Conflict-handling approaches There a

Conflict-handling approaches There are specific ways to handle conflicts (De Dreu and Beersma, 2005). Thomas (1976) develops a framework to categorize the different ways. The framework describes conflict-handling approaches in terms of whether individuals have more concerns for themselves or for others. Thomas (1976) labels two dimensions: cooperativeness, when individuals’ concerns for others are higher; and assertiveness, when the concerns for self are higher. Alongside these two dimensions, five approaches were identified: (1) collaborating (assertive and cooperative, or so-called integrating and win-win); (2) competing (assertive and uncooperative, also called dominating or zero-sum); (3) accommodating (unassertive and cooperative, also called obliging); (4) avoiding (unassertive and uncooperative, also called inaction or the ignoring style); and (5) compromising (mid-range on both assertiveness and cooperativeness) (see Figure 1 for the visual illustration).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีวิธีการจัดการท่านได้ specific วิธีการจัดการซ้อน (De Dreu และ Beersma, 2005) โทมัส (1976) พัฒนาการจัดประเภทวิธีการต่าง ๆ กรอบอธิบายวิธีจัดการท่านในแง่ที่ว่าบุคคลมีความกังวลเพิ่มเติมด้วยตนเอง หรือผู้อื่น โทมัส (1976) ป้ายสองมิติ: cooperativeness เมื่อความกังวลของแต่ละคนอื่นสูงกว่า และยืน กราน เมื่อความกังวลสำหรับตัวเองสูง ควบคู่ไปกับมิติทั้งสอง ด้านวิธีถูก identified: (1) ทำงานร่วมกัน (เนส และสหกรณ์ หรือเรียกว่าบูรณาการและชนะ); (2) การแข่งขัน (คะแนน และ uncooperative ยัง เรียกว่าอำนาจเหนือหรือผลรวมเป็นศูนย์); (3) รอง (unassertive และสหกรณ์ เรียกว่าติดสนามบิน); (4) หลีกเลี่ยง (unassertive และ uncooperative เรียกว่าไม่ทำการใด ๆ หรือสไตล์ ignoring); และ (5) การสูญเสีย (ปานกลางทั้งยืนกรานและ cooperativeness) (ดูรูปที่ 1 ภาพประกอบภาพ)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Con ชั้นไอซีทีในการจัดการแนวทางมีวิธี speci Fi c เพื่อจัดการเป็นนักโทษชั้น ICTs (เดอ Dreu และ Beersma 2005) โทมัส (1976) พัฒนากรอบการทำงานเพื่อจัดหมวดหมู่วิธีการที่แตกต่างกัน กรอบการอธิบาย Con ชั้นไอซีทีในการจัดการวิธีการในแง่ของการไม่ว่าจะเป็นบุคคลที่มีความกังวลมากขึ้นสำหรับตัวเองหรือสำหรับคนอื่น ๆ โทมัส (1976) ป้ายสองมิติ: cooperativeness เมื่อความกังวลของประชาชนสำหรับคนอื่น ๆ จะสูงขึ้น; และอหังการเมื่อความกังวลสำหรับตัวเองสูง ควบคู่ไปกับทั้งสองมิติ Fi ได้เป็นวิธีการระบุเอ็ด Fi: (1) การทำงานร่วมกัน (การแสดงออกที่เหมาะสมและสหกรณ์หรือที่เรียกว่าการบูรณาการและ win-win); (2) การแข่งขัน (การแสดงออกที่เหมาะสมและความร่วมมือที่เรียกว่ามีอำนาจเหนือหรือศูนย์รวม); (3) รองรับ (unassertive และสหกรณ์ที่เรียกว่าน้ำใจ); (4) การหลีกเลี่ยง (unassertive และความร่วมมือที่เรียกว่าเฉยหรือสไตล์ละเว้น); และ (5) การประนีประนอม (ช่วงกลางทั้งอหังการและ cooperativeness) (ดูรูปที่ 1 สำหรับภาพประกอบภาพ)