All leaders know that anguish. It d

All leaders know that anguish. It does not prevent their acting, on the contrary it is the very condition of their action, for the action presupposes that there is a plurality of possibilities, and in choosing one of these, they realize that it has value only because it is chosen.
(Sartre, 1946, 1973: 32)
The final phrase of this quotation makes it clear that, for Sartre, the freedom of individuals extends beyond choosing their own values out of a pre-existent set, and, in some cases at least, it includes the freedom to create value, to make things valuable. To see whether this radical version of existentialism is plausible, consider the following example. Dr. Samuel Johnson, the famous eighteenth-century literary critic and conversationalist, had some very odd physical habits.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผู้นำรู้ว่าความเจ็บปวด ไม่ป้องกันทำหน้าที่ของพวกเขา แต่กลับ เป็นสภาพดีมากของการกระทำของพวกเขา สำหรับการกระทำฮิตเหว่า มีหลายฝ่ายของความเป็นไปได้ และในการเลือกอย่างใดอย่างหนึ่งเหล่านี้ พวกเขารู้ว่า มันมีค่าเพียง เพราะมันถูกเลือก(ลซาร์ตร์ 1946, 1973:32) วลีสุดท้ายของใบเสนอราคานี้ทำให้มันชัดเจนว่า สำหรับลซาร์ตร์ เสรีภาพของบุคคลเกินเลือกค่าเอง จากชุดมีอยู่ก่อน และ ในบางกรณีน้อย มีอิสระในการสร้างคุณค่า ทำสิ่งที่มีคุณค่า เพื่อดูว่า รุ่นนี้รุนแรงเป็นอยู่เป็นไปได้ พิจารณาตัวอย่างต่อไปนี้ ดร.ซามูเอลจอห์นสัน นักวิจารณ์วรรณกรรม eighteenth ศตวรรษที่มีชื่อเสียงและ conversationalist มีนิสัยบางอย่างทางกายภาพมากคี่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผู้นำทุกคนรู้ว่าความเจ็บปวด มันไม่ได้ป้องกันการแสดงของพวกเขาในทางตรงกันข้ามมันเป็นเงื่อนไขมากของการกระทำของพวกเขาสำหรับการดำเนินการสมมติว่ามีจำนวนมากเป็นไปได้และในการเลือกหนึ่งของเหล่านี้พวกเขาตระหนักดีว่ามันมีค่าเพียงเพราะมันได้รับการแต่งตั้ง
(ซาร์ตร์ 1946, 1973: 32)
วลีสุดท้ายของคำพูดนี้ทำให้มันชัดเจนว่าสำหรับซาร์ตร์เสรีภาพของบุคคลที่ขยายเกินการเลือกค่าของตัวเองออกมาจากชุดที่มีอยู่ก่อนและในบางกรณีอย่างน้อยก็ รวมถึงเสรีภาพที่จะสร้างมูลค่าที่จะทำให้สิ่งที่มีคุณค่า เพื่อดูว่ารุ่นนี้รุนแรงของอัตถิภาวนิยมจะเป็นไปได้ให้พิจารณาตัวอย่างต่อไปนี้ ดร. ซามูเอลจอห์นสันที่มีชื่อเสียงศตวรรษที่สิบแปดและนักวิจารณ์วรรณกรรมสนทนาที่มีนิสัยทางกายภาพบางอย่างแปลกมาก