poor man asked the Buddha,“Why am I

poor man asked the Buddha,

“Why am I so poor?”

The Buddha said, “you do not learn to give.”

So the poor man said, “If I’m not having anything?”

Buddha said: “You have a few things,

The Face, which can give a smile;

Mouth: you can praise or comfort others;

The Heart: it can open up to others;

Eyes: who can look the other with the eyes of goodness;

Body: which can be used to help others.”

So, actually we are not poor at all, poverty of spirit is the real poverty.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คนยากจนถามพระพุทธเจ้า,

"ทำไมฉันไม่ดีเหรอ"

พระพุทธรูปกล่าวว่า "คุณไม่ได้เรียนรู้ที่จะให้."

เพื่อคนยากจนกล่าวว่า "ถ้าผมไม่ได้มีอะไร"

พระพุทธรูปกล่าวว่า "คุณมีบางสิ่ง,

ใบหน้าซึ่งสามารถให้รอยยิ้ม

ปาก: คุณสามารถสรรเสริญหรืออื่น ๆ ความสะดวกสบาย

หัวใจ: มันสามารถเปิดให้ผู้อื่น

ตาที่ อื่น ๆ สามารถดูได้ด้วยตาของคุณงามความดี;

ร่างกายซึ่งสามารถนำมาใช้เพื่อช่วยให้คนอื่น ๆ . "

เช่นนั้นจริงเราไม่ได้อยู่ที่ไม่ดีในทุกความยากจนของจิตวิญญาณเป็นความยากจนจริง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ถามพระ คนดี

"ทำไมฉันจึงดี"

พระพุทธเจ้ากล่าวว่า "คุณไม่เรียนให้"

คนยากว่า "ถ้าฉันไม่มีอะไร"

พระกล่าวว่า: "คุณมีบางสิ่ง,

หน้า ซึ่งสามารถทำให้รอยยิ้ม;

ปาก: คุณสามารถสรรเสริญ หรือความสะดวกสบายอื่น ๆ;

หัวใจ: จะสามารถเปิดให้ผู้อื่น;

ตา: ที่สามารถดูได้ตากลม ๆ อื่น ๆ

ร่างกาย: ซึ่งสามารถใช้เพื่อช่วยผู้อื่น"

ดังนั้น เราไม่ดีเลย ความยากจนของจิตวิญญาณเป็นความยากจนแท้จริง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คนจนคนถามที่พระพุทธเจ้า,

"ว่าทำไมฉันไม่ใช่หรือไม่"

ที่พระพุทธเจ้ากล่าวว่า"คุณไม่ได้เรียนรู้ที่จะทำให้"

ให้ชายผู้น่าสงสาร","ถ้าผมไม่มีอะไรได้บ้าง?"

Buddha กล่าวว่า:"คุณมีไม่กี่สิ่ง,

ที่หันหน้าเข้าหาซึ่งสามารถช่วยให้มีรอยยิ้ม;

ปาก:คุณสามารถสรรเสริญหรือความสะดวกสบายอื่นๆ;

ใจกลาง:จะสามารถเปิดให้บริการได้ถึงผู้อื่น;

ตา:ผู้ที่สามารถดูได้ด้วยตาของความดี;

ลำตัว:ซึ่งสามารถใช้ในการช่วยเหลือผู้อื่น"

ดังนั้นเราไม่ได้ทั้งหมดความยากจนของจิตวิญญาณมีความยากจนอย่างแท้จริง