only through the mediation of texts

only through the mediation of texts relating what they are supposed to have
heard, said, or done, the views of the burghers, administrators, and Philosophes
are available to us in the first person in texts wholly organized according to
strategies of writing with their own specific objectives (recasting social order,
keeping track of the literary world, substituting the authority of the Philosophes
for that of the theologians, remaking individual lives through a reading of
Rousseau). This perhaps explains the contrast between Darnton's treatment
of Contat's narration, which is obliterated as a narration and held to be a
transparent account of the massacre it recounts, and his treatment of the
other texts, considered, to the contrary, in their full textuality and analyzed
for their conceptual categories and the rhetorical formulas that shape their
intended effects.
We can now return to the three questions posed earlier, beginning with the
one raised by Darnton's attempt to define a French identity on the basis of
practices or texts that he qualifies as alien to us and opaque. This objective
might appear astonishing and provocative, given that it aims at tracing national
continuity in cultural forms that owe nothing either to the centralized state
or to a sense of homeland. French historians, ill accustomed to associating
popular culture and national history, might well find this unsettling. The
heritage of a social history that gave priority to regional and local divergences
and an awareness that the same rituals or the same motifs existed in the
various societies of other European anciens regimes have helped remove the
study of cultural practices from the framework of the state. More recently,
the return to national history that inspires several ongoing projects (one by
Fernand Braudel) presupposes an emphasis on the role of the state in centralizing
and unifying the country, while cultural traditions may well appear, in this
view, as holding back or shackling the foundation of a feeling of belonging
to a nation. Darnton's objective is thus more novel than it seems when he
calls for a reevaluation of the national traits that make French folk tales
different from their German or Italian counterparts based on the same story,
for example. What is still difficult to sustain, however, is the double and
contradictory affirmation of a radical discontinuity between old and new
ways of thinking about the world and of acting on it and a discernible continuity
of a French "cultural style." Either this continuity exists, in which case the
old ways of thinking are not so strange, or else those old ways were truly
different from our own, in which case they could never be found in our
present world. "Frenchness exists," sans doute, but certainly not as an entity
that spans the centuries.
The second question Darnton's book raises is whether a strict conformity
to a program for histoire se'rielle austroisieme niveau is a necessary characteristic
of French cultural history. A pronouncement of the sort seems to
take little account of the discussions under way or the fields of research under
investigation today. Some of the scholars most firmly rooted in the Annales
tradition have themselves raised questions concerning the choice of categories
and the methods once considered obligatory to the study of mentalite's. A
quantification that reifies what is contained in thought has been criticized as

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผ่านทางกาชาดของข้อความเฉพาะเกี่ยวกับสิ่งที่พวกเขาควรจะได้ได้ยิน กล่าวว่า หรือ ทำมุมมองของ burghers ผู้ดูแลระบบ และ Philosophesมีเราคนแรกในข้อความทั้งหมดจัดเรียงตามกลยุทธ์การเขียนด้วยตนเองวัตถุประสงค์เฉพาะที่ (recasting สั่งทางสังคมติดตามของโลกวรรณกรรม การแทนที่อำนาจของการ Philosophesว่าที่นักศาสนศาสตร์ remaking แต่ละชีวิตผ่านการอ่านRousseau) นี้อาจจะอธิบายความแตกต่างระหว่างการรักษาของ Darntonของคำบรรยายของ Contat, obliterated เป็นคำบรรยาย และจัดให้ มีบัญชีโปร่งใสของการสังหารหมู่ที่มัน recounts และเขารักษาข้อความอื่น ๆ พิจารณา ขัด ใน textuality เต็มของพวกเขา และวิเคราะห์สำหรับประเภทของแนวคิดและสูตร rhetorical ที่รูปร่างของพวกเขาวัตถุประสงค์ผลเราสามารถตอนนี้กลับไปคำถามที่สามอึ้งก่อน เริ่มต้นด้วยการหนึ่งขึ้น โดย Darnton ของพยายามกำหนดตัวฝรั่งเศสบนพื้นฐานของปฏิบัติหรือข้อความที่เขามีคุณสมบัติเพียงพอเป็นคนต่างด้าวเราและทึบแสง วัตถุประสงค์นี้อาจปรากฏอันตระการตา และเร้า ใจ ที่มันมีวัตถุประสงค์สืบชาติความต่อเนื่องในรูปแบบวัฒนธรรมที่ไม่ว่าจะรัฐส่วนกลางหรือความรู้สึกของบ้านเกิดเมืองนอน ฝรั่งเศสนักประวัติศาสตร์ ไม่คุ้นเคยกับการเชื่อมโยงวัฒนธรรมสมัยนิยมและประวัติศาสตร์แห่งชาติ ดีพบนี้ก่อกวน ที่มรดกของประวัติศาสตร์สังคมที่ให้ความสำคัญกับภูมิภาค และท้องถิ่น divergencesและการรับรู้ที่พิธีกรรมเดียวกันหรือความเหมือนกันอยู่ในสมาคมต่าง ๆ ของระบอบ anciens ยุโรปอื่น ๆ ได้ช่วยเอาการศึกษาปฏิบัติวัฒนธรรมจากกรอบการทำงานของรัฐ เมื่อเร็ว ๆ นี้กลับไปยังประวัติศาสตร์แห่งชาติที่หลายโครงการอย่างต่อเนื่อง (หนึ่งแรงบันดาลใจเน้นบทบาทของรัฐในการนำ presupposes Fernand Braudel)และสามัคคีประเทศ ในขณะที่วัฒนธรรมประเพณีอาจดีปรากฏ ในดู ตามจับกลับ หรือ shackling เป็นพื้นฐานของความรู้สึกของการเป็นสมาชิกให้แก่ประเทศ วัตถุประสงค์ของ Darnton เป็นนวนิยายกว่าเหมือนเมื่อพระองค์เรียกปฏิเสธของลักษณะแห่งชาติที่ทำให้นิทานพื้นบ้านฝรั่งเศสอยู่ในเรื่องเดียวกัน แตกต่างจากคู่ของเยอรมันหรืออิตาลีตัวอย่างการ ยังยากต่อการรักษา อย่างไรก็ตาม คือ พยัญชนะ และยืนยันขัดแย้งของโฮรุนแรง ระหว่างเก่า และใหม่วิธีคิดเกี่ยวกับโลก และทำหน้าที่และความต่อเนื่อง discernibleฝรั่งเศส "ลักษณะทางวัฒนธรรม" มีความต่อเนื่องทั้งนี้ ในกรณีไม่แปลกดังนั้นวิธีคิดเก่า หรือ อื่น ๆ วิธีเก่าเหล่านั้นได้อย่างแท้จริงแตกต่างจากของเราเอง ซึ่งพวกเขาไม่เคยพบในของเราโลกปัจจุบัน "Frenchness มี นอ ยซานส์ doute แต่ไม่แน่นอน เป็นเอนทิตีที่ครอบคลุมยกสองถาม Darnton ของหนังสือเป็นว่า conformity เข้มงวดโปรแกรมสำหรับ histoire se'rielle austroisieme niveau นั้นเป็นลักษณะที่จำเป็นของประวัติศาสตร์วัฒนธรรมฝรั่งเศส ดูเหมือนว่าแถลงการณ์ของการเรียงลำดับใช้บัญชีน้อยสนทนาอยู่หรือเขตข้อมูลของการวิจัยภายใต้ตรวจสอบวันนี้ ของนักปราชญ์ใช้ใน Annales แน่นหนามากที่สุดประเพณีสงสัยตัวเองยกขึ้นเกี่ยวกับหลากหลายประเภทและวิธีการเมื่อพิจารณาบังคับให้การศึกษาของ mentalite Aนับที่ reifies อะไรอยู่ในความคิดได้ถูกวิพากษ์วิจารณ์เป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เพียงผ่านการไกล่เกลี่ยของข้อความที่เกี่ยวข้องกับสิ่งที่พวกเขาควรจะมีดังได้ยินกล่าวว่าหรือทำมองเห็นวิวของแชมเปนที่ผู้บริหารและ philosophes ที่มีอยู่กับเราในคนแรกในตำราการจัดระเบียบทั้งหมดเป็นไปตามกลยุทธ์ของการเขียนด้วยตัวเองวัตถุประสงค์เฉพาะ (แต่งเพื่อสังคม, การติดตามของโลกวรรณกรรมแทนอำนาจของ philosophes ที่ว่าศาสนาศาสตร์ที่ออกมามีชีวิตของแต่ละบุคคลผ่านการอ่านของRousseau) นี้อาจจะอธิบายความแตกต่างระหว่างการรักษา Darnton ของการบรรยายContat ซึ่งจะหายไปเป็นคำบรรยายและจัดขึ้นเพื่อเป็นบัญชีที่โปร่งใสของการสังหารหมู่ที่เนื้อหาและการรักษาของเขาจากข้อความอื่นๆ ที่พิจารณาไปในทางตรงกันข้ามใน textuality เต็มรูปแบบของพวกเขาและ การวิเคราะห์ประเภทแนวความคิดของพวกเขาและสูตรวาทศิลป์ที่รูปร่างของพวกเขาผลกระทบที่ตั้งใจ. ขณะนี้เราสามารถกลับไปที่คำถามที่สามถูกวางไว้ก่อนหน้านี้เริ่มต้นด้วยหนึ่งที่เกิดขึ้นโดยความพยายาม Darnton ของการกำหนดตัวตนของฝรั่งเศสบนพื้นฐานของการปฏิบัติหรือข้อความที่ว่าเขามีคุณสมบัติเป็นคนต่างด้าวให้เราและทึบแสง วัตถุประสงค์นี้อาจจะปรากฏที่น่าอัศจรรย์และเร้าใจที่ได้รับว่ามันมีจุดมุ่งหมายที่ติดตามของชาติต่อเนื่องในรูปแบบทางวัฒนธรรมที่เป็นหนี้อะไรอย่างใดอย่างหนึ่งไปยังรัฐส่วนกลางหรือความรู้สึกของบ้านเกิด ประวัติศาสตร์ฝรั่งเศสป่วยที่คุ้นเคยกับการเชื่อมโยงความนิยมวัฒนธรรมและประวัติศาสตร์ของชาติที่ดีอาจพบไม่สงบนี้ มรดกของประวัติศาสตร์สังคมที่ให้ความสำคัญกับความแตกต่างในระดับภูมิภาคและท้องถิ่นและการรับรู้ว่าพิธีกรรมเดียวกันหรือลวดลายเดียวกันอยู่ในที่สังคมต่างๆของระบอบการปกครองAnciens ยุโรปอื่น ๆ ได้ช่วยเอาการศึกษาของการปฏิบัติทางวัฒนธรรมจากกรอบการทำงานของรัฐ เมื่อเร็ว ๆ นี้ผลตอบแทนให้กับประวัติศาสตร์ของชาติที่เป็นแรงบันดาลใจโครงการต่อเนื่องหลายคน(หนึ่งโดยFernand Braudel) เหให้ความสำคัญกับบทบาทของรัฐในการรวมศูนย์และการรวมประเทศในขณะที่วัฒนธรรมประเพณีดีอาจปรากฏขึ้นในมุมมองของการถือครองหรือshackling รากฐานของความรู้สึกของการเป็นเจ้าของที่เพื่อชาติ วัตถุประสงค์ของ Darnton เป็นนวนิยายจึงมากขึ้นกว่าดูเหมือนว่าเมื่อเขาเรียกร้องให้มีการประเมินลักษณะของชาติที่ทำให้นิทานพื้นบ้านฝรั่งเศสแตกต่างจากคู่เยอรมันหรืออิตาลีของพวกเขาบนพื้นฐานของเรื่องเดียวกันตัวอย่างเช่น ยังคงเป็นสิ่งที่ยากที่จะรักษา แต่เป็นคู่และยืนยันขัดแย้งต่อเนื่องของความรุนแรงระหว่างเก่าและใหม่วิธีคิดเกี่ยวกับโลกและการทำหน้าที่เกี่ยวกับมันและต่อเนื่องมองเห็นของฝรั่งเศส"รูปแบบทางวัฒนธรรม." ทั้งสองนี้มีอยู่ต่อเนื่องซึ่งในกรณีในวิธีการเดิมของการคิดไม่แปลกหรืออื่น ๆ วิธีการเดิมเหล่านั้นอย่างแท้จริงแตกต่างจากของเราเองซึ่งในกรณีที่พวกเขาไม่เคยได้พบได้ในของเราในโลกปัจจุบัน "ชาวฝรั่งเศสที่มีอยู่" ซอง doute แต่ก็ไม่เป็นกิจการที่ครอบคลุมหลายศตวรรษ. คำถามที่สองของหนังสือ Darnton เพิ่มเป็นไม่ว่าจะเป็นตามมาตรฐานที่เข้มงวดในการเขียนโปรแกรมสำหรับhistoire se'rielle austroisieme niveau เป็นลักษณะที่จำเป็นของประวัติศาสตร์วัฒนธรรมฝรั่งเศส คำแถลงของการจัดเรียงที่ดูเหมือนว่าจะใช้บัญชีของเล็ก ๆ น้อย ๆ การอภิปรายภายใต้วิธีการหรือสาขาของการวิจัยภายใต้การตรวจสอบในวันนี้ บางส่วนของนักวิชาการส่วนใหญ่ฝังรากหยั่งลึกในแอนนาเลประเพณียกตัวเองมีคำถามเกี่ยวกับทางเลือกของประเภทและวิธีการพิจารณาครั้งบังคับกับการศึกษาของmentalite ปริมาณที่ reifies สิ่งที่มีอยู่ในความคิดได้รับการวิพากษ์วิจารณ์ว่า