุ่มที่เป็นคำพูด ตัวอย่างเช่นคนอาจเอ่ยคำไม่สุภาพเชื้อชาติหรือชาติพันธุ์อื่น ถ้าคำพูดเหล่านั้นมีแนวโน้มที่จะทำให้ผู้ฟังโต้กลับอย่างรุนแรง อย่างไรก็ตามในการแก้ไขครั้งแรกบุคคลมีสิทธิที่จะไม่เห็นด้วยกับคำพูดที่ฟังและการพูดที่ก้าวร้าวและน่ารังเกียจ

คิดเกี่ยวกับมัน มันเสมอง่ายที่จะปกป้องใครบางคนพูดบางอย่างที่คุณเห็นด้วย แต่ในสังคมเสรี คุณก็มีหน้าที่ที่จะปกป้องคำพูดที่คุณอาจจะใช้ชื่อ


การกระทำดังกว่าคำพูดวิธีหนึ่งที่จะจัดการได้อย่างมีประสิทธิภาพกับเกลียดการพูดเพื่อสร้างกฎหมายและนโยบายที่กีดกันพฤติกรรมไม่ดี แต่อย่าลงโทษความเชื่อที่ไม่ดี พูดอีกอย่างหนึ่งคือสร้างกฎหมายและนโยบายที่ไม่พยายามที่จะนิยามความเกลียดชังเป็นอาชญากรรมจากความเกลียดชัง หรือ " การกระทำ " ในทั้งสองกรณีอาชญากรรมเกลียด ล่าสุด ศาลฎีกาสหรัฐได้ข้อสรุปว่า การกระทำ แต่ไม่พูด อาจจะถูกควบคุมโดยกฎหมาย r.a.v.

Vเมืองเซนต์ปอล 505 สหรัฐอเมริกา 377 ( 1992 ) , ที่เกี่ยวข้องกับการดำเนินคดีที่ศาลเยาวชน ขาว อายุ 14 ปี ที่เผาไม้กางเขนบนสนามหญ้าด้านหน้าของครอบครัวเดียวสีดำในเซนต์ Paul , Minn . เพื่อนบ้าน . เผาไม้กางเขนเป็นสิ่งน่ารังเกียจมากที่ทำ : มันเป็นหนึ่งในสัญลักษณ์ของคูคลักซ์แคลน เป็นองค์กรที่มีความเกลียดชังกระจายและอันตรายทั่วทั้งประเทศเขียนข้ามแสดงให้เห็นอย่างชัดเจนเพื่อครอบครัวที่อย่างน้อยเยาวชนไม่ต้อนรับพวกเขาในบ้าน ครอบครัวนำค่าใช้จ่ายและเด็กที่ถูกดำเนินคดีภายใต้มินนิโซตาทางอาญากฎหมายที่ทำให้มันผิดกฎหมายที่จะวางในที่สาธารณะหรือส่วนตัวคุณสมบัติการเผาไหม้ข้ามสัญลักษณ์สวัสติกะ หรืออื่น ๆมีแนวโน้มที่จะกระตุ้นความโกรธ " ปลุก หรือความไม่พอใจในผู้อื่นบนพื้นฐานของเชื้อชาติ , สี ,ลัทธิศาสนาหรือเพศ . " ในกรณีไปศาล ซึ่งตัดสินว่ากฎหมายมินนิโซตาขัดกับรัฐธรรมนูญ เพราะละเมิดสิทธิของเยาวชน การแก้ไขการพูดฟรี

ทราบว่าศาลไม่ได้วินิจฉัยว่า การกระทำเผาไม้กางเขนบนสนามหญ้าด้านหน้าของครอบครัว คือ กฎหมาย ในความเป็นจริงเยาวชนจะได้รับการจัดขึ้นอาชญากรรับผิดชอบทำลายทรัพย์สิน หรือคุกคาม หรือข่มขู่ครอบครัว แต่กฎหมายก็บกพร่อง เพราะมันไม่ถูกต้องเน้นแรงจูงใจสำหรับการคิดที่ส่งผลให้เกิดพฤติกรรมทางอาญามากกว่าพฤติกรรมอาชญากรนั่นเอง มันพยายามที่จะลงโทษเยาวชนสำหรับเนื้อหาของข้อความของเขา ไม่ใช่เพราะการกระทำของเขา . . . . . .

ในกรณีที่สอง วิสคอนซินโวลต์มิทเชลล์ 508 สหรัฐอเมริกา 476 ( 1993 ) , มิเชล และเยาวชนดำหลายคนข้างนอกโรงหนัง หลังจากดูมิสซิสซิปปี้ไหม้ ซึ่งหลายๆ คนผิวดำจะตี เยาวชนสีขาวขึ้นเดิน และ มิเชล ตะโกนว่า " ไปที่เด็กชายขาว ไปช่วยเขา " มิเชลและคนอื่น โจมตี และตีเด็ก

ในกฎหมายอาญาโทษมักจะขึ้นอยู่กับปัจจัยต่างๆ เช่น ความร้ายแรงของการกระทำ ไม่ว่าจะเป็นอุบัติเหตุหรือจงใจ และอันตรายที่เกิดกับเหยื่อ มันก็ไม่แปลกที่จะมีอาชญากรรมที่ถือว่าหนักกว่าเดิมขึ้นอยู่กับเหยื่อเป็นใคร ตัวอย่างเช่น ในแบตเตอรี่รัฐส่วนใหญ่ ( เต้นคน ) มีโทษหนักกว่าเดิม ถ้าเหยื่อเป็นพลเมืองอาวุโส , เด็กหนุ่ม , เจ้าหน้าที่ตำรวจหรือครู

ในวิสคอนซินกฎหมาย , โทษของแบตเตอรี่เพิ่มขึ้น ถ้าคนร้ายจงใจเลือกเหยื่อ " เพราะของเชื้อชาติ ศาสนา สีผิว พิการ รสนิยมทางเพศและชาติกำเนิดหรือบรรพบุรุษของคนๆนั้น " ศาลฎีกาวินิจฉัยในวิสคอนซินโวลต์มิทเชลล์ที่เพิ่มขึ้นนี้โทษไม่ละเมิดสุนทรพจน์ ฟรีสิทธิของผู้ต้องหา