It’s either fitting or extremely in

It’s either fitting or extremely inappropriate that I’m writing this review on the tenth of October, World Mental Health Day. Because I have an interest in the history and cultural construction of mental illness, I was excited about The Ward’s setting in a 1960s asylum, a time and place when mental illness was a potent source of fear, not just fear of one’s own psychological demons but of how those demons might be “treated.” The opening credits immediately locate the film’s themes amongst barbaric treatments with splintered images of actual woodcuts, illustrations, and black-and-white photographs, all depicting patients undergoing agonizing treatment. The homage to these historical treatments gives Carpenter a promising starting point on which to build his narrative of horror.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มันเป็นอย่างใดอย่างหนึ่งที่เหมาะสมหรือไม่เหมาะสมอย่างยิ่งที่ผมเขียนรีวิวนี้วันที่สิบของเดือนตุลาคม, โลกวันสุขภาพจิต เพราะผมมีความสนใจในประวัติศาสตร์และการก่อสร้างทางวัฒนธรรมของความเจ็บป่วยทางจิตที่ผมรู้สึกตื่นเต้นเกี่ยวกับการตั้งค่าของวอร์ดในปี 1960 โรงพยาบาลเวลาและสถานที่เมื่อความเจ็บป่วยทางจิตเป็นแหล่งที่มีศักยภาพของความกลัวไม่ใช่แค่กลัวของปีศาจจิตวิทยาของตัวเอง แต่ ของวิธีการเหล่าปีศาจอาจจะ“ได้รับการรักษา.” เปิดฉากทันทีค้นหาของภาพยนตร์เรื่องนี้ในรูปแบบท่ามกลางการรักษาป่าเถื่อนกับภาพเดาะของไม้แกะสลักที่เกิดขึ้นจริงภาพประกอบและรูปถ่ายขาวดำและผู้ป่วยภาพวาดทั้งหมดอยู่ระหว่างการรักษาที่ทนทุกข์ทรมาน สักการะการรักษาประวัติศาสตร์เหล่านี้จะช่วยให้ไม้เป็นจุดเริ่มต้นที่มีแนวโน้มที่จะสร้างการเล่าเรื่องของเขาของหนังสยองขวัญ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันเหมาะสมหรือไม่เหมาะสมมากที่ฉันเขียนรีวิวนี้ในช่วงที่สิบของเดือนตุลาคม, วันสุขภาพจิตโลก. เพราะผมมีความสนใจในประวัติศาสตร์และการก่อสร้างทางวัฒนธรรมของโรคจิตใจ, ผมรู้สึกตื่นเต้นเกี่ยวกับการตั้งค่าของวอร์ดในการลี้ภัยที่ 1960, เวลาและสถานที่เมื่อเจ็บป่วยทางจิตเป็นแหล่งที่มีศักยภาพของความกลัว, ไม่เพียงแค่กลัวของตัวเองของอสูรจิตใจแต่ของมันอย่างไร ผีอาจจะ "ได้รับการรักษา" เปิดเครดิตทันทีค้นหารูปแบบของภาพยนตร์ในระหว่างการรักษาด้วยภาพที่มีรูปร่างของการตัดไม้จริง, ภาพประกอบ, และภาพขาวดำ, ผู้ป่วยทุกคนในระหว่างการรักษาความทุกข์ทรมาน. ความสักการะในการรักษาทางประวัติศาสตร์เหล่านี้จะช่วยให้ช่างไม้มีแนวโน้มจุดเริ่มต้นที่จะสร้างการเล่าเรื่องของความสยองขวัญ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมเขียนรีวิวนี้ในวันสุขภาพจิตโลกในเดือน 10.10 เป็นที่เหมาะสมและไม่เหมาะสม เพราะฉันสนใจในประวัติศาสตร์และการสร้างวัฒนธรรมของการเจ็บป่วยทางจิตฉันตื่นเต้นเกี่ยวกับที่พักพิงในยุค 60s เมื่อและที่นั่นการเจ็บป่วยทางจิตเป็นแหล่งที่มีประสิทธิภาพของความกลัวไม่เพียงแต่เกี่ยวกับปีศาจทางจิตวิทยาของฉันแต่ ภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับการรักษาที่โหดร้ายกับภาพแกะสลักไม้จริงภาพประกอบและชิ้นส่วนของภาพขาวดำทั้งหมดเหล่านี้อธิบายถึงผู้ป่วยที่ได้รับการรักษาที่เจ็บปวด ความเคารพสำหรับการจัดการประวัติศาสตร์เหล่านี้ให้คาร์เพนเตอร์เป็นจุดเริ่มต้นที่มีความหวังและสร้างการเล่าเรื่องสยองขวัญของเขาบนพื้นฐานนี้